Netgedichten

netgedicht (nr. 3.011):

De zee kust mijn voeten

Ik loop voetstappen
in het natte zand
de ruisende zee
raakt mijn oren,
ziende blind
wolken mijn gedachten
de lucht in
grillige grijze vormen
zwerven naar de verte
flarden mijmeringen
maken van de kim
’n gerafeld koord,
ik voel de wind
mijn spinsels verjagen
ik kijk omlaag en zie
de zee mijn voeten kussen