Alle inzendingen

Regen knaagt weer aan het raam. Het onbenoembaar late blauw kwam vroeg vandaag. En bedolf de straat met duister. Windloos weer, ik luister bij de zwakke lamp. En hoor de kluiten op jouw kist. Toch ritselt hoop in dit gemis. Ik zag een late aster op je graf. Straks wordt het geruimd. Maar liefde is nooit af.…

In de straal bezopen winternacht wanneer er niemand getuige is verzint hij zich een vriendelijke god die mag raden naar het geheim van dromen in gezamenlijk besef van stilte die strijdt naar erkenning op de paden die we zijn gegaan door diepere nuancering gegroeid nu het duister om bezinning vraagt voltooit hij zich de worteldans.…

Kijk, zei hij hoewel er niks te zien was je hoeft je natuurlijk niet in allerlei maten beperkende korsetten te dwingen die uiteindelijk per slot van rekening at the end of the day niets anders zijn dan wordstep-ins en andere vrije uitloop van kakelende kippen beperkende ophokplicht die ons, schrijvende woordkunstenaars verplicht…

met ruim sop ‘t heelal bedruipen op snoeiharde golven van Sagan de mega-asteroïde 1997 XF-11 en vastgekitte vulkanische as delven in de stad van de hoge priestersklasse de schaduwomtrek ‘n woestijnbriesje ‘t paradijs verrast de hallo-Hawaï-tolk met tieners vóór negen-negen-negen ’n gloedvolle sleur dóór ‘n stofwolk van niks kwam 2002 brommend…

Zet je voorste voet op de weg van het leven. Je ziet een kronkelig pad. Omdat je hart zich hecht, nu hier dan daar. Laat hoop je metgezel zijn. Plaveit je weg met liefde. die moet zuiver zijn en recht. Dwars door alle kronkels heen. Ze verdwijnen niet uit het leven, die kronkels. Maar ga er niet in mee. Leg de verantwoordelijkheid…

Kang chung junga Karakor Makalu Zarathustra's hals und beinbruch brekers Titanen klimmend klauterend ijs en weder dienende gletschertal veroverend rotswandenkloven rovend Gasherbrum Nanga Parbat Manaslu Shisha Pangma van god en lot verdolend gruwel onder zich dovend zonder z'n antipode dolend tegenmens in medemens gevaar in…

Het kan overal zijn er valt van alles over te zeggen maar Het blijft onduidelijk Toch kunnen we niet zwijgen verleid door het raadsel dat we ademen dat ons omspant dat onze hemel is dat ons bindt en geen naam heeft ook als we erover praten en Het vele namen geven En er is dat andere raadsel dat ons lichaam drijft naar nieuw leven…

Avondgloed daalt door de kale boom, waaronder een paardje zwart glanst.…

Zestig Gisteren zestien Sindsdien bevriend Vet als fijne marmering In een zacht stuk vlees Bracht jouw vriendschap Mijn leven mee op smaak…

Als ik hem zelf gebrandmerkt had kon ik de tekenen herkennen en zou ik weten wie hij was. Maar zelfs het vuur dat zijn verminking heeft aangekondigd, is mij vreemd. Ik kan de vlammen niet verstaan, al praten zij in vele tongen: Er is niet één, die tot mij spreekt. --------------------------------------------- uit: 'Niet ik beheers de…

Lichaam, wentelend al-leven. gedrochtelijk staan wij en massaal geheven tegen de rottend-paarse hemel van verlangen hijgende nacht mijn vale handen tasten even het slierend kransen van uw blauwe haren, die, gif en scheemring, vachten hemel waren over al-ruimte, uw gelaat, ivoor ovaal, waarin uw ogen, spitse spleten, hangen: een groen signaal…

Wachtend op ’t einde, Keerde hij terug, Naar ’t begin, Langs de weg, Hij door ’t leven ging.…

Lange tijd heb ik gedacht dat dichters mensen met gevoel zouden zijn, zoals ik: altijd oog voor de noden van een ander; in staat ieder perspectief in te nemen, zien door alle brillen van verschillende levensfases; niet schrikken van een casus meer of minder over kinderen en moord, vrouwenmarteling en moord; zoeken naar woord na woord om…

Littekens Wanneer ik spreek in spreuken en in rijm Dan voel ik mij fijn Die woorden zingen kan ik niet Komt door de littekens op mijn ziel Van hen die heen zijn gegaan Zie ze soms in mijn dromen staan In het licht van de volle maan Laat ik mij dan gaan Pleng ik vaak een traan Rijm er nu maar weer op los Want dan laat ik het los…

Mijn leven is kneuterig geworden huis-, tuin- en keuken-activiteiten huisje: 3 hoog met 51 betontreden boompje: veel te grote boom in de tuin beestje: een heel grote bruine labrador ik keutel wat in huis, binnentuin en berging ik kook voor ons beiden niet voor meer dat was eens, meer en meer en meer een dynamisch leven van werken, zingen,…

Je komt van de straat Dus ken je geen liefde Veel verdriet En velen hebben je verlaten Wat overblijft is bitterheid en haat Want zo ben je niet Maar zo word je gemaakt Je komt van de straat Fouten gemaakt in het privé leven Aan de drank en de drugs verslaafd geweest En dat kostte je zowat het leven…

Egidius, wo ist die E gebleven Egoloze tripper in den hoge? Elk woord of naam heeft Ergens wel een E Eise Eisinga (3) Escher (2) Euripides, dat zijn er ook al 2 En een experiment telt er zelfs 3 Er zetelt in mijn reptielenbrein Ersatz fingerspitzengefühl Empathisch allerminst, geenszins Edoch rijm in voortgaand cadans Eloquent…

Mijn eigen manier van bidden voor de dingen die voorbij gaan langs schaduwen die naamloos dwalen als er andere mensen komen andere manieren van proberen en hij is nooit ver hier vandaan die grotere ik met die kleinere ziel hij is eerder beneden dan ik die in de diepte voor hem viel.…

De Volksjongen met de grote mond Ze zeiden mijn carrière komt nooit van de grond Als Dichter en Amateur Presentator al jaren nummer 1 Ik bouwde alles wat stuk is Gemaakt weer op Dat was voor mij geen probleem De Volksjongen met de grote mond Het heb alleen effe moeten duren Maar ondanks dat de enige Beneluxe Dichter met Internationale allure…

Ritmisch vormen zinnen strofen in nergens zal je iemand zijn die het ontkennen gaat vergeten en emoties zullen het duister dragen zonder antwoorden of nieuwe vragen afhankelijk van de wrede pijn van trots jouw heldere glimlach zal de zon doen schijnen in kalme stilte van ons innig samenzijn plezier in het leven, ruimte om elkaar te beminnen…

Geen zin meer om me voor te laten liegen, Te horen dat nu ‘alles anders’ gaat, Dat men de stem des volks ineens verstaat, Het afgelopen is met dat bedriegen. Geen zin in nieuwe ridders van fatsoen, Ga met z’n allen eerst maar eens wat doen!…

Doe het toch maar zet je hart open zegt de soldaat als hij de kittens in zijn loopgraaf in de watten legt. Doe het toch maar schrijf onder de littekens zegt de poëet woorden van liefde eet de bitterheid wordt tot op de draad één met je lied. Doe het toch maar lach veel en heel hard zegt het kind open alle ramen en deuren zet…

Hij neemt de tocht terug, door de kieren waarlangs hij naar binnen gekomen is; de rusteloze wateren waaruit de woorden klateren kwamen; over de verzakte ijzeren lijnen waar loco-motieven op griezel rijden. Zonder meer zonder weer het Gelres blazoen schoon te vegen, het spinnend web mag die vliegen zelf wegen in de tijd die daarvoor gegeven…

‘the truth of the story lies in the details’ de meelevende brieven die mij hebben bereikt betekenen zoveel dat ik alsnog bezwijk soms gewoon lief vaak positief kritisch af en toe lyrisch een deel negatief de bewuste brieven die ik opnieuw bekijk vertekenen geheel mijn kijk op het lijk soms gewoon vies vaak recherchetechnisch…

Het vieze drankje werkt wolken patchoeli tillen mij op en mijn mantel blijft achter Gehypnotiseerd, gestreeld door donsharen schapenwol droom ik zwaar te zweven naar dansende handen en het doet me niets welke lustgedachten jullie stiekem uitsmeren over mijn huid Kijken jullie maar, raak me zelfs aan waar dat niet mag ik ben veilig…

In Breda s zuidwestbuurt glanst een kleine burcht vol opbeurend wit omgordt een keurig onderhouden tuin de lieflijke veste heeft vele woningen in zich waar de vredesstem klinkt het leven der geborgenheid houdt zijn staf omhoog maakt luchtige zwaaiing vereent het wezen van eenling met duurzame broederschap.…

Waar heb ik dit, dacht hij, eerder gehoord... Geen jota en geen tittel komt erin! Mijn eindverslag is 't einde van 't begin Zelfs de transcriptie gooi ik overboord! Ik geef het door aan Santa Claus en Sint Hermetisch dicht, versierd met strik en lint!…

Daar in rottende bladeren ontwaakt de slang die zich, staart in de bek, vermaakt, die zo traag ademhaalt, dat hij geen kind schrik aanjaagt; de dood in zijn slaap aanraakt en toch niets aan leven verliest. Hij vindt zichzelf in stof dat hem aan aarde bindt. Daar in rottende bladeren ontwaakt de ringslang - die lange zinnen verbindt, dat rappe…

Hebt gij nooit de starende ogen, Uit de schaduw der vensterbogen Onder ’t schitterend kronenlicht, Op een maagd, wier lieflijk bloeien Heel ons harte deed ontgloeien, Dol van minnenijd gericht? Voeldet gij uw bloed niet jagen, Als een ander haar dorst vragen Tot de ongestuime wals, En het: ‘ja’ vloog van haar lippen, Zij de tengere vingertippen…

Ik werd rijk, zo leek het leven, elk pad dat ik koos werd zacht. Ik voelde geluk in de liefde, als een zon die voor mij lacht. Geen ziekte kon mij raken, geen zorg kwam nog dichtbij. Ik liep door gouden dagen, En alles voelde licht en vrij. Het stond in de sterren geschreven, een toekomst zonder pijn of strijd. Een wereld vol wonderlijke…