Alle inzendingen

Alsof ik hem of De Liefde bespot heb, zo gewond droomt hij mij op snelle benen een hindevrouw zonder pijl en boog bevallig, en schuw rank, en bescheiden wijs, maar een vrouw onderworpen aan zijn verlangen om mijn verlangens te bezitten, mij haarscherp in beeld terwijl ik ren, smachtend kijkend naar hem, hijgend verstrikt in…

ze zijn verdwenen in de nostalgie van de kinderspelen die op straat en in de tuinen nieuw leven bracht totdat de straat lantaarns aangingen en het eten op de tafel werd gezet alles precies op klokke zes toen ook een kort onverstaanbaar gebed en dan begon het gekibbel weer als vast punt op de agdenda ook toen net als de…

Mijn vader runt 'n bejaardendiscotheek op de Seychellen, hij is ook importeur van Hongkongse zeehondenvellen, hij organiseert kamelenraces in Bahrein en hoogtestages in 'n Zwitserse koolmijn, op de derde zondag van juni mag ik hem eventjes bellen ...…

Probeer maar eens de leegte in het zicht van hondstrouwe ogen vast te houden; -waar hij op z’n minst zal gaan zoeken naar de redenen waarom hij dat wel of niet zou willen. Hij heeft de diepte van bedrog eindelijk begrepen, zoals hij het voldaan is gaan omschrijven; het waren afgeraffelde streken van een kunstenaar in dubio, -kwestieuze…

Ontwaken na een rusteloze nacht Zijn maag van streek, ontbijten wil niet lukken Hij kan maar net een huilbui onderdrukken Stil zit hij op z’n kamertje en wacht Maar dan begint zijn iPhone luid te schallen Geslaagd! Laat de prosecco nu maar knallen…

Als een wolk van zalige ogen, Uit het land waar 't eeuwig zomert Opgevangen in de teerheid Van matzilvren spiegels, hangt het Wonder van de goude middag Over winterzee en -stranden, Aureool van weinige uren Om de lichtheid onzer ogen... Die de dalen uwer stilten Bedt temidden van de stormen, Die de schrijnen uwer heemlen Boven…

Wiekelwakke vlindervleugels Grijs of terracottakleurig Hemelsblauw of bleek als schelpen Fladderen om bloemenkelken. Naast een glad en zwart stuk marmer Rusten door de zon verwarmde Kopergroene hagedissen. Soms ziet men een adder glippen Fraai maar kwalijk om zijn beten Zigzagzigzag gaan zijn strepen. 't Sieraad dat de bomen dragen Zijn…

Mijn vader bewaakt zich als een fort Een bastion van spanning en van dreiging Mijn pijlen buigen krom Nog voor ze zijn geschoten Mijn boog is reeds verdord Nog voor hij is gevormd En zinnen breken af nog voor ze zijn gesproken Mijn woorden zijn te kort Om vader te verstoten…

her en der zijn er al stukjes van deze dichter achteloos ter aarde besteld stukjes uit mijn neus, achteloos gesmeerd onder schooltafels pluisjes borsthaar, in bedden geplant van korte hormonale dansen schoen met gaten, gaten in alles zoals foto's van rotte kiezen en tanden, zijn al met pensioen en met de huidige technologie niet meer te…

Zoals ik eerder zei zien wij heel veel van een en 't zelfde genus hier verschijnen die andere soort is toch niet aan 't verdwijnen? zij hebben part maar nemen amper deel! Ook zij uiten gedachten in lyriek gevoelens in verbeelde woordmuziek ik mis hun speelse pen en plein publique hun scherpe meningen en hun kritiek Ik hoop op massa…

van sneeuw maakt hij een tekening in spierwitte contouren toch blijft hij het kind van de rekening waar men naar zit te loeren hij zag graag dat het anders was zoals zijn spiegelbeeld in een waterplas waarin de wind zich stevig roerde maar van de kringen die hij daarin las geraakte hij opnieuw over zijn toeren...…

Ik klim de woorden binnen als in een boom en kijk omhoog, voorbij de takken, blaren zo- genaamde aardse dingen, en denk: wie zoekt zal vinden. Het ruikt hier heerlijk, net een vo- geltje ben ik. Niets is onmo- gelijk, ruisen de winden. Zacht wiegt mijn hut. Ik word weer kind, omringd door stille tover. Een lied van licht danst voor mijn…

Mijn liefde voor jou Is groter dan ik ooit verwachtte, Jouw liefde voor mij Is groter dan ik jou ooit geven kan. Mijn liefde is zo groot, Dat die niet is te evenaren, Wijl jij en ik zijn voor elkaar de ware, Eindigt pas bij de dood Van ons beiden, Door geen mens te vermijden, Tenzij een almachtige Wending geeft tot ’n ongelooflijk slot…

In welk jaar leven we? Is dat lied verboden? Gemeden? Vergeten? Is het al zover? Weten de mannen beter? Zijn ze minder wispelturig? Zullen vrouwen het dus niet meer hoeven te zijn? Spelen ze niet meer als jongetjes voor koning en hertog? Scheppen ze niet meer op over veroveringen lachend om de nar die zegt dat het niet grappig is…

tussen de gordijnen aan het raam nestelt zich een zoete stilte buiten rusten kleuren vredig naast elkaar in de verste hoeken van de tuin plooit mijn hoop zich langzaam open misschien komt er vandaag of morgen een mens die langer blijven wil misschien worden we weer tijdloos krijgen verhalen weer hun vrijheid er is voldoende eten in dit…

In een gistend Parijs aan de vooravond van het revolutiejaar achttien achtenveertig droom ik 's nachts na een wandeling door een donkere schacht een lange tunnel - alles is even duister als in dat ziploze ritsloze nummer in een coupé in een trein als een kluister dan, aan het eind, kom ik aan op een plein de straatstenen al…

Liggend op een nat dekbed. Je lichaam dat nog in shock is. Beweging die je bekken naar het plafond maakt. Ja, handen die koud aanvoelen. Benen die verkrampen. Tenen die zich krullen. Een dans waar geen choreografie goed genoeg voor was. Een dans met een hemels gevoel. Een dans die nooit had mogen gebeuren.…

zo mooi, zo teder — elke rimpel draagt een verhaal. de gladgestreken stukken moeten nog geleefd worden. knijpend in mijn wangen — omdat ik schattig ben, of omdat ik stout ben geweest? je oren vangen een fluisterend helder geluid. je hoofd wordt gek. wat is dit? de fluistering neemt mijn adem mee, kippenvel, maar niet door de kou…

alles heb ik gezegd maar niks was genoeg al kwam ’t uit m’n tenen de beloftes welke ik zou verdragen ik durfde niet te kijken hoe de tijd verstreek in draaiend verlangen woorden zonken in brak water klonken mat door de afstand tussen wensen onze mooie momenten bewaarde gesprekken maken mij nu boos omdat ik wil dat jij ook voelt…

De twijfel slaat haar om het bange hart Zij zei: “Ik ben mijn ei nu aan het leggen Ik weet nog niet of ik het toe ga zeggen Zo zonder Pieter lijkt het leven zwart” Ach Nicolien het wordt voor jou een eitje Met straks één vrouw in een eenmanspartijtje…

Als de laatste ballon de mist is ingegaan, het laatste kaartenhuis in elkaar is gevallen en de laatste zeepbel uiteengespat, zal ik komen met knikkende knieën in de zekerheid dat ik niet word afgewezen. ------------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…

Duizendtallen oceanen Zijn in 't eindloos wereldmeer Van mijn bittre weemoedstranen Slechts een droppel en niets meer. Honderdduizend eksterogen Doen de zwerver minder smart, Dan het branden van mijn ogen, En het smachten van mijn hart. Tachtig uitgevaste leeuwen Om het leger der hijëen, Kunnen samen nooit zo schreeuwen, Als ik huil…

de boomer aan de bar met z’n jazz zelfs een vestzak met aansteker zeker voor de sigaar bij de whisky hoegenaamd geen blauwe cent op zak doch dagelijks drie glazen in het café het zou scheef zijn als hij de taxi nam hij zucht zich over de krakende vloer in de kamer met de typemachines op de tafel voor het raam en de fles levend in de…

zullen ze ons ooit belagen de donkere dagen de dagen zonder golfslag zonder zon de dagen van uitgeloogd verdriet de dagen dat we vroeg gaan slapen zonder ons af te vragen waarom zullen ze ons ooit belagen…

Vóór haar val was zij al dwarrelend vergeten wie ze was Hartvormig blaadje op de grond. Flora Incognita.…

Regenboogstrijders in stille zuidzeeën de laatste der maritieme mohikanen getuigen dat niet alles goud is dat blinkt al wordt alom beweerd cum grano salis dat het Spaanse graan de vanouds bekende oudtestamentische sprinkhanenplaag in afzienbare tijd d.v. zal doorstaan ondanks de tijding des onheils van clubs als die van Rome…

man uit Quanzhou elke dag duizendmaal met vlakke hand op de rots te slaan na tien jaar verbaasd het spiegelbeeld de afdruk in het steen te zien veroveraar zonder heilsverwachting van het nutteloze het leven een witte ruimte zonder lijst…

Kraaien, meeuwen, duiven Ze vliegen echt overal Hoog in de lucht Boven water Boven de stad Maar ze bevinden ze zich ook Op het voet-, fiets- of zebrapad Het zijn gewoon eigenwijze vogels Maar ze zijn prachtig om te zien Maar wees wel voorbereid Kijk goed om je heen Duik even weg als Ze boven je hoofd vliegen Want ze kijken echt…

dit is geen nagekomen bericht maar hard beton hard en ongebeiteld streng maar rechtvaardig, ongeblust toch ben je het toponiem van breekbaar het verborgen kristal in steen je lijkt op een toekomend hemelrijk van potentieel nog te lezen woorden vooralsnog onaangeroerd maar vol belofte er kan nog een tijd komen eensluidend ondeelbaar…

we waren vele fonkelnieuwe lentes en zoete vuren verder het licht bereikte zijn hoogtepunt vermoeid begon het aan zijn lange weg omlaag winterse uren wrede heersers van de tijd hebben ons belaagd door het grijzend venster lieten zij ons kijken naar de dood…