Alle inzendingen

Voor ieder naderen eens de laatste dagen dat is de weg die door het leven gaat maar ondanks dat zou ik toch weer graag de bijen en de vlinders tussen bloemen zien fladderen in mijn tuin. Ik wil zo graag nog weer genieten van de kleurige bloemen en planten, van de uitbundige zangen in de eik. In de lente weer het jonge leven dartelend…

gesmede schitterwoorden uit dat liefst vermeden era toen die dragende schaduw door waarheden verzadigd die venijnige stilte als leegte voor zichzelf houden wilde met angst voor dat blijvende zwijgen van die oprechtheid als dat leidend lijdensverhaal eenzijdig vertaald perspectief voor die dief die heilige graal van die veilige aftocht…

Ik volg de kaarten, laat ze spreken, geheimen van mijn ziel ontwaken op YouTube-schermen, in nacht en daglicht herken ik echo’s die ik zelf ooit maakte. Tussen de regels fluistert mijn blauwdruk, een toekomst die zich zacht ontvouwt — wat ooit verzinsel was, wordt werkelijkheid en zelfs het onbekende voelt vertrouwd. O God, welk pad zal…

Uit doorgaans zeer betrouwbare welingelichte kring heb ik tussen neus en lippen in de wandelgang vernomen dat men hier nog meer dan elders in de wijvatwateren van tzums tsunamische tirades onversneden hiphop smijt op streetrapbarricades en dat men in de straten van Chicago slammen gaat met federale troepen puur uit onmacht en…

voor altijd zijn je ogen iets naar beneden gericht eeuwig je gezicht zacht en sereen verborgen de brok in je keel de ingeslikte tranen het is het kind dat begreep het kneedde gemis jouw verlies het schiep leegte en nabijheid het is het kind dat ons achterlaat ons ontroerd laat kijken naar haar naar jou naar…

Elke individuele, dus niet te verdelen, ondeelbare loot aan de stam van ieder al dan niet fictief of uitverkoren volk bestaand, niet meer bestaand prehistorisch, in vergetelheid geraakt of allebei, buitenissig, buitenaards weer vertrokken en verdwenen met het noorder sterrenlicht - dat van een ongeïdentificeerd flying object…

Er kronkelt een romance door de woestijnen, een hart dat weer met haar en mij mee vloog. De lucht spiegelt, houdt weer haar betoog — in ’t slapend land zoekt zij de lijnen. Een sonate houdt wacht, stemt tot denken, speelt met de vlakte en de sombere lucht, ze ergert zich aan zijn zwakke gezucht en de niet bij passende geschenken. Soms…

Op tere vleugels draagt hij het glanslicht van dag een adem van rust In vezels van dagen glinsteren momenten die zich niet laten grijpen, maar toch, als vonken van een stille gloed, hun zachte sporen trekken door mijn huid. Ze breken niet kapot, maar breken open, in fragmenten van kleur, warmte en onverwachte aanrakingen, waarin vreugde…

Met mijn opgeruimdste gezichten een dag beginnen: probeer ik het eens, blijkt hij niet op te lichten. Niks geen schaarsgbebloemde voorbijgangerslach in mijn raam of dat kind op haar vuurrode fietsje dat me wolkeloos zwaaide en zag - eerlijke uren waren het vandaag. Dodelijke, onverkwikkelijke, hopeloos uitgekeken uren. --------------------…

De bomen hebben overvloed van blaren... De wind komt aan in speelse tuimeldraf En schudt het bloemblad bij miljoenen af En doet ze als scheepjes op de luchtzee varen. Uit hauw en doos van orchidee en varen Stuift wolk aan wolk van poeirig goudbruin kaf Neer op de harde klinkerweg als graf... Niets wordt er, niets, uit veel miljoenen paren.…

Verdord herfstblad rust nog even aan de tak vast voor het loslaten Ochtend strekt zich uit over de velden, mist wiegt de bomen zachtjes heen en weer, en elk vallend blad fluistert over het loslaten dat de weemoedige herfst onvermijdelijk brengt. Dauwdruppels glinsteren op een spinnenweb, teer en kortstondig, en ik blijf staan, luister…

Lectori Salutem! den lezer heil! las ik als leerling der spes patriae nederlands hoop in bange dagen als jonge kwekers van miljarden cellen van breinen fuserend in twee hemisferen neuronensynapsen - duizelingwekkend! - om taal op te bouwen spelling, ontleden en leren onthouwen het bloed stroomt ook daar waar het niet kon…

Ik droomde dat het sneeuwde in de zomer, Een slak bewoog nog sneller dan het licht, In de woestijn was een bassin gesticht, De machtelozen werden autonomer. En ik zag Trump die gloeide als de zon, En de Nobelprijs voor de Vrede won.…

Ik ben niet verslaafd, maar ik kan niet zonder de cocktails van medicijnen, uitgedokterd om te beteugelen zonder me omver te trekken Dit is wie ik ben, ik ben wat ik eet en wat ik slik bijwerkingen inbegrepen lichaam en geest beide onder druk, dagelijks moet ik oefenen de spieren, de gewrichten en mijn gedachten soepel maken voor…

De Bijbelse man, die het naarste sticht in mijn gemoed is Salomo, de koning. Hij dient de Heer met hoge verering, bestiert een rijk vol blinkend aangezicht. Omgeven door Hemels genadelicht wijdt de vorst onder lof en aanbidding een tempel; in verte en omgeving zoekt en geniet men zijn wijs onderricht. De regeerder wil vele malen trouwen,…

Waaibomenbos Luchtbellenbeek deze twee namen schuilen ergens in het boek Knikkertje Lik van schrijver Daan Zonderland hier worden zeven wijzen in apen veranderd door de wraakzuchtige tovenaar van Antrim een verdrietig lot voor die eenvoudige toch eerbiedwaardige mannen maar een woud vol zwaaiende eiken en dennen aan een bosstroompje…

In duizend-en-een variaties op hetzelfde thema semper eadem verwondert zich dag en nacht Alice in Wonderland als ware zij Sheherezade doch durft nooit te kijken through her Looking Glass dus wie of ze eigenlijk zelf is en was zal hopelijk ooit nog eens blijken…

Soms ben ik stil, een tikkeltje gemeen, ik hoor hun lach nog in oude dromen, herinneringen die blijven komen, en zo voel ik mij niet echt alleen. De tijd gaat door, maar niet voorbij, ik draag hun woorden in mijn oren, wat eens vertrouwd was, blijft geboren, ze wonen nog altijd stil in mij. En als de stilte wat harder slaat, dan hoor…

Alles noteren en dan een dictee Amper ambitie in 't amfitheater? Acrobatisch acteur als activiteit of Bibliothecaris als Dispensatie Amanuensis als Alternatief voor Alpinist - vroeger of later? Klinkt dit Demagogisch, als een querulant? Ik zweer het, het staat er, wij moesten dit leren als foet en als baby op het gym in klas 1…

Wij ontwaken in de avond, floepen aan op stil bevel. Ja, wij houden in de gaten of u in onze mooie straten meer dan voldoende burger bent. Meer dan toevallig lopen hier zeer duistere individuen hondsbrutaal te speuren naar de mazen in ons establishment... 'Hé, jij daar, waarom plaats je een bom? Om je woede te ventileren?' 'En jij…

Als de laatste mens de laatste boom omhakt, weet hij dat het leven op Aarde voorbij is, de lucht gevuld met stilte, de natuur verzaakt, en de zon zakt langzaam, als een verloren vis. De vogels zwijgen, hun zang is vergeten, de rivieren drogen op, hun stroom is gestopt, geen vissen meer die zwemmen, geen schildpadden die eieren leggen, de aarde…

Met het klimmen der jaren Zijn er steeds minder mensen, Die ik ken, wijl er van diegenen, Die ik nu ken, steeds meer Zijn die niemand kennen van hen, Die ik ooit heb gekend of ontmoet. Mijn wereld wordt zo met de dag Kleiner, of zoals Maarten Toonder Ooit zei, “Ik ken niemand meer”, Wijl velen hem wel kennen!…

lees jij ook de vliegers en de strepen, de gebreken van flats en oude huizen, of kronkel jij door as langs de buizen, wat ik vroeg heb, heb je vast begrepen. ze ademt amper de lievelingsstek waar het draad zich wikkelt rondom een schaar, de grond zich voedt met sporen, versleten waar, en ochtendlicht weer dwaalt naar onze plek. zij is een…

Des nachts rust onvolmaaktheid in de dingen silhouetten, schaduwen en schimmen contouren vaag herkenbaar aan de kern die neigen naar een einder, ongericht voorbij aan horizon en helder licht Maar overdag, in een kairosmoment blindelings langs holle oude bomen speurend in het nu van niets naar iets scheert inzicht rakelings voor 't geestesoog…

Ze dromen over geneugten die ze nooit zullen beleven ze dragen het klimaat warme gezondheid toe in toegankelijk nachtjargon de jaloerse minnaars die een eenzaam hart naar de oceaan brengen ze glijden af naar een verleden waar hun droomvlucht voorbijgaat aan liegende minnaressen daar schrijven ze brieven over falende ambtenarij…

Iedere ochtend als de horizon weer licht en de wereld zich baadt in het zonnegloren verheug ik mij weer bij het zien van jouw gezicht en verlang ik weer jouw stem vol zang te horen. Een dag zonder jou is een dag zonder zon een kleurloze hemel met wolken bedekt geen groen veld geen blauw bos tot de horizon geen vrolijke kleuren zover ons zicht…

Het seksuele gedonder zal niet stoppen totdat de macht evenwichtig, evenredig wordt verdeeld tussen mannen en vrouwen wellicht wel, wellicht ook niet want macht is macht en macht erotiseert, seksualiseert Meneer Khan van het Internationaal Strafhof jaagt op heel slechte mannen en terecht en doet dat vooralsnog niet slecht Meneer Khan…

Mevrouw, mag ik u iets persoonlijks vragen? o nee, ik zie het al...en u, meneer? u rijdt een dure exclusieve wagen bent ú de baas thuis of trekt zíj van leer kan zij de zak wel naar de kliko dragen of u, bent u de pisang, elke keer? ik zal er niet te lang op door gaan zagen heeft zij de broek aan thuis of u, meneer? Wellicht een iets te…

Vanuit eethuizen kringelt keukendamp, bereikt wijde boomkruinen. Dan verdwijnt zijn lucht langzaamaan in dicht, kleurig beregend herfstloof. Oven, najaarsvocht geven samen late smaak aan het Sprookjesrijk.…

donker blauwt het blauw vibrerend diep aan d' hoge einders dezer blauwte blauw een leeuwerik tierelierend hoger almaar hoger aan de dood voorbij…