Alle inzendingen

tussen de Tanden van ’t Heden knarst ’t Zand van ’n Verleden bij de Opgravingen kortgeleden bleken de Kostbaarheden verdwenen of ze hebben er nooit gelegen ik zit om gedegen Onderzoek verlegen op de Muur van Herinneringen prijkten Schilderingen van fijne Tijden de Zon en lachende Gezichten ik had daar niet met grote Zoeklichten op…

De Spoorwegen een klassemaatschappij! Ik sta mij niet meer tweederangs te voelen Al starend naar te dure lege stoelen Weg met die nare klassenmaatschappij! En voor een eerste-klasse-sprinter gaan Ze maar naar atletiek- of wielerbaan…

Goede Dood wiens zuiver pijpen Door 't verstilde leven boort, Die tot glimlach van begrijpen Alle jong en schoon bekoort, Voor wie kinderen en wijzen Lachend laten boek en spel, Voor wie maar verkleumde grijzen Huivren in hun kille cel, - Mij is elke dag verloren, Die uw lokstem niet verneemt; Want dit land van most en koren Is mij immer…

Waar een wil is, is een weg, Zei mijn moeder als ik iets niet wou, Want ‘kan niet’ ligt op het kerkhof, En ‘wil niet’ ligt er naast. Want er leiden vele wegen naar Rome, En Keulen en Parijs zijn Ook niet op één dag gebouwd, En evenmin op het ijs. Wie de schoen past, trekt ’m aan, Op elk potje past wel een deksel, Maar, als de kat van huis…

Ik wil van liefde schrijven, maar ik heb de zinnen liever dan de liefde aan den lijve. Het is triest maar waar: ik timmer woorden aan elkaar tot iets dat af en toe blijft drijven, meer eigenaardig dan zeewaardig - het zal zin voor zin vergaan. Laat het rusten op de bodem van de oceaan, een scheepswrak met een kloppend hart van taal erin…

De bewaker van paleis of streng gebouw vecht somtijds tegen aansluipend slapen. Zijn hand omklemt het dienstbare wapen, onwrikbaar, gelijk een roofvogelklauw. Werken alle zintuigen van de krijgsman nauw? 't Is verdwaalde gedachte bijeen rapen als stilte en verveling hem doen gapen. Wat mag daarbij helpen? Een sprookjesdouw! 's Wachters…

Ik neem de wereld voor mezelf, in grote gulzige happen, ik slik de hele bimbam door als de Bambix 's ochtends komt. Gevoed door een gezichtsloze moeder, geen benen om door het leven te komen, omdat de vader ze had meegenomen, alleen gericht op de wereld. De wereld die hem een gezicht gegeven had, die wereld die ik nu voor mezelf nemen…

Allez, mijn schone aquarel toon mij jouw solarplexuslicht de zonnevlek en zonnebaan ellips der aequatoriale vederlichtheid der humaine condition van 't tien dizaines onderzonse ondermaanse broos en vluchtig mensbestaan wijl phaëton zijn paarden ment doorheen diana's ozonlaag in ijle luchten atmosferisch volg ik jouw aura ademloos…

Het meest vervelende niet verachtelijke ze weten vaak niet wat ze doen wat ze je aandoen wat ze mij aandoen als ze je gaan verbeteren aansturen, begeleiden, controleren of nog erger helpen "Gooi toch weg, wat heb je eraan wie opruimt, ruimt z'n hoofd op je bent zo bewaarderig, je verzamelt zoveel!" of iets in een persoonlijk historisch…

De sjamaan begroet de geesten, hun wijsheid zweet -- uit zijn poriën.…

ik wist de wolken klein te krijgen door ze met warme zonnestralen te beschijnen tot het strakste blauw nog nieuw van de intense kou tevoorschijn kwam zonder enige belemmering deed de zon haar ding gaf energie en licht aan de aarde daar waar wij al generaties lang wonen omringd door leven in een eigen biotoop steeds…

ik wist de wolken klein te krijgen door ze met warme zonnestralen te beschijnen tot het strakste blauw nog nieuw van de intense kou tevoorschijn kwam zonder enige belemmering deed de zon haar ding gaf energie en licht aan de aarde daar waar wij al generaties lang wonen omringd door leven in een eigen biotoop steeds…

Dus Elon heeft het Witte Huis verlaten Terug naar Tesla en naar ruimtevaart Hij heeft de laatste maanden veel bespaard Maar zijn er niet, naast dollars, and’re baten Een ambtenarenteam, dit is een feit, Heeft juist behoefte aan diversiteit…

Vingers spreken zacht tonen dragen mijn verdriet stilte omhelst mij Er zijn dagen waarop ik de wereld alleen als klank kan verdragen. Vingers spreken dan zonder uitleg. De vleugel opent zich — ademend, nabij. Elke toets wekt een echo van iets lang verzwegens. Een stil gebaar dat zich uitstrekt naar licht. Bastonen dragen mijn verdriet…

Uitgepraat. Maar ik draag nog een bijbel vol barstende bladzijden, heilige teksten die niemand ooit gelezen heeft. Een universum gilt achter mijn ribbenkast, maar ik sidder al bij het loskomen van de zwaartekracht. De zeebodem — een mond zonder stem — blijft zwart. Ik graaf met handen van rook, maak een graf terwijl ik droom van vertrek.…

gevallen in de duisternis van het leven. geen bodem, geen einde, alleen vallen. de stilte kneep mijn longen dicht, de schaduw hield mijn hand vast. opgestaan in een hemel die niet de mijne was. een plek van licht waar ik niet hoorde. ik was ontsnapt, maar met de geur van as in mijn vleugels. mijn zwarte vleugels — half geplukt, half verbrand…

Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over, larielijders allerlei, killers en kaalslagers. Er zijn zoveel moegemaakten, klemgeraakten; uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek. Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers, regelneefjes en meters van Nut. Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver…

Ik walg nu van die dagen vol van zon, Van die zon zelf, die niet wil ondergaan; Wanneer het nacht was zou ik naast hem staan En zeggen: Vriend, 't was waar, eerst nu begon Mij 't leven, àl wat ik eertijds verzon Was logen, wat ik zei van zon was waan, En van genot en liefde, - maar, welaan, Vergeef mij dat ik zó dwaas dwalen kon. Dan…

op tafel de afgesneden bloem stervend in een blauwe vaas in de brief de afwijzing tussen ongeschreven regels door in de arena het tergend trage sterven van een dier onder de rivier de onzichtbare bedding die het water draagt in de vallei de echo’s en schaduwen van de doden het is de tijd die tot stilstand komt als de…

Oehoe oe oe hoe hoe! Aanroepvorm, beden smeken hallo, bent u daar het is een vraag uitroepteken! Machtig zwaaien lange wieken 't kaarslicht brandt de bril, het vergrootglas, weerkaatsing, de uilenspiegel. Waterpartijen, blauw ras koeien stoeien boe loeien, duivenfluisteraars kirren koekoeroekoe, hakuna-ma-taia tongen lispelen…

Als ze kon Zou ze dromen Toekomst bouwen Vleugels vouwen Of simpel stap voor stap De morgen ontdauwen Als ze kon Zou ze – al was het maar even Uit dit aangelijnde leven De wijde wereld in stappen Die ze enkel kon aanschouwen Als ze dromen kon Schoof ze de gordijnen voor haar ogen Dicht- of open met haar eigen handen Zou ze buigen…

er komt een dag die niet langer lijkt op gisteren een dag die we geen vandaag noemen, of toeval terwijl de kou warm aanvoelt en de verte heel nabij op weg ons te vervolgen naar waar wij eenmalig waren onbetreden herhalend met intens bevroren stappen rakelings aan wat we nalieten werkelijkheid te noemen zelfs niet bij naam…

Ik heb een reus in de tuin staan niet een man, een reuze man ook geen vrouw, een bonkige vrouw maar een boom, een hoge boom een reus van een boom in onze binnentuin in de Jordaan hoog torent hij boven de daken uit maar de huizen om hem heen laten de felste winden afvlakken dus die reus wordt niet geveld en weer spreek ik over een hij wellicht…

‘k Was naar lezing over resonantie, wat een apparaat alles detecteert Héél uitgebreid gaf ‘t aan wat tekort en wat teveel Degene die het apparaat bediende zei ‘t ook op afstand met wat haar, foto, nagel van cliënt Daarna kon ze elke dag wel alle golven sturen Leken leken ‘t dure apparaat te willen kopen Ik vroeg me of we zijn…

In onze vrijstaat van de republiek der meandertaalletteren staat het een ieglijck vrij zijn of haar intergalactische verbaliteiten al dan niet AI gegenereerd mens onteerd stroboscopisch tentoon te spreiden tot welke neopoëticageneratie de awater mens sana in corpore sano zich rekent, zonder overdrijving en exageratie wachten wij…

Je bent geweldig mooi, laat je niets wijsmaken -- zegt hij heel verkeerd.…

in haar ogen las ik de voorzichtigheid die ik ook opmerkte in haar lach geen structurele remming maar door de tijd verkregen inzicht en wijsheid die in vertrouwen zijn fundamenten had en waarop hun werkelijkheid was gebouwd er is niets geknakt alleen de ontvangst- ruimte is wat uitgebreid ook daar regeert de moeder van…

Tussen Liefde en Kanker Zes letters. Zes letters. Zes dodelijke letters. Letters die je leven binnenvallen, zonder aankondiging, zonder genade. Letters die je wakker maken uit de droom die je leven heet. Zes letters. Niet zomaar klanken. Maar kogels. Onzichtbare kogels, gericht op je lichaam, op je hoop, op je toekomst. Zes letters…

Hemelvaartsdag: ik was vol goede zin Geduldig heb ik in de tuin staan wachten Maar er gebeurde niets: even na achten Ging ik teleurgesteld mijn huis weer in Een zakje Haribo als troosttraktatie Daarna kreeg ik alsnog een levitatie…

Ik weet niet waar ik ga, Ik weet niet waar ik sta, en waar ik waar en vaar en angstig henenstaar, waarheen mij feller sart, hoe lastiger het viel, het jagen van mijn hart, het smachten van mijn ziel. Mijn ziel is moe en krank en hoort geen stemmenklank, en vindt geen vaste baan in 't ijlend ommegaan, en wentelt buiten 't spoor, door…