Alle inzendingen

Franciscus, hij is maandag overleden Voor veel gelovigen een hard gelag Maar constant al dat ‘nieuws’ de hele dag De stroom nietszeggende bijkomstigheden Die nutteloze feitjes, hou toch op Ik wil niet meer, waar zit de pauzeknop?…

Stil zit ze, kijkt voor zich langs hare wangen rood, haar vingers bewegen zich op hare benen bloot. Haar lichte haar is stil, de ogen zijn niet te zien, haar borsten staan stil, niets te geschien. Onder haar kin is rood - warme schaduw, en in de lichte schoot donkerder schaduw. --------------------------- uit: Verzen (1890…

Zelden heeft de sprong van een panter ook maar iets van dezelfde sprong door dezelfde panter, wanneer niet zoals gewild door die panter zelf. De dolfijn die voor het schip uit zwemt zwemt net zolang voor het schip uit, tot er geen sprake meer is van een dolfijn die voor het een schip uit zwemt. En zo zal het je gebeuren, dat je nauwelijks…

Een schone drol bestaat niet een mooie drol wel zeker als het drolletje als 1 stuk uit je holletje als zijnde een nieuw schip te water wordt gelaten en de herinnering opdoet toen je als kind riep, roept: "Mama, Papa, ik heb gepoept!"…

Amsterdam stroomt vol zo zal blijken ik stroom uit naar Duitsland om te ontwijken voor mij geen Koningsnach noch dag doch het land en taal welke ik zo mag Winterberg, Sauerland voelt lenteachtig aan daar aan de wandel met man en hond gegaan wel kijk ik naar de reportage op de televisie (Doetinchem) en daaraan voorafgaand naar de begrafenismissie…

Ben jij nog wakker nu het leven begint met aanvaarden dat de stilte vreemde vragen kent? vraag je mij met de kalme adem van jouw vrijgeesterij diep in de nacht Ja! geef ik toe en ik ken de naaktheid van regen die op zoutbergen valt op het bed dat schijnt te slapen onderhevig aan verlangens onderweg naar een orgasme door het mierzoete stemgeluid…

de maan is gevallen de sterren verdwenen de kraai kraste een laatste groet zij verbrijzelde het glas het getekende beeld waarin ze zag wie ze was in welke raakruimte vond zij zichzelf terug in dit zwart-magische landschap?…

Omdat wij “plat” praten, zouden wij “riemen” zeggen. Een riem zit om de taille, een beetje moeilijk uit te leggen. Vooral als je slank bent, maakt zo’n riem van jou een plaatje. Zo’n brede zwarte elastieken, met een klem en zonder gaatje. Op een zwierige zomerrok, met daaronder witte schoenen. En van boven een fleurig bloesje, zag je…

Ik huilde om jou, terwijl ik chips at – tranen en zout, een perfecte snack. Liefde was een zomerstorm, nat en wild, maar ik vergat mijn paraplu, en mijn gevoel was nat tot op het bot.…

Mogen de goden hun gloed laten dalen en sprenkelen over de heatwave van eetbare smulpapaver en de nimmer betaste padddenstoelenmêlee in dit in al zijn brille onwaarschijnlijk waarachtig clairvoyant paranormaal weliswaar machtig en zwaar op de maag nooit eindigend voorlaatste avondmaal van robin X hood voor de wereld en…

De herinnering voedt en verlicht de toekomst. Elk jaar weer Pasen.…

Vandaag spring ik uit de lakens, de zon heeft haar handen warm op mijn wangen gelegd. Ik drink licht uit de lucht, adem blauw in mijn borst, de wind kietelt verhalen tussen mijn vingers door. Op straat glimlacht de wereld – een fietser zwaait met een regenboog, een hond danst in plassen, een kind schildert dromen met stoepkrijt op het…

aan je voeten dansen in dauw en jij, je naam in mijn mond ik drink je stilte elke druppel leeg mezelf uit, jij vult alles raak me voed mij laat me je liefde voelen…

Het Bureau groeit steeds verder, achter in de tuin -- van het Hoofdbureau.…

je verraste mij in blond passeren zelfs je paardestaart heb ik niet goed kunnen signaleren omdat er zoveel lege dagen in zaten zonder taal of teken met slechts de schaduw van liefde die er ooit was ik was beduusd onverwacht zoveel jou te ontmoeten terwijl mij negeren gangbaar was toch lijkt het rood van de loper weer zichtbaar…

of als ’n borsttatoeage van Rembrandt laten klepelen door klokslagen zo’n voorjaarsuitje spoelt verrekkeste weinig weg vereenvoudigd tot ’n kunstig streekstamppotje in onze eigen portretfabel van de dag wanend wandelend tot waggelend en swaffelend zelfs de dag die wederom begon als ‘n bedinsect eindigend onder de verbruikte lakens met zij…

Gods afgezant besloot zijn tijd op aarde Zijn ondermaans bestaan is uitgewist Dus maakt men snel een kiekje bij zijn kist Voor veel gelovigen van grote waarde Kijk nou, wie staat daarbij de hemelpoort t' Is Petrus die met hem een selfie scoort…

ik zat aan een vaart in het buitengebied half verscholen tussen het oude riet met donkere gedachten even laat een baars zichzelf aan mij zien of keek hij mij voorbij naar wat er ongemerkt dreigend zat aan mijn zij mijn ademhaling misschien die even op zich liet wachten hoog in de lucht zie ik een vogel voor mij bidden of toch…

De sterfelijkheid houdt aan, deze morgen ontwaakte er een in mijn slaap, en vanavond vraagt het nuchtere glas om genade, men ademt zich uit als een inzicht, men is, ik herhaal me spel hoe men zich weervindt in dit haast vervleesde voortdurend kortstondige zelvige grondstuk, lijf lijk als weefsel, ik zijnde, wijn wikkend, zeker de nachten…

Bedenk de korte duur van werelds tijd. 't Is onverschillig of gij lacht of schreit. Straks eindigt alles, goed en slecht, vergeten Is al uw treuren en uw vrolijkheid. ------------------------------------- uit: Omar Khayyam (1929)…

Vandaag zei ik à bout portant zonder een blik te blozen dat alles wat je ziet verschijnen aan de opperlederhuid van de versierde naakte aap per definitie aan mutatie onderhevig is vanaf de zijlijn van de tijd gezien De wisseling der wacht is opgelegd of onverwacht... doch vaak, verzekerde ik haar, is het niet onze eigen wil maar…

Getekend ligt jouw Levenslied, temidden van jouw Zon- en Zuidzijde. Jij bent lekker breed en niet te kort, ten allen tijde. 's Ochtends lang genoeg voor MORGENROOD, 's Avonds niet tekort voor AVONDROOD. Jij gaat mettertijd mee met de moderniteit. Van voorheen waterig midden naar versteend tapijt. Jouw Westenwinden woeien en waaien van Oud-West…

Trek je linker sok aan je rechtervoet en vergeet je sleutels in de koelkast. Zwaai naar de buurman die een cactus uitlaat, tel de wolken, maar begin bij zeven. Ontbijt met een appel en een raadsel, schrijf een boodschappenlijstje in geheimschrift. Laat je schaduw thuis, neem de bus naar nergens en stap uit bij misschien. Fluit een liedje dat…

Ritselt achter mij de slang die lag te slapen -- op de pijnappels?…

de ongewisse tijd voordat hij verdwijnt uit de gewraakte lichtvlekken wil hij zijn tong voor ’t laatst branden aan de verleden schoonheid gedienstig zal hij ’t beëindigen al blijft ‘t ver van zijn bed ‘n showelement en de godverdomse grote bekken in de kerk vallen verstandig stil in ‘n oogwenk ‘n papaiea fluisterend in haar oor die hen…

Openbaar Vervoer: Handleiding voor Beginners Stap in, zegt de conducteur, maar waarheen precies, vraagt niemand hardop. De bus rijdt op tijd, behalve als hij niet rijdt, en de trein rijdt perrongeluk precies op schema. Kedengedeng, kedengedeng, de coupé wiegt als een wieg voor volwassen dromen. Zullen we samen ontsporen? vraagt iemand met een…

ik zag aan het reikhalzen van de hoofden dat jij binnen was gekomen voelde al snel de warmte die jou omringde die jij uitstraalde de buhne lichtte al op voordat jij haar betrad en de muziek had zijn eigen wijs al aan jou aangepast in een plezierig golvende lach die de zaal voorzichtig verkende zonder dissonanten tegen…

Na ommelandse reizen is geen evenwicht Hersteld. Ik herken de achtergrond weer In de spiegel. Maar aan de kapstok Hangt een verre jas. Het lila licht, Waarmee ik samenval, analyseert De tocht van keldervloer tot nok. Voor binnenhuisarchitectuur gezwicht, Zit ik op het gat in mijn tapijt, gelogeerd In de aap van het eigen huis. Staan er…

[ ] iets zacht openscheurt geen woord alleen een vouw in het niets licht of wat overblijft als het sterft jij – niet als naam maar als beweging in mijn binnenrand ik adem misschien misschien niet maar het trilt nog…

met een rugzak vol verhalen gevuld met wat was en wat jij leerde sta je aan op de drempel van vertrek klaar om opnieuw te beginnen wat achter je ligt vormde en verrijkte jou wakkerde je nieuwsgierigheid aan waar liggen mijn grenzen wat roept mij verder je draagt met moed in je hart het weten in je handen ik ga weer op pad de horizon…