Alle inzendingen, jaar 2008, week 45

Als een vogel zo vrij overstijg ik al mijn zorgen Vanaf vandaag zet ik alles opzij kijk uit naar de dag van morgen Als een vogel zo vrij zweef ik op de wind Over bergtop en vallei waar ik rust en vrede vind Als een vogel zo vrij spreid ik mijn beide vleugels uit Vergeet al mijn tobberij voel de frisse wind op mijn huid Als een vogel…

Meisje van dertien Meisje van dertien ik hoorde je schreeuw uitgedoofd als een kaarsje van Amnesty traan op een hete plaat een wereldwonde sluier van uitgedeind verdriet nazinderend Woestijnroos in knop de kranten gehaald maar nooit je veertiende verjaardag, nooit vrouw Meisje van dertien ik hoorde je schreeuw ijzingwekkend gegil en…

In de schaduw van het licht ligt ergens in het stro een moegestreden moeder, haar ogen opgelicht, Er is geen bed op klossen, ze heeft geen wieg, geen kruik en geen elektrisch licht. De man kijkt in het rond en vindt een voerbak voor het pasgeboren Kind. Kijk eens door de kier van het kapotte dak, het is de ster waarover men sprak die…

Als je straks terug bent weer hier, bij mij, zo binnen handbereik dan gaan we weer praten en lachen, maar ook zwijgen als het moet Dan zie ik je ogen weer en je mond en je haren, je heldere stem doet me goed maar van je aanwezigheid geniet ik nog het meest Daar zal ik me dan nog het meest over verbazen en knijp ik mezelf en weet…

op Franse ramen bleef jij tegen mij praten en ik luisterde de oude pendule aan de muur tikte zijn seconden strak omlijnd zijn het momenten uit je leven van heden en verleden waar stilte zwijgt in alle talen bied poëzie troost uit licht en schaduw waarover je niet schrijven kan het blijft zich hullen in nevels van stilzwijgen……

Mijn liefde is onuitputtelijk. Maar ik ben uitgeput!…

Van een geronnen rood aan bladerloze takken stekels die verslappen modder zoals het hoort…

Een morgen in mei getik van metseltruffels een koekoek vliegt langs…

Een morgen in mei getik van metseltroffels én koekoeksgezang…

De zéér knappe Wil uit Wolfheze, die liggend in bed niet kon lezen, was blond en ze dacht, dat de donkere nacht er de oorzaak van zou kunnen wezen. Naar een oplossing heeft ze gezocht en die kwam, dacht ze, want na een tocht in de bus naar Roermond, waar ze 'n bedlampje vond, heeft ze dat voor een schijntje gekocht. Het scheen op d'r…

scherp blikt het staal nog warm uit het foedraal als jij me groet het snijdt de wind aan flarden je masker op als wij en garde gaan jouw eerst touche in onbeschermde flank ik riposteerde op de kling raakte onverhoeds je hand je zwaaide groot in alle houwen de striemen door mijn vest koesterde ik in vol vertrouwen in rood gaf…

Altijd kijk ik eerst naar links, daarna ook altijd naar rechts, zodoende heb ik mij nooit bezeerd. Nooit keek ik echt vooruit, dan ging ik slechts uit van een ver geluid. Intuitief zocht ik als een blinde mijn weg, zonder plan of groter doel. Als ik verdwaalde in het rechtdoor, ging ik doelgericht linksaf. Als ik de horizon angstig dichtbij…

Je lippen Je huid Je ogen Je lach Je verleidt me Je verrast me Je hebt me in je macht…

neemt zijn eenzame tijd onder de verre witte bergwolken geen schilder maakt ze zo hij begroet de trage koeien tijdloos herkauwend in ’t groen in de schaduw van de meidoorn in de verte de kalme stroom de ijssel met daarover het pontje naar de mooiste overkant hij begroet de einderzoekers en voorzichtig brengt hij hen waar ze vandaan…

Komkommers mogen weer worden gebogen En LEGO steentjes voortaan zelf gemaakt Patent loopt af, verplichting wordt gelaakt Heet dit vooruitgang of is dit gedogen? De weg naar later kronkelt voorwaarts, echter Wat krom mag zijn bepaalt nog steeds de rechter…

Moederziel waar ben je? Een boom verscheurt het licht als linnen De zon breekt door het zwaar verdriet Licht lacht tranen toe, ze glimmen De eerste keer daar aan haar graf “Doorbreek oude gewoonten”, - zei ze - “Roest toch nergens aan iets vast.” Bij langverlaten ondertussen gras Breekt abrupt een tak De winter komt weer dichterbij…

Uit het niets geboren alles zien proeven ruiken voelen beleven leven met elkaar soms zo simpel soms zo raar onverklaarbaar soms zo alleen soms tegen je aan tegen beter weten in niets is het einde niks is een begin laten we samen varen tegen al de golfkes in.…

Wat herleeft is verzonken in de binnenzak van mijn jas ongrijpbaar voor de vingers pluist de voering zich in scheuren Mocht de dood van lange akkers zich in luxe baden en is het sterven getekend bij ’t geboorterecht laat mij dan gaan in die oude jas Wat blijft is verstoken van zonden en slechts de dragers zijn verhuld in stille momenten…

negentig jaren geleden verstomde het geweld herinneringen bleven indringend en wreed de somme ieperen verdun en de ijzer op de 11de van de 11de wilde hij nog iets zeggen nog in de houding staan maar alles weigerde dienst veteraan henry allingham zijn zwijgen sprak boekdelen afgevoerd in een rolstoel het applaus hoorde hij niet…

Twee jonge hengsten van 't knabbelen aan el- kaar een beetje moe…

leven blies de schrijver in een vergankelijk relaas met taal als goddelijk instrument beeldde uit in enkel woorden de werkelijke mens – al schrijvend ingekleurd en verkend met de sentimenten van die tijd kleine eigenaardigheden innerlijke en fysieke strijd typische geuren kleuren klanken miskenden uit een triest verleden danken…

Een gevoel dat ik niet kan weerstaan Jij bent zo speciaal voor mij Ik zal alles doen Alles, om jou aan mijn zijde te hebben Geen andere liefde, Geen andere aanraking Geven mij dit heerlijke gevoel Ik wil jou…

Moge de wind altijd zijn in mijn zeilen ook al denk ik zo klein te zijn in de zee. Voel voor zeker jou bepaling in mijn Noord of Westkust en eenmaal de zeilen gevierd kom je tot rust. Wanneer je Zuid of Oost als je thuis haven koos.…

Engeltje, Ik raak je kwijt, want we hebben het opgegeven. Ik begrijp alleen niets van het feit, dat we zover uit elkaar zijn gedreven. Wij zijn toch het ideale paar, zoals iedereen ons ziet. Of zijn we gewoon goede vrienden van elkaar en weten we dat zelf nog niet. Ons besluit om uit elkaar te gaan geeft mij een gevoel van radeloosheid…

Schrap dat woord Niet meer gebruiken. Het is verleden tijd De mensheid kent het niet meer Eeuwige liefde En vriendschap is een vraagteken Wanneer men het gebruikt, meent men het niet. Vervangen door misschien, het is eerlijker Vriendelijker, niet geheel afgewezen. Met misschien heb je het raden naar. Het kan alle kanten uit Voorbeelden…

ervaar de beelden die ik houw uit diepe lagen voel je ook de zwaarte van gerimpelde gelaten? vooral die uit doodsangst praten en geen speeksel voor de tong kunnen vragen…

De kaars brandt aan beide kanten in de holte van de nacht, beider natuur zijn mijn verwanten, in tegengesteld vuur, een vonk die smacht, je lichaam geeft een herkenbaar woord, het liegt niet, wordt de waarheid niet verstoord,tussen eind en het begin van de uitgesproken zin, of een stop er tussenin, de lust der liefde is niet alleen ontleend…

Er schijnt een teder liefdeslicht over mijn tintelende zielenlichaam mijn stoffelijke deel hier op aarde is voor het licht der liefde gezwicht.…

Als dan de grote stilte valt en het onomkeerbare Het einde net zo is als het begin Pas dan zal ik het weten Het antwoord op mijn vragen Als ik het geweten had had ik mij dan veranderd? De dingen anders benaderd? De mensen anders getroost? Het grote niets of is het alles? Zij zal het nu wel weten en hoop dat zij mij…

Nog maar kort geleden was ik ginder, dus ver van hier en toch ook daar: storm en regen en mensen die liever elders waren maar niet het geld hadden of de mogelijkheid om hun dromen in werkelijkheid om te zetten. Wat was het heet soms, maar ook mooi en zonnig en de kinderen die probeerden fruit te plukken door met mekaar een levende ladder te…