inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 23.243):

Alleen de dood is koud

Wat herleeft is verzonken
in de binnenzak van mijn jas
ongrijpbaar voor de vingers
pluist de voering zich in scheuren

Mocht de dood van lange akkers
zich in luxe baden en is het sterven
getekend bij ’t geboorterecht laat mij
dan gaan in die oude jas

Wat blijft is verstoken
van zonden en slechts de dragers
zijn verhuld in stille momenten
van een eerbiedig geduld

Schrijver: elze, 12 november 2008


Geplaatst in de categorie: emoties

3.5 met 10 stemmen aantal keer bekeken 546

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Roland Hainje, 17 jaar geleden
Compliment dichter.
kerima ellouise, 17 jaar geleden
Waar het warme hart in deze oude jas het leven verhaalt, ook al pluist de voering, de innerlijke rijkdom beweegt mee. Knap gedicht.
Henk Knibbeler, 17 jaar geleden
hoe koud kan de dood zijn, hoe fraai heb je dit opgeschreven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)