Alle inzendingen, jaar 2010, week 32

mijn bijdrage van heden houdt werkelijk niets in kent geen verleden of morgen het is als wakker worden zonder zorgen iets gaan ondernemen heeft dan geen enkele zin vandaar deze holle woorden want die zijn in ons koude kikkerlandje meer dan genoeg het enige wat ik heb te vieren is de zege op de laatste mier die ik langs de achterkant van…

Vele jaren vriendschap alleen in geschreven woorden. Emoties, verdriet en geluk, waren op het papier blijven plakken, Nooit hadden wij een hand gegeven Nooit het gezicht in het echt gezien. We waren vrienden op lange afstand. En nu Vele kilometers van de ene kant van België naar de andere uithoek. Een hart vol verwachting maar ook…

In bridgetown zat een schoppenboer te azen op de queen of hearts maar trok steeds the wrong cards. Door te pochen en te snoeven verspeelde hij snel al zijn troeven she did not like him, that's for sure. De hartenkoning van pokerville kwam toen ook bij black jack aan en zag er hartendame staan. Hij zei met z'n gladste poker-face well, i sure…

De vrouw zei tegen haar man dat ze borsten vol melk had. Borsten vol melk. Haar borsten waren vol met melk. Ze wilde haar kindje met het jurkje aan. En die lag in een wieg bij de kachel. De man wachtte op het eerste woordje wat het kindje zou spreken.Op het eerste woordje. Op het eerste lieve woordje wat het kindje zou spreken onder de lamp…

in de hemelse gordijnenpoort waar de jaren zo mooi vervlogen moest de tijd toch komen om het belichte pad te verlaten zoals de natuur het bespeelt, want het is de hoogste tijd om mijn vleugels open te slaan waarin ik fladderend in de natuur mijn eigen wegen ontvouw met een verfrissende uitdaging in het leven…

Veerkracht Een dosis nieuwsgierigheid belangstelling voor het zijn; leergierig naar het ego laat zien wie je bent het magische element het nu…

in speelse zomerwinden fluisteren de bomen elkaar hun geheimen toe de zon speelt om ons heen als een dartel kind vogels pikken rijpe vruchten uit het kort gesneden gras de waterlelie opent zich in volle schoonheid konijnen nestelen zich tot aan onze voeten bloemen bloeien alsmaar hoger en uitbundiger later het maanlicht ligt al…

in gelezen zinnen vind ik geen brievenmist of wisseling van wacht in stappen ik kan het uur bedanken, beminnen in de vrouw achter de vrije hand van letters zij geeft mij flanerende kleuren van vriendschap, van liefde op zachte huiden dat zich stil kan houden doorheen de tijd kent de grond der dingen die gevleugelde woordjes beschermen…

Hoogtij van zomer tooit zich nu menshoge varens onder bomenschaduw omgevallen stammen takken, mos en grassen wandelaars slenteren over ’t zandpad de wolkenzon aait zachtjes… ‘t irreële sprookje van een thuisloos dromenbestaan.…

De leider van de Noord-Koreaan biedt ginseng als betaalmiddel aan : "Ons drankje geneest en verruimt de geest !" Daaraan twijfelt vast geen onderdaan !…

Het boek vol wonderbaar apostelwerk toont Petrus als voortsuizende vuurstraal, die mensen raakt, in klein huis of grote zaal, het Woord wil brengen onder het ruime zwerk. De onvermoeibare Paulus getuigt sterk van de verfoeide, geprezen kruispaal, de nieuwe, blijde Boodschap voor allemaal, steunt al reizend de pasgeboren kerk. Minder naam…

gierzwaluw vliegt weg verkleurd plataanblad ritselt op terrasstenen…

de buurman van weleer zo sprak mijn hartsvriendin zou zich rot hebben gelachen als jij je had op ge han gen ik wist dat zij de waarheid sprak want ook ik doorzag hem reeds…

De strijd van gisteren opgegeven Een nieuwe dag Een nieuwe weg De pompen losgemaakt De beademing verwijderd De monitoren uitgezet Triomf van de vrijheid De reis gaat verder Op eigen kracht ejf 2010 UIT: WAKKER WORDEN…

Teveel een brandend hart, Teveel wisselingen van emoties, Weinig onderuitgezakt voor de t.v. Ik stel mezelf altijd de brandende vraag: Heeft dit zin, heeft dit nut? Met binnenste- Buiten broekzakken loop ik verdoofd van Plek naar plek als een gokautomaatverslaafde, En niks gaat vanzelf, soms wil ik iemand anders Zijn maar nooit voor lang…

Ik blader in mijn herinnering probeer alles weer te weten stel direct ook vragen het is niet alleen hoe of wat ik graaf in mijn belevenissen spit ze soms weer onder geef zelfs antwoorden op vragen nooit gesteld wie ben ik, wat is er van mij geworden? hoe ben ik alles doorgerold? is het leven wel gewillig? of stribbel ik steeds tegen…

Hij stond temidden van smaragd en amethist te zoeken naar meer glans en schitter. Wat op het oog geen enkel kleursel had van dichtbij bruin en mat maar in het licht toonde hij stralend de mooiste glans van groen en blauw in fijn labradoriet.…

zeg maar welke kleur je bent vandaag dan pluk ik bijpassende bloemen tot een mooi boeket met jou als stralend middelpunt…

mag ik in je sprookje spelen op luchtkastelen bij je zijn het echte leven doet zo’n pijn nee het is geen vluchten maar mijn hart even luchten geen scherpe kanten meer voelen zonder woorden weten wat we bedoelen samen op drift gaan en de plicht laten staan uit alles ontsnappen de kansen weer pakken die vrijheid en liefde ons geven…

Ik zag je bij de levensbron duizend schonen in het gras oceanen bloesems, luikend groen fragiel, transparant als glas, liefde gedronken zoveel dat kon, uit water, satijnen spiegelplas, toen zonder kleur, verdroogd, verdronken in woestijnen, de tijd verloren, voordat je het verlaten moest, tranen gedempt op geboren spiegels van de ziel…

Nou heb ik zoveel gelezen over allerlei zaken, ik ben van hot naar her gereisd, als een zot, ik heb zoveel gedichten zitten maken, braken, ik heb het geheim willen ontdekken van God. Tenslotte ben ik net als iedereen, heel broos, mijn gebit brokkelt af, mijn buikspieren verslappen, bij tijd en wijle impotent, hoe mooi ook de doos, het imponeert…

( voor Jaques Perk ) Van heel hoog heb jij gezongen, engel, je bent zelfs niet afgedaald, je verzen zijn uit de lucht gehaald en je was er van doordrongen, zij het met een gekweld verstand, botsend, gevangen in alle beelden, uitstijgend boven volstrekt misdeelden, dat Mathilde liefheeft aan de overkant, dat zij afwees wat zij niet begreep…

. de eeuwige jeugd bezat vandaag wat veren grijzer, tussen bruin, want eeuwigheid bezit wel jeugd doch ook de ouderdom ik hou van ze, van hoe ze tussen groen wat wormen rapen en de dag bezingen met hun stem zo wonderlijk in mooie klanken en zo tijdloos, zoals slechts muziek kan zijn die voortgebracht wordt door iets puurs zonder pijn…

Naomi Campbell was in Leidschendam om te vertellen wat ze had gekregen: “Drie vuile stenen”(had ze eerst verzwegen), “maar ik weet niet van wie dat pakje kwam.” Ze heeft die diamanten onderschat, want zij zag niet dat er nog bloed aan zat.…

Log stuwt de Lethe hare lome baren, als onbewuste dromen, naast het veld van louter licht en vreê, waar alles meldt: Hier komt ge in 't Rijk der eeuwge rust gevaren. De schimmen, die onlijdlijk ommewaren, schonk zij vergetelheid, en zalig welt de bron van 't ware leven, en nu smelt de ziel in kalmte, nooit op aarde ervaren. Toch,…

De zwakke mens, zonder natuurlijke wapen, bouwt met taal als communicatie aan een samenleving, om als soort te overleven, en werd als terravormer pachter der aarde. Onze taal is jong; onze oudste taal is nog…

ik geef je een bloem recht uit mijn hart voor al je smart ik brand je een licht voor al je verdriet dat mijn hart ziet ik wens je de hoop vanuit het diepste water kracht te vinden voor later om steeds te kunnen blijven begrijpen, dat wij allen als mens jou willen begrijpen in het juiste licht…

WEGGELOPEN Op een bankje in een park hing zij als een ongelukkig hoopje verdriet Ineengedoken en de wanhoop nabij huilde zij in het nachtelijke gebied Van huis weggelopen tegen vijven na onenigheden met haar pa en ma Ze wilde ze in een briefje schrijven dat pa moest blijven uit haar beha Haast elke avond kwam pa boven vooraleer…

Verscholen in verdriet achter het masker waar niemand ziet wat echt is en wat niet vroeg jij mij ten dans en ik zag, hoe die ander jouw stappen overnam wij dansten door een eeuwen-oud verhaal dat ons zomaar overkwam Mijn voeten volgden jouw passen, zo licht wij droegen elkaar door tranen van vroeger haast zonder gewicht gebroken…

Het schikte me niet dat hij op bezoek kwam juist op het moment dat ik mijn koffers pakte voor een paradijselijke trip. Wrevelig wierp ik hem de folder toe waar de blauwe zee van afdroop. Ik keek naar de afgetrapte schoenen op mijn kurk droge vloer. Hij nam zijn hoed af en veegde met ranke handen denkbeeldige stof van zijn jas. Waarna hij de…