Alle inzendingen, jaar 2005, week 35

De briesende leeuw, de briesende leeuw het felle beest gaat rond hij zoekt een prooi om te verslinden het was zeer goed, tot hij ons vond hij greep ook hem, die lieve jongen hij greep ook hem, totdat die lieve jongen niet meer kon en hij nog één keer bad Nee, hij sméékte om verlossing nog even thuis, een warm onthaal hij kon de wegen niet…

Alweer een nieuwe dag waarop het felle licht van boven op ons mildheid maar ook trouwe tranen richt Een fel licht in de duisternis oog in oog, frontaal schreeuwend halogeen de mond gesnoerd meedogenloos, verwrongen staal En terwijl de nacht alweer verloor verdween het licht uit beider ogen twintig jaar was voor hem veel te kort Word…

Zie de eindeloze wegen Wachtend op de stille tocht Tranen in de lenteregen Niet gevonden, wel gezocht Koude handen, dood en leven De contradictie in mijn hart Ik wil wel maar ik kan niet geven De stilte maakt mij licht verward Verdriet en haat gaan pijnlijk samen Zinloos is het juiste woord Toch kan ik u nu wel beamen In stilte wordt…

we liepen samen warmte trilde zacht wind wist wat wij wilden koelde ons heel even af het gras was groener dan we dachten wij onhandiger dan we verwachtten het zomerde een middag lang in traagheid van het leven nemen was van geen belang we wisten eindelijk te geven…

ik wil de man de pure man met huid en haar niet voor zessen klaar hij neemt niet alleen, maar weet ook wat geven is bij hem voelt iedere vrouw zich miss teder, ruw, rauw soms gilt hij ik hou van jou hij die geboeid luistert naar onsamenhangende hartstochtelijke zinnen weet hoe een vrouw te beminnen ik wil een roos vrij van doornen…

Ik heb momenten dat ik huil wat sikkeneurig ben en pruil. Ik heb momenten dat ik lach om wat ik zie of gisteren zag. Ik heb momenten van intens verdriet kruip in een hoekje waar niemand mij ziet. Ik heb momenten van heel groot geluk en dan kan er echt niks meer stuk. Ik heb zo die momenten zoals iedereen ze heeft en verdriet…

de zomer ligt nog open in IJ- En Kinselmeer de dijk tussen d’oude gehuchten Uit- en Durgerdam de fietser kruist weerszij groen van bloeiend gras kragen van riet water klotst vogels zingen snateren strijken neer vliegen op winden zuchten licht de fietser staat stil hij schreeuwt SCHRRAUWWWW twee hoofden heffen zich coïtus…

De maan knipoogt naar benêê sterren flonkeren driftig met hem mee, als het dan langzaam lichter wordt en ster voor ster voor de dag verdwijnt, lijkt de nacht opnieuw te kort. Wanneer de zon haar stralen schijnt is iedereen de nacht in al haar eenvoud, stilte en pracht al weer vergeten.…

Hij stond daar, gisteren en vandaag achteloos weggegooid tegen een boom half in de bosjes aan de zoom een damesfiets met kinderzitjes hoewel op slot, het klopte niet daar staan geen huizen, maar 't archief van de gemeente tegenover ik neem de fiets mee naar mijn huis, bel de politie Hollands Midden wordt doorverbonden met een dame die…

Nog steeds danst zij haar blik voorbij in serene stilte van de nacht waar woorden blijven klinken stromend door wateren van gevoel kust zij sterren ademt de geur van avondroos en waant zich even terug in tijd…

Als liefde pijn doet, en je weet niet waarom roep zachtjes mijn naam, en ik kom breng zachte warme wind met me mee met de zoute smaak van de zee laat je deinen op zijn golven en word je, door het warme zand bedolven sterren die voor jou gaan schijnen laten één voor één je pijn verdwijnen stuur je de stralen van de zon geef je levenswater…

Met lichtgevulde hersens in de tuin, in het verschiet weiden de zenuwen en op kniehoogte snuffelt God wat in een bries van oud behagen. O, tijd van lauwe kranten en gesprekken, het leven klotst stompzinnig uit mij voort! ----------------------------- uit: 'Bij bewustzijn', 1996.…

Als vanzelf zijn gedachten die langs mij glijden en die ik niet ken anders dan de mijne en spreken ogen in een taal die ik wel ken maar niet versta...…

ik ga je zien kom uit de achtergrond en kleur vandaag met stralend licht van weer ontmoeten ik zal je groeten met een warme kus wees maar gerust we gaan de wereld buitensluiten de tijd uitbuiten die er is ik heb je zo intens gemist ik zwem nog in de uren maar hoge golven van het wachten trekken aan mijn krachten, de deining…

Zwalkend anno 0120 a.m. dep ik wolken van spree droom ik fietsend een blauwe allee zoals opa een woord van de toekomst vond Groene Golf sprak hij trots en wij alom hmm Ik zwoeg door bochten door polder bevochten van boven gevlochten door handen van handel en -Miljaar!- ik zie wolken van sterrenschijn de overlevering diende anders uitgepakt…

Jij houdt ook van Hong Kong-flicks vliegt langs onderwerpen verleden en dansant Ik kijk/lijk/blijk verslaafd nooit eerder zo bewust van mijn nonverbaal staar ik via de spiegel naar je complexie die reflecteert in een roes van Chagall en Smirnoff Jij houdt ook van muziek je zet Bootsy Collins op Golflengten waarop ik zweef als een dronken…

hij leefde geen pose een lieve vrouw twee schatjes van kinderen dodelijk, levercirrose hij heeft een vriend hij is mijn vriend we lazen beiden Beets ik heb niks, hij heeft aids een wereldwijf, ik kuste haar graag haar liefde ging Vlaams door mijn maag uiteindelijk werd ze moeder van het kind voorbij gegaan door een vrind het is maar…

ik schrijf liefde, pijn, verdriet maar zeg mij niet wanneer ik mij uiten mag de ene om de andere dag impulsief krijt ik wanneer ik blief ik dicht en verhaal wanneer ik daar naar taal leg mij geen restricties op ik heb geen verweer tegen uitgelezen leer het is beter dat ik stop…

Zo’n rebellie, dat kost ten enenmale enorm veel geld, dus vaak maakt het verzet een rolprent van verzetjes in het bed om zo zijn strijd met porno te betalen. Mijn vrouw vindt zulke films maar vunzigheid, dus ik betaal mijn porno steeds met strijd.…

Ik spiegel mij aan jouw gezicht je geeft me rust kalmeert mijn zinnen waar ik jou voel in het golven van gedachten lach jij rimpels om mijn ogen je bent meer dan hartstocht van bloeiend vertrouwen en soms eb je weg maar ik vloed jou terug om niet te verdrinken in woorden een impressie achterlatend in het zand het hoeft niet…

jij zure appel een boom en een vader zoeken naar 1 wording van hetzelfde zijn. Beweging 1 parig rechtstandig en een schepping is.…

zwetsdansen als geliefden op terrassen vol passiehaat en echte liefde voor parelstraat pisstraal de agendadagen vol met hartjeswolken en schapenkolder vreugdheuvel en genotssnik kus me…

De ochtendgloed laat zijn nevel strelen langs het gebladerte van de bomen In het prille zonnelicht ontwaakt de dag Vogels zingen hun lied gehuld in dromen Zacht streept het gouden ochtendlicht in wazige verten over het koele meer De aarde laat zich kussen door de zon en de warmte streelt het land telkens weer De ochtendgloed laat zich gloeien…

Uitgestoken hand zeeen van tijd Ledig land wachten op eeuwigheid. Gemiste kans verzwegen woorden gebroken lans muziek zonder akkoorden. Gehad, geweest, voorbij Hoe lang moet het duren, alvorens een spijtbetuiging te sturen?…

Het blijft een open brief Waarom gieten we verzen in een mal van gips met de ijdele hunker om later ook nog de versteende vrucht na te proeven het sap, de schil versneden op de tong Waarom schenden we ons gebit aan de blanke pit We verzegelen het bericht noemen het een gedicht Opgerold perkament in een koker gepropt een Save Our Souls…

bewust ontweek ik de gebaande wegen het spoor van hen die me zijn voorgegaan en toen kwam ik bij deze afgrond aan ik deinsde terug en trok verschrikt mijn degen over het dal had ooit een brug gelegen ik wachtte tot de sterren en de maan me richting gaven, maar ik moest voortaan langs zelfgeknoopte touwen voortbewegen ik hakte takken af,…

in mijn natte cirkel hang ik verblind de dove uit gevoelloos voor tekens van leven en van liefde zwemmend in een oceaan terwijl continenten langzaam eiland worden en eilanden verdwijnen in een zoute mist blijft verdriet van gisteren ook vandaag weer huilen zilte fontein die niet opdroogt eeuwig druppels achterlatend…

Naar contact werd niet gezocht Hij is van het zelfde hout gesneden De liefde die werd afgekocht Het onkruid werd gemeden De vraag naar het verleden M'n leven op de tocht Bevestiging die ik zocht Op eigen risico betreden De verloren weg weer terug gevonden Het gegunde respijt Met alle hoop weer heen gezonden Nu is hij aan het einde…

Hendrikje van Andel Schipper is niet meer, ze overleed vannacht, de oudste inwoonster van het land werd 115 jaar oud. Haar lichaam naar de wetenschap, zodat men uit kan zoeken wat haar nou zo uniek maakte. Want eerlijk is eerlijk het is nogal wat een leeftijd te halen van meer dan 115 jaar oud.…

Ik ben een zwerver overal, een doler en een vagebond en een, die uit zich zelf geen pad, geen ommekeer en geen uitweg vond. Ik ben een napraatpapegaai, ik ben een open spiegelrond, des Eeuwigen gesproken woord, het hapert in mijn stamelmond.…