Alle inzendingen, jaar 2005, week 49

de bode van het slagveld klom over heuvelruggen met een mondvol zege hij holt naar de overkant waar een leger wacht maar zijn adem weigert opgejaagd tot korte teugen ribben veren woest omhoog bloed haast zich door een holle pomp aangezwengeld door zichzelf hij wil leunen aan de toog een sponzige boom die zich wijd en vol vertakt…

Vallende sterren 't zijn maar gloeiende stenen toch doe ik een wens…

ze komen uit m'n neus en uit m'n oren ze woekeren op borst en buik en rug ik trek ze uit, toch komen ze terug de oorlog tegen wildgroei lijkt verloren 't is vreemd, maar met het vorderen der jaren verschijnen elke dag meer wilde haren…

In Doetinchem stond ik bij het station de zon bescheen perron en mensen en uren stond ik stil te wensen dat jij nog steeds diezelfde blijven kon. Er moet op dat station een spiegel hangen want plots verscheen weerkaatsend licht het lichtte op; jouw lief gezicht nog steeds door blonde krul bevangen. De tijd verdween, want stond toen stil…

Miljoenen pluisjes zo zacht In een hemelsblauwe lucht Dwarrelen dansen vliegen Zo mooi als een zomerzucht Een aanraking van fluweel Het voelen van jouw huid Een streling voor het oog Zo zacht als fluistergeluid Een liefde zo oneindig mooi De lucht geurt vol verlangen Vlinders fladderen liefelijk rond Een droom in mijn hart gevangen…

nimmer heb ik zulke mooie ogen gezien het was in een flits of zelfs minder misschien maar het was gelijk helemaal met mij gebeurd ik werd in een hopeloos diepe verliefdheid gesleurd overdag en in dromenland zie ik jouw ogen had ik mezelf in al die andere verliefdheden dan bedrogen had ik dan nimmer de ware wereldwonderen gezien en dat in een…

's avonds raast de wind langs krimpende daken kaarsen weren duisternis en ver open ramen ik dompel me onder in onzegbare woorden verzamel letters en assen en oude paragrafen ik veer op uit de sluimer het tikken sterft weg herinneringen en liefde ooit samen oprecht de kamer blijft rustig, verwonderd kijk ik rond maar zelfs…

de verbazing, amechtig aangerand in verdwazing vecht De zwarte hand mij aan, hij kan me wat offreer hem mijn zwarte gat wel ontzettend gaaf een hand die niet op mijn hand is tegenwoordig noemt men dit vet ik vraag naar mijn naam…

Misschien de zee Een lage maan, een eerste ster hardvochtig zand, koel en fijn stap na stap weer uitgewist alsof wij nimmer ergens zijn Misschien de zee, waar speelse wind de leegte vult, haast zinvol lijkt zelfs zonder jou en al die anderen door tijd vervaagd en mij gemist Ja, aan zee heb ik er soms, twee golven lang een vleugje…

Uit het maagdelijke wit haal ik je sprekend als een vaststaand feit naar binnen. Pen en inkt beschrijven kras het linnen van mijn ledig ledikant, ik prik je dichte wolkenhemel open, wrik je vrij, verlost uit diep verdoken zinnen, grijp met graagte naar je wijs beminnen, naar de liefde van een god : ik lik je woorden uit de beker, drink je…

Nu is zij wedergekomen, Zoals zij vroeger placht, Met haar donkere ogen vol dromen, En met haar zonnige lach Met dat ongenaakbaar hoge, Dat over haar wezen ligt, Met die reine gloed in haar ogen, En dat dwepende aangezicht, Met die krans van lichte lokken, Om dat edele, bleke gelaat, Met de lichtend gouden gordel, Om…

Je leest mijn gedachten en voelt mijn gemoed je leest in mijn ogen het gaat niet zo goed. Je wilt me wel troosten in pijn en verdriet maar ik wil alleen zijn dus troost me maar niet. Laat mij maar m'n gang gaan laat me maar even alleen zodat ik kan schreeuwen of stilletjes ween. En als je terugkomt zal ik aan je vragen mijn tranen…

Het zal je ego strelen, als jij dit gedicht ooit leest. Al heel lang niet meer samen, die tijd is echt geweest. Maar ik heb nog steeds zo'n heimwee, naar wat was, die tijd van toen. Niet alle dagen feesten, maar 'k was thuis, in mijn gewone doen. Nu bijna 4 jaar verder, de wereld draait toch door. Verbonden door 3 kinderen, jouw stem…

Kom binnen geachte lezer, zet je neder en doe of je lekker thuis bent. (Intussen knagen wij ongestoord tussen haakjes verder) De harde realiteit is hier een droom, een wereld in een wereld. Pas op voor onze woorden want ze vreten tussen de regels door en elke poging van een pointe onderstrepen wij met een knipoog.…

de zon gaat onder door donzen randen herfstkleuren vlammen en doven in stille bossen nu is de nacht onze deken van fluweel we hebben een wereld waarin we liefhebben en die niemand ons afneemt…

je doet me denken aan een verdwaalde avond waar melancholische papierprinsessen dansen op lippen in een verlangende vlucht naar uitgestrekte armen je doet me denken aan het stille geluid van platte steentjes die dromen keilen door eenzame nevels tussen smalle sloten van herinneringen rakelings langs het wateroppervlak je doet…

het vet van de bloesem het zweet van de steenvrucht ik week het los met stoom drijf het door kolfglas tot één kleffe druppel lekt het vloeit in noten open als een lied langs neusvleugels de citrus die haastig verdampt door bloemen verdrongen tot het hars van mirre blijft een tong van slierten likt aan de korst van de kosmos de…

het woord de belofte hoop en geloof mens zoekende naar licht in de duisternis en de waarheid arme arme zoekende hopende gelovende onzekere bange mens aan wiens woord en belofte gehouden en wiens woord en belofte te vertrouwen zoekende naar het licht in de duisternis behoedt de dwaaltocht van geloven u voor de waarheid van niet…

Wanneer ik mij hul in poëzie vervaagt de beleving van tijd lichaam en ziel versmelten tot voorbij grenzen van de werkelijkheid ik beleef, intens gevoel dat ik zweef mijn hart klopt mijn lichaam uit op mijn wangen kleur, gehuld in geur voel ik mij opnieuw de bruid tonen van kleur in een spectrum van licht verzachten de lijnen in…

frontpage snippers perfect ideaal in mijn opgestoken handpalm tijdens de stilte waarin zelfs de wind geen richting kiest neerdwarrelen en verdrinken in een moeras zonder getijden of lichtvoetig dansen over vaste grond richting horizon zonder tegenwind ontwaken onder een zon waar de perzik niet meer smaakt als een regenachtige dag…

De snelheid vertragend, door liefde omvat. De onmacht vervagend, door al wat liefde bevat… In een zucht geprolongeerd, tot eindeloos verlangen. Onbewust geraffineerd, surrealistisch onbevangen... De lijn des levens, onbeschrijflijk koel.. deze realiteit staat tevens, synoniem voor angstgevoel...…

Jij spreekt in witte schaduwkleden en omarmt zoals een gordijn het laken van het leven een vleugje trots gedeeld door een decemberregen verbergt zo als in jouw melancholiek gedicht een jaargetijde dat vergeelt wanneer de lente alle dood weer doet herleven…

Daar was zij heel even op de schouder van een nieuwe dag haar lach straalde langs grauwe sluiers van regendruppels zacht draaide zij zich om en terwijl haar ogen zijn gezicht een ander licht gaven sprak zij dag, heel even was zij daar ...…

Zure afdronk, deze rode wijn Te jong bedorven, daar waar rijpen, zoveel beter had kunnen zijn Ik zag je teder kussen met leder aan je voeten Zo diep je de bal deed ‘crossen’ kaatst nu de leegte met venijn Zure afdronk, dit rotte azijn Te jong gestorven, moet ik begrijpen en bestel louter nog maar witte wijn, Daar in het “rode” geen…

Een Walk-fit en een Evolution-fiets, een Ab-flex, Sauna-belt en Aqua-slim ’n Body-blade, een Gym-form, Easy-trim, ik kocht het allemaal, maar ’t hielp me niets. Mijn lijf blijft slap, geen vrouw die het bewondert, dus heb ik al die troep maar weggedonderd.…

de bewijzen stapelen zich op: in Gizeh een extra piramide kleurige kartonnen blokken pakketten van de wereldwinkel vrijdag voor kerst bij de haltes en in de Amsterdamse tram dergelijke dozen onder armen en op schoot, niet openen voor je thuis bent! herinnering aan koektrommels en kaarsen maar nu houd ik angstvallig mijn vinger aan de…

ik spreek over de mens Andro de Geworpene hij ontwaarde licht onbekend met een gekozen of bewuste wens, gevallen als een wicht o, Andro, jij wordt een held jij bevecht het leven maar wordt door het heilig sterven uiteindelijk geveld bevrucht door genot en drijvende in een vrouw totdat de natuur besloot over een verkrampende…

zeg mij niks over mij soms zoek ik gewoon contact ik mail naar de dichtst veraf gelegen persoon liefst teder qua inborst in woorden uitgebeeld ik zeg joh kietel mij gewoon linker schouderblad rechts daar ja jeukt ja lekker heerlijk neen vraag mij verder niks ik zocht gewoon het contact begrijp je weet jij veel What's in an email…

Zeg eens, krullebol, sprak een wolf tot een lam bij een beek: Waarom sta je daar zo te drinken alsof geen mens er naar keek? 't Wordt hoog tijd, dat ik eens kennis met je maak en wat nader spreek, En dat zal heel wat anders zijn, dan met rammetjes te vrijen. Wou jij nu hier het water bederven; dat zal ik niet lijen. Maar, Mijnheer! sprak het…

geen trein op het spoor wachten geblazen - ijsberen op een gepekeld perron aan de horizon die zachte oranje baan waarvoor twijgen zwarte franje vormen de morgenster staat erboven wachten loont vanmorgen de zon komt op, de metro aan…