222 resultaten.
Dagen van kommer en kwel
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 347 artritis, artrose, frambozen
of was het nou trombose
flebitis, bronchitis, tinnitus
een fluitje, kost geen cent
hernia, angina, nieuwe alinea
suiker, vergeet het maar
in dagen van kommer en kwel
ben ik gestaald en gesteven
ruim beladen met historie
in de naden van mijn vel…
Voorstelling
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 108 Nu 2e kamerleden in het parlement
Zich door de coalitie monddood lieten maken
Kon de kijker weer eens het genoegen smaken
Van Geert z'n act en zijn ultiem TV moment
Want waar ze verder met elkaar nog over praten
Wij zagen Elvis zélf de kamerzaal verlaten.…
ik spits mijn oren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 188 Reikhalzend als een toren,
spits ik mijn oren
en vang gefluister,
als ik luister.
Duizenden stemmen,
een geheel.
Een symfonie van gekrakeel.
Dit is ons collectief geweten,
opdat we niet zullen vergeten,
wat was en wat er komen gaat,
ik sta paraat.…
Nederlanders gaan tot 67 jaar werken
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 464 In Nederland is men bij de tijd
met pragmatische voorzienigheid.
De Belg zwijgt als vermoord
tot na 't regeerakkoord.
De Waal krijgt nu reeds 't vliegend sch....…
Liervogel's boodschap
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 631 gedreven door een sterke drang
om voor de dames op te vallen
draai jij alle knoppen open
laat rollers lopen door het woud
keel van goud die krast en knalt
of klikt en ratelt met grote lust
je imiteert en persifleert geluid
dat jou ooit heeft omringd
zodra jij je leven fluit en zingt
staan velen even stil
zonder omhaal laat je horen…
Het dagboek
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.370 Vroeger stelde ik veel vragen
Korte vragen, die niets betekenden,
Wachtend op een antwoord
Dat ik nooit zou krijgen.
Ik schreef mijn vragen op
In een dagboek, veilig afgesloten.
In de hoop dat iemand het zou lezen
Totdat ik het boek verbrandde.
Nu lig ik eenzaam onder de grond
Alleen gelaten en vergeten
Gekend door een heleboel…
Regen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 334 Is dit lente of misschien herfst:
druppels grijsheid en treurnis,
vlugge mensen.
De avond sluit al vroeg de luiken
want de regen willen we niet.
Lente of herfst?
Toch is water leven,
begin en bron;
Regen is echter triestig
als het lente is.…
Had ik maar
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 656 Ik zweef in mijn dromen.
Blijf hangen,
tussen dan en nu.
Het verleden is een traan.
Het heden berusting.
De toekomst een lach.
Het licht
klaart mijn vermoeid gezicht op,
vermengt met gevoelens
van goede voornemens.
de gekte van toen
werk ik weg uit mijn geest
stapels gedachten
worden geordend
goede behouden
slechte verbannen.…
Veilig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 190 Veilig is leven
wanneer binden
je niet heilig is.
Armen om je heen
liefde voelen
kus.
Pijn die niet komt
als samen zijn
niet je ding is.
Verdriet uit eenzaamheid
veiliger
dan uit liefdesverdriet.…
kat.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 802 Lodewijck,
mijn pracht,
kater met zwarte vacht.
Zie hem kuieren
En luieren,
Zie hem ongegeneerd gapen
En slapen,
Onheil kruist mijn pad,
geheid!…
buiten spel
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 208 wind trekt aan
de regen
tikt je tegen
slaat je lam...
je vraagt je af
hoe dit zo kan
maar éénmaal
uit het veld
geslagen
staat
een ander
op jouw plek
Lejo van Kuijeren…
Kristalwijze
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 293 (voor Hans Plomp)
Hij zwom ver de droomzee in,
zonder om te kijken (of even),hij dook
diep,tot de bodem,zonder omhoog te kijken
(pijlsnel),hij nestelde zich voor lange tijd
bij zoenende zeemeerminnen met jonge,stevige
borsten en felgroene staarten,bij speelse roggen,
krachtige haaien en kalme walvissen in trance,
bij verliefde dolfijnen met…
Vogelvlucht
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 2.443 Zouden de meeuwen
Met hun kleine oogjes
Al hebben geweten
Dat wij de boot genomen
Vakantie gevierd
Op de boot terug
Foto's genomen
Poster gemaakt
Op de deur geplakt
En telkens vele oogjes
Die kijken hoe wij naar binnen gaan
En weer naar buiten
Weten dat jij snel dood gaat…
Wat een weer..
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 327 Ik kijk weer eens naar buiten
En zucht weer eens een keer.
Je hoort de vogels fluiten,
Maar wat is het toch een weer!
De lente die moet nog beginnen,
Wanneer komt het er eens van?
Ik kan nu echt niets meer verzinnen
En ik ben toch nog zoveel van plan.
Naar buiten dat is wat ik wil,
De tuin in, lekker werken,
Maar het weer blijft een bittere…
Van dood naar leven
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 294 Winterskoud getekend door sneeuw en regen,
in een stormachtige wind en ijzige vorst,
waar ieder wezen zijn eigen strijd in torst,
vervallen matheid in ellende verkregen.
Als dood , versteend, zonder leven of gevoel,
iedere toenadering en warmte werend,
elkaar door blikken en woorden bezerend,
gaat ieder slechts op in eigen streven en doel…
De quickstep.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 762 Ze had,
thuis op het tapijt,
aangegeven met wat krijt
de zig-zag
pas na pas.
Ze had,
elke dag weer,
geoefend keer na keer
de pooltjes
waren plat.
Ze had,
die avond met hem,
d'eerste bewegingen
goed gedaan,
maar bij de brush
is ze toch weer
linksaf gegaan.…
Niets meer van waarde
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.148 De lege plek was snel weer opgevuld
door een vaas met tralies, toch
leeft jouw gemis
terug in de zwaluwen van deze lente
‘k heb er nog geen 't gezien, een
zwart met wit bedekte vleugel
die al jagend op insecten
mijn beeld van jou zal gaan vervagen
zes scheppen zwarte aarde
een kiezelsteen en een oude spijker
en verder niets meer van waarde…
Zweet
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 298 Het fietsen van school naar huis
had zoveel aan zweet gekost
dat het te laat werd om te eten
kwam niet door wat je die dag
had geleerd, omdat je niet luisterde
vlogen de vogels naar het niets
door de duistere zwerfnacht
liet jij je lijf verder zweten
alle aandacht was verstomd
in stille angstkreet, en lijfsbehoud
weer diep verborgen, het…
Tweede akte/ de zon was dood
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 337 De zon was dood
en de aarde kleurde bloedrood
verdriet voorbij
want materie kent dat niet
het is fysieker dan dat
de oude God was
onder zijn eigen lichtgewicht bezweken
gedoofd in een wit geboortekanaal
Duister
het andere kon nu schijnen
grijs licht
ruis van fotonen
een beetje als
uit de ether verdwenen
teevee kanalen
het dode meisje…
Culturen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 340 Onze tuinmerel
fluit met een geluid groter
dan z’n verenlijf
de dag over de horizon
danst wormen uit de aarde
Oosterse priester
opent ‘t luik in de dageraad
zet de wereld aan
elke morgen weer wordt z’n
wereld opnieuw geboren
In ‘t land van de
gouden kalf wordt ‘t gezicht
van Ophra gekleid
naar foto’s van lang gelee
‘n dag van…
Eenzaam
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.103 Stil, alleen en verlaten
kijkt hij om zich heen
een ongebruikt toetsenbord
een zwijgend scherm
gedachten, roerloos, emoties
gesloten ogen
haar proberen tot leven te wekken
haar glimlach
haar ogen
haar mond
denkend aan beladen plekken van vroeger
met jou
als symbool van je wispelturigheid
pikken kraaien in platgewalste lijkjes…
SPIEGELBEELD
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 266 Lente
kijkt zichzelve
in de spiegel
Winter lijkt
me nu wel
achterhaald
Groen schijnt
te aarzelen,wil
herfstbruin
met 'r kille adem verjagen
Zonneschijn
is wel op til
maar zonder
enige overtuiging
Wolken
hebben de overhand
beteugelen
het koude blauw van lente
Akkers leeg
weiland zonder
enig kleur van vee
slechts…
rozeblaadje
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 407 De lavendel bloeit niet meer
en overal
liggen rozeblaadjes verdwaald
door de wind
die met mijn haren speelt
mijn huid streelt
als duizend zachte vingers
in herinnering
aan de zomer die laat verscheen
in gekleurde vensters
wensen in vervulling nam
van de donkerzwarte nacht
waarin ik wacht
tot de monsters verdwijnen
rozen weer verschijnen…
het is verder stil en
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 484 ik zit hier maar wat, met
op de achtergrond het
koffiezetapparaat,
muziek zachtjes aan
(ook) op de achtergrond,
kaarsjes aangedaan
de kat spint ook nog,
en ik, dodelijk ongezond,
met een sigaretje, gebo-
gen over een schrift
dit gedichtje afgerond.
(rookpluimen dwarrelen
omhoog...)
voor…
ik heb de stilte zo lief
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 638 gelijk de klepel
bungel ik
de grootste afstand,
heen en weer
ook nog eens
op de verste verte
van boven
in het ritme
van mijn tijd
het is als rust
in riet
schommelend
langs waterstromen
laat mij maar
en zoek niet
ik draag de morgen
in een enkel woord
de avond in mijn hart…
barenstijd
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 824 zacht dein ik
op vruchtwater
van oranje gele warmte
in de schoot van de oneindigheid
als ik door lichte drang gedreven
langs haar…
Ter Nagedachtenis
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 4.152 vier lange jaren zijn verstreken
in welke je nog altijd aanwezig bent
in kleine dingen van alledag
hoe zwaar jouw rugzak woog voor jou
zullen we nooit weten, maar dat 'ie
te zwaar bleek, was 'n feit
het maakte niets uit hoeveel we van
je hielden, langzaam maar zeker
verdronk jij in jouw poel der wanhoop
waar jij zo naar verlangde
was…
Zee van eeuwigheid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 486 ze murmelen
hun verhalen
rollen om verdwalen
maar komen terug
schuim op de kam
wind in de rug
in eb en vloed
doet deze monoloog
het eindeloos goed
ik luister naar
hun samenzang fluister
mee in samenhang
deel in wereldwijd
herinneringen uit
de zee van eeuwigheid…
Ik mis je
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 435 Door het geopende venster
hoor ik een motor
voorbij ronken
lieve Maas
jouw doodgaan
kerfde een litteken
in mijn hart…
VADER
gedicht
2.0 met 60 stemmen 16.734 We zijn vele jaren en enkele maanden verder.
Ik ben nu die man, die jij geweest had
Kunnen zijn, levend. Hetzelfde buikje,
Golfslag op het nauwelijks kalende hoofd,
Dat voortdurende zwijgen, de voeten op tafel
En altijd tranende ogen. Je glas. Ouder.
Waar we ook waren, was er afstand, was er
Nurkse koppigheid. Je schopte je oudste zoon,…