208 resultaten.
ode aan een vrouwelijk dichter
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 451 geen lief, geen doorsnee toverfee
't is gelijk een banvloek of bananeschil
het maakt niets uit
gevallen, godsgeklaagd gevallen
ben ik
mevrouw ik moet stribbelen
van uw gedichten want zij dompelen
mij in een element van ginds
van water ben je niet gemaakt
maar het draagt en
lest me
ben je niet meer dan een schreeuwlelijk
voor't…
Dood zonde
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 173 duizenden druppels
op harige handen
vertellen van de
waanzin
van het fanatisme
van de laaghartigheid
plus het heikele
van het thema
dat een opgelegd
dogma is…
Ongezegd
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.075 Wat ongezegd mijn
mond in diepe
voren open spert,
die ene vraag
aan jou, die in
stille tonen valt
en sijpelt, vorm
en stemming zoekt,
de lippen zwanger
van het zwijgen.…
Verbannen eruditie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 305 ( voor Marcel Proust )
Het boegbeeld van de geheel vermoeiden, de weerlozen
in een zinlloos tumult, geteisterd door fysiek verval.
Een hoge ziel paradeerde over de puinhopen van een
vluchtig verglijdende tijd en het al te oppervlakkige.
Zijn droevig gelaat werkte als een magneet voor de
vele beelden die hij tijdloos maakte, bezielde. Hij
zag…
lichtvrees
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 190 draag mijn schaduw
tot aan het donker
waar angst
slaap zal ontberen
want het zal weer morgen worden
zo had de zon bedacht
-een stralende opkomst-
maar voor mij
niet licht te verteren…
Als kaarsjes
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.937 Met kerst mogen we kaarsjes zijn
met geelkartonnen vlammen
de mensen mogen aan ons zien
hoe mooi de lichtjes branden.
Door al die vlammen wordt het warm
en zal de kou verdwijnen,
ook in het donker is het goed
als je een licht ziet schijnen.
Zo mogen we naar binnen,
die vlammen om ons hoofd,
in onze hand een kaarsje
dat na afloop wordt…
En ik neem je mee.
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 857 Langs groene velden
en kleurige weiden
Over smalle wegen, langs dreven,
weilanden en bossen
over dijken en langs meren,
voorbij het oude stoomgemaal
In de verte kun je
er de paardestallen zien staan
Enkel vreedzame natuur,
van hier en van over de grens,
een gevarieerde route zonder einde
En ik neem je mee.…
Het Luciferische
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 215 Een naamloze schaduw komt binnen
door tijdloze koude tocht omspoeld,
spiegelt door mijn ogen de kamer in
op het netvlies van mijn gewonde zinnen.
Grimmig weersta ik zijn oude, vertrouwde blik
die mij doorzindert met duister, onaards geweld.
Welk bloed kan deze vlammengloed doorstaan
die niet door koudvuur is geveld?
Maar voordat de angst…
Nietsig
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 179 op de bodem van vermoeidheid
kom ik winterslaap tegen
hij maakt mijn lichaam loom
mijn hersenen op lage toer
de activiteitenmeter daalt gestaag
terwijl mijn agenda roept om handeling
zal ik mijzelf een baaldag gunnen
aan de zijlijn kijken en spijbelen?
ik dompel mij in nietsigheid
laat mij stromen in het nulpunt…
angstdroom
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 116 ik deed een stalen bril op
zodat de harde werkelijkheid
m'n ogen niet zou slaan.
Maar m'n ogen bloedden
omdat ik nog visioenen had
van brandende schepen.
beelden als breipennen
in mijn vizier en m'n oren
hoorden de storm aankomen.
schuin als een zinkend schip
zou ik vergaan en ik schreeuwde
als een leeuw, helaas maakte
ik de…
Bomen spreken voor zich
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 255 vraag niet aan de bomen of zij leven van de wind
water in overvloed en grond om te aarden
zij zullen lichtjes buigend hun zaden dragen
en zacht fluisteren dat alleen mensen wroeten
in diepere lagen naar het hoe en waarom…
Deze dag om te aanschouwen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 236 De hoge hemel dringt
wolken ontfermen zich over de aarde
deze dag kan verbeiden
tot mooie natuurlijke dingen leiden.
Zeggen kom gerust in me wonen
wees vandaag mijn hart en uit leven
er waait wel een heuse reuze storm
die ook weer schonend schoons kan geven.…
je woorden
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 519 veel moeite niet
om binnen in je tekst te komen
je taal is helder en je zinnen
leunen stevig in hun fundament
je beeld is helder
zie ik door de pas gewassen ramen
het houdbaar heden
is vertrouwd, zoals jij bent
toch maakt verleden je
tot wat ik graag leer kennen
woorden van nu
beklijven even niet
ze rijpen op het end…
Schelpen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 441 Je voeten lopen in het natte zand
mijn voeten rijm ik er voorzichtig
naast, zodat je als je omkijkt ziet
dat we samen zijn gegaan.
Maar rijmen wil het niet echt
want honderd schelpen pluk je
links en rechts uit het strand
en uit onze pas onderweg.
Ongeduldig ben ik niet.
Weet dat ons spoor aan de zee
en het zout verloren zal gaan.…
Bolero
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 95 Ik wacht op jou.
Een bekend deun klinkt uit de radio
Uit straatlicht valt regen als gele gensters
Vervormd neonlicht door betraande vensters
Ik neurie mee, ach ja, Ravel's Bolero
Je bent daar, God zij geloofd
Lichtbundels zwaaien langs kamermuren
Ik wacht, ach nee...de auto van de buren
Twijfel heeft mij van blijdschap beroofd
Ik wacht…
beperkt perspectief
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 72 dat wat was
en we zijn vergeten
dat wat is
en we toch niet weten
uitzicht belemmerd
door oogklep en mist
alwetendheid
immer betwist
onbewust van
beperkt perspectief
blinde vlekken
al inclusief…
haikhaikuhaikuhaiku
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 584 Maak pas op de plaats
en voedsel steekt de kop op:
zie de kokmeeuw
Wel honderd meeuwen
mijmerend in het gras
- moe getrappeld
Luidruchtig
wordt de bladerenhoop
bij windkracht 8
Als een vogel
zonder kilometerheffing
naar huis dwarrelen…
Verstand en Gevoel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 232 Muziek streelt mijn oor, de zon mijn gezicht,
Luierend in de patio
Haar ranke vormen, haar honingstem
botsen met mijn ratio
Sta ik dan op, kom ik overeind
Blijf 'k een verslagen Gulliver
De fluit in de verte uit andere tijden
doen mij de drang tot rijmen vermijden
Breek ik me los uit je gouden kooi
Wil ik niet eeuwig leven
in hemelse sferen…
- Liefde felgekleurd -
netgedicht
4.0 met 71 stemmen 1.030 Liefde felgekleurd,
probeer mij nog de rose wolken te herinneren.
Jaren geleden heb je mijn gek hart gestolen,
je wil was trots, de grote toren geboren.
Wij hadden toen zoveel tijd en jeugdidealen
enkel dromen, liefhebben, kindjes baren.
Het lijkt alweer zo lang geleden,
jij en ik, liefde als verwachting felgekleurd.
Romantisch symbool om…
leven, geen dood........
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 701 zondagmorgen koud landschap
roken en door het raam staren
leg mijn handen op het glanzende hout
koel hout, nee zeg maar koud
weer gaat de wereld als een meisjeskamer open
het landelijke, goddelijk verheven kalm
de schemer zal nu laat in de middag vallen
de sterfelijkheid houd aan, deze morgen
ik voelde meer steen met gelijk geduld
alles stond…
Niet op een zijspoor
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 316 vind je het erg dat ik een dikkerd ben?
weet je, zelf had ik er
in het allereerste begin
moeite mee
maar op een gegeven moment
besefte ik
dat het bij de vrouw hoorde
die ik ben geworden
o ja ik weet het
men ziet liever een slanke den
men verwart dikker zijn
met ongezond leven
niets is minder waar
voor die denkwijze
heb ik geleerd…
Dromenvanger
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.522 Op lege dagen - zoals deze
wanneer vogels weggevlogen
mij verlieten voor een verte
die ik nemen kon wellicht
dacht ik aan langvergane dagen
van verlaten witte wolken
die genomen door de vogels
zomerden in vergezicht
In winters hing ik niet aan slaap
die was voor dwazen - radelozen
nee - nog liever brandde ik mijn ogen
rood in evenwicht…
Simple Things (3)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 288 Mijn zusje voorop,
mijn vriendje erachter
en ik achteraan,
duwend.
Jij bent nog
niet in beeld
want ergens anders
in je eigen eenvoud.
Het zijn de jaren
dat alles simpel is
en eenduidig, lang
voordat we het zelf
moeilijker gaan maken
dan het is, om dan
nu weer langzaam
terug te keren
naar de eenvoud
met elkaar.…
Zelfportret
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.058 hij kijkt mij aan
de grijsaard op zwart~wit
met een donker aureool
als ruggensteun
en in de mond een kennelijk
onregelmatig gebit
zou ik dat zijn,
die vraag daagt op
in mijn denken
de ogen neigen meer
naar onbepaald staren
of zijn er wellicht op uit
weg van het heden te gebaren
ja, ik ben het
en zie mij meer
naar binnen wenken…
Billen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 647 Laatst fietste ik achter billen.
Het waren er wel twee.
Ik zag ze zachtjes trillen
en trapte trillend mee.
Het fietspad zat vol gaten.
De winter was voorbij.
En waar de gaten zaten,
daar hotsebotsten wij.
De lichaamsdelen voor me
deelden zich aan mij mee.
En dit is wat ik hoorde:
deinend decolleté.
Eendrachtig ging het voort,
maar…
Het verborgen verdriet
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 604 Het is zoals de pijnen die in de zomerse sterfte
op zoek gaan naar de streling van de herfstse smart
verdrietend en wegkwijnend de zonnestralen
achter de wolken van een gebroken hart.
Het is zoals het klaterend gelach in de zomerse nasterfte
echoënd, nagalmend verblindend het verdrietende dal
verstopt, verscholen tussen het kleurrijke…
Mijn vorige leven als Jonkvrouw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 143 Als Jonkvrouw zit ik in een slot.
Ik word daar door een draak bewaakt,
Door Vader ooit eens kwaad gemaakt.
Geen draak wordt ongestraft bespot.
Ik treur des daags soms om mijn lot,
Als ieder die naar vrijheid haakt,
Maar als de avondkilte naakt
Is de verwarming nooit kapot.
Dan spuwt die grote draak wat vuur
Uit al zijn zeven zwarte snoeten…
Soms,
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 142 Ik dweep met mijn lief,
het lijf streelt het verleden
als ruwe zijde, hunkering in
evenbeeld, waar ze mijn
droom in deelt en de
schroom en eindigheid
weet te ontwijken, verdiept
de draaikolk zich in weelde,
om de kern te bereiken, is
verdriet niet te vermijden,
in dat licht blijft niets
gelijk, waar de rede haar
bijt en ook weer…
vertrouwen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 218 voorzichtig raak ik je aan
bang om pijn te voelen
durf ik het wel
ik kan niet meer tegen een traan
je voelt zo zacht
ik krijg een warm gevoel
ik word rustig vanbinnen
Dit is iets wat ik nooit had verwacht
ik hoef het niet te berouwen
het doet geen pijn
ik word blij van dit gevoel
volgens mij heet dit vertrouwen…
ooit als vroeger
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 114 De angst
in je ogen
Het gemis
in je gezicht
nooit
had je het zo moeilijk.
je vecht
tegen je tranen
hoopt
op een toekomst
ooit
als vroeger…