208 resultaten.
Zo vrij als een vogel
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 380 Zo vrij als een vogel,
zo voel ik mij
Hoog vliegen boven land
en rechtdoor zee
Niemand kan me raken,
niemand me treffen,
maar wie vliegt er mee?
Ze willen me plukken,
m'n vleugels afrukken
Mensen vallen soms tegen
in weer en geen wind
Mensen voelen zich anders,
ze zijn soms behaarder
Het Rijk is nu armer
de Rijken zijn rijk…
Antifoon
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 361 Nog hoor ik soms jouw woorden
in het cryptisch uur van de nacht
als zwak nalichtende sporen
aan het flonkerend firmament.
Wij trekken parallele voren
door de ruimte, door de tijd
langs evenwijdige lijnen
door de diepten der oneindigheid.
Ik waad nu door de stilte
die kwam toen jij verdween.
Jij drukte jouw evenbeeld in mij af,
spande met…
Loon op zand
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 221 Hier, neem nu alles maar
dat je steeds stelen wilde
te moe is mijn gemoed
om nog wat terug te doen.
Mijn dagen zijn al lang
een stille dood gestorven
ik voel niet meer de pijn
van wat had kunnen zijn.
Mijn zakken zitten leeg
beroofd van alle werken
waarvoor jij vangsten ving
maar de verdienste zweeg
van daden en vol roem
de handen…
Sterren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 275 Sterren
sterren nacht,
danst hij onder zachte maan
vreest de tijd om weg te gaan
in ego, de ego van de wind.
Was hij nog een kind
dan was hij vast nog zonder angst
nu duikt hij weg, vol van angst
in de koude sterren nacht.
Hadden zij gehoord
dan hadden zij vast iets gedaan
in het licht van de zachte maan
waar schaduw lachen neemt,
vermoord…
panis angelicus
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 de hemel huilt op
de tere witte rozen
een zachte deken
daaronder zwijgt hij
zijn glimlach blijft
en verzacht de pijn
veelvuldig waardig nijgen
een laatste blik in de aarde
waar deze moedige man rust
zo ver weg van de wereld
en zo dichtbij in ons hart
teruggegeven aan de aarde
die nu triomfantelijk deelt
in het brood der engelen…
Puch
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 282 ach, oude Haagse nozem op je Puch
een helm verhult je wilde grijze haren
je vrienden kwamen langzaam tot bedaren
het is alsof de tijd jou oversloeg
nog dikwijls stop je bij die oude kroeg
en denkt terug aan glorierijke jaren
er klonk muziek van losgebroken snaren
je was er altijd zat, maar nooit genoeg
je staat daar maar, verzonken in getuur…
ja maar
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 400 het kon geen oorlog zijn
er was melk en brood
ze hadden een koe
de klok aan de wand
tikte gewoon verder
vanuit de witte vlek op het behang
en vader was stil in zijn urne
zo vredig…
Geen levende ziel
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 516 en tóch sta ik weer op de brug
zie het diepe niet van de rivier
noch de vele zilverschubben die
zeewaarts zwemmen op haar rug
het zwalkend zwerk is koud en vaag
rillend doe ik mijn kraag omhoog
spreid mijn armen en zie mijzelf
wieken gelijk de raaf, oneindig traag…
Eindejaar aan 't eind van de wereld
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 2.918 En ach, de rivier stroomt voort en
zand in bakken op de oever wordt
gezift. Af en toe een 'Amandla awethu'
in de wind, die hier af en aan rolt
langs de heuvels. Onnodig te zeggen,
dat vanmorgen weer een aantal
kindsoldaten, hun moeders achterlieten,
en op weg gingen om zich te bekwamen
in de krijgskunst.
Of in oorlogstijd of vrede,…
- Wilde wateren -
netgedicht
3.0 met 50 stemmen 238 Als een vrije kunstenaar
in wateren mogen leven,
proberen te ontsnappen.
Vissen hoor ik stil fluisteren,
zie ze kijken en begrijpen.
Het waterrijke gebied leeft,
spreekt in wilde vrijheidstaal,
land van wilde wateren geeft
een combinatie van verhalen,
leeft aparte mogelijkheden.
Elk leven geniet van het wilde,
water zo eeuwig blauwgroen…
Bon
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 307 Volgens Guus krijgt de politie pas gezag
Niet door al het tuig op straat uiteen te drijven
Maar door een hele massa bonnen uit te schrijven
Voor elke diender jaarlijks een verplicht bedrag
Dus dames, heren neem haar ook maar flink te grazen
Zelfs wanneer ze áchterin zit, is 't: Blázen !
----
DEN HAAG - De politie…
Berlioz
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 Van missen zul je wel nooit
weten wat het is.
Het is er immers niet.
Wat je denkt te weten
is maar een herinnering:
met haar thuis
luisteren naar Berlioz
met haar haren los.
Te weten heb je niks
te herinneren evenmin
je kunt zoeken naar een zin
maar die is er niet.…
Geen grens
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 132 Uit de aandrang van de tong,
om de geestdrift te bedrijven,
roert zich opnieuw, komt naderbij,
beklemt in alles wat zich
onderscheidt, komt in lauwe
tranen dichterbij, daaruit peil
ik wat er nog te verwachten is
uit deze gaven, wat heb ik zelf
te vergeven, waar ik schuld aan
had, te voldragen tot het einde
waar geen grens meer is, alleen…
Een plek om te blijven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 236 Na alle plekken waar je was
en leefde, neem de plek
waar je geboren werd, hier,
waar je wegging, groter,
en in de wereld stapte
als kaplaarzen,
ben je weer terug op de plek
waar de cyclus begon,
een lijn die recht leek
bij het gaan en het staan,
een weg van duizend mijlen
die telkens weer met die
ene schrede begon,
met het onverwachte…
Als de wind stilt
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 271 lang voor hij zijn arm
rond haar schouders legde
had zij in zijn ogen
haar verloren dromen
gelezen, ook die van hem
zijn lichaamstaal
had haar vertelt
in hem te durven geloven
vol vertrouwen
heeft zij
haar hand
in de zijne gelegd
hun wereld
is nu van samenzijn
beloftevol luistert nu de wind…
Gestuurd.
netgedicht
4.0 met 88 stemmen 7.002 Nee, je weet het niet, en toch
Je bent nu in mijn nabijheid,
brutaal stal je mijn blik
Je zette me aan het denken, ik moest
of ik wilde of niet, vanwaar kom je?
Ik heb de deur niet horen slaan
Mijn knieën zijn slap, de uitstraling
blijft koel, toch?
Maar waarom lach je dan?
Toen je eenmaal uit mijn gezichtsveld was
ben ik gek geworden…
schelpenpad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 186 stappen verzanden
langs herinneringsbeelden
het verleden knarst…
Don Quichotte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 376 Hij valt te paard met woedend strijdgekletter
open poorten binnen en de vijand aan
slaat zijn slag veegt ieder van de baan
zijn trouwe dienaar volgt hem met trompetter
ten aanval trekt hij moedig onverschrokken
geharnast en gezeten op een vurig ros
vijanden die niet vluchten zijn de klos
heeft geen tijd te eten of jagen achter rokken
de…
herfstboom
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 297 daar sta je dan
in ijzig natte klei
diep gezogen
tussen harde blote basten
uitgekleed koud
dakloos in rij
je blauw te wachten
op winter en zijn gasten…
Verzachtend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 147 In vertedering verzucht
fluisterende strelingen
over fluwele huid
totaan kippenvel.
Niets aan toeval overlatend
dans ik gerechten in je buik
tot vlinders met felle kleuren
die liefde schrijven, en geven.…
Correctio
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 174 Een blad valt met een plofje,
nee, licht knisperend,
net niet ritselend,
een verlegen landing
op de buik van de brink,
die blinkt van bladeren,
nee, die ingetogen glanst
in plooien en stroken
rond een donkere navel.…
opgetekend
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 355 welke droom hebt u
vroeg de dichter
en hij verdeed zijn ziel
toen hij dagen en weken en jaren
in het graf van zijn woorden dook
verzen neerschreef
stiller dan het geluid van minnaressen
luider dan hemzelf en de muren, uitgediept
tot in de kerkers van het weten
hij wilde stil verdwijnen
maar telkens de nacht begon
droeg hij zijn geluk…
Diep geworteld
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 385 in klank en beeld
oogwimpers omstrelen zacht
het schatvertrek in je ziel
wat aan liefde is geborgen
op bekende wegen
van lente, zomer, herfst en winter
dat je levensklanken helder
en recht overeind houdt
die tot ver in de hemel reikt
nauw samengeweven……
Droom verbaasde bomen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 173 Hij voelde zich een houthakker
in een land vol droom verbaasde bomen
liep hij met een bijl in zijn handen
om tot een oordeel snel te komen
maar geen boom in dit land beviel hem
geen beslissing kon hem bekoren
hij hoorde zijn hart, een lieve stem
zoveel natuur was er reeds verloren
totdat hij zag, een oude eik
stam zo dik, kon hij niet…
op kindsbenen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 725 steeds meer en meer
schrijft ze de dingen aan elkaar
het onmiddellijke voorbij
weg van het donker
de oude dichteres
en al de rest
is te zwaar voor het
papier
haar taal gaat steeds trager
of ze zwijgt of legt liever
haar kinderen dingen in de mond
alsof haar herinneringen
stranden
in de vijver van haar jeugd
het echoot daar
als druppels…
Zo je best doen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 419 Zo je best doen
dat de onderste steen boven komt
en toch tevergeefs.
Zo je best doen
dat de kinderen wijs worden
en toch tevergeefs.
Zo je best doen
dat het licht mag doorgang vinden
en toch tevergeefs.
Zo je best doen
dat er iets verandert
en toch tevergeefs.
Zo je best doen
dat de glimlach terugkomt,
niet tevergeefs.…
Pluk me
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 165 Je plukt de woorden
van mijn boom
zonder schroom
Zaai je mijn glimlach…
Collegium
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 343 Wat een brede interesse
Voor de medemens
En jouw wil
Beslist
De psychologie te begrijpen
Want duizenden
Zijn je voorgegaan
Dezelfde colleges
En
Soms denk je
Misschien
Ik ben speciaal
Maar luister
Luister goed
De vragende
Beslist .…
De nacht in mij
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 238 De nacht ontkleedt mij
in een stille wake tot
diep in de broosheid
van mijn poriën
die eens werden gevoed door
het naakte pantheïsme die
de vleugel was die mij droeg
doch de gesel die mij tartte
zag ik niet als de gesp die mij
verbond met het verlangen
om eeuwig trouw te zijn
aan die vagebond
die mij verried en de deuren
wou forceren…
Spiegel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 138 Als je ogen verder kijken
in mijn pupillen en dan verder
zie je het goede van mijn hart
en de liefde die ik ken.
Dan weet je wat er verder is
meer dan dat je verwachtte
van het leven in eerste zin
dag, mijn liefste spiegel!…