Alle inzendingen, jaar 2009, week 9

Hoewel de maan al wacht Op de aftocht van de zon Is de nacht nog niet begonnen En ergens tussen deze oerkrachten Kijkt een jongetje omhoog Gespannen wachtend op de eerste De tweede, en volgende Want wijsheid leert hem Geduldig te wachten Tot de kracht van de maan Haar kinderen om zich heen heeft Verzameld in vele prachtige vormen…

Pardon, ik zoek het archief van deze stad Helaas die is daarnet verdwenen Een goede raad: neem vlug de benen Een verzakking sloeg een gapend gat Dat is niet eens te verwonderen Ze hoorden het al vaker in Keulen donderen…

de bodem bereikt uit vreugde of verdriet verder ga ik niet ik ken mijn limiet…

met in haar ogen de glimlach van de lente stapt ze blootsvoets de nieuwe morgen tegemoet met rond haar bedauwde lippen een warme lieve groet de echo van haar fluister gedragen door de wind zucht als een zacht wiegen door kruintjes van de bomen langs tere net ontloken bloemkopjes met hun prille lentegeur ik noem haar liefde kun je…

Het lezen van gedichten maakt me somtijds heel erg moe: ik houd niet van sonnetten met die lange regels, want ze zijn zo tijdverslindend en dat vind ik irritant. Al uitgeput na één kwatrijn ben ik aan koffie toe. Het moeizaam laten lezen vind ik op z'n minst gênant. Voor mij zijn zulke grote lappen tekst dan ook taboe. Ik weet echt wel iets…

Hij houdt het been stijf en andere diverse pluimagerijen Zijn woonst is een bakhuis van opslagverzamelplaatsen het dakgebinte zweeft boven zijn pompsteen daar stoot hij zich af en toe bij het afkoken van zijn maïskolven Hij houdt er een bijverdienste op na afgezien van het pijpen rollen snuift hij iedere dag een beetje uit de urne van…

Geef me je kruis en nagel me vast in jouw illusie van wat ik ben, nagel me diep in jou te pletter tot ik voorgoed aan je hang als een verroeste held, stervend, levenslang. Ik weet, het is niet alles maar dit niets draagt zo zwaar alleen.…

Camelia is mijn naam kind van de Filipijnen waar mijn zoete geur en schoonheid begeerd werd door reizigers uit verre oorden zij hebben mij ontvoerd, gevoerd en mijn voeten in vreemde klei gezet hier zou ik aarden roem oogsten geur en kleur verspreiden naar alle windstreken tot aan de boer die mij niet kende Camelia is mijn naam…

Onder deze zerk vergaat een eerzame vent die niet verliederlijkte, als een batavier, en die zijn leven – nu bereids een monument – niet schond door rond te razen als een dolle stier. Een machtig mensenkind wiens inzet voor de Ander en voor de Maatschappij schier onnavolgbaar bleek. Geen cynicus, maar desondanks een rots, en schrander. O lof…

zoek mijn woorden in zilver dat ijl tot web gesponnen de morgen omvat geef ze mee aan de wind die met nachtvlinders zweeft naar het grijze vergeten van gisteren en schrijf met gouden letters een gedicht over stilte waarin ik slaap…

soms schreeuwt het kind in mij hou me vast kruip toch in me als mijn kind weer wordt weggetrokken in de wereld van pijn verlies en weg, ver weg zo dichtbij weg kom lieve nestel nog even in haast verloren gedachten maar gekerfd in de eeuwigheid van thans, gister en de onmogelijke vergetelheid ik heb je zo warm overweldigend…

later, wat is dan eigenlijk later? later als je groot bent, later twee uur vooruit? later wanneer je de wereld beter kent, later wanneer je beseft dat je bent uitgebuit? later, later is terug kijken naar gister, het besef dat je die dag niet meer terug kunt draaien. later is terugkijken naar gister met een kater.…

Waarom begint de nacht zo traag? Is het voor een verloren vriendschap door een hart van goud verkracht of sluimerend verlangen flarden maanlicht bij nacht is het een dichter in het duister of uren vertraagd door pijn vrome woorden, diep gefluister over het liever niet schrijver willen zijn is het een waarheid klaarblijkelijk duister…

Je weet van de flora en fauna precies niets. Ergens loop je met me mee, 't Zal wel in mijn gedachten wezen 't Zal wel In mijn gedachten zijn. Want echt met me meelopen, Zo heb je gezegd, is er niet meer bij. Je bent me niet meer bij. Ook goed, geeft niks, kan ook best alleen en zonder wie dan ook. Ook al ben jij het. Ergens liepen…

ach moeilijk doen we niet neem een snuifje nederwiet groeit gewoon hier thuis bij robbie en kees in de kombuis stukkie piepschuim vergeetjenie puur lowlands weed company staat onder gezeik garant uge uge hier valt alles vrij rokerij in devote antimagie straattherapie tegen de imagie la propriété c'est le vol tabacco the air staat bol…

Haar gedachten gaan terug naar die jongen met zijn donkere ogen en zijn ravenzwarte haar haar hart zingt in zijn taal de woorden...ben seni sevyorum... de warme herinnering aan hun zomers samen krult haar mond in een zacht glimlachen achter gesloten ogen dansen sterren ze fluistert een kushand in de lucht het was goed zoals het was…

Mijn God, ik wil het niet dat Uw Zoon voor mij sterft, ik wil mijn eigen zonden dragen. Ik wil niet dat Hij wordt vermoord, dat kan ik niet verdragen. Het mag toch niet zo zijn dat Hij, onschuldig mens voor mij zou moeten lijden, ik kan mijn eigen strijd toch strijden maar God, wat kan ik anders dan het uit handen geven want ik besef maar…

ik zoek naar zelf naar toen naar jou en vele anderen naar wat gezegd beloofd gelogen is want als de afrekening komt is een bruikbaar antwoord nodig ter voorkoming van eeuwige althans ingrijpende verdoemenis hendrik…

Z'n 'Dít is een overval, weet je!' beantwoordt de dame met 'Jeetje! - En dit doet u míj aan! Ga toch in de rij staan, want u overvalt me een beetje.' Aan 't verzoek geeft de rover gehoor. Ze is niet voor de poes, krijgt-ie door. Als hij vraagt om de poen, zegt ze: 'Kan ik niet doen: een collega van u was u voor.'…

Voor haar geen boeken op de plank waaruit men later kon verhalen met een weerga waardoor niemand er haar naam ooit meer vergat en ook geen beeld dat diepgebronsd haar geestverwanten af liet dwalen en al zeker niet diegene die verdoemd al zonder zat Er was geen stad naar haar vernoemd of maar een straat die het zou wagen er haar volle naam…

Jack, zwarte schaap in de familie is goudzoeker in de outback bewijst zich zo in ‘n zware baan- liegt in brieven over successen gevangen in ‘n web van leugens durft hij niet huiswaarts te gaan Hoop, tegenspeler van de dood dooft soms heel even zijn vlam dan weer preukelt iets in de hoop gaat Jack weer aan de gang In een kwade nacht…

Veel van mijn schaduwen blijven achter in het zwart van het besef eigentijds en voorbij de polder is eenvoud de vrijbrief van mijn bestaan niets verontrustends moeder laat mijn hand nu maar los want jij kent de dood zoals geen ander geleefd heb jij zeker al was je afscheid voor mij een feest maar nu weet ik wel beter zonder jou was ik…

Als ik ’s avonds in ’t duistere De hond uitlaat Kijk ik altijd bij hem naar binnen Buurman op nummer negen Ik geloof dat hij God is Heeft een grijze baard En Vriendelijke ogen In het duistere Toont zijn huis Een verlichte lange kamerwand Vol bekleed met boeken Kwam hem één keer tegen Dag dag zei Hij toen Hij weet veel Alles volgens…

verwilderd kijkt ze me aan waziger als nooit te voren vragend, zoekend ze knippert haar ogen ik zie een traan voel warmte op mijn wang…

het onverantwoord denken, de essentie van de eerste dagen in het schenden van taboes als een spel dat niet kan gespeeld worden in een kamer vol met mensen ik neem aan dat ze mijn naam niet kennen nu deze rotzooi in het rond is gesmeten en ik in bed moet blijven vastgebonden met mijn ogen open o ja, ik zal me goed gedragen bij het ochtendgloren…

Zo bijzonder is zij niet althans volgens haar maar als ik haar beschrijf in een winter te Heverlee schudt zij de rood geverfde haren uit rinkelt met ringen om haar middelvingers De borsten in haar trui ajour zich voortzetten zonder genade door het spleetje van haar kin Zij leest het nieuws voor van de morgen in de ochtendkranten zeeft…

de spoeling wordt dun ontwikkeld er een andere beweging onder niet- bindende vormen heden ten dagen tekenen de contouren zich af achter waterdragers wordt er gebouwd op minder vruchtbare gronden voor natuurlijke gezondheidzorg…

Het In taberna zingend fietsend tien uur 's morgens met ff blauwe lucht de zon als hete douche die duisternis van mijn lichaam veegt, geeft hoop aan deze dag het weekend en de weken die spoedig traag doen volgen het nu herbergt het mooiste wat fluisterend hier- o zingen heet. 'k Geniet van 't lange wachten bij…

Toen zij, net na de nacht als een zacht zwak breekbaar straaltje mijn dag simpel en stil licht lachend tot ontwaken bracht voelde ik dat de God die haar lach speciaal voor mij geschapen had Op die ochtend pas, echt zag dat het goed was wat Hij had bedacht…

Kennis is totaal niet van belang noch een schoon en zuiver geweten kleur bepaalt vandaag hoe hoog de rang kwaliteit wordt sporadisch gemeten bagage al jaren niet als eis gesteld maakt van eigenmaken geen noodweer het enige dat nu in de top nog telt is een vagina en een kleurtje meer 'n politiechef heeft minstens één borst een zachtbruine…