Alle inzendingen, jaar 2010, week 17

Ik heb nooit kunnen zeggen Dat ik voor jou zou kiezen Geen kans gehad Om dat te doen Je zult het nooit weten Je nam de biezen Ik had voor jou gekozen, toen Ik kreeg geen tijd dat te bewijzen Ik kreeg geen kans te laten zien Dat jij het was die mij zo raakte Ik bleef hoop houden, heel misschien Je was verliefd en zo onzeker Je was zo jong…

dit is een verdrietig gedicht ik zag, zojuist, mijn spiegelend gezicht waar de jeugd, met een enkele puist haar jonge jaren onbevangen vlagt en wimpelt daar weent mijn huid, het rimpelt ik ben niet meer die schone Heleen, begeerd door geile Grieken bedroefd, gegroefd wend ik het gelaat af misschien kunnen mijn krullen u verlokken men zegt…

Ik wilde eens iets anders niet dat triestige geneuk. Ik wilde weer eens voelen want liefde is te leuk. Ik wilde weer eens even een avond samen zijn. Niet van heb je al gegeten of pak ik nu deze trein. Ik wilde weer een keer lekker zonder een condoom. Lekker alle remmen los want seks kan toch niet vroom. Ik heb het heus gedaan even…

Ze zijn nu weer poeslieve vijandinnen, Het damesdubbel Thieme-Ouwehand, Al hoopt Marianne na de trammelant Misschien wel stiekem dat zij straks niet winnen. Want als de ruzie hen één zetel kost Is zij meteen van nummer twee verlost.…

Hoe kwijnt in 't ronde 't vogelengerucht, Nu de avond komt op vleuglen luw en loom - Daar zinkt de zon in de vergulde zoom Van 't verre ruim der ongerepte lucht. Breed vloeit, - zoals dit leven in een droom, - Het klare beeld van 't vredige gehucht, In de' effen spiegel van de stille stroom, Waarop geen enkel vluchtig golfje vlucht...…

gebakken stenen gestapeld naar eigen aard nemen ruimte in gebruik scheppen uit het niets een tastbaar figuur openen een eerder niet bestaand luik waar cement een besmuikt rijm voor het collectief vergaart ze dichten het licht tot muur…

Feest een stad vol feest en ik voel me zo triest Alsof de zon bevriest er geen warmte is geweest Losmaken doet me pijn ik zie je steeds gaan en komen 's nachts in mijn dromen in een schijnsamenzijn Verslagenheid alles kwijt stil verlangen naar jou Man waar ik mee leven wou maar leegte is de realiteit In mijn buik huist de pijn mijn…

Voetstappen over het zand hebben mij meegenomen waar de horizon het water verbrandt waar realiteit verandert in dromen Voetstappen over het asfalt dragen mij op handen waar de nacht valt en waar vogels landen Voetstappen over het gras observeren mijn gezicht wonden die ze genas en bundelt zij het licht Voetstappen veren op Blijven…

De koningin in Zeeland neergestreken En dus wordt elke tegel, boom en struik De brievenbus en mijn oranje pruik Met spiegeltjes op narigheid bekeken Zo zegt men straks na afloop van het feest Tenminste niet dat zij er is gewéést.…

bloesem mij rozerood windt me wild als een wingerd bedekt door liefde senryu…

mijn woorden dragen geen troost aan laat staan liefde alleen de nabijheid het samen slapen doet verdriet verglijden als zucht voor de nacht gelukkig de gast die slechts op doorreis nietszeggende woorden met het badwater wegspoelt als zondagskind gekust ontwaakt…

duistere krachten hebben zich ontpopt de vijand schiet,slaat en schopt liefdeloos geweld in mijn land krijgt geleidelijk aan de overhand waar is mijn goede god gebleven als geestelijke kracht in mijn leven ik weet dat hij zich niet verstopt alleen ons denken wordt gefopt liefde arme illusie brengt ons verdriet liefdeloos zijn bestaat…

Leve de Majesteit! Dertig jaar Beatrix. Denkt niet aan stoppen Maar blijft koningin. Zoonlief denkt: zoek eens een Kroondraagverslavingsarts Want al dat wachten Verpest nog mijn zin.…

Ik heb een kind van acht die op die leeftijd zou moeten spelen en niet het leven van ons en onze wereld zou moeten delen... Ik heb een kind van acht die niet meer vraagt om een zoen omdat kinderen van die leeftijd dat tegenwoordig niet meer doen. Mijn kind is acht, zit op school waar het moet leren, maar al weet hoe hij zich in de maatschappij…

mijn driften getemd met vermanende stem ben ik de mindere geweest van dravers die blind hun wegen banen en van hen die als dove doffers opdringen in te schikken toe te geven verder plaats te maken tong en tanden getoomd is er het schrift als een boog gebundelde kracht hierop verheft zich mijn wezen letterlijk veer ik vrij met…

Armen vol geluk dat is een kostbaar geschenk houdt het stevig vast.…

In tweeduizendnegen werd vanwege de zeven de vlag van de top naar halfstok gestreken het doodsbleke feest in rouwband geweken. Gedenk hen in kringen van verlies die pijn en littekens dragen hun noodlot in oranjedagen.…

De vraag is bij de Majesteit niet deed ze 't wel of deed ze 't niet maar hoe hevig en in welke tijd deed ze het met Paul van Vliet Waarbij lui van adel komen die haar aderen hevig doorstromen met lusten vol vuur en temperament ons van de vlakte onbekend Paul schoot - logisch - tekort in de min betaalt sindsdien gebukt voor de vorstin…

Ik gaf je een nieuw leven Maakte je schuldenvrij Jij wilde graag een toekomst In een huis ver weg met mij Het kostte me al mijn vrienden Mijn carrière was voorbij Slechts familie bleef mij trouw Ook al waren die niet blij En toch, de zorgen bleven Jouw kinderen stortten in Ik kon ze geen warmte geven Jij koos terecht voor je gezin Je wou…

tinten van kleuren zweven rustig rond in de tuin de zorgeloze zon geeuwt boven mij en jij jij slaapt…

Dichte stormwolken tinten weiden en boszomen zwaar, donker, plechtig. Het rivierschip keert: fors - stervend klinkt een dwergstorm over pakhuizen. Er blaast geen wind, maar boomblaadjes schudden, klappen: vogels strijken neer. 's Morgens krabt mijn vrouw ijzel van de bushalte: tijden komen weer. Morgennevel ruist. Nadert langzaam…

Hoe jij op de stalen rand van een dood leven zwerft het noodlot dat in je vingers zweeft, met het zwerk dat je vervloekt alsof je onbewoonbare moeder je weer uithuizig spuwt. de waanzin die je in de keel van een hond legt, alsof je de ogen aflegt voor de afgronden die je achter laat de ladders die je achter je optrekt als toekomst dat vertrekt…

We lopen hand in hand het bos is dicht en donker door de bomen zien we de zon het weiland sappig groen de koeien dampen in de warmte een paard hinnikt en rent onze hond blaft en springt een patrijs vliegt op de geur van het dennenbos gaat met ons mee we gaan zitten en genieten samen van de stilte een paddenstoel kleurt zijn omgeving…

proza gedicht En dan merk je het ineens je loopt iets minder hard je lichaam krijgt mankementjes laat je zelfs zo nu en dan in de steek je wordt ouder vroeger vond je, als kind iemand van achttien al oud je wilde graag volwassen worden serieus genomen worden verliefd mogen zijn kunnen vrijen trouwen, mogen stemmen wie kent niet die…

wie maakt het altaar schoon verlost ons van de religieuze droom dat mensen met gods hand onfeilbaar zijn hoe lang houdt dit nog stand als liefde wordt gebonden aan een eeuwig trouw ook zonder dat ik van je hou waar kindernaakt geschandvlekt wordt door hem die deze onschuld juist bewaakt wanneer zal deemoed weer in kelk en hostie…

Jouw brief aan de zomer draagt een bijzondere poststempel zwaluwen die een lied mijmeren voor een zomerkind geboren op 21 juni lente voelt zich gepasseerd je hebt een adres voor me waar de zon naar me lacht ik verlang naar de zomer de schemering daalt over het verhemelde oeverland wilde planten opgeschoten geuren in het aangerande…

Ik dacht na, de ademhaling van ons gezin was hoorbaar en hoe hij zijn tefillien gelegd had in de ochtend, zich devoot wilde wijden aan een troostgang. In het nanachtdauw zicht onder het blauw zich nog moe droomde, aard nog nat zelfs de zonneregen sprieten nog niet raakte het was toen, domweg toen dat ik de hakken hoorde klakken. Bij…

Als haat van vaders zich in voren zaait, dan groeit er heet gewas en schroeit de aarde Als moeders nijd ter wereld brengen en overangst in wiegen ligt dan krijgen kinderen dunne soldatennamen Als broeders vuisten kruisen en de wind hun taal verwaait zij zich uitdrukken in fluitsignalen dan wordt de aarde doorgraven met haar eigen…

in het dorp was ze voorbij voor ik het wist, waar was de koets waar de kroon aubades van schooljeugd voor het bordes als steeds, de burgervader hoorde het gezang minzaam aan en altijd scheen de zon ook waren er appeltjes van oranje geloof ik…

Hij heeft een oogje op de koningin. De vlinders in z'n buik zijn niet te tellen. Hij wil proberen haar te vergezellen en naar d'r dansfeest gaat-ie vol van zin. Hij haast zich, om zich aan 'r voor te stellen en op z'n dansvraag gaat ze waarlijk in! Hij denkt: 'Dit is alvast een goed begin' en voelt z'n ego bij de tango zwellen. Hij onderscheidt…