213 resultaten.
nacht-zee
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 377 De schemering draagt de zwaarte
van de nacht met zich mee
stemmen roepen, vergeten namen
uit het hart van oude bomen
en ik val als een ster
in de spiegel van de zee
naar de bodem van een diep
en donker dromen...
waar oude wonden helen,
verzonken herinneringen
eenzaam wachten...op het licht
voor jaren bedolven
onder water,zout en…
slotstuk
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 827 avond tikt voorbij
finale zwelt glorieus
het einde doemt op
senryu…
Gedachteloze dromen
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 157 In het zoete duister
van frisse lentenachten
ligt een zin soms loos te wachten
op de woorden die niet komen
gedachteloos zijn alle dromen
gedichten
zonder betekenis
in een eenzaam bed
wanneer de komma
zinnen heeft gezet
op letters
uit een onzichtbaar alfabet
zelfs geen schim
kan voor de punt iets stichten
of de leegte zonder zin…
Voor- en nageslacht
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.596 Voorgeslacht:
Ruige borst en brede schouders,
Leeuwenhart en adlaars oog:
Rijzig kroost van reuzenouders
Vorstlijk zaad, in adel hoog:
Onvergeetbaar voorgeslacht.
Nageslacht:
Bleke kindren, kranke moeders,
Neven met een breukband aan,
Schele zusters, bochelbroeders,
Vaders, die uit kuchen gaan,
Ramlend vee, met kwik bevracht…
Ik doe jou
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 202 Ik denk niet veel vandaag,
maar wat ik denk,
denk ik aan jou,
aan jouw ogen licht zacht stralend,
geef me een blik.
Want,
ik voel niet veel vandaag,
maar wat ik voel,
is voor jou.
Het is warm gloeiend,
en teder,
vloeit het door je handen heen.
Ik weet wat wachten is,
ik weet wat smachten is,
weet,
wat ik mis.
Niet veel vandaag…
b om
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 142 aan b
omdat zij meekijkt
niets is
zoals het lijkt
geen blik zo rijk
zo diep en lang
zo slim maar o zo bang
jij begrijpt het
blake enzo
pope en dood
steeg en het rood
de zon en jeugd
mijn lichaam en ziel
staan bloot
maar nooit meer jong
zoals het ooit was
nooit meer terug
jij en ik kijken
soms even
om…
Dag!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 478 Het is nu was
Verleden tijd
Vriend en vijand
Wreed en zacht
Geen perspectief
Is wat jij bracht
Herkenning is
Het verlies van
Macht
Daarin ligt
De toekomst
Je bent nog steeds
Maar zonder
Kracht
Eindelijk is daar
Ruimte voor
Herstel en nu
Te zijn.…
Kleurverloop
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 447 schakeringen wringen
elke volgende lente
tot in het transcendente
dringen ze verder door
en telkens dommelt ergens
een verholen bloem in knop
droomt alweer een meisje
haar allermooiste doek
ze wil nieuwe kleuren
grijpen in het ijle
en met felle vegen vatten
tot nogmaals vruchten licht
naar donker rijpen…
Een grote ramp.
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 462 Een zorgeloos jong leven.
Alleen overgebleven
dit alleen al is een ramp
Hoe moet zo'n leven verder
met die vreselijke herinnering?
Ik denk dat het niet meer kan.
Hij zal het nooit meer vergeten
zijn leven lang.
En moet er mee leren leven
omdat het niet anders kan.…
Geciseleerd profiel
hartenkreet
2.0 met 16 stemmen 3.886 Ontluikend mooi, de nacht
Met jou. Een bloem in
De woestijn
Geciseleerd profiel
Van jou. Met mooie
Coupe modern
Ademloos avontuur
Van veel liefde en
Erotiek
Kleding glijdt van schouders
Heupen. Een schoonheid
Openbaring
Monden kussen. Vingers
Glijden over jouw
Echt heel mooi lijf
Licht-gestifte lippen
In een bed van mooi
Wit…
Bill Gates investeert in ... wolken
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 322 Terwijl Bill Gates door zijn windows keek
zag hij het ozon-gat en werd bleek.
"Wie kan hier iets doen ?
ik zorg wel voor poen !"
De iPhone-app komt binnen de week.…
Eigen schuld
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.020 De vele fouten in mijn leven
Je herstelt ze nimmer weer
Soms wordt iets vergeven
Iets anders vergeet je op een keer
Anderen blijven knagen
Ze waren doorslaggevend indertijd
Je blijft zitten met wat vragen
Kijkt regelmatig om in spijt
Nooit kan je omkeren
Hetgeen je hebt gedaan
Je zult moeten accepteren
Voor je daden moeten staan
Beterschap…
Kudde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 138 paadje langs een wei -
de ogen van de kudde
stappen met me mee…
Tijdsbeeld van regen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 158 Een tijdsbeeld van regen over Hollandse wegen
mensen die verkleumd klagen, om warme zonneschijn
vragen
natuur die steeds twijfelt, is het voorjaar of najaar
maar regen daalt voort, ‘t natte natuurgebaar
wordt het werkelijk warmer, of mogelijk nog natter
als de wetenschap faalt, de natuur steeds gevatter
blijft de zon achterwege, de traktatie…
Klein testament
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 294 Ach, konden we maar terug
gaan naar die lentetijd, te
verdwalen in de regenbogen
van beider ogen, in overtal
de kansen wogen, bevlogen
van geloftes naar de wereld
en onszelf, ingetogen
onbedorvenheid, fundament
van het onvermogen, de
kwalen van het ongeduld,
onbegrepen en miskend..
Ach, konden we dat ene holle vat
aanslaan…
Het wonder
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 271 Een strak blauwe lucht,
een zon die onder gaat.
Ik slaak even een zucht:
God is een kunstenaar.…
leeg
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 441 leegte...
...een leegte die langzaam in mijn lichaam trekt.
Alles wat er over was,
is nu voorgoed voorbij.
Ik lig op bed,
ik denk aan niks
Het doet zelfs geen pijn.
Het is leeg,…
de leugen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 472 stap niet af
niet zolang het niet meer klopt
tot de strop ons onthoofd
tot jij niet meer geloofd
loop verder tot die kloof
val dieper in jezelf
toe maar, geloof.
maar, lief
geloven in alles
en nog verder als dit
is pit
nog verder als een woordenboek
dit is geen koek
maar poèzie
zoals wij ooit keken
vanaf de toren van goud
naar…
Herinnering (elfje)
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 208 Zee
golven meeuwen
voetstappen in zand
vervaagd door de tijd
herinnering aan heel lang geleden
voorbij.…
Roosendaal
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 87 Roosendaal is Rue Faubourg d’Anvers
van sjieke en verlopen lieden.
Het heeft naast kroeg- en duiventilplezier
niet zo heel erg veel te bieden.
Er rijdt hier steeds een laatste trein
van het zuiden naar het noorden
en uiteraard ook omgekeerd
naar opgeruimder oorden.
De spanning tussen noord en zuid,
veel bepraat, weinig begrepen,
komt hier…
gedicht in elf: tevreden
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 297 tevreden
een gevoel
het is goed
een werkelijk mooie gedachte
vrede…
samengebald
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 135 hèt moment
is nu
waarin mijn
heelal
aanwezig is…
Donderen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 125 ogen staan koud
het gelaat verstijfd
dondert het nieuws
de wereld binnen
dat er slechts één
overlevende is
het is 'n wonder…
geveld
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 124 geur van nog vers hout
hier lig je nu uitgeteld
na zo'n dertig jaar…
inhaal-manoeuvre
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 75 het verleden haalt je in
komt de toekomst tegen
dus god mag weten
hoe dat met het heden moet…
Doolhof - tweeluik
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 213 I
tussen al je zwijgzaamheid
trillen snaren
melktobbe gedachten
wortels raken niet gehecht
aan de grond tussen paden
als je de eindregels
niet kan vinden
over de goddelijke deugden
(geloof, hoop en liefde)
ter inzage tot geluk
liefste mijn lief
in ogenschoot
van oeroude klanken
van innerlijkheid
primavera
amen
II…
Taeke
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 599 Zo heet het zaaltje in de school.
Aan de muur zijn rouwkaart,
drie jaar terug gestorven,
pas vijfenvijftig jaar.
Kennelijk een bijzonder mens,
want een vergaderruimte
met fragmenten uit zijn leven
geef je niet zomaar zijn naam
Vrolijk, met een ietwat bedrukte lach.
Het brengt hem, die ik niet ken, nader
Hij kijkt over mijn schouders…
Een eigen weg
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 116 mijn bloed vloeit kloppend
in de ongestelde vragen
ik laat de wilde vogel
van mijn onbezonnen zinnen los
tussen de vluchtlijnen
van gebaren en gedachten
een onzichtbaar raadsel
op een onverwachte weg
de oplossing verdringt zich naar later
zelfs zij volgt haar eigen weg…
Laatste groet
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 850 Mijn hart angstig door kloppend,
maar door de eeuwige twijfel wreed verstoord.
Is er dan niemand die luisteren wilt
of haar stervende laatste liefdes klanken hoort?
Met trillende hand teder bespeeld weerklinken
de nu nog zuivere gevoelige snaren.
Met de strijkstok der ervaringen bespannen
met eens door liefde vrij wapperende paardenstaart haren…
een vreemde dag
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 212 ik hoor ze roepen
van ver
het is een vreemde dag
ontgoocheld en met een dubbel gevoel
kleur ik de wereld wakker, kleed ik mij
in mistroostige gewaden dat het licht
in zichzelf doet keren, herinneringen
flitsen voorbij het geestelijk firmament
voorbij de horizon wacht een verlangen
op mijn thuiskomst, een wereld die niet
de mijne is; trekt…