Alle inzendingen, jaar 2010, week 22

je ramen af en toe tegen elkaar openzetten werkt meer verhelderend dan ze regelmatig te lappen…

de zon gaat onder in de zee hij neemt alle gedachten mee de goede en ook de slechte er is niemand die dat kan bevechten…

pimpelmeesje in roze clematis waant zich onbespied…

in een land waar wij smullen van de vuiligeid het nieuws en daarna de thee in de file heen verbrand weer terug de tijd tikt snel veel te vlug klimmen klimmen klimmen op naar de top o zo diep dit dal van gal stop teken leef met me mee de straten van woede neem ik mee op een pad vol vrede het is tijd voor de rede tot dan mijn strijkt…

Waarom gaan de dingen bij mij niet oprecht? degene van wie ik dacht dat ze van me hielden hebben me vaarwel gezegd Mijn familie is een en al ellende Het steekt mij enorm, waarom heb ik zo’n oneerlijke bende? Familie hoort leuk te zijn, liefdevol en oprecht Maar bij ons was het ieder voor zich en kon je nergens terecht Hatelijkheid en jaloezie…

aanvaard mij in het lijden aanvaard mij in het gaan want zachtjes, heel zachtjes vreest hoop mijn eigen naam raak mij in de schemer of langs een late weg het stille zal steeds luider slaan in’ t zwarte weefsel van de waan zie het trage op mijn ogen de woorden die ik achterlaat de dood zal jouw rivieren breken in de bedding van ‘t blauwgebleekte…

Wat mag vandaag nog zonde heten? Mijn vader luisterde niet, mijn moeder wou niet weten. Zo leerde ik verdringen en vergeten. Nu ik steeds meer van mij in jou herken, jaar na jaar steeds moedelozer geworden ben, het krachtig NEE verloren ben en vruchteloos aandacht vroeg voor hen weet ik: deze wereld is voor mij te hard, want zelfs de blikken…

De ezel was heel droevig aan het balken. Hij rilde van de vrieskou aan de ijszee. Het dier, dat met z'n primus heel onwijs dee, werd uitgelachen door een bende alken. Hij was verkleumd, waardoor hij hevig baalde. Het bleek, dat hij een echte ezel was: hij kreeg het maar niet warm met edelgas en pijnlijk was de adem die hij haalde. De alken…

de geknevelde gedachten binnensmonds gemompeld bundelen de krachten tot donderende preek als blindgestaarde dove kreupel weggestrompeld probleem vooruitgeschoven en urenlang van streek in benevelde vertrekken en drank ondergedompeld stokken de gesprekken zonder begin of end door uitgelezen zinnen en volume overrompeld valt ook hier geen…

Draaiorgelmuziek in een drukke Middelburgse straat Volle, zonovergoten terrassen, het Zeeuwse Volkslied klinkt als een polka over het plein 1940 en over de Pottenmarkt, gevolgd door, hoe kan het ook anders, de Klok van Arnemuiden Links en rechts van me op het terras bij De Vriendschap zit ik in het midden van een kakofonie van Duitse en…

Bezorgde burgers kwamen bijeen in Gent voor een echt opzienbarend fenomeen Specialisten spraken er achtereen Ze vertrouwen de hemel voor geen cent Atmosfeer vol strepen; ernst of argwaan? Velen denken; er zit vast een luchtje aan! Bron: argusoog.org door Godelieve Vaesen-Internationaal Chemtrail Symposium-Bewijzen: we worden besproeid…

Dichtbij deze levenswond ervaar ik pijnsensaties breuken maken cirkels rond in kansloze relaties dat mijn zo vertrouwde leed in vervreemding uit mij slijt heeft mijn hart totaal ontkleed oog in oog met diepe spijt in de kraters van mijn ziel zal ik de vrouw ontmoeten die met haar Achilleshiel ons liefdevol laat boeten.…

James Cameron van 'The Titanic' duikt nu naar 't BP-gat zonder schrik. Naast zijn sterren-cast neemt hij als ballast zijn Oscars mee naar de dieperik.…

Zo rood als een roos, Maar ook zo broos, Met tere bladeren, En stekelige doornen, Zo ben jij. Als jij zonder God, Door het leven gaat!…

Ik huil je een rivier als je zegt dat je gaat Ik muilkorf je als je over ons afscheid praat Ik zwem in zilte tranen naar je toe Hoe lang ik ook dobber, kopje onder, in je milde stroming In je golven die verlangen, dan weer kolkend dan weer gedwee Zwem samen met mij nog een eindje mee Ik verdrink liever samen in je zielepijn…

De oudstrijders marcheren achter elkaar, in de veteranenparade volgt de man met de zeis en daarna nog vele skeletten van de strijders uit eerdere tijden van de mensheid een verbeten blik in de fonkelende oogkasssen het einde is nog lang niet in zicht en de dood oogst met zijn zeis veel nieuwe strijders ongeacht leeftijd of ras.…

Vroeger dacht ik moet het leven zin hebben, maar tegenwoordig geloof ik in de heilzame zinloosheid en bolle borsten, die zich ongehinderd laten strelen en wijn die door het keelgat glijdt als minzame parels die absolute verlichting brengen. Er zit iedere dag een dikke man lievevrouwemelk naar binnen te werken, weer of geen weer, de buurt spreekt…

Aarde is hij, gestampte vreugde en verdriet, teelt van verleden en een toekomst op de akkers van nog te vormen taal, waarop hij alleen het onkruid wiedt, gewassen woorden ontstaan in trage groei, breekt inspiratie open, gezaaid in onwelriekende geuren van bemeste grond in een bestaan dan komen literaire knoppen geleidelijk tot bloei…

Sluit je ogen herken diezelfde plek de zuchtjes wind je èènzaamheid alles is ver weg de mooie dagen van weleer een kind speelt om je heen eist al je liefde op je streelt het blonde haar je begrijpt, dat nu het antwoord komt op vele nooit gestelde vragen je denkt en weet maar al te goed ja, daarom!!…

Het is vandaag een bijzondere dag en daarom dit gedicht jaren geleden verscheen je geboortebericht. Je kreeg een naam en een eigen gezicht, kijk maar eens in de spiegel, ja kijk maar eens goed, zie jezelf in het licht van deze bijzondere dag. Het is vandaag feest omdat je er bent! Weet dat je er zíjn mag. Een hele fijne verjaardag…

de sering staat in bloei veilig is de inhoud lila gekroond tegen een helderblauwe lucht vogels zingen nog steeds lovend hun lied met liefdevolle aard over de aarde er is vrede in hen met magie en beweging (wolken vliegen rustig over het jaargetij, met nooit een onvertogen woord) en ik voel me blij, rond mijn vaste stappen waar 'k mijn…

Een hemel van zoete bloemengeur komt mij tegemoet als ik in het park wandel. Een goddelijk gevoel van kalmte gaat door me heen. Mijn innerlijk wordt als een bloem. Alle ruwe randjes in mij veranderen in een tere bloeiende bloem die lieflijk wordt bemind.…

ook al lijkt zo’n dag als vandaag vol met valkuilen en beren te zitten Het is als een warme deken van troost dat de zon een glimlach schenkt en de wind speels door warrige krullen streelt dans als je te moe bent om te lopen…

zag het landschap in vaste lijnen bergen in hun vaag verschijnen beliep de paden diep in dalen beklom hun steile eindigheid verloor de horizon verdwaalde snel in onherbergzaamheid was mijn oriëntatie kwijt in een wereld die niet aan mijn voeten lag probeerde op mijn schreden terug te keren accepteerde de vertrouwensbreuk…

gevangen in vergetelheid de drank die je daartoe dronk vervaagde de herinnering en toch weet je, elke weer, wie ik ben en waarom je bent jarig, is je verteld de blijdschap is groot bij binnenkomst, bloemen en cadeaus kussen en knuffelen, een breekbare vrouw maar bij de lift, op de weg terug zie ik verdriet, brekelijk gezicht korsakov…

Alsof er niets gebeurd is Maar er is heel veel gebeurd Elders werd er feest gevierd Maar dichtbij werd gerouwd, getreurd Elders werd gelachen en gezongen Want de wereld draait door... En zongen feestvierders in koor "Lang zal hij leven in de gloria..."…

Wie voetbal eet en drinkt weet wat het doet Het zwaait, het pakt, het bungelt en het hangt Het beest, het klapt, het gogo’t en het vangt En maakt dat je produkten kopen moet JP wil toch vooral het beesie aaien Maar moet waarschijnlijk met het handje zwaaien…

(Tot de Woud-bezitters tussen Hilversum en 's Gravenland.) Waartoe toch dat verbod? Wat zoude ik stelen? O alles, alles, wat mijn hart begeert. Hier vond ik vette kost, waarmee geneert Mijn nooddruft zich. En 'k zoude ervan uitdelen. Ik zoude 't maken tot een spel voor velen, Uw schat, waarvan gij mij zo angstig weert En maakt mij door…

Als het heeft gesneeuwd schudt de stad haar ziel uit, zoals een hond zichzelf verlost van water na een duik in de late lente; wie het schudden wil zien hoeft niet eens op te letten. Je loopt op straat en zie: op een hoek speelt een man op een piano die aan het begin van de avond bij het grofvuil is gezet. ----------------------------…

Zoals de twijgen van de treurwilg rillen als de ochtend hen met dauw bekleedt of het beladen nijgen naar de aarde wanneer herinneringen zwart omrand in marmeren ogen staren…