Alle inzendingen, jaar 2012, week 18

voortijdig niet te bevatten ontzield 4 mei bij schilderij van annelies landsman…

Bij de welkomkussen ging het eigenlijk al mis haar bril prikte ongenadig in mijn rechteroog waardoor mijn lens viel die we moesten zoeken en ik nog tijden lang van heel dichtbij een toch wat vreemde sterrenhemel zag De muziek in de knusse tent die ik besluiteloos had uitgezocht bleek die avond meer dan achtergrond zodat we bijna moesten schreeuwen…

Ik was die prins trekkend door onbekend gebied ik liep door een sprookjesland ik zag feeën, kabouters en paleizen ik nam jou aan mijn hand in je droom kwam ik je opeisen.…

ze kropen bij elkaar in bange oorlogsjaren gaven elkaar wat warmte een beetje veiligheid een kind werd hen geboren in derde gruwel Lente ik voelde hun angst en honger tot de bevrijding kwam in elke cel ken ik de rouwvlag van 4 mei…

Het onweer dreigt maar slaat niet toe op deze warme dag, waarop ik in je ogen zag dat liefde wisselde voor haat. Woorden zijn zo duur vandaag dat zwijgen nu wel alles zegt. Ik heb me er op toe gelegd, eelt te vormen, laag op laag. We lopen noodgedwongen wel dezelfde ruimten in of door, maar lenen elkaar niet het oor doch draaien om, als…

Gewoon even weg, even weg uit deze wereld, dit leven of alle gebeurtenissen. Gewoon even weg, even weg om te voelen hoe het ook anders kan, anders dan nu. Gewoon even weg, even weg uit deze wereld, dit leven of alle gebeurtenissen. Gewoon even weg, even weg maar toch liever ook niet.. want door deze wereld, dit leven en alle gebeurtenissen…

tot twee keer toe floot hij, de vogel die het voorjaar riep en ook de zomer terwijl de tuinman naderde waar ik hem zag viel er een schaduw over het lokkend groen en jij en ik, opnieuw, wij huiverden in de omhelzing duidelijk voelbaar de rilling van de tijd…

lijdzaam gebogen geknakt, maar niet gebroken levenservaring…

behoedzaam zet mijn voet zich neer tussen koraal en schelpen ik volg de waterlijn voel de warmte van de zee de flauwe streling van de wind langzaam ga ik verder voel de vrijheid en loop zo mijn gedachten in…

Dode blaad'ren Overheersen Nu de vorst Heerser was Over 't geheel Voorgoed voorbij Lijkt het levende Volkomen zinloos De nieuwe tijd Tot op welhaast Onzichtb're stipjes Uit de dood Onverwacht Nieuw leven spruit…

Verzekeraars willen de klant beter bedienen door de polissen te herschrijven in begrijpelijk Nederlands. ------------------------------------------- De polistaal wordt helder Nederlands, (Slecht nieuws voor rechters en juristen, Er valt gewoon veel minder te betwisten) Een inhaalslag voor een gemiste kans. Op taalgebied zijn hier dus ziende…

Daden in verleden bedreven misschien zwart of ook wel grijs ze vragen deemoedig vergeven vergeten als menselijk bewijs. Vergeven zal zo moeilijk niet wezen maar doen of er niets is gebeurd terwijl in vele ogen nog is te lezen dat men om de wonden treurt. Wat heeft vergiffenis voor waarde zolang men de daad niet vergeet en zich herinnert…

Ik stond hier, jij stond daar Ik vroeg jou, jij zei maar Ik keek jou aan en jij mij Een glimlach, wat was ik blij Nu sta ik hier, vol onzekerheid Wachtend op een teken van jou Ik hoef geen barmhartigheid Ik wil alleen maar zeggen hoeveel ik van je hou Laat me staan, laat me gaan Hou me vast, omarm me Een traan Omarm me Deze snoeren…

Bevrijding betekent je steeds bevrijden want zelfs bevrijders kunnen weer overheersers worden Bevrijding betekent ook je steeds persoonlijk bevrijden Je bevrijden betekent niet alleen bevrijding van collectieve armoede, honger, oorlog en discriminatie maar ook van persoonlijke angsten, ongemak, miskenning, misnoegen Je bevrijden…

Soms zie ik alleen de lucht. De wolken die voorbij gaan. De blauwe lucht strak gespannen. Doorbroken door een vogel. Soms zie ik de aarde. Soms zie ik een mens. Dan kijk ik om me heen. En zie vele leven zonder leven. Soms is de dag voorbij en dan…. Weet dat ik leef.…

In verloren oorden, ver voorbij een demarcatielijn van uitgesproken woorden, zoekt men veilig samenzijn. Doden zijn er levend en levenden gaan er dood, gewoon. Voor hen die vrezen in angstige dromen te worden gekwetst en verlaten. Immers, de doden kwetsen niet de doden verlaten niet de doden sterven niet. De doden leven niet en de levenden…

ik schenk me een glas water in maar ik wil zwemmen in de zee ik steek een enkel kaarsje aan maar ik wil kijken naar de zon ik slaap graag later in maar sta vroeg op, gedwee toch wil ik dagen verder gaan dan de laatste droom die ik verzon tastend naar een peertje licht smachtend naar een druppel vocht maar het blijft een stom gezicht als…

ik zit mij voor het raam onnoemelijk te vervelen ik wou dat ik twee homo’s was dan kon ik samen delen…

er knallen weer schoten diep in hun geest halen littekens open van wonden die eens zijn geweest duizenden armen staccato omhoog een schreeuwende leider uitzinnig in zijn betoog bloed aan hun handen befehl ist befehl wir wussten es nicht is één woord te veel maar ook vandaag brandt het blauwzwarte staal van een granaat in explosie…

Je eigen kind loslaten doet pijn, maar er komt een moment dat het móet! Loslaten is óók houden ván... Het is hartverscheurend, het doet pijn tot in je ziel! Vooral als het je "zorgenkind" is...auw! Er gaat geen dag voorbij of ik denk aan hem, hoe zal het zijn, hoe redt hij zich...!? Is bidden nog mogelijk of stiekem informeren naar? Ik kán…

Dagen gemaakt van vervallen momenten die geen terugkeer beloven en verder gaan met eenzame rituelen en hulpeloze gebaren van reizigers en vreemden die geen volgende bestemming kunnen vinden. Waar schimmen en gedachten een wakend afscheid tekenen en dromen geen kleuren meer vragen omdat ze uitdoven wat nog veranderen wil…

terugdenkend aan de laatste keer dat ik door je haren streek lijkt een eeuwigheid geleden zal nooit vergeten hoe je naar me keek met onze ogen spraken we stilzwijgend hoe innig ik je ook vasthield werd jij zonder entschuldigung weggerukt mij achterlatend, in een zee van wanhoop, geknield voor altijd zal ik je blijven gedenken evenals…

De zon komt op de zon gaat onder weer is er een dag voorbij voorbij een leven 4 Mei gebrandmerkt in het geweten van een volk dat vergeeft maar nooit vergeet een stukje van ons hart werd van ons afgenomen de toekomst weggedragen een stukje van ons hart voorgoed vermoeide helden als ze waren liepen ze hun nooit voltooide mars terwijl…

Een makkie...ha dat kon ik goed gebruiken De pot op met m’n broer en neven Heel Rhenen stond erbij te beven Ik heb ze mooi een poepie laten ruiken Maar Trix denkt...tja die Willem-Alexander WC-pot gooien kan ie als geen ander.…

In 't lover van der dode rustplaats, bij 't zerkje van het arme wicht, heeft zich een eenzaam vogelijn het donzig liefdenest gesticht. De zoele lentewinden, ze koestren, onder feestgezuis, de zanger in zijn groene woon, het kindje, sluimrend onder 't kruis. Zo brengt ze, de milde natuur, vreugde nevens bittere nood ; het schaterend…

Hoe ziet mijn huis mij arriveren? Wat hebben de meubels zonder mij verricht: mijn warmte gekoesterd, mijn katten vertroeteld? O, kon ik mijzelf eens vanuit mijn bank zien naderen, een blik werpen op de man die vanaf het trottoir naar me zwaait alsof hij gelukkig huiswaarts keert. --------------------------------------------------------…

ik zou een schouder willen schrijven waarop de wang, de traan kan rusten het verdriet van het grijze hoofd voor de mens die verlangt naar toen, die dagen dat de straten nog vol waren van kinderlijke kleuren de ster aan de hemel stond niet vastgespeld op een jas nog ver van de verbanning de kwelling van paraderende uniformen, de schoeisels…

Lief, o liefste waar ga jij heen? Wanneer zie ik jou terug op welke plek en welke tijd? Lief, o lief als dit mijn vers is voor jou geschreven ... bestaat er dan ook die mogelijkheid Lief o lief, mag ik hopen mag ik het jou dan ook geven?…

Ik vond een rijm van John O'Mill, dat mij bijzonder raakt, niet om de clou van het verhaal, maar om de woorden die hij "maakt" en waar ik mij zó in herken, dat 'k vrees met gróte vrezen, dat ik aan metathese lijd; best lastig te genezen. "want ik gebrijp hem geel erg hoed; begruik ook taak die vaal; en niet prexess, hant wet begeurt…

als fluweel zo zacht de pas ontloken blaadjes van de oude beuk…