Alle inzendingen, jaar 2013, week 39

vroeger was de dood een schim aan de horizon die mij niet op stang kon jagen later toen hij zich vaker deed gelden kwam ook de reuk van angst de geur van het verval en het berusten in weerom een sterfgeval vroeger was de dood voor mij iets van vroeger doch vandaag steeds meer van nu...…

Denken doen we de hele dag over wat is geweest en komen gaat hoe ga ik het doen het is nog niet te laat Denken over toen wij samen waren dat we alles deelden van het een in het ander onze kinderen die speelden Vreugde en verdriet verpakt in jaren en dat het dan over kan gaan, zomaar weg liefde weg saamhorigheid ik voelde me gekwetst…

De lucht snuift in subtiele trilling jouw adem, en als duizenden speldenprikken slaat verlammende stilte toe. Zachte diepe monotone klanken brengen het denken tot rust en dragen naar het hoogste bereik van sereniteit, waarin het wezenlijke zijn samenvloeit met het volmaakt microkosmos geheel, tot dat het harmonische beeld ook in het macrokosmische…

Woorden dansen als vreemde metaforen wiegen ze eenzaam stilte onder avondregen ritme zoekend in waarde wegen zonnige beelden van verzonnen vakanties in jouw tedere brieven kraanvogels op het witte zand de dalende zon boven blonde stranden uitgestrekte vlaktes van vlekkeloze beeldspraak naar hopeloos naakte wonden en toch hoop…

Laat mijn armen jou verwarmen zoet je dromen tot mij komen in dagen die te snel vervagen roep ik jouw naam, wil mij verstaan. Hoor mijn welgemeende woorden mijn gebaren in klare taal laten ze jou mogen bekoren liefste voor mij ben jij speciaal. Zolang al wil ik je beminnen 't genot van strelende aanraking intens gevoel zo diep van binnen…

Ik luister naar de nacht De stilte is zo zacht Ik laat mijn gedachten gaan Wil jij ze ontvangen maan Of mijn speciale ster Zo dichtbij en toch heel ver.…

Daar, waar ’k over IJssel zie terwijl ik met mijn blik veerkrachtig 't water oversteek zijn het al de uiterwaarden die hier dravende in kuddes fascineren Natuur, haar eb en vloed bij hoog en lage waterstanden ontplooit het land langs dijken kleiend tot het zand knedend met haar handen Nu dit seizoen het groen laat krimpen…

De liefde is overal: …in het geluid van de regen …in het gegiechel van een baby …in de fonkelende nacht …in de kleuren van jouw En mijn leven Als er een gebrek aan vertrouwen is Aan overwinning van eigen dalen Bestaat dan ook de liefde? Als we elkaar verliezen Dan blijft de liefde overal: …in het geluid van de regen …in het gegiechel…

Omgeslagen blad bevatte kleur pagina lege bladzijde.…

vallende blaadjes dwarrelen voor het raam in kleuren van rood tot goud rode lippen kussen de zomer tot ziens op mijn mond opoe herfst haast zich met haar kleurenpalet ik mis je nu al want je hebt besloten de herfst elders door te brengen spoedig hoor ik liedjes ze gaan over de winter maar je weet dat ik je het meest mis tijdens…

Al is het herfst, er zijn ook mooie dagen, waar regenlucht de zorgen wast, de kleine en de grote vragen, de overtolligheid, de bladeren wil doen dansen in de wind, nog even eer ze weer tot humus worden en de nieuwe kracht tot leven. Sta stil, al is het maar een korte tijd, want er is veel wat nu plots helder wordt, wat in het kalme licht verschijnt…

Krol was mijn keus; hij maakt nu de beste keus "Ich habe es nicht gewust" mag niet aan onze generatie blijven hangen we weten wel beter, we zijn ouder, wijzer? De wijsheid komt met de jaren wellicht was Krol nog te jong te onbevangen, niet opgewassen tegen die vijfde macht de volksmedia: "volkskrant vloert volksvertegenwoordiger"…

ontloken is mijn ziel gebroken is mijn hart het beest getemd tot aan de schouders, door god verketterd en gestenigd door de in dit leven bezochte graven – er is niet meer dan de lengte van mijn adem, het geruis kermt en kronkelt door het rot van herfst bruinrood is de stilte terwijl de laatste schemer krast aan het licht wie draagt die verzwaart…

onder de vlierstruik van de oude woordhut luierden letters in het mulle zand overmoed en fierheid, hielden ze in stand omarmd door het woord dat de meester had benut het teken in ziel en vaandel gegrift zachte avondwind blies het verweerd signaal uiteen erf geëffend met wat sprokkelhout zonder grafsteen vergeelde foto in een album van schoolschrift…

Ik heb meer vooral veel zin in jou als zingeving om zin te geven iedere dag een lach vol goede zin op te staan zingend swingend vol zin!…

doe de deur open denk ik soms want ik heb de sleutel niet tot de deur alsjeblieft doe de deur open maar toch: waarom doe ik het zelf niet ?…

Kom mede in het duister, mijn kind! Kom mede in het duister, want de avond is schoon! Als verstomd zijn de vooglen; geen enkele toon Zingt er de zangrige wind. Kom mede in het duister, mijn lief! Kom mede in het duister, waar niemand ons ziet; Niet ene enkele bloem ons nieuwsgierig bespiedt, Waar ze op haar stengel zich hief. Kom mede in…

ik zie je staan maar in het naderen wijk jij steeds meer van mij vandaan je kleurt helder in het grijs van niet geziene vormen eenvoud kent zijn prijs waar anderen woekeren met talenten bloei jij doorschijnend fel slechts gekleed in naturel jij bent voor mij een nimf in onbereikbaarheid alleen schoonheid kent als hoogste trede…

Wat hebben we te zoeken in Qatar? Ik wil de voetbalvreugde niet bederven Maar als daar arbeiders als ratten sterven Dan wordt het hoog tijd voor een oude knar Toe Freek...vertel nog één keer je verhaal Je weet wel...van dat bloed en van die de paal…

Het diepste houd ik van hem over, wat ik zeg verzwijgt zijn taal. Hij draagt zijn hart in mij het haast mij dagelijks voort. Wij praten en hij knikt bij nee, hevig verkeerd. Drank zuipt hem op. Om oude grappen lacht hij nog de lach die ik verstop. Later staat hij scheef voor zijn huis en wuift altijd. Ik rijd mij gehaast van hem weg,…

Zie hem turen alle dagen duren langer dan de uren stemmen die praten hij wacht gelaten tot ze hem verlaten rouwen maakt oud zwijgen is goud spreken geeft zout dat bijt in de wonden uit al die monden geen troost gevonden hij kijkt over de zee die eindeloze zee fluistert: neem me mee…

Hoe dan ook, Het was een practical joke. Je moet je wel voorstellen Dat je de grap niet moet vertellen, Maar moet doen, en flink ook. Nu alleen nog hopen Dat het slachtoffer erin gaat lopen.…

Ik zou wel een liedje voor je willen schrijven. Of over jou, dat doet er eigenlijk niet toe, want woorden schieten mij tekort. De taal waarin ik schrijf is al zo moe. Want deze taal doet jou geen recht. Het geeft niet weer wat ik voor je voel, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik zou wel een lidje voor je willen schrijven, voor jou alleen, maar…

In een late schemering, in een voorwereldlijke vorm, waar de dag en nacht elkaar omhelzen vieren zij hun daad naakt en schuldloos in een innerlijke omstrengeling van vele herinneringen. Niemand beloofde hen de appel uit de boom van kennis, geen angst en geen macht maar wel het wegtikken in de schors van een vruchtbaar hart die aan elkaar…

Later word ik een fossiel langzaam sterf ik af en voel me iets anders worden misschien niet van steen maar wel iets hards niet te doorgronden…

Het was een explosie wat naschokken en daarna niets dan een tijdloos zweven in de vochtige warmte van jouw zachte schoot…

In de schoonheid van je hart zie ik het lam als je echte kracht. En je beweegt in elke stap aan mijn hand. Je doorgronden, je ziel en je geest, je hoofd en je hart, is mijn feest. Je hart is rein je handen zijn schoon. Jouw overgave was het waard. Jij hebt mijn kroon aanvaard. Jouw geluk kan niet op en levend water stroomt uit…

Het leven is een feest Waarin iedereen holt, rent sprint We worden geboren zetten onze eerste stappen Voor we het weten kunnen we geen stap meer zetten Het eind is nabij Het is een ander begin Een leven zonder zorgen In de nacht toont hij zich het mooist Met de maan in mijn rug liep ik door de nacht Geen huis wist dat ik het was De bomen…

Verdriet en pijn Waarom moet dit zo zijn Is dit je lot Een verschrikkelijke ziekte maakt je kapot De diagnose is gesteld Heel voorzichtig is het verteld Chemo om iets langer te leven Maar tenslotte ga je het toch begeven Vechten tot de laatste traan En dan moet je het leven laten gaan.…

Als niemand de bruidsstof durft knippen zal er dan ooit een bruidsjurk zijn? Als niemand de bruidegom wil zien zal er dan ooit een bruiloft zijn? als Iemand Zijn bruid nu wil halen, zal zij klaarstaan, zal zij stralen?…