Alle inzendingen, jaar 2014, week 28

’t Is dom want ik had beter kunnen weten maar kon de mooie plaatjes niet weerstaan. Ze glommen mij gul van de website aan; ik was verkocht en ’t heeft me weer gespeten. Dus ben ik naar die winkel toe gegaan, men heeft er mij een stuk of tien gesleten. ’t Is dom want ik had beter kunnen weten maar kon de mooie goudkleur niet weerstaan. Een…

Het was altijd, even wennen als hij weer thuis kwam daar was je nooit op bedacht de kracht, de onrust als kind wist ik niet beter zijn agressie veel heter dan lava het enige wat ik werkelijk dacht: was, ga Petra, ga maar mijn gemoed was verdragend, was zacht.…

ja ik was van glas zo doorzichtig dat transparantie niets wist van mijn leven en gezicht ik ben gaan slijpen kleine stukjes stralen weer kleur kaatsen terug wie ik wil zijn de hoekige lijn is gepolijst scherpe kanten zijn weg met compromis en overleg jij kunt mij strelen zonder de pijn van het snijden eindelijk intimiteit…

Ik zag hoe Blatter de ‘awards’ verdeelde: De Gouden Handschoen voor de beste keeper, De Gouden Bal… voor díe beloning liep er Wel iemand anders rond die beter speelde. De beste coach moet ook een prijs, vind ik. Dus geef Louis van Gaal De Gouden Pik.…

als ik nog eens met die jongens zou praten zou ik zeggen jongens God bestaat helemaal niet denk na ga naar de zee en luister naar de golven die aankomen kijk naar de rivieren die stromen door het land nergens is er iets heiligs maar ik begrijp dat je verlangt…

in nabijheid van alsmaar opnieuw, tegen beter weten weerstandig, op vrije voet met elk gericht vergeten leunend tegen bevoogding door slaafse uren, dagen zodra tranen als einders in malende vloed vervagen waar ogen bewegen langs de rand van aardse zee en een gedachte schuimt, kan ik nog met de schepen mee…

Je wandelde mijn leven binnen Je veroverde mijn ziel en mijn hart Jij jong, mooi, vrolijk en vrij Ik ouder en gebonden Een onmogelijke liefde Elke ontmoeting deed mij pijn Mijn liefde leek niet beantwoord Jij jong, mooi, vrolijk en vrij Ik ouder en gebonden Een onmogelijke liefde Tot die ene keer bij het afscheid Een verdwaalde kus van…

Het is niet te versmaden Dit bloedeigen smachten Het evenwel verbeiden Gezond en o, zo zoet Dat de stilte het bedekt Want dit duurzaam besef Draagt een zacht moment in Vertraagde eindeloosheid…

Golvend water, woest gedruis. Stilte gaat verder in wild geruis. Mijn voetstap geeft zijn spoor aan de eeuwigheid. Maar bij de eerste golf is mijn spoor verdwenen. Mijn voet gaat mee in de zee. Mijn eigenheid in de onenigheid. Al mijn gevoelens laat ik gaan, geef ze over aan de zee. De zee, die mij een vrije weg geeft. Al…

mijn vader was geen Neanderthaler zoals ik ooit dacht hij was gewoon zichzelf een rechtschapen eerzaam man die deed wat hij kon met wat hij had inzicht en vaardigheden gestoeld op ervaring scherpgeslepen door vele generaties ik was een jong paljas een betweter die boekenwijsheid en vernuftige hersenkronkels verwarde met weten en begrijpen…

Zijn het misschien hun vrouwen Die deze mannen wantrouwen? Alleen, de beide mannen ter linkerkant Hebben zo’n ding niet in de hand Die nemen duidelijk meer afstand. Maar één ding is waar Ze doen het wel openbaar.…

stijfjes staat ze daar mejuffrouw de Kaardebol stug en prikkelbaar, maar zie het heertje Putter hem smaakt ze toch zonneklaar…

Met het lood in de schoenen stap ik de deur binnen, ben aan de beurt , met nog steeds datzelfde lood stap ik in de stoel en gek hè? Maar zelfs in ligstand voel ik kijkend naar de grote lamp boven me, nog steeds het lood zwaar wegend in mijn schoenen.…

Om in deze tijd van warmte te spreken van een sneeuwbaleffect, moet je wel heel koelbloedig zijn, sprak hij, Hoezo, sprak zij, zag je het journaal? De een vuurt een raket af de ander kaatst hem terug of houdt hem tegen, Zo komt er nooit een soort van vrede, zal er altijd sprake blijven van het Sneeuwbaleffect!…

Ik ben een levensvriendelijk mens geen greintje van geweld hoogstens verbaal maar wat kijk ik uit naar "Penoza 4" met de beeldschone Carmen haar heerlijke omhelzingen haar eerlijke omgang met man(nen) en kinderen de heerlijke ontbijtjes of warm (gehaald) avondeten haar onophoudelijk opnemen van haar mobieltje haar tas, haar auto haar…

Wie z´n leven instelt op regen ervaart veel meer zegen als de zon schijnt!…

Mijn keel is gesnoerd Ik ben ontroerd Emotioneel zit ik er doorheen Lichaam je laat mij vallen als een baksteen Ik kan niet meer op je bouwen En weg is mijn vertrouwen Waar is ze gebleven die sterke vrouw Ik wil haar terug Maar nu ben ik in rouw.…

Waar ga ik heen Nu het uur is gekomen Dat je mij alleen laat - Ga ik schuilen in het groen, Luisterend naar het vredig gekoer Van mijn tortelduiven die mij Volgen waar ik ga of sta - Of verberg ik mij tussen de sterren Aan de maanlichte hemel hierboven mij Om er dan voor altijd te blijven…

Een satijnen kind passeert in volle breedte de dode stammen schrikken van zoveel onschuld een wolf stopt met huilen langzaam komt het bos in beweging is het de wind of zijn het mijn vragen die bedwelmend de dagen losschudden en het licht bevend ontsteken? als kermislichten dartelen sterren door de schiettent van mijn geweten ergens onder…

Midden in het leven wenkt de dood. De dood wenkt bij het leven! Niemand wil natuurlijk dood. Een nieuwe dood staat niemand naar het leven.…

Als ik mijn liedjes gezongen heb Moet ik ze loslaten, En spelen ze hun eigen rol In het leven van mensen, Dan heb ik er niets meer over te zeggen - Dit is mijn diepst gevoelde wens: Dat mijn muziek de soundtrack mag zijn Voor deze periode uit het leven Van iemand met een naam, voor zo maar een mens…

Hoopvol zoek je.. houvast, aan de buitenkant schittert het leven een verstild moment, prachtig weergegeven.. onvervuld verlangen zo transparant, een bleekroze stengel buigt omhoog vleugels ingehouden komen op adem, hebben de kracht om vrij te zijn, 'ik ben lief' van binnenuit gedragen, ogen glanzen mild, spreken geborgen pijn, je bent…

Iedere dag leef ik, alsof het mijn laatste dag op aarde zal zijn en geef ik alles wat verdrijft de pijn. En alsof Al van mij afhangt: het voortbestaan van de aarde, de mensen de grootste angst van ieder is teloorgang.…

ik heb alles uitgeplozen weggedaan in dozen wat niet van waarde was zaken waar ik ooit om heb gegeven die deel uit maakten van mijn leven zij bleken enkel franje versierselen van een andere tijd gekocht uit onbenulligheid ik kijk nu om me heen en nee ben niet alleen jij bent bij mij gebleven storm en rotsen getrotseerd de zuivere…

Ik nam het nieuws voor kennisgeving aan: De SPITS! gaat voortaan samen met de Metro En zo wordt weer 'n uitdeelblaadje retro Ik weet niet eens hoelang het heeft bestaan Geen flauw idee wie hier nou bij gebaat is Twee voor de prijs van een, maar die is gratis…

1848. Och bevende Alarmisten; Och pruiken, podagristen, Och ouwe-wijven-kliek Och nare leuterkousen, Och bankroetiers en smousen, Je malen maakt me ziek. Je duffe conversatie Is éne lamentatie, En nergens zie je licht; Je snatert en je snottert, Je steunt en stikt en stottert... 't Is wat een vies gezicht. Gedaalde metallieken…

zo er een mooi stukje Hengelo bestaat dan moet het 'de Houtmaat' zijn deze plek zó lommerrijk en dejeuner waardig dat je je ergens op een prachtplek in Frankrijk waant 'quelle une ambiance' on Hengelo's haast…

In de donkere koepel de uitgeholde tufsteenheuvel loert het troosteloze gedachten die mijn leven vergezelden of die ik nooit kende vechten hier tegen de leegte muziek verdedigt mij alle wijzen die mijn oor ooit ving en hield onsterfelijk orkest door de stilte geleid mijn eigen soldateske symfonie.…

Frits Fizzen uit Zürich Houdt niet van zurig. Hij eet het niet graag Krijgt last van de maag En wordt ongedurig. Maar Züricher kaasfondue Staat wel op het menu.…

onstuitbaar draait het vuurrad wentelingen rondom het pentagram der zuilen waar in de navel van de vortex in een loden schrijn de as van het zijn in luwte rust…