Alle inzendingen, jaar 2015, week 20

Droom je was als een droom die ik zocht en vond zo zacht, zo teder je veroverde mijn hart, maar je wilde vrij zijn, ik weet het zo goed daarom neem ik stil afscheid, heel even liep ons leven parallel heel even maar het was er wel, de wereld stond stil toen je mij even in je armen hield Ik kijk naar de jaren die we samen hadden op onze reis,…

Het boek gesloten het laatste hoofdstuk herhaaldelijk gelezen. Het bleken jouw komma’s na elke gebroken zin die de punt deed vrezen. Een sterk verhaal gebundeld met emoties dat was jouw invalshoek Gevoelens dragen binnen de vier muren in jouw gesloten boek. Zonder enig inleiding met bevlogen woorden eindig je met een pleidooi…

Een Brit, flegmatisch in een tuin gezeten, Met een Chinees, die toen zijn gastheer was, Schonk andermaal de whisky in zijn glas. Zij hadden in gesprek een uur gesleten. Nu zwegen zij, beschouwden op het gras Een bokje met een jongen, als bezeten Zo sprong het dwaze diertje, fijn van ras En dat zij rijk gekruid straks zouden eten. Toen zag…

Kaal en dood is de herfstmorgen de zon wil haast niet opkomen wolken versperren het licht plotseling een regenboog Onheil of geluk? Misschien beide we zijn overgeleverd aan de heidenen nu het grote waaien gaat beginnen de regengordijnen de dag verhullen Men kan als dichter kort of lang lullen eens komt de dag van het einde der dingen als…

ik ben geen engel het ook nooit geweest toch leek het er soms op als er een stukje vleugel verscheen klopte op wat schouders was redder in hun nood opende vaak gesloten deuren luisterde naar wat bestaan hen bood ik koesterde dat image voelde de hemel al nabij deze zogenaamde goede werken maakten mij en anderen heel blij was het echt…

Ga nooit in Volendamse hobbezak In Wenen folkloristisch liedjes zingen Met de illusie ernstig mee te dingen, Wat serieus beweerd werd door de claque. We sturen jaarlijks vanaf nu Frau Antje, Het smakelijkste billboard voor ons landje.…

De consequentie van het levend feit dat ieders naam staat op z'n vingerspits is: Let op! Hier leeft een unieke flits in een domein van soevereiniteit De consequentie van het levend feit dat wij aanraakbaar en gevoelig zijn is: Let op! Respecteer de scheidingslijn pleeg geen invasie, handel met beleid De consequentie van het levend feit…

Ik rook de dood, een mysterieuze bloemengeur geen genade, je lot bezegeld de poortwachter staat er al geen retour terug wreed meedogenloos, een orkest speelde in het ritme van de duistere nacht, bejubeld door koud publiek geen wetten, geen genade het roept iedereen elk op zijn tijd, naar het onaardse land de duisternis van de nacht…

Hoewel ik heus geen hekel heb aan dichten (Uitstekend gaat dat na een goed glas wijn - Mijn hekeldichten lopen als een trein), Is er één versvoet waar ik voor moet zwichten. Daar kwam ik achter na uitvoerig testen: Waar ik de pest aan heb zijn anapesten.…

Ergens in Breda 's bedaagde Mastbos waar eens mannen van het krijgswezen strijdlustig hun vuurwapens lieten brullen ligt een vredig ogend moeras rondom het kleine gras- en poelenrijk scheppen dichte eiken en pijnbomen geheel eigen groene wereldranden glanzende blanke berken beuren het leven binnen deze einders op grote zilverreigers dalen…

Beneden in de kelder, om de hoek en uit het zicht, staat een deur met venster die vroeger boven toegang verleende. Nu, in het duister, staande tegen een grijze muur, staat hij doelloos de doorgang naar niets te versperren. Maar, zolang de tijd, zolang de hoop, ééns weer door opening ruimten te ontsluiten.…

’t Verlaten en vervallen vacuüm cumuleert een maalstroom van atomen, tollend zonder tal. O, de profundis, waar het stof zich hergroepeert in glorierijke weergeboorte van ’t heelal. Het afval stroomt doorheen de hel van ’t universum, waar tot op heden oude Chaos werd beleden. Na reconstructie van het ruimte-tijd-continuum; het losse stof tot…

eens m’n liefde nu gedachten gedragen door verdriet ondersteund door pijn van weten wat verloren ging grote gevoelens die me zorgen baren & kunstjes flikken: woorden kleien, zinnen beschilderen vers gebakken oud gevoel…

Je voelde het al tijden op je beide klompen aan: Met zingen weet die Trijntje best wel weg maar gaat het om haar kleding raakt ze danig van de leg, vandaar is het in Wenen fout gegaan. Had zij van die Tiroler leren pijpen aangedaan Dan had zij vast als winnaar op het podium gestaan.…

Met open mond kijk ik je aan zeiknat, jouw woorden ik wring ze tergend langzaam uit droge feiten op een rij ‘k slik overtollig speeksel weg mijn tong verlies ik voor het zoenen stap ik nat onder de paraplu vandaan had ik mijn mond maar dicht gehouden…

Kunst De onbegrijpelijke wereld De wereld van een genie De genie zit nu in een cel Het is magie…

Daar lig je tussen ‘t eikenhout, gekleed in nette kleren Er is zelfs niet vergeten om je nog één keer te scheren De fris gewassen handen op de borst tesaam gevouwen En een gelaat dat roerloos stilt, in blindelings vertrouwen Daar lig je dan in ’t wit satijn door ieder te aanschouwen De naasten laten nog een traan omdat ze van je houwen En op…

Op blote voeten Schuifel ik door Deze ruimte waar Ik zo vaak al Geweest ben En die me toch Onbekend voorkomt - Mijn ogen zien Niets vertrouwds, Het zijn mijn Voeten die me vertellen Dat dit de plek Is waar ik woon, Waar ik leef…

ze gaat weg een beetje boos boos op mij om niks eigenlijk als je mij vraagt vraag haar en ze is boos en dan belt ze niet en ik ben haast misselijk dat ik niets van haar hoor tot het moment dat ze weer belt in mijn huis overal haar haren op mijn kussen en ik verlies bijna mijn naam om haar, haar stem haar ogen, haar omhelzing…

Je weet niet wat het is om met gevaar voor eigen leven rond te dobberen op die zee, die beangstigend diep is, terwijl je dorst naar water en hongert naar voedsel en niet zoals jij mokt omdat het bierkrat leeg is en de paprikachips op zijn Je weet niet hoe het is om huis en haard te moeten verlaten, om je familie in de steek te laten op…

ik denk dus ik ben lijkt me onvoldoende ik zie olifanten hun jong redden uit de enorme kaken van een hongerige krokodil olifanten kunnen niet denken dacht ik maar als je dat ziet evengoed zijn ze nogal zwijgzaam waardoor een mens zich vergist zoals door alle eeuwen heen een soort vloek van het bewustzijn en de taal…

Gelukkig zijn begint bij je zelf Niet met je liefdesleven, niet met de baan die je hebt, niet met je vrienden die je om je heen hebt, maar met jou Niemand kan jou gelukkig maken Niemand kan jouw lot bepalen, dat ligt aan jou Je hebt de hele wereld in je handen Als iets fout gaat kun je het vaak veranderen Het ligt aan je eigen gedachtengang…

Het warme bad stroomde leeg waar ik mij begaf in een lege cel met één weerloze laatste druppel over mijn wang vol kippenvel Als enige levende orgaan mijn ontspannende spier liet mijn herinnering stil staan op de rand van mijn doucheput. Met galm werd zij aangevoerd als beeld tegen…

als bomen naar me kijken ik hun houten ogen niet meer kan ontwijken word ik panisch bang voel de takken komen die eerst nog naar me reiken maar me later onverbiddelijk grijpen in het raken van de bast hoor ik het kraken van hun knoesterige lach waarin de sappen stromen las de oudste jaarringen in het diepgewortelde bestaan door…

O! Ik denk zo innig aan je, ik verlang zo innig naar je!... Zeg, voel je 't niet komen, van verre niet komen als geuren van bloemen naar je? Mijn ziel staat open voor je, mijn armen gaan open voor je... Zeg, voel je 't niet branden, niet tintelend branden, zenge-zacbt op je handen, op je schouder, je lippen, je tanden, op je boezem, op…

Hoe komt het dat het zo is misgegaan? De dure plannen denderden maar door, Maar alles zat op het verkeerde spoor, Vandaar dat we met lege handen staan. Een scheurjurk, jumpsuit, hobbezak of broek? De hoogste tijd dus, voor een onderzoek.…

'k Sluip naar de keuken en zet koffie: sterk Hier achter heb ik van die Raaf geen last Mijn hartslag daalt terwijl ik staar naar 't zwerk Maar dan een shock! Ik sta genageld -vast- Achter die boom, verscholen in het perk Een vogel-mens vliegt op naar hier en krast! Het spiegelglas breekt, langs me strijkt z'n vlerk Zijn zwarte pen schrijft…

Spanning stijgt ten top In bolbroek of blote jurk Onze broek zakt af…

boomkruinen schurken tegen lichtblauwe wolken zomer in aantocht…

ze is het ik herken haar het is haar stem die ik herken uit duizenden waar ook ter wereld ze staat wat voor me in de rij wachtende voor de paspoortcontrole ze kijkt minzaam om zich heen, maar ze is het wel, zo te zien ze zit drie rijen voor me zegt dat ze koffie wil ik schrik op als ik dat hoor dat…,kan niet; onmogelijk… Nathalie…