inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 55.613):

Handreiking

Je weet niet wat het is om
met gevaar voor eigen leven
rond te dobberen op die zee,
die beangstigend diep is,
terwijl je dorst naar water
en hongert naar voedsel
en niet zoals jij mokt
omdat het bierkrat leeg is
en de paprikachips op zijn

Je weet niet hoe het is om
huis en haard te moeten verlaten,
om je familie in de steek te laten
op zoek naar betere levenskansen,
al heb je geen idee van hoe en waar,
terwijl je lotgenoten voor jouw ogen
als verloren strijders verdrinken,
hoe jij door geluk gered wordt
en in een wachtruimte geketend.

Het doet me denken aan de slavenhandel,
waarbij vele Afrikanen per boot naar
verre landen werden vervoerd om daar
als mindere mensen uitgebuit te worden,
alleen komen ze nu noodgedwongen uit
zichzelf en is hun reisdoel hetzelfde,
maar de reisbestemming minder cool,
omdat de werkeloosheid overheerst
en vooroordelen nijpend zijn.

En één voor één reik ik hen de hand,
omdat zij de huidige Christus zijn,
de armsten van de armen, die lijden,
opgejaagd door wrede satanskinderen,
die met wapens zwaaiend, denken Allah
een goede dienst te bewijzen, deze
verrotte uilskuikens zouden op die
onheilsboten moeten zitten, maar
dieper schouwend is dat ook zo.

Schrijver: Joanan Rutgers, 20 mei 2015


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 127

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)