129 resultaten.
Witte nachten
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 151 Het is weer zover, Serious Request
is zo verslavend, dat ik geen oog
meer dicht doe en alles wil zien
en horen. Met een Affligem tripel
binnen handbereik is dat geen straf,
maar een ongekend genot, want het
sterkt de menselijke verbondenheid,
die tegenwoordig door zoveel ruis
en stoornis wordt bedreigd. Top
hoe die jongeren zich inzetten…
Verdwaalde genegenheid verheven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 189 Wij praatten, lachten
Bedreven de liefde
Schreven. Dansten en
Reisden de wereld rond
Onze laatste kus
Onze eerste keer
Onze laatste adem
Ons samenzijn
Nooit meer
Onze lijven versmolten
Jaren tot één. Onze erotiek
Echt verheven tot kunst
Onze laatste kus
Onze laatste adem
Onze laatste keer
Echte liefde in
Een mum
Van tijd tot iets dat daarop
Lijkt…
vergeten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 227 toen je laatst mijn deur uit liep
met luid kabaal
mijn deur slopend
zo hard dat mijn buurvrouw
even ging kijken
achter haar gordijn stilstaand
toen vergat je iets
je vergat mijn lever
nieren, longen en darmen
als je namelijk de deur uitloopt
op mijn hart stapt
het tot een bloederig papje verwerkt
doe het dan goed
en neem de rest ook maar…
Blijvende warmte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 155 De speelse storm die ik van twee ogen
ving in de nacht, heel dicht bij mijn gezicht,
daarmee ben ik naar toekomst gevlogen,
boven het nu en morgen uitgelicht.
De kern die recht op mijn hart leek gericht,
daar binnenging, daar in de duisternis
vertroosting bood voor een komend gemis,
mij vleugels gaf, verhief met levenskracht,
ik voel hoe die…
SMAAKMAKER
poëzie
4.0 met 2 stemmen 439 Nog houdt de omheining, als weleer
– een hoge muur – de hoven dicht.
De middag groent in schemer neer:
een loof-getemperd bovenlicht.
Dezelfde mooi-gebogen dreef
koel, zwijgend, als een kerkenbeuk.
Mijn tuinbank – of ze wachten bleef
verscholen onder rode beuk.
De merel, in de koepelkroon,
fluit bij deze avond als van oud?
Weer schakelt…
Het magistrale
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 lucht streept in
het grijs en roze licht
besluit de kortste
dag het jaar het is
bijna weer volbracht
nog hebben wij
geen tijd om met
onszelf te praten
feesten vragen in
gezelschap aanwezig zijn
pas als het stiller wordt
witte bladzijden verschijnen
omdat de kleine notities
gaan verdwijnen uit
de oogst van vorig jaar
dan komt…
Heen
gedicht
3.0 met 4 stemmen 2.672 In de hondsdagen versterft het wilde gezang.
Bij de kom in het gras is de merel komen drinken
vier lange teugen voor hij weer vloog -
wat leeft, leeft van schrik en beven.
Ik ken iemand; hij ligt in zijn groene graf,
het is nog vers. Hij zwijgt daar
als de schuwe vogel die hij altijd was.
Ook ik ben nog nooit zo stil geweest.
Er is beangstigend…
Illustratie
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 227 Ze zat gewoon gevaren te verzinnen,
Want toen ze over Russisch nepnieuws sprak,
Ontstond bij Ollengren dit ongemak:
Haar schoot geen enkel voorbeeld meer te binnen.
Hiermee heeft zij uitstekend aangevoeld,
Wat men met nepnieuws eigenlijk bedoelt.…
er is veel kracht
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 94 jij bent geen dag alleen,
geen minuut is het stil,
er zijn vele vrienden om jou heen,
jij hebt echt alles wat jij wil,
toch voel jij je eenzaam,
krijgt op wat jij gelooft geen enkel begrip,
blijft in wat jij doet alleen staan,
zit daarom in een dip,
maar er is veel kracht
tussen de hemel en de aarde,
zeg niet nee ik wacht,
want daarvoor…
De juiste snaar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 240 hoor, hoe in het stille bos
een engel virtuoos
snaren weet te strelen
die licht verspreiden
kom, sluit je ogen
voor al het rumoer
dat in deze drukke dagen
dreigt te overspoelen
een engel speelt ingetogen
voor wie wil afstemmen
.…
Getijdenperikelen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 126 Als ik kleumerig ga over het zandpad
En even sta te kijken bij een uitgestorven poel
Denk ik nog weemoedig aan de zomer
Toen was ‘t wat droger en geen modderboel
Stonden de bomen weelderig vol lover
En boden schaduw voor de warme zonneschijn
Nu staan ze langs ’t pad, kaal als ik, te kleumen
En ik denk; “Laat ’t maar gauw weer zomer zijn.”…
Mocht mijn hart nu verstillen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 132 Mocht mijn hart nu stil worden,
laten gaan wat het griefde,
laten oplossen wat het bedrukte,
stil worden, niets anders meer.
Mocht mijn hart nu stil worden,
geen woorden meer horen,
geen verhalen meer beluisteren,
stil worden, niets anders meer.
Mocht mijn hart nu stil worden,
zoals de vale strepen aan de einder,
zoals de lijnen die naar…
Hoe komt het
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 324 Hoe komt het dat jij wel dicht
en het mij totaal niet ligt
‘t Is een ingegeven idee
een zin een enkel woord
een opgevangen beeld
iets wat je hebt gehoord
En dan na een aarzelend begin
vallen de ontbrekende woorden
en zinnen je soms zomaar in
zo simpel ontstaat een gedicht
Misschien is het een golflengte
die ene perfecte wave
die zo…
Tweeduizenddertien
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 407 In één zucht schuilen duizend gedachten
van momenten waarop ik lachte
van momenten vol verdriet
soms weet ik het zelfs niet
Voor elke dag komt een bedenking bij
Vandaag is mijn gedachte "jij"…
kanker
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 354 Verborgen onder het zoekend oog
van de oncoloog
die je gerust stelt
het is maar de grote van een speld.
Wat zegt hij nu
Wat is er aan de hand
Het was maar iets kleins
Onbenulligs zei de huisdokter.
In alle staten
Heb ik de kliniek verlaten
Tranen langs mijn wangen
Niemand om ze op te vangen
In gedachten zag ik mij sterven
Wat met…
Kerstgedachten
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 451 Er zijn dagen die stilte dragen
zoals heden bij de geboorte
van een bijzonder Kind
dan staan wij even stil en denken
aan de vluchtende kinderen over zee
Eens in een lang verleden was ook
het Jezuskind een vluchteling
weliswaar niet op een gammele boot
maar met zijn ouders op een ezeltje
liggend op Zijn Moeders schoot
Wij willen Hem…
op de rand van het dorp
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 296 Toen daar aan de rand van het dorp
verpozend aan de brede beek
de kerktoren vouwend tussen de rimpelingen
zie hoe de lucht zich ontdubbelt
zich buigt naar het water
blauw en zilveren linten drinkt
en elke horizon inslikt
de huizen samengevoegd
tot een vloeiende wereld van inkt
wars van elke dimensie
en ik voelde me verwant
aan het strepen…
Voor de Liefste papa ter wereld.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 468 Jongste zoon, haast kerstekind nadert de midlife, grapje
De mama stelt zich tig vragen zo van - was ik er steeds voor hen - snap je?
In recente opiniepeilingen werden de papa's opgehemeld
Mee zijn ze nooit, onmogelijk mits kindje zelden onder hun hart trappelend.
Zonder epidurale of capsones bevallen, beslist meer schoons ervaren
Zeer natuurlijke…
Het maal voor morgen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 291 Eten is meer dan
het ontnuchteren van
je maag
en het bijvullen van
darmkanalen
het geeft feest aan
wisselende blikken
en stimuleert de
vrije vingers
toe te tasten
men kan genieten van
de geuren
die douchend uit
het lichaam flitsen
men eet de kleuren van het leven
en neemt de smaak aan
in ruil voor warmte.…
Licht in duisternis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 Herfst en winter
sluiten
een verstild verbond
Het late licht
te weren
uit de dag
Het duister
ruim baan
te schenken
Hoge bomen
worden
volslanke silhouetten
versperren
het pad
dat ik ga
Het zijn
van natuur
de ongeschreven wetten
Wie mag
het jonge licht ontsteken
in het nieuwe jaar?…
Geopend bouquet
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 172 Met bekneld gevoel
door een verlegen warmte
is eerste contact
in een leeg universum
volgelopen met hartstocht.
Waar nu de nachten
verlicht door sterrenregen
vanuit een zwart gat
in een rode horizon
rozenbladeren geuren.
Naast walmend wierook
opent het als een boeket
op een gespreid bed
als op de rode…
Als, bij moe-tanend avond-lichten...
poëzie
4.0 met 2 stemmen 317 Als, bij moe-tanend avond-lichten,
angst daalt in onze aanwezigheid,
zijt gij 't, die voor onze aangezichten
de vreê der avond-lampe breidt.
Wij zitten en ons leden wegen,
zwaar van stil-naedre dage-dood;
gíj hebt zacht woorden die verplegen,
en breekt het vredige avond-brood.
En wij, die uwe gaven eten,
wij rusten in uw blijde…
Hoe emoties donkerden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 105 ik voelde de
weerspannigheid
van witte verf
zij wilde
niet in een keer
stralend dekken
kon de verhalen
van de muur niet
zomaar afsluiten
door een nieuw
onbezoedeld klankbord
als blikvanger te openen
ik zag hoe
emoties donkerden
na eerst drogend lichten
hoorde spanning
in de lucht door
schaduwen van partijen
heb alles…
Hut
gedicht
2.0 met 21 stemmen 3.045 Toen ik de hut verliet waren er mensen
tegen wie ik aankroop, bij enkelen meende ik het.
Ik weet niet wat er dooide, er kwam al zoveel in me om.
Wat was hij even een baby. Bleef maar jengelen
om verhalen van de walvis in de man. Hechtte wat
waterpsalmen af. Ik dein
op een matras. Alsof me iets wiegt maar het gaat
te hard. Weinigen komen onder…
Zelfgekozen eind
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 358 Door stikstof, helium, een spuit of pil,
met Sarco zelfs. Er valt genoeg te kiezen
voor onze thuisreis naar de barrebiezen.
Helaas, er is nog steeds niet wat ík wil:
een middel mét bezegelde verklaring
van eeuwig leven ná de doodervaring –…
Vlaggeparade
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 152 jij lieve
veteraan
jouw vervulde
zeer zware
opdrachten knap
ondergaan
het thuisfront
gaf jouw
liefde/kracht
sommigen terug
in het
gezinnetje/hoofd
vol ellende
dit hadden
zij tevoren
niet gedacht
met deskundige
hulp die
donkere kamer
uitgestapt/positieve
wending/grote
ommekeer
wij Nederlanders
waarderen dit
zeer
voor…
snater - wilde eend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 99 tussen huis en water
waggelend paraderend
het straatje op en neer
kijkt kleurrijk gevederd
met peinzende argwaan
de wilde eend mij op
zwijgend verwijt hij stil
wat mens toch kijk je nu
dat ik spetteren wil
zoals ik snateren moet
is deductief en inductief
de aard toch van mijn zijn
alleen onze eieren leggen wij
niet zoals de mensen…
Foto met opkomende zon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 258 Het is 17 december, 9 uur ’s morgens.
Het vriest en nevelt lichtjes.
De zon stijgt uit
boven de bossen aan de horizon,
zet het rag der boomkruinen
in een aarzelende gloed.
Een moment geleden
renden twee reeën
links uit de driehoek
van de nog verrassend groene weide.
Het donker van het voorplan
zet zich krachtig door
in rijzige,…
Foto
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 187 Er staan boeken in de kast
nooit gelezen, niemand tot last
een roestige rommelstoel in de ruimte
niemand die daarin nog past
zijn levensradar staat op nul
en helt over naar negatief
hij vindt alles maar gelul
heeft het leven nog maar weinig lief
dan ziet hij een vergeelde foto staan
hij herkent niet veel maar ziet vaag zijn lief
het was…
uitgesloten
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 420 Je weet dat ze bestaan, de schriele zwarte jongetjes van
een jaar of zeven, acht die tevergeefs aanschuiven
voor een lepel eten.
Je weet het, en dat moet doorgaans volstaan,
je wilt ze niet iedere dag in je gezicht gewreven krijgen.
De aanblik is ondraaglijk.
Je ziet zo’n jongetje en in één klap zie je ze allemaal, ooit.
Alle jongetjes, alle…