109 resultaten.
post mortem
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 459 voor Joost Zwagerman
Annie M.G.Schmidt
Wende Snijders en al
degenen die niet meer
geloven in het hiernamaals...
'uit niets ontziende angst
de hand aan jezelf geslagen
om een punt te zetten
achter het leven'
de dood is slechts
een punt achter het leven
dacht je wellicht
om dit relaas te verwoorden
ben ik midden in de nacht
uit bed…
Wilgen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Ons zullen ze
-in het Hollands landschap-
niet over 't hoofd zien
Wij, boompjes-op-lijn
met onze ragebol
of ruige knoet
Als 't moet
worden we 's winters geknot
onze stam niet aangeraakt
Noch met
geen botte bijl
geen scherpe zaag
Het is niet
langer de vraag....
of wij knotwilgen zijn.…
Niemand zoals jij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 Jij beredeneert niet
als een oude man
dat er een verschil is
tussen lust en liefde
wanneer jij mij uitdaagt
ontbreekt mijn verstand
in onbezonnen dommelen
maar dat zegt niets
over de hartstocht
van mijn verlegen verlangen
wanneer ik jouw tedere foto zie
ben ik als een verliefde puber
een onbevangen minnaar
met fladderende vlinders…
uitkijken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 in mijn weinig
bewogen bestaan
kan alleen zo
nu en dan een
kleine verschuiving
overleven
mondjesmaat staat
mijn geest geringe
sprongetjes toe
deze morgen is
een ochtend als
geen andere
ik kijk mijn ogen uit…
Bodrum
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 94 De landtong slurpt aan de zee.
Verrukt springen golven op.
Dit minnespel dooft uit, stilaan
wanneer de avond haar sjaal slaat
en het land tegen de bergen aanlegt.
Restanten van het festijn drijven
als verguld glas de haven in.
Nog lang pikken vogels
de dag al fluitend in.…
Een krimpend heden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 ik zag haar bij
de weg omhoog
zoekend en toch
duizendmaal gegaan
later op de dag
daalde zij af
gekromd, schuifelend
in de ouderdom
waarin tijd vervloog
in een slijtend bestaan
kleren, kleurloos bejaard
schoenen, sloffen
ooit stof van aard
zo ging ze traag vooruit
en doorheen de jaren
verdampte achter rimpels
iedere vraag
zij…
tweesprong
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 58 op weg naar de
kust raak ik het
spoor bijster
de tijd snelt een gestrand
mens graag met rasse
schreden voorbij
de kraanvogels boven
volgen vastberaden de
reis naar het zuiden
luid trompetterend doorklieven
de hemelbestormers een
blauwgrijze lucht
mijn gedachten
strijken neer in een
armzalig verzanden
kom ik in beweging…
Haar ware kracht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 103 In haar kwetsbaarheid zit een kracht
Zij voelt beschadigd
maar innerlijk is ze puntgaaf
Haar ware ik onverwoestbaar
Haar schoonheid slaat zich ongenaakbaar
door de pijn
omdat van binnen
zij de omgeving regeert
Nooit erdoor verslagen
Haar weg voortzettend
In haar toewijding genereus
Zij de zee
die kolkende emotie aanvoert
niet wegspoelt…
De pluk
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 42 zo hangt die daar
de rijpe vrucht
ik ben gaan liggen
de eerste druppels
geen deren
nog lig ik daar
natgezeken
kom niet overeind
de eerste aarzeling
hou je bek
zo speelt het als
gedachtevrucht
ik ben gevangen
geen ontkomen
rotte vrucht
nog lig ik er als
opgedroogd
verlangend zand
de vrucht verstrooit
in gedroomd fruit.…
Sextetteke
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 199 Regel een
heeft er alle schijn van.
Regel twee
maakt er geen geheim van.
Regel drie
maakt er een gordijn van
zodat regel vier
het dicht kan doen.
Maar regel vijf
wil nog naar buiten kijken.
Hij zal regel zes
licht over haar haren strijken:
sextetteke! knettert het dan.
Iets dat we nooit
met een snel gebed
bij een haastklus…
Waddenzee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 172 Water, dat zand grijpt,
en weer los moet laten.
Wind, die wolken drijft,
tot voorbij de horizon.
Wad, dat eeuwig verandert,
en toch hetzelfde blijft.
Wadden leven zoals mensen leven.
Wadden veranderen,
tussen eb en vloed.
Mensen balanceren,
angstig of moedig,
tussen kwaad en goed.…
gisteren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 57 Nacht, zorg dat ik rusten mag
in fluwelen dromen
geurende bloesem van rozenbomen,
dat ik niet ongeduldig wacht
op volgende ochtend, dan is de dag
zonder afscheid, niet afgemaakt:
verloren tussen zovelen, ontwricht en gekraakt.
Uitgebloeide rozen, verdwenen glimlach.
Wie heeft hen geborgen,
hun frisheid bewaakt,
kleuren vrij van zorgen…
De wilg geeft letters
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 76 De dag schept na een onrustige
nacht gelukkig lucht, naast
een vreemde werkelijkheid
zwelt het frêle licht glorend aan.
Op pad maak ik een gruttoimpressie
van het landschap, ga langs de dijk
die verderop iets begint te klimmen,
er huppelen hazen over de akkers.
Hoe mooi oogt ook nu dit gebied
het het hoger klimmende licht,
klinkt in de…
Beknopt verhaal
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 159 Van sommige dingen hou je iets over
een mooie herinnering, liefdesverdriet,
een kind, een ziekte, gedichten.
In dit geval zat het zo
je zocht op internet
en stuitte op een foto
van iemand nonchalant geleund
tegen de deurpost
tussen tal van tulpen
een bloemenkoopman,
dacht je
hij vroeg bij die foto of je
een verhaal met hem
durfde te…
Wellerlooi
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 119 Elke ochtend na het reveille
fietsen we om het hardst
van het kamp naar de Maas
In vliegende vaart rijd ik
de laatste bocht om, recht in
spiksplinternieuw prikkeldraad
onzichtbaar in het licht van de zon
Als volleerde beulen botsen er
meteen twee anderen op mij
Lekke band, kapotte kleren
In een stripverhaal zou ik nu
horizontaal blijven…
Later
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 155 Later, zeg je,
later kan ik het
nog wel gebruiken,
Later, als ik
het wie weet
nog eens nodig heb.
Maar -
Later komt niet,
later komt nooit,
Later is nu,
Later is de taal
die de tijd aan
stukken scheurt,
Later is nu.…
Strandjutten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 94 Grasduinen langs de zee
en nuttigen wat getijden brengen.
De horizon drijft gedachten
in golven naar wie zwemt.
De zon beklemtoont beweging.
Nieuws ruist tot in ons hemd.…
Zo hard ik kan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 154 ik schreeuw naar de hemel, dat ik je zo ongelofelijk mis
jouw handjes in de mijne. je guitige lach
ik schreeuw naar de hemel, in de hoop dat jij mij horen kan
wetend dat ik jou nooit vergeten zal
ik schreeuw naar de hemel, daar mijn hart gebroken is
sinds dat ene moment, dat ik jou moest laten gaan
nog altijd schreeuw ik, elke dag opnieuw
onhoorbaar…
Stemmen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 52 Stemmen
waar we van hielden
en koesterden
als een ideaal,
van hen
die nu dood zijn,
en van die ander
zonder wie wij
verder leven.
Soms als we dromen
spreken zij tot ons,
soms hoort de geest hen,
verzonken
in diepe gedachten.
En met die klanken
keert dan even
de poëzie weer
van het eerste lied
dat we leerden -
als muziek in…
Bestemming onbekend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 192 Vlinders vliegen vrij
bestemming onbekend
zoals mijn ziel zijn reis onderneemt
ik weet niet waarheen
vlinders zijn vrij
mijn ziel zit geketend aan mij
de reis ongekend
bestemming onbekend.…
Ontmoeting
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 87 *'Ik heb je
voor het eerst
ontmoet.....
daar aan de waterkant'
Jij,
het land
aan de kriebel van grassprietjes
en bijen
die zoemend
neerstreken op
Pinksterbloemen
niet te tellen...
Alleen ik
dacht 'n moment
aan voetje vrijen
wat er toe doet?
Je zoete honing....
heb ik
-voor het eerst-
gelikt.
*Holl.Liedje(vertaald…
Weerloos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 110 zij schuifelde voorbij
de ogen gedragen in de
vluchtige geur
van een parfum roze
haar kleed knisperde, ritselde
een zachte wind zonder kleur
met raffinement
had zij de gang
van schrijden gekozen
alom trok men naar haar lach
een fee trad binnen
ook ik wist niet wat ik zag
was het liefde, warmte
een vrouw
het begin van beminnen…
Ochtenddank der natuur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 Rijzend schoon van ochtendzon aan verre kim
waar boven water een deken vormt van nevel
boven wuivend riet wilgenkruinen als een schim
in lichte bries fluisteren een zacht geprevel.
Witte wolken zweven in het blauw azuur
omringd met zonnestralen als gouden randen
een rijk decor in het vroege ochtenduur
hoop op zonnige zomerdag voorhanden.…
Zwenkwielen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 162 De zwenkwielen van mijn stoel
zijn soepeler dan mijn geest.
Ik draai ongemakkelijk mee.
Je zou wensen dat je geest
fier in het midden stokstijf
stand zou houden bij het
maken van een pirouette en, wat
tegendraads, geneigd zou zijn
de andere kant op te gaan.
Maar nee hoor, hij zwiert
net zo hard mee. Ziedaar
een bewijs dat lichaam en…
Penang
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 94 Exotische flora
in zachte pasteltint
strand in diepgroene kapen omzomend
dichtbij, landinwaarts,
de toppen van Kedah,
rijzend uit bosrijke mantels
als tempels van Boeddha
op stijgende trappen,
pagoden op Britse enclave
met in de verte
de wazige kustlijn
van Atjeh, als fata morgana.
Dat bacpackersstrand
aan de Straat…
Boer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 In de grond gegrepen
door de aarde
waarin, waarop
geworteld groen
een weg zal vinden
aangelegd in voren
waaruit hij verwacht
de boer met weideblik
over de aarde
waarop, waarlangs
veel potig mals vlees
gretig groen zal grazen
tot liters en kakelig volk
geen windeieren leggen
boerengrond tekort
op de aarde
waarlangs, waarover…
alles en niets
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 146 in de nacht
hoort hij de
roep van de uil
hij ligt naast het
hulpeloze lijf dat
geen vin verroert
zijn overvolle
hoofd herkauwt
draait en maalt
iedere steen op
de achtergelaten
weg keert hij om
de dood komt niet
altijd aan het eind
van het leven
hij denkt aan de
klare lijn de kunst
van het weglaten
alles en niets
zal…
Aldus gezwegen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 Maak een beeld, schep wat licht en een vlak.
Dan een huis, naast een dijk,
laag, onder korenblauwe luchten.
Het is etenstijd, onverbiddelijk heden.
Het volk trekt over de velden.
Honger vindt de kliek opgeschept.
Genoeg voor picknickdagen, maar te karig
voor de velden
van verschroeiend licht en stugge aren.
Een oerbeeld van de eenvoud…
Machteloos Kind
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 112 Begrijp je het niet ?
Ik ben een kind van de wind
Niet zoals ik ben een kind van mijn vader want
hoeveel woorden heb ik niet verspild
En nog zijn wij elkaar geen geestestap nader.
Voor mij is slechts je gefluister voldoende
Het zachte geruis duidt op een verstaan.
Je vertelt me van landen waar slechts een blik is voldoende
om talen te doden…
Gedicht in de branding
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 144 Hier sta ik in de branding
lees de woorden van mijn vel
Wacht op de grote verzanding
voel mij zwabberend in tel
Wind blaast mij heen en weer
water knabbelt aan mijn voet
Hier is thuis, voel ik mij goed…