Alle inzendingen, jaar 2018, week 16

Haar schoonheid sprankelt in bloesem en ontluikend groen…

'Het lelijk eendje' nog onder moeders vleugels schuchter, schroomvallig valt niet op.... Maar wacht een wijle: haar hals zo sierlijk 'n lieflijke kop en dan die verenpracht Een zwaan... tot in haar vleugels een bruid om weg te geven In het kort: een leven als in een sprookje.…

En dan is daar de zon van mei. De r van regen blijft achterwege. Wij spoeden ons naar een malse wei waar watertjes welig tierelieren. Ik spreid een smetteloos laken uit om gauw een plek te reserveren. Wat een weidse rust - ik ruik het! Dit landschap moeten we respecteren. M'n liefje zindert met me mee. Een bij landt op haar ranke neusje…

Dan zit ik aan mijn bureau, tel de bomen de vogels op het talud, ontcijfer de gedachten die bij mijn leeftijd vertakkend passen. Ik heb de laatste letters nog niet geschreven. Onderga na enkele minuten dat intense wat de tijd in me achterliet en gaat laten. Niets anders dan nederigheid kan nu sieren. Mijn lichaam is het hare en vice versa…

Starend naar de overkant lijkt de rivier oeverloos hoor je alleen het water zonder ophouden stromen een sprong met ogen dicht brengt het koude water een tijdlang tot leven in één keer onder water tot aan de overkant dat is het heilig streven maar of het lukt weet alleen de rivier…

De zon blinkt als zij ondergaat. Haar felle gloed is nog zichtbaar. Langzaam, adembenemend neemt zij afscheid van ons. Rust die neerdaalt, het blijft een wonder. De zee weerspiegelt. Zonondergang, elke keer weer anders. Foto Cobi Storm…

Lucht, aarde en water, voeden koffieplanten, die bessen laten rijpen, in de tropenzon. Koffieboeren kweken. Koffiebranders roosteren. Barista's maken koffiedrank. Mensen met liefde en passie zijn het, die ons vitaliseren. Zij zijn het, die ons laten genieten. Van het mysterie dat we koffie noemen. Van het leven zelf.…

Wat is er aan de hand Fluister ik zachtjes tegen mezelf Mijn bed bonkt tegen de houten wand Het klopt overal In mijn kamer Wanneer ik met mijn hand Onder de dekens ben beland Bonkend tegen de muur Op een mooi einde gebrand Het resultaat welgemikt in het zand Van het strand tussen mijn benen Jouw lange benen, de geur Het bed tikt tegen de…

Het hoefgestamp der muilen mindet gij, Zweepknal en ’t raatlen van de hoge wagen, Wanneer met uwe maagden bij het dagen Gij toog naar ’t strand om nieuwe wondren blij. Bij ’t balspel toondet gij vorstin te zijn, En groot te wezen als u dreigt gevaar, Gij werd de zwerver van de zee gewaar En zag zijn wezen, ondanks armoe-schijn. Ik…

lichtvoetig liep ik over gras knipperend in mijn relatie greep de laatste spriet houvast voor een zekerheid die er niet meer was plukte later madeliefjes voor het grote kringgebeuren in onze cirkel vertelt de krans alle details in geur en kleuren we hebben nog gezongen en met aanwijzertje gekust het gaf mij geen rust…

Zo sta ik buiten de gedachte Met dit besluit Dat bij mijn leeftijd past En onderga, nauwelijks Na éen jaar opnieuw Iemand die niet alles achterliet. Ik neem haar in dezelfde kleur En verdeel de vreugde van mijn vreugde Haar leven dat zij leeft, haar geloof in mij En mijn geloof in haar. En nooit uit de twijfel Nooit uit de liefde, nooit…

Ze hoeven nimmer goud of drugs te kopen Geen wapens, spiegels, iPhone SE 2 Noch tongpiercing of ei van Fabergé Geen bankaccount ging ooit voor mezen open Zij volgen zingend hun natuur, meer niet Hoe klinkt ook weer óns echte eigen lied?…

vandaag vier ik de koning net als de leeuw van oranje meer nog echter dan dat vier ik dit land en ons volk ik feest dan de smeltkroes van mensen en hun culturen van meningen ook en gewoontes in ons doen en ons laten ik vier de ruimte voor verschil over geloof en overtuiging in wie en wat wij zijn wat gewoon is of juist apart ik feest…

Nu ik weet dat je thuis aangekomen uitzicht hebt op die frêle portretten moederwangen bijna kunt voelen, de grond je grond is ben je veilig. Het serviesgoed en de kelderkast ziet, nu nog even niets naar afvaldiensten verdwijnen gaat , heb ook ik tijdelijk rust. Alle enveloppen liggen geschreven klaar. Het gevoel dat steeds weer als bom…

Als ik maar weet, mijn God Dat U mijn aardse leven leidt En mij van zonden hebt bevrijd Dat U begaan bent met mijn lot. Als ik maar weet, dat ik mijn zorgen Altijd aan U mag toevertrouwen En dat die keus mij nooit zal berouwen Dat U bij mij bent, elke nieuwe morgen. Als ik maar weet, dat U mij niet verlaat En ook altijd bij mij wilt zijn…

Vandaag gebeurde er niets van belang, we zaten Far Out op een strandterras – alle ruimte zon op mij, wind op mij, vrij de wereld en mezelf ervaren een meeuw doorgronden, haar aandacht voor gebakken vis, in een oogwenk de salto van de surfer in de verte voelen in mijn bloed, de mensen in en uit ademen, radslagen door mijn lichaam…

Een kikkerconcert klinkt op langs het water. De eenden volgen met een melodieus gesnater. Ik sta langs de waterkant stil en overweeg mijn bijdrage te leveren aan dit muzikaal geheel. Maar besluiteloos blijf ik luisteren naar dit gekrakeel. En werp een platte steen over het water oppervlak. Na twee keer opspatten volgt een weerspiegeling van het water…

De tedere bezetting neemt plaats in mijn hoofd Een bezetting klink fout Maar deze wensen we allemaal Mijn hoofd leger dan het glas na de overwinning Zij vult het met heerlijk ontsporende gedachten De lethargie wordt daad Mijn vrouwen zal ik niet meer vervangen door een liefde van vergelijkbare statuur Maar door haar verschijning veranderde…

gedichten fluisteren als bij de ietwat bewogen foto het is goed bedoeld maar toch...…

Buren zijn mensen die vlakbij je wonen weet men wel wie het zijn is dat van belang om te weten is dat wel zo fijn Jarenlang op een afstand en toch zo dichtbij het leven gaat door voor je het weet is het voorbij Ieder heeft zo zijn eigen leven daar bemoei je je dan niet mee maar het is ook weer niet de bedoeling iets van elkaar weten stelt tevree…

Erosie Het regent woorden in een onbegrepen woud de modder spoelt weg. --- Vondelpark Verduisterde maan schijnt in het Kattenlaantje stil valt er een traan. --- 31 april De tuin schiet in bloei moederlente spreidt haar vleugels de sneeuwuil blijft thuis. --- Vogel Kwinkelerende haiku gebouwd uit woorden wiegend op de…

langdurend oordeel over een verloren vriend - zijn klagende gedicht ik benijd je rust onder de maartse buien groeiend onrust weg met levenstucht ik hou wel van wat krenten in de rijstebrij perfecte pagina er loopt een witte mier over de bladzij vissen en vogels en wandelende takken komt allen -…

in goddelijk licht dalen twee witte duiven uit de hemel neer alles brengt me uit mijn doen op deze vreemde stille morgen geen duiven maar nukkige Angry Birds lijken hier bezorgers van de hemelpost kan ik je brief in een dode taal en op z'n kop lezen hoor ik je misschien?…

Oranje boven oranje boven en beneden blijft het dicht oranje boven oranje boven dat is uw Koningsplicht!…

In de stilte van de avond voor het afscheid van het licht zie ik nog langs lange lanen jouw silhouet stil verdwijnen uit zicht je schouders wat gebogen je blik op de horizon gericht zacht hoor ik schuifelende voeten door het mulle stoffige zand denk aan handen alsof ze zoekend vragen naar een vriendschapsband een stem die vraagt om waarheid…

Ik zag thans een ijdele gans druk bezig met het toiletteren van haar witte veren.…

Door deze poort mocht ik wandelen, fietsen heb ik vastgesteld na gerede twijfel plattegrond in de hand Het scheen me de poort van vriendschap met het landschap de menselijke maat wel te verstaan.... De bomenlaan.... naar het klooster loopt dood.…

Voor elke lijst ben jij te bombastisch jouw uitstraling torpedeert mijn ziel waar de herinnering zich herleeft. Je uitgesproken blik etaleert je zucht die nu echoot door de eeuwigheid en mij ontspanning in het leven geeft. Met glinsteringen van spervuur waar ik verzink tot jouw heelal ontvang ik als een hereniging. Dit beschrijft…

0 durige eredienst van kleine plichten Gepleegd naar 't levend voorschrift van de drang Van mijn verlangend hart, waar dag niet lang Nacht veel te kort voor valt, kon 'k in 't verrichten Op dat denkbeeldig altaar, waar als lichten Uwe ogen zijn, mijn zielsnood stijgt als zang Van al onzichtbre koren en uw wang En heilge slaap veel…

wij vleugelen niet verplaatsen ons al ongehinderd in de geest zeggen dat we dromen praten vaak met anderen die naar ons komen omkijkend zien we de lach die het nu ontspannen lichaam vult met kracht wij lijken zorgeloos de werelden te omspannen die in ons deel van het universum hangen nog is er niet het gevoel van er helemaal bij…