Alle inzendingen, jaar 2018, week 16

de rode meidoorn bloeit naast d’ oude linde waar een klein Mariakapelletje verscholen staat waar ik als kind mijn veldbloemen tot ruiker schikte aan het groen geverfd hekje dat altijd open staat binnen in een nis straalt een versierd Mariabeeld koperen kandelaars waarin blauwe kaarsen branden Maria die alle tranen van haar kinderen heelt…

Staan ze niet symbool voor Holland.... symbool voor Amsterdam? Zoals de Jordaan en draaiorgelmuziek onze molens aan de Zaan Klompen te zoeken aan man-of vrouwevoet in het voorbijgaan Verbaasd, verstomd te staan over zoveel 'open monden' bij zovele Japanners, Koreanen in rijen, groepen een voorjaarsreis boeken om Holland…

ik waste mijn rode hart wit ik vulde de ruimte met verlangen dat op het ritme van mijn adem diep binnenin me brandde…

Mijn pen is niet van imitatiegoud dat wil ik wel eens gezegd hebben, er ligt een onverklaarbare hartstocht in, ik zal je vertellen over mijn pennenvrucht. Vooruit, doe je ogen maar even dicht ik wil je nog wel een keer die cyclus voorlezen, die is heel mooi, heel mooi, een soort niet mislukte toekomstroman. Ik weet het zeker , mijn moeder…

Och och dat memootje Zeer memorabel toch? Schonk de regering Weer troebele wijn? Oorzaak is zeker haar Memomemorietje: Korter dan kort – ach haar brein is vast klein…

Ik mis het praten Gewoon even met jou Heb dit los moeten laten Voor die andere vrouw Die jou weer gelukkig doet zijn En voor jou de zon laat schijnen Ik vind dit voor jou erg fijn Ik hoop voor jou dat dit niet meer zal verdwijnen Zij moet beseffen Een eerlijk iemand zoals jou Zal ze niet zo gauw meer treffen Die vindt ze niet meer…

Dag koning, hoe gaat het daar in Groningen? Heb je het een beetje naar jouw zin? Heeft Maxima je niet tezeer getreiterd tijdens de opmaak met keurig pak en zijden stropdas? Heb je op Oranjenacht extra veel Alfa-bier gedronken en hebben jouw drie dochters jou daarna terecht van onzinnig gebral beticht? Vrees je om de Martinitoren te moeten…

De lange achtermiddagen aan boord Waarin de zon op vale golven gloort, Tussen de wolken uit, of door een lek In 't hemeldak licht droop op 't gore dek. De lege achtermiddagen aan boord Waarin de zon, door een gesloten poort, Tussen de spleet in 't saaien kooigordijn Op een portret valt als een streep karmijn. Dra wordt de lucht…

in een valse onweerszon schittert de monoliet zijn boodschap tegen donkere wolken magistraal torent hij hoog boven het stille land schaduw werpend op haar warme mystieke kant zij voedt de atmosferische energieën diep in het spanningsgebied van het reflecterend geestelijk verkeer zij zijn onthecht waren een eenheid op interstellair…

In de herfst van je leven doe je warme schoenen aan en een stevige jas tegen het guur Je trekt nog eenmaal een beschutting op in oude woorden om vroegere dromen Zilverwit blad dwarrelt oneindig langzaam maar onvermijdelijk naar de koude harde grond Je merkt de zachte landing op en beseft dat in berusting waarheid wordt gevonden…

De dag nadat ik mijn verjaardag vier Ben ik altijd een tikkeltje weemoedig. Ook al verloopt die dag nog zo voorspoedig, Het voelt niet als het summum van plezier. Ik constateer dan tot mijn droefenis Dat Overweg nog lang niet jarig is.…

Soms blijft de liefde aan iets haken een land, leuk iemand, vergezicht, je kind, uit zicht soms wil je dat 't los maar dan plots, ontdek je dat niet diegene, dat land, die stad, vallei maar 't jouw eigen vuur en schat van binnen is Dus ook al denk je 't is ver en op een afstand zij... in jou, in dit geval in mij is alles ook weer heel…

Merkwaardig hoe een gestroomlijnde villa op een graf lijken kan. Zijn bewoners waggelen achter de grasmachine aan, scheren het gras en meer over 1 monotone kam en beknotten bomen in hun groei. Het leven strandt op de oprit; de vlammende open haard soest enkel in slaap. Opstandigheid vlucht langs de schouw omhoog. Laat het gras en…

welkom frisse groene blaadjes fleurig wapperend in de zeewind/april warme zonnewarmte schaars geklede vrolijke kinderen mensen deze maand doet wat het wil snuif de kostbare zeelucht wandelend over het zand blote voeten/ voetjes zomersproetjes bruine toetjes veelkleurige zonnehoedjes LENTEGROETJES…

Je probeert je concreet voor te stellen: wat ik denk wat ik voel wat ik verwacht en wat ik verlang, tevergeefs misschien. Maar ik weet: wij zijn sterker dan de zeebries.…

Weerzien zonder woorden eerst zijn flanken aftasten zijn handen over mijn rug met gesloten ogen tegen elkaar gedrukt wie weet hoe lang Dan met alle spieren pratend ons blote zelf weerspiegeld in de liefde van elkaars ziel: we zijn onaantastbaar sterk (al hebben we onze twijfels) Over de grondtonen van ademen en eten zingen we…

Rutte blijft altijd kalm, zelfs als hij zit te kuttuh en weet de zaak telkens zó te verdraaien dat de rijken door kunnen gaan met graaien…

Geduld is als een bloem die niet in ieders tuin spontaan groeit, vier en gedenk gerust die tuinmannen die dat wel in hun tuin hebben uitgezaaid om het dagelijks als bloembed te koesteren. Het wellicht zien als een goede papaver wellicht een prachtig gedresseerd paard wiens manen je niet eens hoeft te kammen. Geen enkele dag hoeft mokkend…

Als jij je horloge doormidden breekt, heb je niet meteen tijd tekort. Je komt misschien ergens te vroeg of te laat. De tijd is menselijk rekenwerk, wat als muziek kan klinken, maar uitgevonden om het verloop der dingen aan te wijzen. Tijd bestaat niet in de eeuwigheid. Daar zit niets op slot. De eeuwigheid, ooit door God afgevuurd, voelt…

SAULUS van Tarsen, vervolger des Heeren, Kleeft aan uw zwaard nog het martelaarsbloed? Deed nog het kruis niet uw ijver verkeren? ... Vreemd bleef ge Hem, die het ooilam behoedt: Zwakte is uw wreedheid en blindheid uw moed. Dreiging en dood blaast gij uit voor uw schreden; Waar ook verdrukking de bloedvaan ontplooit, Eén heeft de strijd…

ik heb mensen zien staan groepen met vage gezichten op tal van perrons waarvan wij nauwelijks het bestaan wisten wij gingen langs namen alles mee in een nog niet ingepakt herinneren door gehaast vertrek van overzee proeven lucht in duizend andere smaken zien huizen en gebouwen die wij thuis niet kunnen maken stoppen op vreemde plaatsen…

Je rook de trage warmte teer en kroop bij mij in bed. Je zweeg en keek. Je hand raakte mijn wang, meer niet. je luisterde aandachtig, bewoog ternauwernood, wachtte op de morgen. We lagen daar met droge mond. Dood was mijn moeder, was ze vermoord? Heb ik haar laatste woorden niet gehoord? Je bleef die nacht en bleef bij mij aan boord.…

De kraamvrouw stond alweer op hoge hakken, En toonde trots de nieuwe Britse prins, Een middagdutje was ze niet van zins, En haar figuur was niet aan het verzakken. Kijk toch, hoe soepel Kate geworpen heeft. The Iron Lady is niet dood, zij leeft!…

gebroken glazen waar moet ik uit drinken vazen in scherven bloemen vallen uiteen wat ooit ons rotsvast bij elkaar hield blijkt niet te lijmen is breekbaar als steen harten wenen rode tranen vullen de leegte stollen op gras madeliefjes een pijnlijk beseffen dat over is wat tussen ons was…

Haar geheugen belde haar op gevolgd door haar geweten. Dit stokte toen zij afhaakte. Het klikte niet meer. De zure wijn werd een bittere pil. Zij wou niet komen tot stilstand. Zo schakelde zij uit haar verstand.…

als thuis mijn vingers over stukjes landkaart schuiven hangt de wereld voor zolang het duren kan van reislust aan elkaar geef mij een atlas ik draag hem op mijn rug over de aarde ik loop de barre sneeuwnacht in zoek verglaasde kiezels in woestijnen in mijn geest verborgen de reiskracht zoveel groter dan ik mijn vingers…

Haar hele leven bleef het aan haar knagen Dat ze te weinig tijd had om te schrijven Ze moest ook arts en echtgenote blijven Een moeder en vriendin met lange dagen Even alleen was ze helaas hoogst zelden Ziek kind, te druk, te moe, teveel problemen Om voor het dichten tijd te kunnen nemen De kunstenaar in haar moest het ontgelden Zo schiep…

Wel eens van gehoord? wat doet het met je leven weet je wel wat er gebeurd naast het beven Het is een ziekte zo apart ik heb het al zeventien jaar het houdt nooit meer op terwijl ik ben er eigenlijk mee klaar De één krijgt dit, een ander dat allemaal komen we aan de beurt je doet er niets aan jouw kleurplaat is ingekleurd Alle kleuren hebben zo…

De beelden trekken voorbij Ik zie taferelen die mij verlaten hadden mooie zingende beelden uitspattingen van liefde uitingen van genegenheid ik dacht, ik heb geen recht maar nu is er het voorrecht Het zien van haar geeft me de beelden terug Samenhang en vervulling is wat ik zie door haar zicht…

Een oude hond zakt door z’n heupen jankt en heeft pijn kan amper nog lopen wat is het dan toch fijn dat zo’n wezen pijnloos uit z’n lijden wordt verlost Een oude oma dik negentig blijft op een verlossend einde als van die hond hopen krijgt toch nieuwe heupen aangesmeerd ze ligt op bed kan van pijn niet meer lopen maar die jonge chirurg…