Netgedichten

netgedicht (nr. 65.713):

Eeuwigheid

Als jij je horloge doormidden breekt,
heb je niet meteen tijd tekort. Je komt
misschien ergens te vroeg of te laat.

De tijd is menselijk rekenwerk, wat als
muziek kan klinken, maar uitgevonden
om het verloop der dingen aan te wijzen.

Tijd bestaat niet in de eeuwigheid. Daar
zit niets op slot. De eeuwigheid, ooit
door God afgevuurd, voelt als taal.

Niet als rekenen. De vreemdste kostganger
transformeert, verandert in het tegendeel.
De chaos wordt gekeerd op eenzelfde manier.

Er valt geen woord verkeerd. De eeuwigheid
blijft ons bevragen over wat wij niet weten. Ze
is de spiegel van het geestelijk leven.