Netgedichten

netgedicht (nr. 65.712):

Totaal onthecht

ik heb mensen zien staan
groepen met vage gezichten
op tal van perrons waarvan
wij nauwelijks het bestaan wisten

wij gingen langs
namen alles mee in een
nog niet ingepakt herinneren
door gehaast vertrek van overzee

proeven lucht in
duizend andere smaken
zien huizen en gebouwen
die wij thuis niet kunnen maken

stoppen op
vreemde plaatsen
het voelt niet echt
wij zijn totaal onthecht

pas na een lange rust
is er die zucht
stilte voelt weldadig aan
we delen nog dezelfde maan