Alle inzendingen

Altijd is het een stijl pad dat kronkelend langs een stromend beekje leidt tot een grotesk slot; het bladerdak verzwakt wat de wolken overlaten aan het weinige zonlicht op zijn bezweet gezicht. Het laatste, het zwaarste, met de poort als gewricht van de tijd na alle goden, in de protagonist z’n zicht, deel van de raarste tocht -de aankomst volgt…

ik heb de rimpels gevolgd naar de plaatsen waar jouw krachten zich hebben geopenbaard voordat de spiermassa de opperhuid ontspande nú lees ik de lijnen die ervaringen hebben getekend en soms zelfs hebben gegrift in frequent aantrekken en ontspannen in de diverse oefenseances van aparte krachttraining toch is het geen verval wel…

Is er regelmaat te geven als de eenzaamheid zo opportuun heftig dagelijks aanwezig is? als pijn je vooral laat voelen dat je heel alleen bent? pijn je dagelijkse bondgenoot zo lang al aan verbonden (MS)! ja, er is regelmaat aan te geven door je tanden erin te bijten je tot de tanden toe te bewapenen 'cordon solo humanitair' je vesting…

Ik grijp veel te hoog, Niet te bereiken, Hoe zeer ik ook poog, Maar ’k wil nog niet wijken, Mijn verlangen blijft vragen, De roep is te sterk, Nauwlijks te dragen. Achter ’t oneindige zwerk, Ligt, ik zo zeer ontbeer, Ik weet, ik moet accepteren, Wat was, is niet meer, Tij is niet te keren, Wat was, komt niet weer.…

Wat met God te maken heeft is ingewikkeld, het verstand wil logica en geeft zich niet gauw gewonnen zoekend naar elk begin redenerend vanaf een volmaakte schepping naar de bekende wereld de mensen, hun neigingen genotzucht, nieuwsgierigheid ongeduld en domheid - hun onvolwassenheid die hun de kans gaf om verstandig te worden volwassen…

Ik loop voor bij het korenveld Met iedere stap doorbreek ik de stilte In de schemering van een oneindig niemandsland Heb ik je gebracht voor bij de laatste rij populieren Ik loop aan mijn eigen schaduw vooruit Terug naar de wereld De bomen kijken mij na Zoveel er hier verloren gaat…

Waarom ontbreekt mij steeds weer het talent tot ontdekking van een nieuwe eigen stijl met zwierige woorden en nieuwe trend al schrijf ik mijn gedicht met botte bijl. Ach wat maakt het uit welke keuze ik doe mijn inspiratie komt alleen uit jou najagen naar nieuwe methodiek maakt moe noodzaak van geeigend schrift maakt mij trouw. In mijn…

ik denk het vandaag ik dacht het gisteren ik heb het altijd al gedacht ik zeg het vandaag ik zei het gisteren ik heb het altijd al gezegd ik weet het vandaag ik wist het gisteren ik heb het altijd al geweten mijn geweten is zuiver want mijn god leidt mij ik hoef daarom niet na te denken daarom doe ik vandaag wat ik…

Soms vertraagt de tijd, wanneer stilte zich vleit over de wereld en de tijd de dag dat moeders handen rust vonden en haar ogen sloten – de ogen die jou ooit voor het eerst zagen. Wat blijft is helder, het stille licht van herinnering: een glimlach, onuitwisbaar woorden die zich nestelen in de kamers van je hart, de geur van thuis, de warmte…

Almachtige God Heerser over het heelal liefdevolle Vader Uw wijde blik ziet achter de verste sterren kijkt even aandachtig naar de allerkleinste wezens van ons Aardrijk die slechte met het sterkste vergrootglas zich laten tonen welk een onvoorstelbaar grote ruime Geest verzorgt het nietigste als het Mateloze.…

In mij gaat iets ontpoppen Mijn bakermat gaat scheuren En als dat gaat gebeuren Dan is dat niet te stoppen Ik krijg nieuwe organen Dat komt door de hormonen Straks mag ik mij bewonen Een ander wezen wanen Ergens in mijn geheugen Liggen dan wat restanten Van, nare, oude kanten Van zelfbedrog en leugen Dan, na mijn transformeren Ga…

Zou dat wel waar wezen? Zelfs bij strenge ascese? In uitgesproken malheur? Men zoekt altijd naar welbevinden. Uw conditie acht u gezond: constant voelt u zich prettig. Alles functioneert zoals het hoort. Echt wat men noemt, een zegen. Pijn noch klachten vragen uw aandacht. Vrolijk stapt u de wereld rond. Zeg maar gerust een voorrecht.…

Twee paarden bij een hek, terwijl het avond wordt. De zware koppen naast elkaar, de schouders elkaar strelend, een liefde even smekend als bevelend, in een tevreden stilstand uitgestort. Zo te beminnen met een lange hals vol manen, een brede borst die op voorpoten rust, terwijl het hele lichaam kust en wordt gekust en 't zonlicht valt…

Ik zie de morgen als een gouden mist van eigen rijkdom trage wade een afgehangen web van draden, en nu in twist vingertjes vechten, vingertjes vagen door de ragen, rafelen, halen de draden aan, varen er in het losgegaan weefsel, maken de fijne gazen een plundering en de gevlochten mazen wijden zij uit, werken er een begin van scheuren, totdat…

De blauwe reiger rust in het verstild water zijn spiegelbeeld drijft In het water, half verborgen, staat hij op één poot, een stilte die het water zacht omhelst. Zijn hals reikt naar de lucht, alsof hij de wereld vasthoudt, en mijn hart volgt elke trilling, een echo van tijdloosheid. Over de spiegel van de vijver glijdt hij, het riet buigt…

Soms moeten stemmen schreeuwen om over eeuwen van ongehoord zijn aan te komen in de vervreemde oren. Soms druipen de zinnen van bewezen formules en wordt zonder scrupules niet verwezen naar het origineel. O wee! Soms gaat ’t om de flow, de metriek, als een diashow op de villawand (lees mijn biblio nog een keer, if you please…

'Er valt met dat geweld hier niet te leven' Zo sprak een arts, 'en wij zijn vaak de klos Patiënten slaan er menigmaal op los Zo kunnen wij geen goede zorg meer geven' 'Ons Medisch Centrum West was ooit het beste Nu zijn we Medisch Centrum Buiten Westen'…

Kinderen eten van de levensboom Eerst kennen ze nog geen andere daarna durven ze niet meteen maar op een keer proeven ze van nieuwe vruchten, voorzichtig Als het moet zijn ze flink en bijten ze door met een vies gezicht Zo leren ze te kiezen tussen nuttig en nadelig passen ze met kennis en uitvindingen hun wereld een beetje aan naar…

De vergeten wereld, Vergeet ik niet, Nochtans blijft het stille, Hoor noch zie ik iets, Van vlinders die fladderden, Van bijen die zoemden zacht Rond verdwenen bloemenpracht, Door boeren en fabrieken, Geruisloos, in stilte, Om zeep gebracht.…

De OranjeBoomstraat huilt zoals het eens heeft gelachen samen kijken met wijlen mijn moeder 'Toen was geluk nog heel gewoon' wekelijkse tv-amusement verrassend, meeslepende lach Jaap Kooiman en de bontjas voor zijn vrouw in Hillegersberg de drijvende kracht bezwijkt snel Gerard die ons zo heeft verrijkt met Sjoerd en Joke en meer…

Lees! Er staat nooit precies wat er staat! Maar begrijp! En vat dit alles samen in de coherentie van jouw ratio-emotieve brein, de schulp waar het huis van de dichter schuilt, pal naast de smidse waar jij jouw dagelijks verse versvoeten slijpt: gevleugelde woorden uit je eigen Cogito, eeuwige bergbeklimmer onder de doem van het…

De stad aan de Schelde vol gebouwen van kunst, zakelijke bloei en daadkracht bezit drank, die een ieder blij toelacht; hier wordt het edelste bier gebrouwen. Verspreid, binnen de wereld van stouwen, tonen parken vrijmoedig, toch stil en zacht hun ruige, verkleinde wildernispracht, waar Vlaamse beschaving mee wil trouwen. Takkenwirwar haalt…

De muren van vijandschap ze willen niet vallen brokkelen ook niet langzaam af maar blijven staan zonder dat hun Initialen erin gegrift staan…

Slechts een boogscheut van ons vandaan graasde Sasha in haar bestaan Vaak alleen alsof ze achter was gelaten kwam ze in draf als z' iemand zag Haar machtige prachtige manen Indiaans bevlekt fraai als een wereldster Verblijvend op het gras had Sasha last van de vliegen op haar vacht kon het niet zo goed verdragen schudde het van…

Verlaat de schijn en wees niet conventioneel, of benijdt u werkelijk een stoffig leven? voor vreugd hebt u zo vaak uw ziel gegeven zij hoort, zoals ik zie, in uw geheel. Een masker hoeft u niet meer te dragen. Bij uw kleren zwijgen stil de gordijnen. Voor mij hoeft u niet meer te verschijnen, of verschuilt u zich achter hoge kragen.…

de nacht is licht de schaduwen van alles in de kamer hard het hemd aan de wand, iemand die ooit op een feest is geweest de spijlen van het ledikant, tralies alles buiten de bomen, alles maakt nog deel uit van de lucht…

Ramsau, Alpen, Duitsland St. Sebastian R.K. Kerk Ik zoek Maria is  Ze gevlogen? ten Hemel gevaren?? weg, weg, weg Neen Ze hangt nog als gekroonde Oermoeder met opgedragen dopelingen onder Haar, voor Haar, aan Haar, Zij die zonder seksuele geslachtsgemeenschap een Jongen wierp, een man, een vent Hij is niet ver te zoeken ik vind Hem…

het is genieten buiten de deur deze ochtend wel te verstaan ik word omarmd door een frisse bries en kan ik als bejaarde weer even naar buiten gaan zonder dat ik amechtig geraak en de weg verlies op deze dagen is het donker als de hitte regeert en de mens op minder dan halve kracht functioneert maar de vensters zijn zo goed mogelijk gesloten…

Dezelfde vaas met verse wilde bloemen, geplukt op mijn verzoek, staat al dagen tussen ongebroken fotolijstjes met mijn dierbaarste herinneringen. Die gaan nooit meer stuk - noch mijn dromen, uitgesproken, noch mijn diepste verlangens, woorden die ik met heimelijke angst voor lijf, en af en toe leven, bijna vergeten was. Het…