217 resultaten.
Cecilia
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.233 steeds las hij de eerste
bladzij, verloor zijn hoofd
geruisloos alle woorden
wat later las ik hem nog
kleine stukjes voor,
stamelde hij soms zacht
bewogen: mooi, heel mooi
na zijn dood heb ik het oude
boek weemoedig uitgelezen
zag hem samen met Cecilia
lopen, weer fluitend langs
zomergroene dreven gaan
(n.a.v…
Rozenbottels
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 910 Vuurboetsduin ontzie mij niet
wanneer ik hier uw ziel geniet
met ogen van een kind
dat droomt van overzeese buren
van lantaarntjes op zee
in wat het Vlie hier achter liet
in kokkels van verdronken land
die dreven op een zeemanslied
waar ik als kind U nader riep
met moeder, zusje, vader liep
over dit land van Stortemelk
waar ik stil stond…
op herhaling
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 625 Van kop tot teen ons liefdespel
gaven toe aan onze lusten
dreven weg op onze zinnen
smolten ineen, als jij me kuste.
De kus, een aai 't wordt routine
vergeten de passie, er is geen tijd
het spel ervoor, het spel erna
het is verleden tijd.…
Het meisje dat Nolens las
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 617 Ze diende niemand van repliek
al dreven ze de spot met haar
dan nog, geen woord in ‘t openbaar
bevreesd voor dat vilein publiek
zocht zij beschutting in de kerk
want daar, bij haar geliefd triptiek
van moeder, kind - het scheppingswerk –
was zij gelijk ’t perfecte naakt
en pas misvormd in haar kroniek
normaal geboren, gek gemaakt.…
Seculier
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 92 Misschien zijn er daarom zoveel
sterren, het zijn mensen,
die loslieten en zij dreven heel veraf,
van waar zij nu schijnen
"het is zoveel mooier hier".…
Melancholie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 In gedachten - en dat niet alleen -
heb ik al zoveel gezworven:
door natte, verlaten straten en donkere stegen,
door steden, dorpen, gehuchten en dreven.…
Zomaar zomerdag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 126 Op het water dreven zeilen
tussen oevers wuivend riet
toegezwaaid door wilgen
spiegel van blauwe hemel
die vertelde in een zachte bries
van nog vele dagen zonneschijn.…
vanuit het verre
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.295 zocht haar zag haar weer
stond op
al met een voet
bij haar
demonen echter
aangeboren cynici
dreven me in het nauw:
een café in niemandsland
'Het Nauw'…
Bevrijd
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 174 we dreven op
dezelfde wind
heel even voelden
wij ons nog een kind
onbekommerd
naar de zon
aarde groenig blauw
diep onder ons
jij hebt nu
alles losgelaten
eindelijk kun jij
zonder zorgen praten
lachen en
genieten van bestaan
al is het in die andere
vorm al gedaan
geen belemmeringen
of zwaarwegende zaken
in deze nieuwe entiteit…
AETERNUM VALE
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 2.105 Ik kijk naar de poel, de poel van mijn leven
De poel waar ooit mijn dromen op dreven
Als groene bladeren jong en teer
‘K zie nu pas haar diepte, ik kijk er op neer.
Voorover gebogen, mijn blik op het water
Op zoek naar mijn vroeger, niets is meer later.
Wat is verdwenen, wat zal nog dagen?…
Nachtlied
poëzie
4.0 met 7 stemmen 7.515 Geen enkel ver gerucht
en komt tot mij gedreven;
De bomen van de dreven
en lozen zelfs geen zucht.
Geen late muggenvlucht
zie 'k vóór mijn ogen zweven;
De nacht heeft saamgeweven
zo innig, aarde en lucht.
Mijn hart dat 'k waande dood
Door 's werelds drukte omgeven
Voel 'k nu geweldig gaan!…
Zeventig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 90 Een uitdagend leven wars van deemoed
leidt naar nieuwe wegen
langs dreven in langzame stoet.…
Het zwarte is er af
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 714 Waar eerst alle hoop verloren was
schaduwen en donk're wolken dreven
waar geen lichtpunt was te kennen
is weer zonneschijn terug-gegeven
Waar de strijd eerst werd gestreden
en verdriet d'overhand had
waar je wankelend bent uitgegleden
kwam ook plots weer levenspad
Wolken zullen nog overdrijven
maar het zwarte is er af
een gouden randje…
VOORUITZICHT
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 531 Ik weet het herfst
nog voor het vallen
van de blaren
het grijs van grauwe ganzen
in regen vluchtig afgepunt
de zee die zich in druppels zaait
op kleur van lappendekens
fluisteringen tussen dreven
hoor
door kalende kruinen
schuurt de wind zijn kille adem
ongehinderd wint hij veld
op de stilte van de warme dagen
het tiktakt op de…
Rustiek bladeren
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 413 ik kon ze niet zo snel tellen
maar hoorde er minstens vier
ze kwaakten een symfonie
gedragen over de zeven sloten
die ze net hadden besprongen
pauzeerden in mijn zicht
zodat ik de overige stilte
in alle rust kon proeven
mijn blik gleed over het water
waar een paar witte waterlelies hun
lichtrode zusjes tegemoet dreven
om samen verder…
Ik hoor de nacht
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.783 Ik zie het laatste dag-geril
in de avond-dreven.
- Is dit een einde of een begin?...
Uw handen glanzen;
uw blik is als violen in
verslenste kransen...
- - Ach, is ons lijf voor eéuwig moe,
en onze zinnen?...
Míj faalt de kracht, te zeggen hoe
'k u durf beminnen.…
Joie de vivre
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 237 als ik kon
zou ik je stem uit de vijver vissen
bemint op zachte snaren
vol van klanken in vrouwenoren
aan een stille blauwe hemel
wil ik je toezingen
jouw naam
geeft poëzie aan ‘t leven
dat laat mij geloven
langs de dreven van flora en fauna
van het seizoenbeeld, van adem
in een stille ruimte
en aan het kind in mijn ziel
zal ik zeggen…
evaluatie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 359 zo één die uitkijkt over landerijen
met een tevreden blik van
wat er ook gebeuren kan
het zal wel weer betijen
gun mij een landelijke man
die als de boer over zijn hekje
als "eigenaar" genieten kan
van weiland, akkers, boerderijen
want niemand komt daar verder aan
schenk mij toch de tevreden man
die groetend fietst langs Drentsche dreven…
Winterdag
poëzie
3.0 met 3 stemmen 739 De wolken dreven wondersnel,
De bomen bogen naar elkaar.
O mannenliefde! o wolkenspel!
Luid sloeg mijn hart, van weemoed zwaar.
Fel blies de kille winterwind
De loverloze lanen door.
'k Had willen wenen als een kind,
't Was of die wind mijn hart bevroor.…
tussen zee en land
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 244 ik was daar met jou
we zagen het komen en gaan
vroegen aan meeuwen de onvervulde wensen
tussen de tikken van de wijzers van de klok
het was alsof we mee ruisten, in overvloed dreven
naar een doorwaakte maan
durf jij mij jouw ziel niet toe te schijnen
omdat ik het verlangen niet zou verstaan
je hoeft geen oceanen te wissen
of mij te leiden…
Ik hoor de nacht die nader-zijgt
poëzie
5.0 met 4 stemmen 409 Ik zie het laatste dag-geril
in de avond-dreven.
– Is dit een einde of een begin?...
Uw handen glanzen;
uw blik is als violen in
verslenste kransen...
– – Ach, is ons lijf voor ééuwig moe,
en onze zinnen?...
Míj faalt de kracht, te zeggen hoe
’k u durf beminnen.…
De maat genomen
netgedicht
3.0 met 142 stemmen 41 wolken klonterden
waar zij vroeger
statig dreven
voorbij verre
luchten zonder
ooit bevuild te zijn
zij bonkten
hun onlusten in
ronkende donders
en schichtten valse
bliksems met
gevaarlijke kleuren
uit de aarde
kroop angst als
mens verterend
ongenoegen
uit het diepst van
stinkende riolen
in een wereld
die zijn balans
verloren…
Rekwisieten
gedicht
3.0 met 20 stemmen 11.456 Externe factoren dreven me tot waanzin
en ik deed het allemaal zelf. Hoogmoed
dreef mij tot jou en werd mijn ondergang.
Een donker pak, een bos bloemen en
een setje stukgelezen strofen, het was duidelijk,
ik speelde de minnaar zonder weerga. Verleiden
deed ik niet, jij begreep het niet en
het duister personage uit de vijfde akte
zweeg.…
Avond
gedicht
3.0 met 4 stemmen 2.095 Aardappelloof rookt bitter rond de hoeven
achter het labyrint van lange dreven,
aan wolken mist en maanlicht prijsgegeven
keren de paardenspannen met de boevers.
Gerucht van melk en ijzer in de stallen,
van hooi en room de reuk tot in de keuken;
een ritueel luidruchtig zonder spreken
voltrekt zich als de avond is gevallen.…
De oude rivier
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 665 Vandaag zag ik je weer even
in de spiegels van het leven
stil verdwalen door de nevel
van het tomeloze veen
Waar ik blozend zon verdroomde
in jouw armen die omzoomden
en mijn ogen deden lomen
in het zand en nergens heen
Lang verwachtte ik de dagen
dat jouw bedding mij zou dragen
maar je spon jouw zachte kragen
die mij dreven van het steen…
Grapje van God
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.287 In de hemel staat een pruimenboom
in eeuwigheid te bloeien
vol van zoete paarse vruchten
hangend in het hemelnat
voor al diegenen die de spot er dreven
met Zijn eeuwig leven
en de grap konden waarderen
die zij waren - van Zijn hand
Alleen voor doodgewaande geesten
die hoogmoedig zich vervreemdden
van Zijn hand waarmee Hij zelf
ooit de lach…
Meilicht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 557 Lentekriebeltjes in wei
langs strakgesneden zijrivieren
in omhelzing met elkaar
waar witte pluk zich zalig vond
hier gingen wij de heuvel op
in kronkeling van holle wegen
burgemeesters van geluk
gelijk Romeinen in verbeelding
en wij keken naar het water
waar nog bladeren in dreven
helder water waar het meilicht
stille dromen in verzonk
en…
MEIZANG
poëzie
2.0 met 20 stemmen 2.366 In weide en dreven -
In vliet en poel -
Zwiert vrolijk leven -
Is blij gewoel.
Was 't meerder weelde,
Dan lentevreugd,
Die Adam streelde,
In Edens jeugd?
Of breidde de aarde,
Toen de Eerste Bruid
Haar bruidkans gaarde,
Zich schoner uit?…
De eerste regens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 ik heb de ochtend
zien schemeren tot in
de diepste tinten rood
verglijdend in oplichten
stierven zij een zonnige dood
de vlokjes die
het langste bleven
dreven voor de zonnewind
als lieve roze schaapjes
wolkten zij in wit de kudde in
verloren kleur in
contrasterende onderkanten
waar grijs en zwart de
eerste regens droegen die
met…
VENETIË
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.319 Op een zee van vele talen
Dobberden we door de stegen
Zagen marktlui vis afwegen
Dreven we langs glazen schalen
Op San Marco aangekomen
Door handtamme duiven wadend
In het flitslicht zonnebadend
Zag ik Byron verzen dromen
Nadat we in winkels doken
Door vergulde zalen dwaalden
Tintoretto’s Paradijs
Snelle vaporetti haalden
-Zeer verzadigd…