Alle inzendingen over laagje

Haat, opgediend in een grote pan, iedereen lust er wel een soepkom van Ook al zou er niks van worden gegeten iedereen wil best wel weten: Van haat- geflambeerd met nijd, en al heb je 't glanzend laagje alleen al binnen een ieder weet wat ie met zoveel haat- alsook met nijd moet beginnen: Immers de wereld staat er bol van?…

het eeuwenoude bos staat bloot de aarde heeft zich nu verhard is wit in plaats van donkerzwart een ijzig laagje dekt de sloot de dag de tijd is zonder kleur de oostenwind beademt kil de toppen van de bomen stil gebroken grond een diepe scheur van buiten lijkt het eenzaam koud maar wie hierin gezworven heeft weet al wat is gestorven leeft…

Tranen glijden langs m’n wangen, een laagje zout bedekt mijn lippen. De druppels lijken wel te schitteren in het overwelmende zonlicht. De zachte wind streelt m’n huid. De kille leegte in m’n hart wordt opgevuld door de warme zonnestralen, die me lijken te doordringen, te begrijpen.…

heb jouw zwaaien begroet met een extra klop van mijn hart en opgewonden warm bloed alsof je lach de loper uitrolde waarop wij als jong stel holden en later liefjes dolden jij waaierde energie naar alle kanten uit met een surplus Dat iedereen deed dansen tot het gras zachtjes kraakte omdat nachtvorst de sprieten van een een laagje…

het huis waarin ik wilde wonen was klein zo klein als het in een sprookje kan zijn van binnen oogde het nog groter dan een paleis ik hoefde er niets te verzinnen, alsof alles, ieder laagje een onderdeel van me was, rechts- of linksgewonden vage dagen of een tragisch hopen sliepen in vrede en liefhebben hechtte zich aan eenheid, het hart…

ijl trillend glasachtig onzichtbaar haast zweven elfen fluorescerend in regenboogkleuren boven De Gaast Westerwolde is hen vergeten van Munnekemoer tot De Lethe sidderend in dunne stemmetjes hun misbaar overal waar vuile wolken uitlaatgassen een stroef laagje op hun vleugels maken moeten ze wassen zweven niet meer landen met hun…

het lijkt weer een beetje op winter over de velden ligt een laagje sneeuw als een warme donsdeken dit vooral vanuit je warme kamer bekeken voor even maar lijkt het of moeder natuur je zorgzaam onderstopt en de wereld buiten heeft zich als een vlinder tot iets zuiver teers en lieflijks ontpopt deze werkelijkheid is mooier dan het…

Olieachtig drijft een laagje over water dat aarzelt over het verdere bestaan hier nog maar blijven drijven tot later wind zorgt voor het rimpelend overgaan tot niets dan bevingen van bewijs dat er geen reden was tot langer voortbestaan?…

rode raamluiken schemeren door de kale bomen een hond blaft achter de deur door de hoge ramen valt het licht op twee rode uien en een kruik met een mesje krabt hij een laagje van de verf weg de poes op een keukenstoel tilt traag één ooglid op hij struint wat door de tuin en kijkt naar een boom, de gevel, de lucht de zintuigen geopend…

Een dun laagje beschaving valt Af van het beest; feest van Onenigheid en het ruziemaken Voor een reiziger die om niets Buiten zinnen kan raken. Wraken Van onbegrepen correctheid onder Hoge stress tegen de conducteur Van de N.S.…

ik haal mijn kamer leeg sprokkel veel en nog meer bij elkaar ik voel me ouder dan stokoud ik fiets hard tegen stormen en demonen in hard nog harder om ze meer dan vóór te zijn ik kijk geschokt naar het jasje een bedrieglijk dun laagje dat als een kille bomjas mijn hart omsluit jij en ik wij dachten vroeger zelden…

De imitatie met het laagje goud maskeert veel onderhuids verdriet want in jouw hoofd gaat zoveel fout je speelt jezelf, maar bent het niet Anoniem, in een harde maatschappij vol haast en onbereikbaarheid daar geldt alleen nog jullie of wij en valt gevoel niet onder werktijd Je geeft trouw wat wordt verwacht een plichtpleger tot het laatste…

vanmorgen is mijn hart ontwaakt het laagje eelt op mijn ziel verdwenen verdriet in het leven vrijgemaakt daarvoor zijn hoop en geluk verschenen rode rozen zien bloeien in een wereld vol zonneschijn waar kinderen angstloos opgroeien in hun eigen vertrouwde domein het lichaam met warmte overspoeld door smeulend vuur in mijn hart dit fraais…

de oude kar kraakt in dezelfde voegen als haar duwer, ze smeekt om nieuw bloed, een laagje lak aan antiek, de toekomst is aan de jeugd, vers hout de zwoegende man vloekt op het weerbarstig hout dat gebarsten wielen blokkeert en zijn geleende schoenen spuwen op zijn verweerde blaren eigen vocht eerst schreeuwt hij en ploetert verder door…

in zout en zoet water leeft het hier als een heel klein mosseltje doet het dier zijn schelp op een kier om voedsel uit het water te filteren diatomie is een andere naam voor kiezelwier is het water schoon zoals de Beetserplas dan vermeerderen kiezelwieren zich ras tot zulke aantallen dat wij ze zien een bruine diatomieenmat het laagje…

Katjes donzig en zacht hangen mooi aan hun tak De sneeuw legt een laagje wit fluweel als een kraagje Het woud lijkt een sprookje paddestoelen verborgen Onder takken in het bos her en der in het groene mos Bladeren zijn geel en bruin en geuren verwaaien in kleuren Als een prachtig schilderij vogels spelen en frank en vrij De vossen…

Een openstaand hart vol euforie bonzend achter een laagje huid. Hartstocht die in de kamer schuilt.…

zwetend uit je slaap ongrijpbaar als het blad een tak dat op je kussen ligt te rusten verschrik je niet, mijn adem streelt je waar herfst zich groeit door ’t dak in woorden, vingers, steken in een zomerhart alsof er nooit een eerste vriesnacht komt in ahorn, rood aan d’ horizon ligt naakt reeds lijn van zwarte aarde en vluchtig als een laagje…

meisje dat zo zit te beven aan haar die het juist zo nodig heeft zodat ze weet dat ze nog leeft zich kan koesteren aan de warmte van een vriend die juist zij zo verdient het mag niet zo zijn naast kou ook noch zoveel pijn de dag en de wolken treken voorbij maar waar is zij het meisje dat zo zat te beven waar is zij gebleven onder een laagje…

Ik eet een lekker sneetje krentenbrood, Een laagje boter en een plakje kaas. De Volkskrant heb ik open op mijn schoot. De koffie filtert langzaam naar mijn blaas. Ik neem een trekje van mijn sigaret, Het pakje Dunhill ligt naast de beschuit. Mijn scharrel roept me: “kom je terug naar bed?” ‘t Is zaterdag, welja, wat maakt het uit?…

de zwarte hoed werd afgezet kwam een laagje zwart wél uit de tijd van de heer Van Rijn kreeg de man in 1994 toch een nieuwe hoed afneembaar maar toch raar waarom niet de oudere zwarte hoed dan niet weer opgezet?…

Vanuit een heerlijk verwarmd huis, beker senseo erbij, kijkend uit mijn raam naar een prachtige dag, zie ik de laatste nevel uit de bomen verdrongen worden, een dun laagje rode gloed achterlatend.…

Saffierblauwe ogen kijken gevoelloos starend in kilte porseleinen gelaatskleur glimt ijspegels in de nacht bevroren lippen glimmend met een laagje verzacht neuriënd haar refrein met volle maan in diepe stilte Kraakhelder is de verschijning in ‘t eeuwige licht over sereen witte vlakte glijdt zij geluidloos rond maakt van water een ijskoude…

Ik wil niet dat mijn hart jou met beide armen omhelst en doopt in een laagje goud. Het enige wat ik wil is een zachte aanblik van jou een lief woord en een zachte aai over mijn wang. Het enige wat ik wil is dat het goed is geen ongesproken woorden geen onbestemd gevoel alleen een stukje vriendschap, met een doel.…

Pijnlijke momenten van verdriet stille passanten die zijn uitgereisd Al mijn wensen vallen in het niet Alles is los mijn hoop is vergrijsd Mistig uitzicht op het pad Wezenloos de klappen vangen die het leven toebedeelt Bij de één wat meer dan bij de ander Mijn ziel is bedekt met een laagje eelt De juiste stappen zetten in het leven…

De wind vaagt het laagje water van de bank weg en droogvoets kan ik doorgaan. Maar waarheen? Naar Engelland? Daarvoor is het nog veel te vroeg. Op de bank wachten twaalf meeuwen. Juveniele en oude. Ze zwijgen. Ze staren. Straks valt de wind wat weg, straks valt voedsel droog.…

Dan zie je hoe over haar ogen een dun laagje vocht ligt en trilt, nog geen echte tranen, maar toch, iets als een pril begin van verdriet. Haar handen liggen in haar schoot, lichtbruin, als gevallen bladeren, wegzakkend in een wolk van weemoed.…

Denk ik aan vanille ijs omhuld met zo'n krokant laagje van chocolade. Wat is er in het leven nog meer waard. Als ik de bel hoor geen moeite gespaard. Ga ik 'haast je repje' voor een stukje innerlijke onderkoeling dat iets open breekt na een dag met veel innerlijke regen.…

‘t Zit in de glans onder elk laagje stof. ‘t Zit in de smaak van ‘t bitterste lof. ‘t Zit in de versjes in dit album van jou. Ik weet het wel zeker, ‘t zit in iedere vrouw. Soms zit ‘t verborgen en doet ‘t heel zeer, maar wie ‘t zoekt zal ‘t vinden, telkens maar weer.…

Neem mij neem alle controle over en beweeg je zodat je me meeneemt naar momenten waar herinneringen geboren worden waar tijd geen tijd kent en waar warmte zijn oorsprong vindt Neem mij neem mij mee, ontvoer mij naar wellustige gedachten die likkebaardend verschijnen en worden voorzien van het mooiste laagje vernis hoewel dat eigenlijk…