Netgedichten

netgedicht (nr. 72.679):

Nachtvorst

ik heb jouw
zwaaien begroet
met een extra klop
van mijn hart en
opgewonden warm bloed

alsof je lach
de loper uitrolde
waarop wij als
jong stel holden en
later liefjes dolden

jij waaierde
energie naar
alle kanten uit
met een surplus Dat
iedereen deed dansen

tot het gras
zachtjes kraakte
omdat nachtvorst
de sprieten van een
een laagje ijs voorzagen

en wij toch
warm vermoeid
onze koude voeten
snel het nog smeulend
vuur lieten opzoeken