stukjes tijd

ik haal mijn
kamer leeg
sprokkel veel en
nog meer bij elkaar
ik voel me ouder
dan stokoud

ik fiets hard
tegen stormen en
demonen in
hard nog harder
om ze meer dan
vóór te zijn

ik kijk geschokt
naar het jasje
een bedrieglijk
dun laagje dat
als een kille bomjas
mijn hart omsluit

jij en ik wij
dachten vroeger
zelden aan de dood
we bleven bij elkaar
nu delen we de liefde
in kleine stukjes tijd

de hond blaft
kwispelt hij wil
hop zonder uitstel
naar buiten rennen
ruiken en poepen
in het bos

Schrijver: J.Bakx, 17 september 2019

joseline.bakxxs4all.nl

ziekte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 97