85 resultaten.
Dromerige nacht
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 527 werkelijkheid
dicht bij de lantaarn, mijn licht
een blonde zangeres, een gedicht
dat zij vloeiend vertolkte
tussen spelonken van liefdesdicht
wist niet meer over de liefde
dan tijdens avonturen, trillende sprieten
onwennige uren, getuigenis van zangkunst
in ontuchtige schuren, met burgers die gluren
ik kuste haar zandstrand met schuurpapier
polijstte…
Regendruppellicht
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 89 ik zag
de wereld in
regendruppellicht
boven de mist
in een mêlee van
grijs en donkerbuiig
geen open hart
of warmbloedig
koesterend maar
wel weer passend
bij mijn nog lang
niet verteerde smart
waarin ik niet
polair of extreem
lineair in slijten ben
maar wel stukje bij
beetje aan het
schuren en polijsten
van de emoties
en gevoelens…
Passage in de schemer
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 872 Zelden zag ik zo gaaf een huid, zo glad
het late lentelicht polijstte al het mat.
Het silhouet van het ranke scheepje
ontworstelt zich uit de achtergrond
streepje voor streepje een reepje
dichterbij. Avondstond.
Een scherpe hoek scheurt de rivier
klieft de bodem onder haar buik
rillingen rollen onder het wier
tegen de oever.…
de zee
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 170 gezouten zangen over wee
polijst en schuurt als Remco C.,
die eeuw'ge melopee.
dat sop bekoort de vrouw terstond.
met volle maan is driehoek rond
waarin ook jij je schepping vond.…
Mozaïek
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.078 Het mozaïek van jouw gelaat
met vormen en kleur door de
late woestijnwind geschapen
Waarvan er slechts één bestaat
met door de luwte aangespoorde
lome lijntjes rond de slapen
Ik ken de kuiltjes en de schaduw
de gouden glans en ook de bron
van tranen die het zo polijstten
Ik zag fluwelen ogen nimmer ruw
ook niet toen de storm begon
en…
ruwe diamanten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 91 fouten maken kunnen we allemaal
maar het is een kunst om ze te vergeven
iedereen heeft zo zijn eigen verhaal
en iedereen zal dat anders beleven
soms botsen we dan op elkaar
en soms gaat daarbij iets kapot
er schuilt in elke stap gevaar
dat is ons collectieve lot
als ruwe diamanten in een zak
polijsten we elkaar hier glad
dat gaat lang…
een gesmeed juweel
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 2.112 ik laat ze door
mijn handen glijden
de stenen en de keien
die ik heb geraapt
een levenlang
voel de scherpte
van vele kanten
het glas dat brak
als ik ze wegsmeet
de splinter die me stak
jij was geen steen
maar een gesmeed juweel
de diamant nog ruw
een stalen setting deed
je glanzen als fluweel
ik polijstte je
het zicht werd zachter…
Een helling vol beloften
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 287 tuinen ingericht
steen heeft mij zijn kleur gegeven
ik streel de wind met mijn muziek
in rotsen gaat mijn stemming leven
ik heb mijn handen leeg
een helling vol beloften
mijn ravijnen zijn te geef
daar stort ik mijn gedrochten
de hamers zingen vormen
mijn zaag jankt het profiel
uit de ogen spreken normen
hun geest is nog dociel
ik polijst…
Verpakt met lint
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 470 jouw wereld is papier
je knipt en vouwt
versiert het leven
met de mooiste kleuren
verpakt met lint
het dagelijks gebeuren
voor mij
was hout
het fijnst om
mee te werken
het voelde aan
als vloeibaar goud
ik draaide
freesde en polijstte
de mooiste jaren
bij elkaar
zag niet hoe jij
in stof vergrijsde
je zag mijn vrienden
komen…
Het polijsten van de maan is een hele job.
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 49 Bij de afronding
werd kernachtig uitgedrukt
massa en omvang.…
Zonder voorbehoud,
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 293 Gisteren zag ik haar werkelijke
gelaat, waarachter appels rijpten,
haar contour sneed door mijn blik,
gloeide na in een ondergaande snik
van zonnen glanzend in de ogen, passie
gehouwen uit geaderd marmer, polijst
verlangen in een tijdloos ogenblik, het
bloed als onstuitbare beek die haar
bedding kweekt, onverzadigd als een
ster die…
Fluisterend naar de zee
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 167 Vredig tot rustige stroom verheven,
dan weer briesend door dooi omgeven,
vloeit hij langs de oevers van het dal,
rotsen omhelzend, polijstend na hun val.
Oneindig stromend door het lage land,
binnen een bedding van klei en zand,
zacht strijkend langs zijn oevers, laag,
door stuwen in zij stroom vertraagd.…
Meesterhand
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 555 Ze kneedt haar klei, in de ogen
van verwondering, omlijst door
een ranke schoonheid, polijst
door ranke handen.
Geroerd door water uit de schaal
van broosheid, het aanzweet gestileerd
tussen schuld en goedgelovigheid,
in de creatieve verwachting te zwerven
door haar onschendbaarheid.…
nabeeld
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 96 van de liefde
aan de zonnekant
het was te vroeg
ik wist niet welke woorden ik moest spreken
je ging terug
en nooit
heb ik je nog gezien
toch bleef ik wachten
als had je me beloofd, stilzwijgend,
wat ik dacht dat je wou zeggen
en sedertdien
spel ik de tijd als onvoltooid verleden
milde hunker heeft me oud zien groeien
in koesterend polijsten…
Een baby is geboren
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.193 Maar bij al dit ijv’rig polijsten,
verfraaien van wat natuur ons bood
voel ik de moeder hijgend in mijn nek;
haar liefde geldt haar kind zoals het is
ze sommeert hem weg te wezen, die gek!…
Geheime liefde !
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 712 Zo ver bij mij vandaan
Maar heel diep in mijn hart
In die warmte blijf je altijd staan
En wacht ik telkens met heel veel smart
Ondanks de regelmatige misverstanden
Kunnen we niet zonder elkaar
En polijsten we de grove randen
En voelen ons weer een spannend paar
Onze liefde is van grote waarde
Ook al zijn we elkaars partners niet
Zonder…
de mechanische dichter
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 120 de mechanische dichter
voor de start freest hij het tandwiel van taalvaardigheid:
verwijdt betekenissen, polijst syllaben,
ordent klinkers op het klankbord van welluidendheid
duidt sublimerende berichten en verhalen
wringt de verhevene lyrisch uit,
hangt hemelse in schrale wind te drogen,
zet de dichtpers in gebruik
woordenstromen wroeten…
Wie legt de loper uit ?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 78 Zwijgen legt het hart van het leven bloot
onder de purperen zon die werd aangeboord
emoties van rivieren stromen door ons heen
het kneedt en polijst de kiezels van gedachten
daarin te krimpen of te worden uitvergroot
weerspiegeld in de schaduw van de vragen een
woord in teksten waarvoor we tol betalen
in de bladzijden waarin de poëzie beschrijft…
Kluwen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 114 Hij hakt, slijpt en polijst,
beitelt.
Misschien wilden de naakten
zelf worden geboren, liggen en hangen
wilden ze warmte,
aanraking van huid
of van steen,
van liefde, van kou
De beeldhouwer,
wist hij
precies hoe het worden zou?
Een zuil.
Deze foto wild'k je sturen.
Toen droomde ik over een kluwen van leven
waar alles al was.…
Er was aarde om ons heen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 120 We dwaalden eenzaam met z’n tweeën
alhoewel we reeds vertrokken waren
toch raakten we elkaars harten aan,
met doel onze geur in een moment van de
toekomst te polijsten, ontdaan van willekeur.…
Zo blij, zo blij, zo blij
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.424 Ondertussen ben ik blij
zo blij, zo blij, zo blij
Ik ben zo blij, want deze kei
is lekker vrij en voelt zich blij
In rust lig ik hier te slapen
te wachten
en te gapen
Ik heb echt alle tijd
totdat ik je herken
Ondertussen ben ik blij
zo blij, zo blij, zo blij
Ik lig hier voor het rapen
de wind streelt; de zon warmt;
de regen polijst…
Koorballade
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 465 '
Wind polijst ons optimisme,
de verten juichen luid,
bomen weten het zeker:
Een ingetogen, stenen koor
door ruimte en tijd bepaald,
zal dun illuster zingen
dat de aarde ademhaalt.…
doodstil
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 1.670 't huis kent nu geen klanken meer
geen klaterlachen klautert hoog tot in de nok
om gevangen door 't zolderlicht allengs te bedaren
geen zangen dringen door ontsloten
vensters buitenwaarts om in gezocht duet
met luider merelfluiten of lijsterslaan
de vroege ochtend in te zingen
seizoenen zullen blanke toetsen tot
een dof en okergeel polijsten…
Zandloper?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 46 De tijd legt het kloppend
hart van het leven bloot
terwijl emoties door
zandlopers stromen
het kneedt en polijst
de wijzers van gedachten
daarin te krimpen of te
worden uitvergroot in de
spiegeling in het uurwerk
van vragen waarvoor we de tol
moeten betalen, het beschrijft
een beter oord waarvan we de
naam niet kennen maar ergens…
water
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 531 Water
Bron opwellend ontstaan geklater
Luister ruisend druppels pletsende schittering van zilver
Bruisend fris frissend verfrissend
Dorst verkwikkend vormenloos speels sijpelend
Oase lessend blessend groengerand levensgevend bevruchten
Erosie uithollende woestheid glad polijsten spuiten spelonkerig nauw
Kringende uitdeining rimpeloos…