Alle inzendingen over blinkend

lang keek ik naar haar uit de vrouw omhuld in blinkend goud uren heb ik staan wachten op het Haagse Lange Voorhout ineens zag ik de gekroonde koets en hoopte op een blik van herkenning de majesteit kwam echter tussenbeiden met handenwuivende inmenging thuisgekomen voelde ik enige smart haalde haar verkreukte foto uit de la en drukte deze…

Het beleven vol verrassing van de kinderjaren blijft in ieders denken Venus _ standvastig blinkend aan de nachtelijke hemel zonder wolkenflarden maar wil soms weer ware ervaring zijn lang vergeten vuurbollen uit een pril heelal komen opeens aansuizen treffen rijpe mensen spreken tot hen gelijk luchtgemurmel tussen struiken jonge vrolijke…

Het beleven vol verrassing van de kinderjaren blijft in ieders denken Venus - standvastig blinkend aan de nachtelijke hemel zonder wolkenflarden maar wil soms weer ware ervaring zijn lang vergeten vuurbollen uit een pril heelal komen opeens aansuizen treffen rijpe mensen spreken tot hen gelijk luchtgemurmel tussen struiken jonge vrolijke…

drie in Eén het licht de wijsheid van mijn zingen de handen gevouwen in stil vertrouwen geur verspreiden onder de blauwe hemel wolken; mijn stem is de merel in mijn mond dat opklimt naar het huis van mijn Vader die in de hemelen troont het huis met de vele woningen voor mijn ogen een blinkende ster terwijl ik denk aan al het…

wisselvallig als een mensenziel soms is zij grijs en ruw met zware deining een koortsachtig ongedurig spektakel en geraas beukend op het basalt om dan weer in een blauwe slaperige kalmte te verschijnen haar golven rekken zich traag naar alle kanten uit vandaag is zij een vlakte egaal als een meer een schitterende blinkende…

Ginds zag ik de blinkende kopieermachine radeloos kopieën van foto’s maken Ik ben jij en jij bent mij Digitaal communiceren ze met elkaar de beul gaat als een herder voor de weg der waanzin tot aan het graf Men moet kunnen blijven staan in de storm als een boom die eenzaam is waarvan de wortel in de vruchtbare aarde is…

Later, wist ik het plotseling, toen ik weer iemand liggen zag, voor mij een totale vreemdeling, maar met een blinkende lach... Iemand die nix heeft, maar o zo veel liefde uitstraalt, ik zou niet weten waarvan hij leeft, en ben even compleet verdwaald..…

een dag vol warme woorden mijn gevoel in een ruimte een is er die zich stoorde ben ik die verzuimde een dag vol vreugde, in mij pijn als een dubbel evenwicht waar zal haar pijn voor zijn een beeld zonder uitzicht zo vervagen mijn gele beelden als blinkend voelen, horen en zien wat me ooit warm streelde ik heb het ooit gezien…

zacht glansde koper de blinkende ziel van onze schat die wij jaren geleden ontdekten op een afdwalend liefdespad een kleinood nog zonder geur en smaak maar met een groeiende potentie waarvan zorg en onderhoud ons werd toevertrouwd wij hebben gepoetst en haar flexibiliteit de verrassende vorm gegeven waarin alleen liefde optimaal…

Blinkend rode vleugels reeds half gespreid. Zwarte stippen her en der een kleine diamant. Zullen we hem weer laten gaan? Hij moet nog een heel eind vliegen echt, hij komt van ver. Vertederd kijken we er op neer. Dan, zuchtend, gooit ze hem omhoog. Daar gaat hij, richting zon en gouden regenboog. Op weg naar onze lieve heer.…

De zon zakt achter de hoge bomen duiven vangen het laatste, blinkende licht vleugels zoemen door de lucht Jij zweeft hier ergens rond woorden, die je sprak, zinnen, die jij zorgvuldig formuleerde, waarbij jij mij diep in de ogen keek, alsof daar ergens iets ontweek vanwege dagen zonder lichaam De geuren die je droeg zo vol van jou het…

— Men heeft er woningen gebouwd van nieuwe steen en blinkend hout. ------------------------------ uit: Nieuwe Gedichten, 1934.…

ô Nooitvernoegde mens, door dwaze waan gevleid, Door blinkend goud bekoord, door zucht tot eer misleid!…

Met het wassen van de maan bezit jij de kracht om te verbeelden zoals de zee haar spiegel overstijgt, grenzen voorbij gaan aan het heden buitensporig trekken beelden zachtjes eensgezind hun schreden, de glans van lang beroet verleden langs de duistere hemelwand, Zilverblauw valt het sterren strass waar blinkend maan verankerd was in de…

Verlicht blijf ik verbonden via je passie verwarmd gewikkeld met herinneringen met jouw voortdurende gloed op canvas continueer jij blinkend de verboden vrucht. Als aanhoudende magneet in het paradijs kaatsen onze tegenpolen met verleiding verwikkeld door een aantrekkingskracht zonder veel woorden wel als een gerucht.…

Een kleine, bescheiden persiflage op het hedenochtend over onze vredelievende hoofden neergedaald zesregelig blinkend kwikzilverig razend snelsonnet van de hand van onze zondagswoordenaar, maestro Jan Bontje MAARTSE VRIJE KÜR Maar hoe nu verder, is de grote vraag Wat was er eerder, krokus of de zon Was krokus eersteling of andersom?…

ik voel mij als een trots schip dat zeeën der liefde verovert waar prachtig helder water tot blinkend kristal wordt omgetoverd in mijn gevulde gouden ruim heb ik miljoenen exemplaren geluk dat ik wil delen met een ieder als troon op een machtig voetstuk maar plots hangen daar donkere wolken die alles behalve vredelievend zijn als piraten…

verschroeid gras ligt loom het iele hoofd op dorre akkers waar het zwoegend wacht op wat regen in de nacht lacht een blinkend blik op uitkijk voor wat roest die ook zij weldra verwacht een beetje kleur in elk bestaan ruist het in de verte zacht en vochtig zonder wroeging over buiten nat en zo weer droog van straffe ritmes zonder betoog…

Een glad en stevig pantser beschermt jouw zachte, weke delen, zachtrose en gemarmerd, blinkend in de zon. Ach jij mooie sterke kreeft, je piept zo machteloos wanneer je sterft in kokend water, omdat ik vind dat jij dan pas zoveel beter smaakt. Gretig zet ik mijn tanden in je zachte, weke vlees.…

ik wist het beeld elegant en strak met blinkend staal bekleed waar zijn licht weerkaatste wilden mensen weer samen praten maar omdat natuurlijk gezag alle harten bond verloren anderen hun macht er werden al snel schaduwen gesmeed tegen zijn rijzende zon het beeld werd beklad de sokkel ondergraven door leugens en valse vragen…

het gras is weer gegroeid de bloemen zijn uitgebloeid de kruinen van de hoge bomen nauwelijks van alles bekomen liefde schuilt nog dieper weg wees alert op wat je zegt of praten we elkaar angst aan moeten we niet naast elkaar staan de wapens steeds weer opgepakt vrede en voorspoed uitgekakt herdenken in blinkend oorlogstenue buigen…

Op wegen en in herbergen zien allerlei mensen mij kijken verrast of afgunstig slaan soms hun ogen neer getroffen door een felle zon waarbij bloemknoppen blinkend splijten dauwdruppels van de wijde velden duizenden vrije spiegeltjes vatten elk mijn weergaloos aanzicht steeds anders - maar even wonderbaar doet een toverkol die bekoring…

Waarover zal ik zingen over regenjassen over het lover van geboomte of zal ik van de liefde zingen Waarover zal ik zingen over vliegmachines blinkend aluminium in de zon en blauwe lucht of zal ik zingen over de liefde Over auto's over steden en historie of zal ik zingen over de liefde Over vele vreemde dingen over de gewone of zal ik zingen…

Blinkend schoon, het kopraam Met het fijnste sop gewassen En nagedroogd met een schone, Maar wel gebruikte, theedoek; Geen streep is meer te zien, Alles blinkt zoals nooit te voren - Anderhalf uur later wil ik Nog een keer goedkeurend kijken Naar het gedane werk, En zie dan in de linker benedenhoek Een kunstwerk van zilverdraden…

Links was het blinkend water en statige zwanen staarden volkomen bewegingloos naar hun spiegelbeeld. Rechts lag het vierkante groenvlak van een wei omzoomd door eik intens op weemoedige koeien te wachten. Dat alles: harmonie en schoonheid. Maar achter ons wist ik de wonde van de E34.…

Op het strand duwen we ons door de wind naar het licht toe Er is geen tunnel of heilige poort Om op adem te komen draaien we ons om en rusten uit, de wind gaat heel de wereld over, en wij waaien even mee met de meeuwen en stromen even samen met de golven uit over het blinkende zand Het luchtruim is ons te groot schuin voorover hangen…

Al armpjes, beentjes, een buik De navel een hongerend strekken Ogen gesloten, eeuwig Ronddrijvend in het tijdloze Verdikte water van behoud De flikkerende buizen, duimel Een blinkende vloer vol waterspoel Alles één pennestreek weg van de chaos Een in het halflicht vertekend oog Dat door anders brekend glas Je duister impertinent aankijkt…

in wit en blauw, uit de gele bus zo kalm en sereen, als de populieren langs mainstreet gruwelijk is mainstreet soms een pick-up met razende koppen vol drank en haat in een moordende vaart doen luiken snel sluiten langs mainstreet onschuldig is mainstreet altijd slechts zinderend asfalt in de middagzon slechts een cadillac met blinkend…

geloken ogen in het spiegelglas van haar serviceflat de handschoen over haar knoken tegen 't jichtig reumavuur herinnert haar het verloren uur dat zij nog het mes hanteerde voor het avondeten vlak voor hij thuis zou komen de straten stromen stilaan vol onbekenden allen onderweg zich niet bewust van 't mensendrama achter die stijlloos blinkende…

Op de oude stoomlocomotief blinkend opgepoetst groen randen met rode strepen mocht hij knarsen poken remmen fluiten stoken op hoog vuur met kolen dwars onder door Polen Van Poznan naar Wolsztyn vertrek om 8.58 uur dreams fifty years old became true on the iron horse met Janus machinist besnord als Lech Walesa In zijn reisverslag…