Alle inzendingen over glans

de lucht was zoet het licht verscheen een glans die er niet eerder was tot ik je ogen las wist dat je gebroken had met liefde in voorbije dagen mijn bitterheid verkoelde handen gaf bloemen en verpakte schande gal verteerde mijn gevoel rispte op in zure woorden ik had verloren wat geëigend was dat merkte ik veel later…

Momenten in eeuwigheid verliezen hun glans niet. Ooit zullen we elkaar weer zien. Jouw naam staat geschreven in eeuwigheid.…

De glans van een ander Verdragen, gedragen Waarom ik verander Wie ben ik Plastic Dat ben ik…

reikt de hemel nog ver als mijn ziel even wordt gekend door de glans van reflectie of zie ik slechts mijn ego in vermeende perfectie ik word gewaar van mijn gevoel daar vertelt de stilte wat ik bedoel…

de morgenzon wekt de wereld om ons krijgt een lichte glans, een schijn van vrede duidelijk waarneembaar, doch breekbaar als glas dat splinteren zal door alledagsgeluiden en door geen mens ter wereld instand gehouden kan worden…

Rust omsluit je geeft je lichaam glans Bleek in het donker dat niet schijnt en toch onthult Dit is alles wat je bent uitgespreid in naakte stilte Een eeuwigdurend kort moment vervuld voor altijd van jouw droom.…

Na die heftige ellendige dagen kijk ik in de spiegel en ik zie alleen nog maar verdriet Mijn ogen die eens zo straalden hebben geen kleur of glans meer Er staat niets meer in geschreven en nog minder in te lezen tenzij de pijn om wat er ooit was……

Een eigen taal..verborgen glans van oog tot oog van hart naar hart sluit snel die poort! verberg het woord! doof nu het licht! trotseer de smart gewenst..gesmoord…

Vol glans Met een passie die jaagt Op muziek voorbij…

Zijn verbeelding voelde kleuren die waarheid glans geven diep verlangend naar de passie van contrast Maar de schilder ademde realisme en koos lichtgrijs voor het schetsen van zijn eigen stil leven…

Er vallen woorden uit je mond Ze breken zacht rinkelend in kleine stukjes voor me op tafel Ik raap ze op, bekijk ze aan alle kanten Ik herken de glans van jouw ogen en noem ze letters.…

Madeliefje lief je bloempjes schitteren als sterren in het gras en zien er uit als was je blaadjes helderwit met hartjes in zonnegeel glans je in de stralende zon als een juweel madeliefje lief je bent een hartendief…

Weg is je licht, en weg is je glans En rondom je stam ligt een naaldenkrans Je kleurtje is bleek, je geurtje van streek Voel jij je wel goed... je bent zowaar uit balans!…

't Is van van een vroeger lustpaleis Z e l f sombre puinhoop thans, En slechts herinrings avondrood Ontgloeit het nog met glans.…

van uw sterrenstof zie ik stralen Verblindend maneschijn en hemellichamen Helaas kan uw schoonheid niet onsterflijk zijn Doch zal naar ik hoop dit lied vertalen En na jaren nog steeds uw glans beamen Herinnerend uw sprankeling als zoete wijn.…

Haar laatste kerststukje Bij het flakkerende licht van de kaars Zag zij zichzelf in kleur en glans Rondfladderend op haar laatste bal Gelijk een mot in zijn laatste dans In eenzaamheid verwachtend Leegte en niemendal…

Donker Duister Nergens licht Ogen Luister Jouw gezicht Glans van tranen Hartepijn 'k Verlang Om weer bij jou te zijn Vergeten wat er is geweest Blik vooruit Nieuw levensfeest…

teder het mensje in jouw armen knuffeldicht geborgen samensmelting goud om rozenrood nieuwgeboren morgen broderiekantjes vragende handjes ontwakende glans brabbelbabbels zoeteliefjeszingend wiegend een slaapjesdans…

ik vind niet altijd wat ik zoek de gedachten zijn er wel maar mijn ogen staren zonder glans mijn geest zoekt in het duister naar dingen die niet eens bestaan ooit moet ik toch iets vinden al was het maar iets raars iets wat niemand anders kent en dan geef ik het mijn naam!…

Die passie van krag wat deur beide arms vloei, die glans van sweet op my kaal bo-lyf, die klank van die byl roep jou, lok jou. Ek sien hoe jou oë dwaal, jy, skelm loer, skelm glimlag, in die glans van die ruit. Ek sien hoe ek, nou, jou baas, die byl, die plaas by jou neem, wyl ons liefde maak, op 'n growwe vloer.…

Verbergend schoonheid Siert haar glans`t tranendal Door weedom gesmoord.…

in de schaduw van haar zorgen woekert heimwee in haar hoofd een verlangen diep verborgen naar wat hij haar had beloofd in het licht van haar gedachten verliezen woorden telkens glans het beloven en verwachten gaven haar nooit echt een kans…

Ooit zag ik onze tennissterren stralen, Maar langzaamaan verbleekt de laatste glans: Als Nederlander heb je weinig kans In toptoernooien ronde twee te halen. En als het al eens lukt, dan is dat boffen. Dan heb je eerst een landgenoot getroffen.…

ze blauwden ogen die wit spiegelden in olijke glans met de grootste kans op ver- verwijderde ondeugd en toch dicht bij elkaar waar de lach geboren is blijkt dubbelfocus zien het echte genieten…

Sprak de spiegel jouw gedachten of wilde ik de glans behouden terwijl mijn ogen lachen houd ik de jaren even vast zie plots de strepen en de lijnen pak de glassex uit de kast ...…

zoek geen schoonheid in bedrogen ogen zij kijken zonder glans de kilte heeft ze gewogen en naar de schaduw geleid daar spreken dorre takken met zout getraande bladen over desolate vlakten die als verstomd hun verleden verraden…

Met zinderende zonnestralen een blauwe lucht een strelende wind op het strand een zilte zee die eindigt in een zwoele avond met gouden glans in een koele serene nacht en er weer een zinderende zomerdag op ons wacht…

Ogenschijnlijk zijn de uren Al voorbij, weet niet te beroeren In het riet dat me omgeeft Wel zijn de scherpe raakvlakken De redenen waar naar ik Heb gestreefd Het ijzeren gordijn warmt niet Maar brengt op mijn ogen Een doffe koude glans…

De OAD heeft te langzaam bijgestuurd De stichter voelde niets voor spoedsanering Hij wenste zijn bestuur de vinkentering De bank heeft een curator ingehuurd Het busbedrijf krijgt nu een nieuwe kans Maar topman Joop ter Haar verliest zijn glans…

Als een zilveren parel gloeit de zon nog even na met haar roodgouden licht dat glanst over een kalme zee Nog even en haar taak is volbracht dan verdwijnt ze en neemt haar glans mee achter de horizon in het donker van de nacht…