292 resultaten.
jongen
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 149 je speelde nog met vuur
het vlot was pas gezonken in het laatste uur
van weten, dat het leven lekt
langs veel te volle bermen en een witte zwanenbuik
wilde haren bleven dwars
ze wilden wel gekamd op hoofdhuid kleven
maar rust ontbrak in harde wind
en het losgeslagen kind
verroerde meer dan zeven sloten tegelijk
kijk
dit is waar ik bang…
Goed fout
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 215 De kerk uit de jeugd van die vent
Het Huis waar wij ’s zondags verbleven
De lucht was voor tachtig procent
Van mirre en wierook vergeven
Die vent in de kerk uit mijn jeugd
Hij leidde een stichtelijk leven
‘Beschermer van alles wat deugt’
Zijn ambt werd kritiekloos vergeven
De jeugd van die vent in de kerk
Bezoedeld door handen die kleven…
zonder woorden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 172 we liepen
al wisten we
het niet
in een fuik
we wilden
het wezen
van onze taal
uit de kindertijd
ontrafelen
het verlangen
lag in onze
vragen besloten
de weemoed
bleef vasthoudend
aan ons kleven
we hingen
vergeefs en verlamd
over de rand
van onze cirkels
verdwaalden in
de verloren
verdwenen kindertijd
een zachte landing…
Kroost
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 299 Tegen het glas kleven de algen
en belletjes dwarrelen omhoog
tussen het wier.
Om mij heen lauwe schemering.
Ik hap naar adem en proef
de lucht als zwembadwater
in mijn keel.
Zo dobber ik rond en kijk naar ze.
Vanachter beslagen brillenglazen
zijn ze nog mooier dan in het echt,
mijn kinderen.
Kunnen we iets vertellen over ons?…
Potentiaalverschillen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 125 Omdat weten en niet-weten aan mijn herinneringen kleven,
voeren elektrische spanningen in mijn brein een interne strijd.
Wellicht omdat zij weten, meer dan ik, dat fantasie is verweven
met flarden werkelijkheid.
Ik kan het verleden niet wissen,
de dag van nu kan ik niet ruilen,
naar morgen kan ik slechts gissen.…
Overwegen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 244 Laat het er nooit van komen
Nooit gebeuren
Dat ik geen licht meer zie
Op mijn pad
Verdwaald ben in het duister
Zonder kleuren
Het zoeken meer dan zat
Mijn bed blijft kleven
Aan mijn rug
Dag in, dag uit
Hetzelfde blijkt
Een lijf dat hapert
Stram en stug
Mijn energie niet verder rijkt
Laat het niet komen
Niet gebeuren
Dat de toekomst…
insomnia
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 aan het plafond kleven
vergeelde memo’s
kleine etters die hem
van rust beroven
vanuit de hoogte
blijven de parasieten
plakken als vileine
ongenode gasten
balancerend op het
matras trekt hij de
rovers van het plafond
smijt ze onder bed
je moet slapen
prevelt hij iedere nacht
door zijn wimpers ziet hij
dezelfde gele briefjes…
spelen bij Ronald
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.163 glimmende vet op de vloer
glijden we gezellig naar binnen toe
En met kauwgom van een vorige gast
plakken we de jassen aan tafels vast
Na het wedstrijdje hamburger sjoelen
kijken we naar restjes op de stoelen
en gaan we snel proberen te raden
wat eerdere bezoekers hier aten
En na de overdaad caloriën
doen we tikkertje met bacteriën
die kleven…
zwoelte
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 383 De kleren kleven aan mijn
warm gekookt vel.
Druppels zweet likken
zich een weg in de rimpels
van mijn voorhoofd,
om dan langs mijn gezicht,
naar beneden aan mijn kin
te kietelen.
‘k Ben te lui, om iets uit te spoken,
ik blijf liever ondergedoken,
in het donker, zonder licht,
met koelte aan mijn gezicht.…
mozaiek
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 331 als geschenk der goden
komen drie van hun kinderen
in mijn site wonen
de tijd de wind het zand
de tijd heelt vele wonden
de wind verwaait verdriet
het zand doet veel vergeten
ik min ze alle drie
het liefst is mij het zand
ik ben een mozaiek
de zon heeft mij verbrand
de tijd is haastig
de wind gejaagd
het zand blijft kleven
het…
Als ik.....
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 166 Als ik een Jood zou zijn:
waar zou de aarde aan mijn voeten kleven?
Waar zijn mijn vaders voetstappen
in het zand getekend?
Waar is mijn huis op rots gebouwd?
Als ik een Jood zou zijn:
waar vind ik een haven
gevuld met blauwe schepen
onder witte zeilen?
Waar zijn de mannen in ijzeren pakken
die mijn kant op kijken?…
Warme klanken
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 45 jij had het
zelf al heel
aardig ingekleurd
het format
van het abn met
de nodige dictie
omgeven maar
zo hier en daar
bleven er warme
klanken kleven die
zich emotioneel anders
lieten verspreken
zij gaven de
smaak van samen
aan een beperkte
groep voelden goed
om met bekenden
in rust te praten
de schone taal
had niet die omhaal…
Mannen blijven graag aan muren kleven
gedicht
3.0 met 70 stemmen 28.666 Mannen blijven graag aan muren kleven
en in bedden
op tafels
in de borden waaruit zij hebben gegeten
in muziek.
Je kunt het nog zo heftig zingen,
dat het voorbij is, voorbij, voorbij
dat het uit is, uit is, uit is
dat je nooit meer, nooit meer, nooit meer.…
Douchen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 419 Kristallen parels
strelen mijn huid
en kleven van liefde.
Vrijen met 't stromend water.
Samen smelten
en de handen vouwen.
Duizend seconden,
een eeuwigheid.…
Instrumentaal
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 826 Hij dronk whisky
aan de bar
zonk na elk glas
verder in zijn weemoed
zo zag de violist
die werd getroffen door
‘t intense dat bleef kleven
toen hun ogen even
samen kwamen
en de stilte zwol
toen
tonen melancholisch
vol
emotie trilden
als een onbekend verhaal
duizend maal verteld
maar nooit gehoord
daar de intentie van het woord…
overgeleverd
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 408 overgeleverd
mijn nagels schraapten je huid
even, maar wel overdacht
totdat ik met schrik
in onwetendheid werd gedreven
het was onverwacht
toen met een krijsend geluid
woede aan mijn woorden
ging kleven
door een duistere macht bezeten
braakte ik zurig gal
in horten en stoten
mijn hart leek gereten
het lijf gehakt
in wezensvreemde…
Buiten gezet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 536 Zij aan zij
staan ze wachtend
op de stoep
vlak bij
de halte van lijn zeven
de een ziet er verpaupert uit
de ander puilt het leven
beiden geuren kwalijke vertering
een paar is snel te zien
maar steelse blikken kleven
aan het grijze en het groen
ik schaam me voor ze
als ik hen daar zo verlaten zie
wetend dat zij innerlijk
aan mij…
tot ’t woord ons raakt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 205 op lippen kleven woorden
door zwijgen belast
dichten wij - soms jij
soms ik
in vrije verzen
en tussen-
zinnen
overal
stoutmoedige sporen
aaneensluitende letters
boren diepe wonden
in borsten van lezers
tot de laatste adem
hun longen vult
- eenzaam wenen wij
soms jij - soms ik
en denken terug
aan die dagen
tot een gedicht…
Handpalm.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 537 In die teneur zullen nieuwe
gewassen op de dood gaan kiemen,
een daad van onvermijdelijkheid, in een
oprechte humaniteit na zal beven, en
waardigheid aan de cultuur blijft kleven.…
Schaduw in het zand
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 560 Verworden tot een schaduw op het zand
Bizarre spiegeling in water of op land
En flarden van gedichten
Larderen haar gedachtestroom
De werkelijkheid veranderde tot droom
Verloren dagen kleven zich aaneen
Verwachtingen in doosjes opgeborgen
Haar hart gesloten in afwachting
Op de droom van morgen
Ze verdoet haar toegemeten…
premier
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 135 Al jaren weet hij zijn lof te kraaien,
steeds weer de waarheid te verdraaien,
en zij die aan hun baantje kleven,
draaien met hem mee, door eigenbaat ingegeven.
Al komt de waarheid bij hem vaak in het gedrang,
voor hem telt alleen "zijn" landsbelang.…
De achterkant van Rome
gedicht
2.0 met 22 stemmen 7.849 Hier klinkt in mei een oude lente
met in de ochtend oud geluid
van duiven, terwijl de nacht blijft kleven
aan de stenen; er grauwt alleen
wat dag doorheen. Vanuit de kamers
is de hemel dicht; pas als je
uit het raam buigt, kiert hij
licht.…
Cirkel van Geluk
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 736 Dolend in de doelloosheid,
Stopt het voor heel even,
De sleur wordt door het lot verleid,
En blijft aan dit moment kleven,
Het lot gaat verder zonder spijt,
En losgekoppeld zweven,
Een Cirkel van Geluk is bevrijd,
En raakt van de grond verheven,
Elke ziel die door de tijd,
In voorzienigheid is verweven,
Richt de blik omhoog en raakt…
De lapjesdeken
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.671 Kleurrijk ligt zij te pronken, teveel namen
kleven aan haar,
teveel vingers om op te noemen,
de deken vertelt een verhaal
zij die dit begrijpen, horen waar het over gaat.
De lapjesdeken, waaraan met zoveel mensen
belangeloos is gewerkt,
wordt nu gekoesterd en elke dag wordt er
geluisterd naar het verhaal, van alle lapjes.…
De dauwoedemen leven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 285 het strakke blauw van de hemel
trekt sporen over het vlakke land
de dauwoedemen ademen
hun vrijheid om tenslotte
te verdwijnen in het niets
ik ken geen bergen die hoger zijn
luchtkastanjes nog niet gerijpt
in hun stekelige huis vallen te vroeg
blijven ongeraapt kleven
en leiden de herfst
naar weer een ongerept seizoen
het…
paradijs
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 163 er rusten mensen daar
uitgewaaierd over land en water
aan de ijsvogel kleven zomerkleuren
zelfs in winters, als de zilverreiger vliegt
langs de zwaluwwand zweeft leven
in de holle cirkels van vandaag, gebalanceerd
tot hoge ogen volgen
op de rondgang van de wind
mijn kind…
er rusten mensen daar, uitgewaaierd op het veld
niets doet nog…
Leegte
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 825 Het zand blijft aan mijn tranen kleven,
ik wil de afstand niet weten
tussen de leegte en het leven.
Hoog in de lucht,
blijft een laatste meeuw
om een gouden wolk smeken.…
Firnament
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 1.678 Tot we bijna blijven kleven
- heel even-
aan de honing van grote beer.
Er zijn meer
dan duizend dingen
boven de dertien daken
waar we nooit van los zullen geraken.…
Warme muziek
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 jij hebt de
handen gezien
die alles willen geven
cadeautjes in de
mooiste kleuren waar
je ogen aan blijven kleven
warme muziek
die ja zegt tegen jouw
nog niet voltooide keuze
je overhaalt het
toch te doen en je een
lach geeft met een zoen
pas buiten in de
nog steeds gure kou
voel jij de twijfels weer
maar wordt blij als jij…
Arti-flex
netgedicht
2.0 met 26 stemmen 2.768 (voor Artifex)
aardetinten leven waar haar pen de ruimte geeft
er kleven nieuwe woorden aan deze dag
geweven langs de weg die alle kanten uitgaat
zij vindt ze, neemt ze, schikt ze
tot
weefsels als tapijten, kleurrijk, rood is roder
blauw diept zeeën uit en geel schijnt met de zon
op levendige akkers
binnen, in haar woordenboek
ligt…