Alle inzendingen over sier

laat me je lachen laat me je leiden laat me je dansen laat me je bevrijen laat me je sieren laat me je strelen laat me je kussen laat me je bespelen laat me je grommen laat me je temmen laat me je kleuren maar nooit beklemmen laat me je dagen laat me je verleiden laat me je dansen laat me je geleiden laat me je minnen laat me…

Een onzichtbare vijand ademt een verroeste stad De kermis is verlaten Het levensspel is uitgespeeld Een radioactieve pop wacht eenzaam op de terugkeer van een ziekelijke dame die destijds nog een kwiek meisje was Doorweekt motiefjesbehang probeert vergeefs te sieren wat allang vergeten lijkt De natuur knabbelt aan grauw beton treedt brutaal…

Zilveren slierten sieren het land, in de vroegte van een nieuwe ochtend. Zachte voetstappen in het mulle zand, vergezellen me op mijn vele tochten. Sluimerend ontwaken de eerste fluiters, en hun liederen klinken langs de heuvel. In de verte ontwaar ik enkele ruiters, en boerenvrouwen in minzaam gekeuvel.…

Voor wie geen Valentijn kan vieren door rouw, verdriet of eenzaamheid, een woord, een roos om je te sieren en dat er iets je vreugd bereidt! Voor wie 't geen mooie dag zal heten door misverstand, door ruzie, pijn, dat jij toch ook heel diep mag weten dat iemand er voor jou wil zijn!…

Wollige witte knoppen van magnolia's hoge kantvaren en monarchrozen sieren de nevelige openbrekende hemel. Miezerige regen blijft vallen in stille eerbied. En met tijdloze blik sta ik ontroerd naar het ochtendwaken te staren gehuld in een blank, vochtig geworden kleed gedompeld in duizend mistparels voel ik mij de dag in gedragen.…

De natuur weent nu ook, al sieren zoveel bloemen de graven, de plaatsen waar de mensen komen om eens even stil te staan bij wat echt belangrijk is. De liefde die gegeven werd of ontvangen, die verder gaat dan enkel maar dit korte bestaan.…

Niet gesard naar de mooiste stroom Een zeer lange weg van zeven stromen elkaar geheel negérend dus totaal verward Paarden sieren een mooi landschap van heuvels en rotsen Khalkha-Mongolen afstammelingen van wereldveroveraar strijder Dzjengis Khan Ulan Bator, 2001…

Daar staat hij op de bok duizenden grijze krullen sieren zijn kop hijzelf en de musici vol overgave.…

De kleuren van de vemen op de Kaasmarktdagen sieren stemmig de Dragers en geven meer gewicht aan Hun klompendans. De waagmeester's ogen in een strak Gezicht. Jong, belegen en meer gerijpt Op het juiste gewicht. Goudse kazen op Kaasmarktdagen te gewichtig om niet Met traditie te blijven verbazen.…

De slaap is een schurftige bedelaar steeds minder vaak vindt hij de weg naar mijn deur bang als hij is van mijn grijnzende honden, zie ze snokken aan hun roestige ketting Ik nam een kijkje in mijn pakhuis van klein ongenoegen en groot verdriet haalde wat rag weg en zag wat kasten op een kier, de jaren '90 maakten goede sier....…

Zij maken goede sier met jou en ze doen alsof ik een vreselijke boeman ben. Ik weet wel beter. Het zou nooit in mij opkomen om de zon te verduisteren. Daarvoor heb ik teveel in de shit gezeten. Net als Christus Jezus geef ik mijn leven voor jouw levensheil en inwendig weet ik dat je wanhopig in de knel zat.…

gedachten die dwarrelen Herfst is gekomen stormachtig onmisbaar in de cyclus van seizoenen Kleurrijk prachtig het verval almachtig bereid tot wederopstanding Maar eerst is er winter enig natuur komt op rust wachtend op de roep van het voorjaar En met de lentezon hoog aan de hemel start de fase van groei planten komen tot leven en sieren…

In brons gegoten klokken galmen luid mijn ingetogen uitvaart uit de mensen droef gelaten schrijden voort in lange rijen zij volgen zo eerbiedig stil wat er nog rest van mij met houten sier omsloten vier zwarte raven sleuren aan het koperen beslag zij trachten even triest te lijken als zij die volgen hun gedachten ingesloten In steen…

Vreugdedans (Deel V in een serie van 5) Door een snelle ontwikkeling In de tweede helft van de 19de eeuw Na een unieke oorsprong Gebouwd met luister In uitzonderlijke Glans ----- Bovendeurs van de sacristie Mooi beeld van de Wederopstanding Fraai geel-koperen hangers Sieren evasief De zijbeuken.…

Nachtelijke roos, die geen dag sieren kan Enkel in bitterheid geurt het frisse water met alsem besmeurt verhitte zenuwbanen ontvouwen Satans plan walm van puin over het doodse veen bevende vingers betasten het moeras kwaad doortrokken halmen beemdgras wazig zicht van tranen en geween tijd versnelt tot eeuwig duren moe getergd, de hoop vergeten…

En in de tuinen, langs de weg, als hingen om te vieren, tere bloemenslingers te sieren met lichtgetinte linten. Op de eerder grijze verre velden, verrijzen geurend regenbogen, laven ogen, hart, het brein, wat zouden wij zonder bloesems, lente, groeikracht zijn?…

tenminste lukte om er vorm aan te geven en toon uit te krijgen de bloemen werden later meegenomen aan haar gegeven als dank voor het late buitenspelen nadat het eten met grote snelheid was verorberd nog een boterham voor onderweg was ingepakt nu komen vorm en toon uit andere instrumenten schoonheid wordt voorzichtig afgesneden om tafels te sieren…

Zijn lotusbloemen sterren, courtisanes Insignes van maîtresses, haremdames Zij sieren nimmer beltegoedreclames Als belles de jour in cameras obscuras, Die reuzeleliën in donkere kamers 's Nachts bloeit zij, Floradochter Nymphacea Langs 't hoogschild Pacaraima van Guyana Ook in de bekkens van de Orinoco Geëxploreerd door…

goed zo nu alles wit houden alles bevroren en dan danst de dood een langzame dans die van een ijsbeer op de vlakte verloren tijd valt als in een dierentuin van de schans in een tijdverdrijf dat leven op wil sieren er is niets meer te doen met de nood zo hoog ik voel me als een aasgier nee een condor leef van lijken ben zelf bijna uitgestorven…

Wat verdorde bossen bloemen sieren de kamer op. Mijn buurman doet er het zwijgen toe. Maar goed ook, want zelf ben ik al te moe om een gesprek te beginnen. De zaalarts doet zijn ronde, zijn witte jas keurig gesteven. Een stethoscoop interessant om zijn nek gehangen.…

Laat dankbaarheid je dagen sieren, verheug je om het licht dat straalt, om bloemen, vogels, klank en beelden, om alles wat een lied verhaalt, en leef je leven ongedwongen, in vrijheid en in blije moed; dan groeit geluk en levensvreugde bij jou en al wie jij ontmoet. Voor de verjaardag van Margreet binnenkort...…

bleek maanlicht schijnt op blanke duinen dunne strepen wit schuim sieren woelige golven de zee deint onvermoeibaar dat grote grijze wezen lijkt uit zichzelf steeds opnieuw geboren ik sta daar met koele voeten als iel en breekbaar wezen maar te staren naar dat grijs dat eindeloos lijkt te reiken naar het zwarte van de nacht vol onbereikbare…

Eens als ons afscheid lang zal zijn en van ’t weerzien wij niet weten dagen vervulD van weemoed en pijn tijd in angst en zorg versleten zal dan onze liefde hoogtij vieren weten we dat toch de tijden keren dat wij elkaar met bloemen sieren in die tuin van paradijselijke sferen leven zal daar opnieuw beginnen daar in die wonderschone stad…

Bewegingloos staan nu de populieren in rijen langs de waterkant terwijl hun witte kruinen sieren stille contouren van het achterland. De velden met witte deken toegedekt in serene zonnegloed gehuld tot aan de horizon uitgestrekt als blinkend decor verguld.…

Ik wil haar dodensponde sieren met bloemen der herinring. Liefste, zij bloeien vroeg! Kon met mijn hartbloed ik u 't leven hergeven, u de zonnige ogen weer op doen slaan, of in mijn armen door het duister der stille dodengangen dragen, en met u gaan...…

tienduizend gehaaste ontbijtjes cadeautjes voor de goede sier een dekentje over de wanhoop te weinig te laat dan, uitgewoed de heuvel af nog één keer dan met losse handen de diepte in…

O Tsead, zie toch ton pauvre peuple geen vaderland maar roversnest geef ons een stem advies of raad doe voor die plicht je dichter's best Het zou je sieren als het kiesvee rede-, reddeloos verloren tussen Rijnland's lorelei en Noordzee waar ze olie boren een stem advies kompas of raad niet vanuit ivoren toren, maar als treffend…

soms wandel ik in grijze luchten tesamen met de aarde geuren van zwoele rotting zonder kleuren dan breek ik stilte zonder zuchten mijn stappen dragen dan erbarmen zwaar aan de groene waterkant waar de bomen rusten aangeland mijn donkere schaduw zwart omarmen als fijne druppels regen zwermen spoelen zij soms mijn treurnis weg en sieren…

kunnen verhind'ren dat er tenminste eten is Ik denk ook aan de zieke mensen gekluisterd aan een ziekenbed Ik denk aan hen, die zoveel wensen en hoop op leven op hun sterf-bed Ik denk straks, als we kerst gaan vieren aan allen die in oorlog zijn en die zich lieten inkwartieren aan hen, die uitgezonden zijn Voor hen is het geen kerstboom sieren…

We zijn bijeengekomen om dit feit te vieren Blij en verwonderd tegelijk is jouw gezin nu ruim 20 mensen rijk, die deze dag hier sieren. We herdenken en gedenken het vele, dat het leven gaf. Genieten van het heden; doen soms stil een kleine bede Gaan altijd verder en nooit terug langs af.…