Alle inzendingen over schoonheid

Het fundamentele. Het wezenlijke. Het essentiële. Het heilige. Zoeken brengt ons in de uitputting. Eenmaal uitgeput vallen we diep. Vallen onverwacht schellen, van onze verblinde ogen. Worden we gevonden. Door wie? Door wat? Luister! Proef! Zie!…

haar rondingen deden me duizelen was dronken van haar rode muts ovaal zwart werd het voor mijn ogen mijn bril besloeg op haar rechte neus mijn vingers bekeken voorzichtig haar geschilderde lichaamsdelen haar wangen, wenkbrauwen en hals en dan die mond,hartstochtelijk gevormd om grenzeloos te kussen ellipsen en half geschreven cirkels…

verdween en langzaam voor mijn ogen verteerde soms moet je iets laten zijn wat het is en alleen genieten van haar pracht en praal aan iedereen is wel wat mis en niets niets is minder waar want toen ze voor me lag zo open zo bloot en zo kwetsbaar kaal was het de naakte werkelijkheid die ik toen zag maar ‘t was ook haar oogverblindende schoonheid…

In het vertrek vol weelde laten dames hun handen vooral de vingertoppen kneden strelen insmeren met welriekende zalven vele geuren komen samen tot één aangename smaak die de zinnen licht verdooft naar een wereld brengt waar wensen en betaling zonder zorgen feest vieren in een pretpaleis warme koffiedamp dringt in begerige neuzen wekt…

Leef! Niet zieltogend zoals al de mensen met droevige ogen maar zoals de hond die in het raam danst Word wakker en kijk Er is zon, er zijn sterren er zijn madeliefjes en het wervelt in je geslacht Laat je wekken door een gedicht Je bloed stroomt Het wordt lente en er ligt brood in de oven Ik zeg niets nieuws Mijn woorden zijn helder…

voor Olivia Neen, geef mij de duinen aan zee, een flinke bries, een lage lucht, de sfeer van onstuimig, herfstig weer bij noordwestenwind, neen, de duinzoom van dit vlakke land laat mij niet los, dit overgangsgebied, het is als met de zoom van een bol opwaaiende vrouwenrok, een mysterieuze overgang die een ondeugende droom bevat -…

De herfst is veel te vroeg begonnen; ik heb de heide niet in bloei gezien, het lachen van de madelieven niet genoten, het onkruid niet zo hoog zien groeien als altijd… Maar velen gingen die ik goed gekend heb; de ene jong, de andere oud, maar niet het gloeien van het goud van tere liefde dat de wortels voedt en drenkt. Niets van dit alles…

Wat een mooie stem! Zou hij misschien dagelijks -- honing gorgelen?…

Geen schoner gedichten die ik schrijf of glansrijker odes uit mijn ziel enkel versjes voor de vrouw waar ik voor viel slank van taille schoon en recht van lijf. Haar lieve ogen bruin en zacht geen poëtisch schrijven zou toerijkend zijn haar lippen roder dan Bourgondische wijn de wereld danst wanneer zij lacht. En zij, zij danst door het…

Voor zijn ogen stroomt het leven als een kolkende rivier, klotsend tegen zijn weerstand; zonder slaap bezwijkt de dijk: het schaap moet op het droge blijven zodat het niet in verlangens verzuipt. De goden probeert hij uit de lucht te plukken als kersen, met bloeddoorlopen vingers tot gevolg. Hij kan dan verbolgen zijn dat zijn vluchtplan…

Hou me vast, laat me leven, een gloed van je schoonheid laat me zweven. Liefde kan je voelen, schoonheid kan je zien, maar deze lieve woorden zijn voor jou, katrien.…

als nevel optrekt geeft de aarde schoonheid bloot ontwaakt in mij heftig verlangen mij neer te vlijen in haar moederschoot deinend op het wuivend graan een bloem om kleuren te bekennen appelboompje, bereid zijn vruchten af te staan grazig als een grastapijt waarover prille pootjes rennen als nevel optrekt krioelen krolse beestjes nog dauwdronken…

Laat jouw schoonheid een bron van inspiratie zijn voor alle kunstenaars Laat jouw lieve lach een voorbeeld zijn voor alle sombere mensen Laat jouw ogen het bewijs zijn van jouw innerlijke kracht Maar bovenal... Laat jouw hart een plaats zijn waar mijn liefde groeien mag…

Afkeurend vele blikken Scannend van top tot teen Priemende speldenprikken Geniepig en gemeen Ik weet heus wel mijn benen -Hun schoonheid is ver zoek- Die zijn om te bewenen Zo in een korte broek Ik moet het wel bekennen Het is dus geen gezicht Maar oh wat is het wennen Aan zo een volksgericht Bij ouderdom hoort ongerief Stilzwijgende…

Schoonheid van satijn uit zijden rag geboren in fladderende vlucht door wind bewogen Levend in het veld waar obstakels je raken kom je dwarrelend ten val stort neer ter aarde Je geknakte vleugels zijn sterker dan je denkt ze komen weer tot leven en dragen je omhoog…

Woorden doordrenkt van dodelijke schoonheid, Daar dwarrelen zij. Op een wind met snijdende scherpte. Zij bestaan niet. Zij zullen nooit bestaan. Geen menselijk hart kan ze horen, Geen menselijk hart kan ze aan. Slechts in een sluier Dringen zij vaag door. Om daarna weg te zweven, Hulpeloos op zoek.…

is schoonheid alles wat zinnen voelen maar niet omvatten door de kijkgaten van onze realiteit verken ik werelden die waanzin erkennen de zwarte engelen breken hun vleugels om zonder hemel oneindig te vallen holle mensen verstenen in luchtledig schreeuwen zodat mijn beeldenstorm verheven zielen spaart is de realiteit niet de waanzin…

O schoonheid van het land rondom het dorp dat heet Bikafalva.…

Samen de schoonheid van dit wonder beleven Negen maanden achtereen van foetus in ontwikkeling tot kindje, kleintje, zuigeling.…

Huil mij een rivier van hartstocht Schenk mij een boot om de overtocht te maken Blaas je hemelse adem in mijn zeilen Laat mij in je oceaan van je hart verwijlen Leidt mij naar het sterrenlicht in je ogen Ontroer mij door de aanraking van je zachte huid Leef mij met de warme klanken van je stem Wees jezelf zodat ik jouw schoonheid ben…

Rustend op de bodem en herademend geniet ik van de zachte schoonheid en kalmte, nestel mij op een bed van koraal.…

Elk ding krijgt zijn gouden naam Eens in schoonheids vol verzaam Als al schone dingen zijn Zonneklaar en zonder schijn. Daar vervalt het schone woord Hem wie reeds de zaak behoort, Die haar diepst heeft liefgehad Zonder dat.…

ze druppelde glinsterend groene voeten in het koude ochtend gras spiraalde ronde speelse vormen in haar gaan door het nat licht scheen alle kleuren door gebroken stralen van de ochtendzon feeëriek danste zij met de frêle schaduw van haar beeld vonkte volmaakte schoonheid in het langzaam doven van haar ochtendsleep…

Elke ochtend die zijn glimlach deed ontwaken bewaarde ik als liefdesbrief - geparfumeerd met rozen omsloten door een kleurig lint - mijn ogen zogen zinnen vol verlangen en de schoonheid van diep blozen maar het schrift vervaagde tot slechts een punt nog zichtbaar was vanmorgen wiste ik de woorden omdat een ander zijn lippen las…

Schoonheid van roest. De bek vol stenen. De piramide van oude appeltjes. Bij wijze van proef. Het blauw van de plekken. De ontmoeting vond plaats. Bij het mosterdgas zijn wel wat ongelukjes gebeurd. In mijn doodgezwegen zwijgen. ------------------------------------ uit: 'De lengte van dagen', 1991.…

Niet alle sterren gaan uit dromen ze maken plaats voor ruimte, dingen herinneringen geven een slinger aan dat wat komen gaat in afwachtende stilte om haar te zien gaan, warme schaduw van schoonheid en dauw bloesem van de dag, opspringend uit de vacht van de nacht. Een lied zwelt aan en zij komt op in haar mantel van licht.…

ik hoef je niet te slijpen of facetten te polijsten jij edelsteent al naturel een gekozen setting brengt een lach jij houdt wel je eigen schoonheid vast nooit is jouw schittering verblindend in de kleuren die jij straalt het is een warme gloed die in verbondenheid het allerbeste in de mens naar boven haalt…

het leven dwarrelt om ons heen het ontbreekt aan regelmaat schoonheid is niet zeer aanwezig ook liefde jegens derden komt onvoldoende voor haast is nu geboden want binnen enkele dagen gaat de stal te Bethlehem weer open dan moet de boel toch enigszins op orde zijn om de boreling opnieuw een kans te geven hendrik…

Kolkende zee zich uitend in torenhoge golven het aantonen van mijn nietigheid overgeleverd aan schuimende razernij Schoonheid in al zijn woede opgezweept door de storm hoor mij schreeuwen van ontzag zie mij heen en weer geslingerd worden En toch houd ik van die blauwe reus mij steeds weer bedankend voor het volhouden met liefkozende mooie…

sterren schijnen weer de scheppingstijd ik drijf op lichtsnelheid het volmaakte tegemoet een verre groet aan vrienden en verwanten heb alle handen uitgebreid geschud alleen die laatste kus is blijven hangen in haar ogen zag ik schoonheid en verlangen twijfel reist met mij nog kan ik terug om met haar te gaan voor leven en geluk…