Alle inzendingen over schoonheid

rugzak op de rug, wollen muts op het hoofd warmt tot aan de ogen, waarin al de koppige sterren als kolen gloeien, met onafzienbare tijd voor beide voeten, je schopt het niet weg, je loopt er triomfantelijk doorheen, géén verholen blik terug, omarmt de berg met je verhalen die zegevierend wordt beklommen, om uit het zicht in eigen schoonheid…

Ze kneedt de klei, in ogen van verwondering door ranke schoonheid, geroerd door slanke handen, water gereinigd uit de schaal van broosheid, zweet gestileerd in onschuld, de vorm ontstijgt de ziel van het creatieve denken, te zweven in onbreekbaarheid en licht laat dolen in een hogere vorm, ontleedt in betrekkelijkheid en deelt het…

Een mooie man die zichzelf aanbad in schoonheid geen concurrentie had zei spiegels zijn overbodig ze vertellen maar wat genezing van deze eigenwaan werd heel hard nodig want in alles wat hij had of ooit bezat zag hij zich steeds veel minder mooi in de spiegel staan soms was het beeld te breed te groot hij ergerde zich dood verhuisde…

Vang me met jouw woorden zoek me in het open veld hoor ik jouw akkoorden door vogels verder verteld Vind me in de wolken die vertellen hoe het was onderga ik graag jouw schoonheid in het veel te hoge gras Verf me op linnen schrijf me in het zand begroet ik je met zonnestralen of druppels van hogerhand Voel me op jouw lippen door '…

met zijn kraaloogjes die zo groot zijn als knopen en zo stralen als de zon waarin de lichaamstaal zonder enig woord wil zeggen dat hij geleefd heeft en waarin de natuur zijn pure schoonheid laat voelen met de warmte om ons heen.…

Eerst misgunde ik mij die waarheid, er bestaat geen wereld in gelijkheid, nooit een schoonheid zonder broosheid naast de dood, verspeel de tijd met zijn energie niet want alles blijft in wezen onvoltooid.…

't Is niet de dood of scheiding, niet het kwaad, Dat anderen ons aandoen, of 't gemis Aan aardse liefde, niet, dat ons verlaat En jeugd èn schoonheid, eer genoten is Het zoet van 't leven, niet de dwaze daad Die men beweent in rouw en droefenis; 't Is: als men leeft voor iets, dat niet bestaat En nimmer heeft bestaan, en als men 't weet…

(voor Margot Fonteyn) Je lijkt wel twee meter in de lucht te springen in een topscène van Giselle de benen gracieus gestrekt de armen eveneens zoals in die Franse hofstijl je benadert de perfecte balans terwijl ik ademloos het fotobeeld inhaleer Als ballerina heb je de schoonheid aanbeden en vooral weergegeven op sublieme wijze met die…

Waar hoop nog huilen mag, schoonheid naar ontvreemding, brak de lente uit. Ongeschreven taal, zonder de bewoordingen klinkt stilte magistraal.…

Wanneer Kerstmis komt, wordt papier geknepen als een worstelaar voor de spoedige strijd, omhult bescheiden kunst of broze schoonheid, steeds bewonderd, misschien onbegrepen. Na liefdevolle en ruwe grepen zijn de bonte frommels tot zwerven bereid, waaien door donker oerwoud der vergetelheid, voelen soms moegestreden zonnestrepen.…

(voor Kitty Meijering) Je danst met de balletdanseressen mee jouw benen zijn je penselen die de danspassie gepassioneerd weergeeft Je doet de kleuren bewegen terwijl je je eigen schoonheid op de achtergrond houdt juist dat siert je elegante integriteit Je mystieke sferen boren door mijn hart je bent mooier dan je kunstwerken maar…

nooit heengegaan wanneer lopen we langs het afscheid; de slaap die blijft als een roos op een steen gebeiteld het noodlot al in kinderhanden die nog geen zwaarte kennen, zoals het morgenlicht dat in alle eenvoud een schaduw tekent de dood wordt een dialoog met loerende ogen kruipt omhoog langs wind en werkelijke dagen dagen die jou schoonheid…

Kroon en loof vleien zich tinten groen en mijmeren stilletjes voor zich uit De geur van kamperfoelie spreidt zijn nevels over een pittoreske landweg waar de liefde hevig bloeit in een bed van rode klaver en de wind er eenzaam stoeit De oude brug krult zijn houten adem over deze meesterlijke prent Hier draagt het canvas zijn kleurrijke schoonheid…

Hoe lichtend kwam uit de nacht deze dag horizon tot horizon als brandend vuur alsof de schoonheid van een vrouwenlach ontwaakt in puurheid van veld en natuur. Wolken langs een lucht van azuren blauw gewichtloos zwevend door het ruime zwerk de velden parelend bedekt met dauw de landman spoed zich vroeg reeds naar het werk.…

Als dit takje hier vlak voor mij Dat op het toppunt van schoonheid Zich in tweeën splijt, Ongewis nog over de toekomst Die hier voor hem ligt Zo voel ik dat mijn geest Voor een onmogelijke keuze staat: Doorgaan zoals ze gewend was Recht door zee, zonder pieken en dalen, Of toch de tweestrijd met zichzelf Aangaan met het risico als…

De schoonheid is tot troost gebleven al is er droefheid, leed en pijn en afscheid, onvoltooid dit leven maar ’t heeft niet anders mogen zijn. De wind schrijft woorden op het water en ’t licht beweegt als baldakijn.…

woord uit zijn context weggegrepen, zonder welk het niet bestond Dit is geen kom Dit is een sfeer van thee en alg en zee, van rituelen, van bezinning op de leegte Dit is geen kom Dit is een wonder van ijle kwetsbaarheid, van zoveel dagen zachte handen, die haar ook breken konden Dit is geen kom Dit is een droom van licht en schoonheid…

voelde de tijd verschanst in zomernacht vlogen de uren ons nimmer voorbij volkomen rust en stilte zij aan zij van verre zongen sterren fluisterzacht kleuren veranderden in vuurbloemen waar tonen streelden langs de horizon wonderlijk van klank niet te benoemen ten langen leste loomheid overwon mijn zaligheid nimmer zal verbloemen uw schoonheid…

Valentijn o mijn brave Valentijn ik moet jou een geheim vertellen Laat deze kerel nou verliefd zijn en ja ik wil alleen haar opbellen Ze is een pracht van een vrouw met die schitterend mooie haren Valentijn doe iets, doe het gauw mijn hart komt niet tot bedaren Elke dag zie ik die schoonheid almaar wanneer zij mij passeert Dan lacht zij…

Jouw hart klopt in mijn ogen en de ziel vloeit uit de jouwe recht onze dromen in ik zal niet loslaten Mag ik me dan voor even aan je vasthouden zodat ik ook kan leren te vliegen op mijn woorden Dat ik kan leren zien door de ogen van schoonheid waarin alles verloren is maar in onszelf teruggevonden wordt Vliegend over deze weidse styx…

de zon verbrandde koele regen het licht verschraalde stoffig kleur de wind verstoof langs vele einders de vleugjes van hun vage geur droogte schrompelde de jonge bladeren bracht de plant weer tot woestijn mijn bloemen en hun schoonheid mochten er niet langer zijn wel stenen die ik keerde hun schaduwzijde…

De wolf huilt bij de maan zoals haar stem weergalmt de lichtende nachtwolken belichten haar schoonheid de achtergrond is haar schaduwkant als de nacht. Ieder woord komt als een vonk door mijn pupil haar spierkracht en sierlijke beweging betoveren mij als haar giftand zichtbaar wordt wanneer zij lacht.…

maar werkelijke liefde ken ik niet waar iedereen zo quasi-vanzelfsprekend haar schoonheid roemt, extatisch, hartenbrekend daar twijfel ik en merk een licht verdriet jaar in jaar uit doorkruis ik haar gebied klaar wakker om met uitgestrekte armen naar haar juweel te reiken, haar erbarmen zwaar is de terugtocht, grijs is het verschiet spaar…

schoonheid is niet aan te raken ik ervaar dat met mijn ziel, een kwetsbaar baken, die roert, beroert en ontroert maar altijd is, ook tijdens gemis immers dan is het vaak zoeken naar troost of zalven van een wond dan schenkt een kleur of roept een beeld dat neigt naar liefde, naar het gebroken nabij waar de nacht de dag besteelt het lijkt…

Die mij lijkt toe te roepen: 'ervaar mijn schoonheid'; en het zal lijken alsof ze op deze manier om mijn aandacht gilt.…

drijvende ode verschijning als lichtgedicht schoonheid in de gracht talloze snaren symbolisch in de spiegel speels in de speeltuin onzichtbare band bindt mensen en culturen verschillend van vorm echt of illusie het gesprek doet de ronde voor identiteit dromen door het licht beste vriend van de mensheid hoe vreemd het ook lijkt…

Natuurvriendelijke oorden Hier wordt de essentie van het leven belicht Je leeft er om te geven Waarin je korenbloemen mag beleven Op waardige akkergrond Waar zich zeldzaam onkruid bevond Je voelt je er thuis De zon, de wind en een meegedragen pluis Je beleeft het leven als een duurzaam gegeven Groei door het aardse meegegeven Voelbaar is de schoonheid…

een lied van vrede klonk hier heel nabij waar in groene weiden de klaprozen bloeiden en Abraham met zijn kudden ooit kwam voorbij hier kon mijn ziel in alle stilte naar U zoeken nooit wenkte de hemel van alle zijden zo dichtbij boven het korenblauwe zwerk met engelenwolken zag Hij hoe ik die grazige weiden gevonden had kon ik die schoonheid…

onder een dak enkel als mijn kind die ander treft bloeit er in mij iets op, dat raakt alsof mijn toekomst beseft; hou die hand zo lang mogelijk vast daar eens alleen de winter je treft en het ademen het licht uitbraakt tot dat moment dicht ik dromen over gladiolen en klinkende klanken van genegenheid en kolkende stromen in beelden van schoonheid…

Vandaag zie ik een grappig, jong meerkoetje vrolijk over het gras achter zijn/haar moeder/vader grie- zelig eng maar intens met blijmakend getover aan hollen, waardoor ik intens gelukkig word, alle wereldellende abrupt vergeet en besef, dat ik ooit net zo klein in de wereld ben gestort, de nederige schoonheid wordt nog steeds met lelijke…