Alle inzendingen over schoonheid

Het was contradictoir, dat de schoonheid 'knap dom' werd gevonden.…

De Schoonheid spot met elk sieraad, De Waarheid evenzeer, Zo ’t eerbaar hart het reeds versmaadt Het vrome des te meer. De wereld heeft haar mommerij Zo nodig als haar geld; Een reine ziel is vrank en vrij, En treedt in ’t open veld.…

Ik zie geen schoonheid en vind wijders nooit mysteries. De planten hebben mij vanzelf al lang verdoemd. Toen dit gedicht zich voordeed en toen ik het smeedde, raadpleegde ik voor namen wel ‘De Groene School’, maar wat bij wat moest horen, wilde ik niet weten: valeriaan, muurpeper, varen en viool.…

Jij koos voor geld en een rijk bestaan, mijn liefde was niet voldoende, jij wilde meer, maar met je schoonheid is ook hij heengegaan, ik voel jouw pijn, ‘k weet bedrogen worden doet zeer.…

als de schaduw mijn voeten nadert mij aanreikt de donkere verholenheid van mijn diepere bestaan wordt de deur naar het licht geopend en met geweld verbreken harde zonnestralen mijn verbond met het duister het is geen vlucht in de nacht dat tasten naar wat licht verhult scherpe schoonheid snijdt mijn blikken af van een weg in de verte…

Echoënd kraaigekras ver weg daardoor de stilte alleen maar versterkend hij heeft geen oog voor jouw schoonheid en je adem, wegwolkend tussen rode lippen als hemelzoenen naar de toppen van lucht. ik ben alleen en mag van je genieten, wát een voorrecht.…

De sterfling zoekt—in 't eenzaam-zoekend zwerven Naar 't licht, dat hel uit min'lijke ogen schiet, De zilv'ren toon, die van twee lippen vliet,— Een schijn der eeuwige schoonheid te verwerven.…

Door het oog van een palet hij componeert zijn eigen ideale schoonheid in kunstlijnen op het doek denkt zich door het leven heen om eenvoud te ontdekken in materie en spirituele aspecten door gevoel in denken doen en laten is hij naar het voor ons onzichtbare op zoek luistert vaak naar geluid van snaren als hij in…

Toen niet, zag wel haar schoonheid. Het zilverroze rozenkransje, verborg zich niet voor mij, De tormentil, de erica in overvloed. 'k Snoepte heidebessen ondertussen. De hei bestaat niet meer, er zijn nu korenvelden, waar zelfs geen korenbloem, zich meer mag melden. Hoe heerlijk was die tijd. Ik zou het haast vergeten.…

De lieve blankheid maakt de held’re dag, En tooit met klare schoonheid de natuur, Die lange tijd in doodse misten lag.…

“ Schoonheid en jeugd kan niet lang genoeg duren “ J.Vondel…

Geen suïcide, maar camouflage, de bladertooi is in aantocht, het geraamte staat geworteld, terwijl Apollo blind en verslagen langs haar ongenaakbare schoonheid schrijdt.…

Want Ja, ze mist de spiegel Die op de wereld staat gericht Maar nu ik weer alleen slaap Dreunt het door mijn kop Zij is de schoonheid in verandering Die door de wereld gespiegeld wordt Elk lied een hooglied Elk nootje al een beuk Een brandnetel een lotus Elke traan een wolkbreuk Vermoedens al bewaarheid Elk tikje al een deuk Elke…

Het meisje liep niet, doch zij schreed gracieuze pasjes met prachtige benen Die geweldige fee, als mens verkleed was buitengewoon van top tot teen en ze blijft mijn lief als je dàt maar weet Het meisje praatte niet, zij reciteerde simpele zinnen leken geloften te zijn Schoonheid, die welhaast drogeerde, maakte van water overheerlijke wijn…

Mooie benen en prachtige haren in een verrukkelijke zonneschijn Ik schatte haar op zestien jaar en de schoonheid stapte uit de trein Mooie benen stapten uit de trein zachtjes landden ze op ’t perron In haar jurk ritselde ‘t fijn satijn ik zei jurk, doch bedoelde japon Mooie benen, zo dicht langs mij dat ik ze al zowat aan kon raken Ik…

Het mensdom ongeboren maar voor die nog in ons slaapt waaruit de kinderen zijn ontwaakt die de aarde gaan bevolken, is de natuurlijk schoonheid volmaakt. Het nieuwe leven is als een feest al zijn de weeën in eb en vloed pijnlijk in de golfslag van de tijd, maar wordt de komst van elk kind bemint.…

Het natte strand verwaaide niet en niets veranderde aan het zicht waarin een liefde moet gedijen, geluk stroomt als stipje aan de horizon, de schoonheid blijft achter, onder een overspelige paraplu, een kroniek van verdriet, tot de bui weer overdrijft.…

Ze wil niet weten welke soort Iedere vorm van kennis scoort laag vandaag Schaamte voor het verlangen naar anonieme schoonheid een naakte man in de branding Morgen verlaat ze dit eiland. Wat zij wilden is voorbij. Duinen geven geen antwoord het strand stuift, er staat een grijze zee Over de boeg van de hoop.…

Klein roze wilgenroosje, de lente kleurt de zomer op het eerste gezicht heb je leven opzij gestoken ondankst het heerlijke zomerweer verliet langst de zomer, waterkant onder de oude appelboom vertoont het grasveldje enkele groene sprietjes nieuwsgierig op braakliggende velden nauwelijks waard, hier te vermelden, dat ik de schoonheid…

om elkaar eeuwig trouw te verklaren De liefde bleek op al ‘t eerst gezicht felle vonken schoten mij uit het hart Het mooie en de liefde in evenwicht ‘t voelde als, van ons leven een start Omgevlogen zijn zij, die fijne jaren ons scheepje hield altijd weer stand Altijd tezamen als een hecht paar en saampjes hielden wij ‘t roer in hand Schoonheid…

Schoonheden in een liefde van een nacht. Op hun glazen muiltjes zie je van verre. Assepoesters die wenken Naar de ware die op hun wacht.…

Dat telkens rond van borst Haar schoonheid langs mijn raam torst. Ik kijk er vol bewondering naar En beleef genoegen aan wat ik ervaar. In vrijheid verlang ik naar een pleziertje Met zo'n aardig diertje. Wat zou ik graag bij haar willen zijn En haar toespreken zonder uiterlijke schijn.…

Bloemen symboliek en bloemenpracht Geeft aan ieder mensenleven schoonheid en Nieuwe kracht.…

Hij houdt niet van de mooiste vrouw van de wereld Echte schoonheid die zie je niet aan de buitenkant, dat zit van binnen Het is het totaalplaatje dat hij ziet, het is de binnenkant die door haar ogen naar buiten straalt Een echte man houdt van de vrouw die zijn wereld het mooist maakt Zijn wederhelft, zijn tweeling ziel, zijn zielsverwant Hij…

Wij ‘schermden roerloos in de nacht, Elkander: één geklonken beeld Van schoonheid en bezonken kracht, En soobr’re weeld’. De hoge nacht schreed zwijgend voort, Het licht verglom van ster en maan, Totdat ons oog aan oosterpoort De dag was opgegaan.…

een blijde boodschap die zich weerspiegelt in ouders ogen onder moeders hart rijpt ontwarrend wat zich laat verwachten creëert het ongeboren geluk zich een verbeelding op roze wolken dichten gedachten dromen die grootser dan groots door het echte wonder overtroffen worden met diepgewortelde eerbied koesteren nu de handen de schoonheid…

Grote God, wij willen U danken en prijzen Voor de wonderlijke schoonheid in de natuur Voor de zon die opkomt als een lichtend vuur Waarna een nieuwe dag gaat verrijzen. Wij danken U voor de bonte bloemenpracht Voor het wonderbare groen van de weiden Waar koeien en schapen zich in verblijden Dank voor de wisseling van dag en nacht.…

Zij ligt op haar bed, een verstilde pop naast haar met glimlach half verholen, een roos die nog niet is ontloken geboren als magisch beeld als zij mijn gedachten taxeert zachte lijnen begrenzen sproeten magie om pijn te vergeten, gaven die alleen een kind bezitten kan compositie van verdriet naar schoonheid toonbalk van nog niet…

Soms, als gij zwijgt en uit het venster schouwt grijpt mij uw schoonheid als een wanhoop aan, een wanhoop door geen troost te blussen, niet door te spreken, niet door te kussen, even groot als mijn bestaan, en even oud.…

Met hetgeen men vroeg of laat sterft in een gedroomde schoonheid van een zwaan in zijn laatste maneschijngezang. Het zwijgen is monddood voor onbepaalde tijd. In de totale vereenzaming onder toezicht van God in een strijd met de tijd die alleen maar slijt. Het zwijgen is met een onbehagen omvangen.…