Alle inzendingen over afgaan

Ik kan niet acteren, gedichtje. Ik hou niet van dikdoenerij. Speel jij maar met wat voeten, als het moet, kruip nog eens terug in mijn bol, het maakt niets uit. Kijk, daar heb je de uitgeverij. Er waait een koude wind en ons kaftje wordt dun. Moet je zien hoe de grote namen tevoorschijn durven komen met een luxe uitgave in deze tijd. Voor hen…

hij kwam uit een land dat eindigt op –stan de vrouwen dragen er tralies voor de ogen de mannen zijn er stoer en onmenselijk wreed in een land ver weg van –stan baarde hij nieuwe wonden in een oude man en nieuwe trauma’ s ter herinnering aan een dode oude man…

Zal Christus Goede Vrijdag echt als Goed Beschouwen kijkend uit de Hemel neer Wanneer hij mensen toch weer keer op keer Ziet afgaan op hun ethische bankroet Zal hij niet stiekem in zichzelf verlangen Dat hij maar aan zijn Kruis was blijven hangen?…

diepte keek afgrijzend leeg de afgrond in zwaar vallen en afglijden naar was de klim nog balancerend blaas me weg laat me maar afgaan zo dat niemand me ziet blaas me op kan ik jullie verlaten in deeltjes verdriet blaas alles maar af ik ga…

Wie ben je, wanneer niemand danst, naar jouw pijpen? Wat blijft er van je over, wanneer je verloren hebt, en er niemand overblijft, die naar je luisteren wil? Weinig meer, geloven de verliezers. Gelukkig alles nog, beseffen ware kiezers. Winnaars en verliezers. kiezen samen spelen. Wie altijd moeten winnen, spelen het spel niet meer…

Thans sta ik geringer voor paal -wanneer je gaat met dwars of fluit swing je gans m`n pantalonnetje uit- alvorens ik je aan mijn wang onthaal. Af tril je kriebelend tegen mijn lies en toe weet ik dat waar je ook bent -mijn zwakste plek blijft je bekend- in puls toon jij geen kuis doch kies Zo anders was `t niet lang gelee waar je heftig…

Op de strenge diepzeebodem door beschermend duister omgeven ligt al honderd jaren het wrak van de Titanic zijn boeg en wanden slapen dof _ bruingekleurd grillig en verweerd door onoverwinnelijke vraatzucht van ontelbare dwergplantjes daarbinnen verblijft het gebeente van zeelui en reizigers die een verborgen graf kregen dat sterke herinnering…

Ik zou ontsnappen, niet beter weten en ervandoorgaan, misschien bang zonder straatkat die mij helpt maar vrij Ik zou afgaan op mijn dromen de geuren waar ik niet bij kan door heggen en tuinen struinen dat zal ik nooit vergeten Zou het zo gegaan zijn en wil jij dat ook of is aandacht genoeg wanneer je miauwt Vermaak me, Streel me…

En de angst doet mij ontwaken Zelfs het vuur voelt niet meer warm Ik voel het verkrampen van mijn kaken Ik voel het afgaan van het alarm En de angst doet mij ontvluchten Van het vuur, de boze gloed Zal ik ooit kunnen verzuchten Vind ik ooit weer eens de moed En de angst doet mij verslappen Dooft het vuur tot enkel rook Ik ben bang, kan…

verrot ben ik van binnen totaal verrot vergaand gevangen in woorden niet in zinnen bestaand kapot ben ik van binnen ontbindend voor de dood aan gedonder voor de lichtflits opkomend na het afgaan verzot ben ik op minnen lief hebben op de korte baan een kus verzet de zinnen de glimlach spiegelt een traan genot zit ook van binnen niet…

Op de planeet die ik sinds kort bewoon Heb ik als mens het voor elkaar gekregen Dat wereldwijd de warmte is gestegen, Doch ondank is ook dit keer 's werelds loon: Ik doe mijn best de wereld warm te houden, Maar telkens maakt de wereld mij verkouden.…

herfst licht op in spikkelglanzen mist danst langs akkoorden van de eerste stralen zon verstild kijken koeien in de verte vol verbazing rond hun romp verdwenen in een witte deken nog is je lach wat onbestemd in flarden nacht maar ogen spiegelen al wat je verwacht als wij het pad afgaan en nevels vocht zich aan ons hechten glanzen…

harde wind zielen dwalen rond in deze ruimte Onwetend is het kleine kind maar het gevaar dat komt van buiten Gedrogeerde mensen op de straat in elke hoek, ver in gedachten Het is de stilte voor de storm en hoelang is het nog wachten Voor de mensen op het einde voor de natuur en het bestaan De bom is al op krachten maar wanneer zal hij afgaan…

Veiligheid lijkt niet meer te bestaan in een wereld waarin ieder moment een bom kan afgaan. Een blij argeloos reizen van de vrije Europese burgerzin kleurt rauw zwart de dag met een gelukkig begin. Geen respect meer voor een zich verplaatsend onschuldig leven, dat part noch deel heeft aan een godsdienstig weerstand streven.…

maar ergens windt zich weer op de herhaling van de wijzers die opnieuw hun ronde draaien en opnieuw hun slag slaan langzaam hun routine afgaan niet het kleinste detail wordt overgeslagen, niet het verse wat uit de grond zal komen langzaamaan ontstaat het uit oud gesneden stukken jong met bestemming oprechte waarheidsliefde hoor je…

en de maan en de stand van de aarde die bepalen het aangaan het afgaan het over en weer Heb je gehoord het dilemma zal ik, zegt het, moet ik dan altijd het turkoois dat zweemt naar groen en aarzelt tussen blauw.…

Fatima wist bij de catwalk te geraken Gewikkeld in een zeer complex kleed Zag dit Afgaanse model geen ene reet Want haar pak was niet van hetzelfde laken De modeshow liep gelukkig niet uit op een ramp De lakens gebruikt men nu voor een tentenkamp -------------------------------------------------- (Voor het eerst in decennia was Afghanistan…

Nergens ben ik zekerder van dan dat ik niets weet, slechts kan afgaan op wat ik voel en wat zich als sneeuw met de wind gedaald heeft gehecht aan hersencellen, van daaruit als ervaren meegaat in gedachtestromen. Maar ooit gaan alle vlokken oneindig samenkomen, zich ballen tot een kern, weet ik waar ik nu ben.…

Het zal wel bij het ouder worden horen Als de scherpe kantjes er wat afgaan En je leven een beetje stil blijft staan Als veel dingen je niet meer zo bekoren. Toch mag je weten dat God je leidt En je draagt tot het eind van je leven In je ouderdom zal hij je niet begeven Hij blijft jou te allen tijde toegewijd.…

Toren toren kijk mij aan zal ik van jouw spits afgaan Stel, vlak boven het carillon zet ik af van het balkon Zweef statig als een adelaar doch het flappen valt mij zwaar En ook het bidden van dit dier helpt mij als springzondaar geen zier Het carillon zoeft snel omhoog uit het gezichtspunt van mijn oog Met mijn neus richting zenith waar de…

veel moois doen wij zo aan, toch zou ik heel wat liever het rechte pad afgaan En drinken van de zoeten die daar te schenken staan, er proeven van hun vrijheid zonder daar schuil te gaan En fluiten met de vogels wier lied nog nooit verhaald, in de buurt me nestelen waar er een nederdaalt En samen met de roedels maak ik een bokkensprong…

De wereld is niet godvergeten Geen toevallig doelloos zijn Niet wanhopig opgegeten Ik vind vreugde in mijn pijn Omdat ik weet dat in mijn leven Licht en duister samen gaan Daarom durf ik blij te beven Kan ik ook de diepte aan Daarom blijf ik dapper doorgaan Vecht mijn eigen kleine strijd Voel mij op en ook weer afgaan En sluit vriendschap…

Hij kan er niet mee omgaan, hij is zijn leuntje kwijt, hij ziet haar langzaam afgaan, van heldere frisse meid, naar iets wat haast geen naam heeft, hij kan er niet mee omgaan, dat kleine hoopje mens, wat langzaam weg teert naar iets wat niets meer is.…

Hij scoorde graag of met zijn hak of met zijn knie En van zo’n fraaie schaar genoot hij ook intens ‘Ik wil gewoon niet dat wij afgaan als een gieter U weet, ik ben nu eenmaal toch een klein genie En daarenboven ook een echte kunstgenieter’ (wordt vervolgd)…

Als reizigers die de weg afgaan vol gevaren, Droomden ze van moed en heldendaden. Langs het pad van gouden appelbomen de weg verloren. Uit het zicht geraakte korenvelden. Het ging hen voor de wind en ze geraakten verder in het succesvol najagen van hun hartstochten.…

liefde vult kan ik nog slechts in puur genot een stille minnares zijn door jou opgenomen en ontvangen in een open ruimte die me thuis en vrijheid brengt verwonder ik me ongeremd en ongekrenkt over de liefde die ik voel voor jou ik koester je en zal je zacht begeren op zoete klanken symfoneren gepassioneerd als tangopassen samen op en afgaan…

Ook Uw beide zusters duldden Bij het afgaan van dit pad, Dat mijn gul gebrachte hulde Om een gunst, een weergroet, bad; Zomer heeft haar doek verschoven, En haar boezem bloot gemaakt, Zacht heb ik die bron der hoven Met de lippen aangeraakt; En dat kind, wier lieflijk Leven Duurt zolang de koekoek lacht, Heeft mij hier een bloem gegeven…

De wereld kreeg in de verkiezingsnacht Een blijde boodschap uit de States te horen. Het leek of de Verlosser was geboren Van wie door allen redding wordt verwacht. Dus vrees ik dat Obama binnenkort, Als hij niet alles kan, gekruisigd wordt. ... De verkiezing van Barack Obama tot 44e president van de VS is wereldwijd enthousiast ontvangen…

Als ik een motie in mocht dienen zou die in drievoud de bankjes afgaan en ik zou zelf met het vaandel hoog voorop in de rij gaan staan.…

plek op gepaste afstand van mij neergezet als een regenboog onbereikbaar onbestaanbaar het maakt niet uit hoe dichtbij je komt ze schuift altijd vooruit en maakt dat verlangen nooit verstomt Hoe ver durf je te kijken hoe hoog durf je te staan op schouders wankel of gedachten reeds vergaan Hoe ver durf je te reiken waarop moet je afgaan…