2052 resultaten.
In het laatste blad
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 435 zag je
in het laatste blad
dat dwarrelde en landde
nam je in
mijn handen
bewonderde je kleur
wist de boom
voelde ook je nerven
herkende toen je geur
kom maar thuis
daar waar je hoorde en
oogst weer een geboren worden…
Een blad papier...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 299 Voor mij ligt een blad papier, dat vrijmoedig naar me lacht,
een onbeschreven vel papier, dat geduldig op me wacht.
't Blad lijkt me wel toe te spreken en het kijkt me helder aan,
"Ga je gang", lijkt het te zeggen, "tijd nu om van start te gaan".…
een blad voor de mond
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 je hebt ze moeten loslaten
zoals je aan het eind van elk jaar doet
je zult nu een poosje niet meer
fluisterend ritselend tegen ons praten
omdat je nu rusten moet
nieuwe krachten bijeen verzamelen
om in het late voorjaar aangewakkerd
door de wind jouw grieven ons weer behoedzaam
via verse bladeren toe te kunnen stamelen
hopende dat je ooit…
Zoals een blad
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 123 Toen je dreigde weg te gaan
maakte ik foto's van blaad'ren
die geel, rood verkleurd, dreigden te vallen
en zoals jij nog telkens een laatste wandeling wou
zo nam ik het blad nog één laatste keer,
voordat het afvallen zou
En nu dat je lichaam verteert,
zoals ook het blad is verdwenen
er nieuwe lentes en zomers verschenen
zo dienden zich…
Gevallen blad
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 57 Toen je plots heenging,
woei de wind je veel te koud,
mijn gevallen blad?…
Het laatste blad
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 106 Wankelend op een uitstekende herfst waar ik hang
te mijmeren en wegdromen over een verleden dat nooit weg
was weggeweest; afgelopen zomer van ratelen, ritselen en zich groen
wentelen in het blauw, mijn glanzende huid waarop alle koelte wordt gevangen.
Dat in de aangrijpende schoonheid van het glooiende
landschap stormen van een woedende wereld…
Het laatste blad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Wegzakkend gevoel
het laatste blad aan de boom
angst om te vallen
Wankelend op een uitstekende herfst waar ik hang
te mijmeren en wegdromen over een verleden dat nooit weg
was weggeweest; afgelopen zomer van ratelen, ritselen en zich groen
wentelen in het blauw, mijn glanzende huid waarop alle koelte wordt gevangen.…
Stilte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 137 Stilte, hangend blad
landschap, door een
zachte wind omvat.
Ritselend blad, als een
zacht gefluister,hier
in het duister.
Kijk, voel ontroering
als de natuur rust
in de nacht.…
Veer Krachtig
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 103 Dan neemt de wind mij mee
een storm wakkert aan
in een onverschrokken snelheid
zwevend over land en zee
van blad op blad
van mens op mens
zo licht als een veer
op een zonovergoten dag…
De bloem is een gehavend blad
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 420 De bloem is een gehavend blad
dat vol ontluikt in tegenspoed
zo schrijnend dat het wreed zoet
gekruisigd wordt aan nageslacht.
De bloem is een gehavend blad
dat het leven driest verslindt
uit alle kleuren de ware vindt
geuren plant en dier verwacht.…
Onbeschreven
netgedicht
3.0 met 230 stemmen 29.266 ze staart me aan
en vraagt om woorden
zij die alles kan verklaren
of de verwarring vergroten
ik staar terug
en zoek het antwoord
op de niet gestelde vraag
zij kent het al
en weet
dat ik haar zal belasten
dat mijn antwoord
haar verandert
zij niet langer kan zijn
wat ze is
een onbeschreven blad…
‘T ER VIEL NE KEER
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.534 water
Zo plooibaar en zo vloeibaar als
het water
Zo lijzig en zo lustig als
het water
Zo rap was ‘t en gezwindig als
het water
Zo rompelend en zo rimpelend
als water
Zo lag ‘t gevallen bladjen op
het water
En m' ha' gezeid het bladjen ende
‘et water
‘t En was niet ‘t een een bladje en ‘t an-
der water
Maar water was het bladje en ‘t blad…
natuurlijk
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 686 om het blad
te doen verdwijnen in het niets
te hard om te kunnen terugkeren
naar hoe het ooit was
De zon leek te lachen
om wat komen zou…
Herfstblad
hartenkreet
4.0 met 23 stemmen 489 Herfstblad
Dwarrelend in mijn zicht.
Vol leven; toch stervend of dood.
Niemand zou geloven dat
Jij een regenboog bent in dit licht.
Eerst bruin met geel, nu bruin en rood.
Langzaam legt de wind je neer
Naast mijn voeten op de stoep.…
de boom, het blad en de wind
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 2.797 In de verre verte verdwijnt het licht
Duister en donder komen snel heel dicht
De boom kraakt, jankt, hij lijkt bedrukt
Het laatste blad wordt losgerukt
Langzaam dwarrelt zij naar beneden
Wat is die eerste lentedag lang geleden
Geen enkel blad wordt ooit nog zo volmaakt
Fluistert de wind die het afscheid bewaakt
En nu het blad haast ongemerkt…
DECEMBER
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.442 Door ’t huivrend schaarhout vaart een lange zucht,
En tillend klapwiekt, als een bruine vlinder,
’t Verdorde blad, dat trouw bleef aan zijn tak.…
Ster (kte)
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.578 Je ster is hoog gerezen
toch heb ik geen respect
Kan dagelijks van je lezen
je bent zo goed gebekt
Maar als mens kom je tekort
is je gevoel totaal verdwenen
Mijn gevoel totaal aan gort
walging vanuit mijn tenen
Alles wat ik van je vond
in één klap teniet gedaan
toen ik ineens voor je stond
en je met die ander zag staan
Laat de bladen…
luiheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 221 Met de kat op m’n been
en onder m’n neus ’n wit blad?
Hoeveel woorden zijn ‘r gegaan
Door m’n oren, langs m’n lippen,
zonder d’r bij stil te staan
da’k ze nimmer zal bezitten?
Want die pen bleef droog
en ‘t blad bleef wit.
De kat ligt aan de stoof
Wijl ik voor den tv zit……
het mooiste gedicht
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 500 enkel mooi
vanuit je diepste emotie
toevalstreffer, zonder herhaling
gebeurtenis, zonder voorbereiding
laten projecteren op een wit blad
om altijd te bewaren!…
Melancholoe
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 166 als vurige symbolen
van een stervende zomer
vallen rode en goudgele bladeren
als een laatste glorieuze zonnebundel
in de richting van de winter
bracht de zomer opwinding
de herfst lijkt altijd
rust te brengen
het vallend blad
vormt een warm tapijt
voor al wat leeft, groeit en bloeit
onder moeder aarde
als een warme deken…
Herfstbladen op en af
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.775 O het omslachtig wezen
deze sleur,
mijn ziel verzinkt in ongenezen
verveling
En dan in eens staat overeind
de koestering, de vreugde:
blij, treurig, om het even,
dat ik dit mag beleven,
dat ik dit rijk gebeur
bespeur,
dat deze ogen
zo in de verte zien mogen,
gezonken ik
dit ogenblik
weer in zweven
opgeheven,
als dit blad, dit verbleekte…
Te niet gaan
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 151 Een nieuwe herfst rolt mijn erf op
komt binnen zonder kloppen
terwijl ik nog blader
in een najaar van voorheen
straks zullen ze mengen
de verleden tinten met de nieuwe dood
het kleurrijk dwarrelen
zal sterven in een winterdans
ik kniel op het tapijt van herinnering
vormen van weleer
boetseren beelden in mijn geheugen
zetten zielloze…
Beschrijf me
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 177 Ik ben het blad waar inkt gedijt,
mijn wit vormt met uw schrift één wezen.
gezongen versie te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/…
herfst
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 144 de wind draagt het blad
naar het kleurrijke tapijt
het regent zachtjes…
zwijg
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 197 voel het doorzicht
naakte takken raken aan
het laatste woord
het jaar droogt uit
het laatste blad
wordt voor je mond genomen
nu ijlt de winter
bij wijze van
alledaagse taal…
Ligt star in het wit
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 247 het vallend blad
is gehard onkreukbaar
door regen en vorst
wat in een
speelse lente begon
volwassen werd in zomerse zon
tot vrucht kwam
en rijpte in kleurrijke
herfstige dagen
ligt star in het wit
bevroren maar haar sporen
worden weldra geboren…
Spoor Weg
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 213 De wielen worden vierkant door het blad
Met laserguns gaan ze de boel bestrijden
Zo is het spoor weer prima te berijden
Ook spuiten ze de rails nog lekker nat
Met laser?...hopelijk verstand van zaken!
Want anders gaan ze ‘t spoor nog bijster raken…
De kalender
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 160 Bij haar viel er iedere dag een blad af,
die er bij ons bij kwam.
Langzaam kwamen we tot rijping.
En nog weer later tot inzicht.
Dat alle dagen ons gegeven werden.
Om ze in liefde met elkaar te delen.…
Eiland in december
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 157 Een vertind landschap verbergt
morsige schandalen
verzonken in bladgerande meertjes
op de oever staan roerloos
diepgewortelde bomen
ze brengen gebroken kleur
en chaos aan het licht
alleen de woorden hebben
geen wortel
ze zingen vloeibare slaapliedjes
wat ooit gestold was
wordt weer vloeibaar.…
Woudtinten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 74 Wanneer blad verkleurt
Van groen naar geel,
naar rood, dan bruin.
Lees ik weemoed
in de nerven
van het leven.
Hun kleurrijk afscheid
vult het bos
met regenbogen.
Een laatste groet
glinstert na,
nog heel even.…