Alle inzendingen over gevangen

Angstzweet, kippenvel Geen keus dan doorgaan Elke dag een hel - Gevangen in een rotbaan…

een paar dagen geleden voelde ik mij nog gevangen, gevangen in mijn eigen huis, in mijn wereld of beter gezegd de jouwe... waarom neig ik nu dan toch terug na het oude...?…

hij wurgt mijn tijd met beide handen en ademnood slaat toe ik wil mijn vrijheid zo graag terug ik weet alleen niet hoe…

in het gezin waar je in opgroeit jouw loyaliteit immens beter weten doe je niet dit is het nest waarin je geboren bent broer en zus hebt te beschermen want jij bent de oudste al ben je zelf allang de weg kwijt is er maar één iemand die je echt vertrouwt aan haar durf je te vertellen wat er werkelijk speelt al blijkt ook zij…

Gevangen in mijn beperkte bestaan beweegt mijn gevoelsleven zich in nauwe gangen Steeds weer stuitend op muren die mij een kant op sturen die ik niet wil gaan Er is geen ontkomen aan Als er maar liefde was Als er maar troost was Als jij er maar was Dan zou het wel gaan…

tussen vergetelheid en het grote niets staat een koffer vol boosheid en verdriet de kunst om haar daar uit te halen uit het sombere, negatieve zoek ik naar verhalen uit de oudheid die ze zich nog feilloos kan herinneren een naam, een gebeurtenis tot de naald weer blijft hangen in dezelfde groef, en ze wederom in herhaling vervalt, bevestig…

Mijn God Bevrijd me Ik voel me gevangen Gevangen in mijn Doen en laten Ik zit vast In mijn eigen Gevangenis Ik weet Alleen Ik kan mezelf Bevrijden Dat weet ik Allemaal Zo goed Maar ik ben Zo bang Dat het mij Niet lukt Mezelf Te bevrijden Ik blijf vechten Om eruit te komen Maar ben Zo bang Dat het mij Niet…

ik zoek verloren hoeken in rechtzinnigheid een bezigheid ik rond nu elk vierkant draai me dol op hoekigheid het grauw van schoonheid is verliezen de luiken piepen…

Zeg dat je me niet verlaat Zeg dat je niet weggaat Zeg dat je blijft Zeg dat je in de liefde drijft Zeg me dat ik het ben Zeg me dat je me verwen Zeg nou dat wij samen Hetgeen zijn en zullen dwalen In licht en in duister En ik luister Alleen naar jou stem Want jij bent diegene die ik ken…

Liefde is eenvoud De eenvoud van een heel verhaal gevangen in één woord, van een wereld van gevoelens gevangen in één blik, van een diepe dankbaarheid gevangen in één gebaar, van thuiskomen na een lange reis gevangen in één blik.…

Gevangen achter waterval van tranen Ze zouden altijd moeten stromen maar dat doen ze niet … Gevangen in eeuwigdurend verdriet Gedruppel ontsnapt soms een lach Gevangen in gelukkige momenten Vastgeketend door besef droevige realiteit…

Hier zou ik eeuwig kunnen staan, Gevangen in de tijd. Zonder gisteren en zonder morgen, Zwevend op de rand van de eeuwigheid.…

Tussen wanden hangt een zwevend wegennet ragfijn bedauwde spiralen symmetrisch opgezet In het midden troont zonder gewetensbezwaar met kruis getekend de gastvrije eigenaar Een kleverige val vol benarde vrijheidsstrijd waar het woeste trillen slechts ’n kwestie is van tijd Kracht van levensdriften evenbeeld van mensheid door…

Vrijheid heb het nooit gehad, Zit vast tussen muren Alleen door het raam Naar buiten gluren, Praat hardop in mezelf Onzichtbare mensen Om me heen Lijken één voor één In eenzaamheid gestorven Voel me totaal alleen De hoop een stap in vrijheid Te zetten Nooit meer alleen…

Ik wil je lippen teder op de mijne voelen, Terwijl jouw handen hartstochtelijk door mijn haar woelen. Je dieper dan diep in je ogen kijken, Een gevoel in mijn lijf dat alles hiervoor moet wijken. Ik wil dat de klok stil blijft staan, Zodat het uren en uren door kan gaan. Maar dan ineens uit het niets, Gebeurd er iets. Ik begin te ontwaken…

Eenzaam gevangen zuchtte je mee, tot jouw wereld onmachtig in het duister vergleed. Toen de nacht achter je aan sloop, zag ik je huilen langs de rand van jouw angst. Schuilend in verlangen klonk er een schreeuw, tot een traan stervend jouw wangen vermeed.…

Gevangen in dromen tast ze haar gedachten af vindt daar de pen van inzicht en realisme daarom schrijft ze zinnen logica in stijl ze twijfelt niet al hapert soms het moment stilzwijgend hart wordt levensmeer het is heerlijk zwemmen met dit mooie weer…

klanken verloren tussen licht en duister laten zinnen zweven zoeken een weg naar het onbereikbare de wil om te aanvaarden dwaalt doelloos door wanhopige gedachten naar het zijspoor verduisteren het zicht op de toekomst waar gevleugelde woorden samenkomen in het opnieuw ontdekken van het heden daar waar de N gevangen…

jarenlang zit je gevangen, in een innerlijk gevecht, je hebt zoveel verlangens, maar niemand tegen wie je het zegt... je kunt het niet onderdrukken, hier klopt gewoon iets niet, hoe kun je je zo vrouwelijk voelen, wanneer je in de spiegel een man voor je ziet?…

in mijn glazen woning getralied door geweten voel ik zo vaak en vaak het verlangen naar het lichte buiten alsware ik bezeten door illusie bevangen waarom verscheurt buiten en binnen mijn diepe wens door liefde gekleurd is het de verstilde leegte door stilstaand bloed tot ijzig verbeurd ik versterf door de dagen heen slechts terend…

och keek ik met vogelogen en had ik vogelstem had ik licht het zwerk bevlogen zong ik slechts voor hem vloog ik om de traliekooi lijmstok en het net mijn lied klonk meer dan wondermooi een gedicht op toon gezet hij zou het moeten horen mijn lied hem gewijd mijn wieken in het gloren voor ik vaag word door de tijd wat weet hij ook…

de oude meester, opgedoekt een kroontjespen, uitgeschreven de cineast, stom zwart en wit ook doodgewone mensen gaan eens gewoon dood niemand ontsnapt aan ieders keurslijf ik zit er wel mee ik kom er niet mee weg…

De mond is verstijfd Praten is onmogelijk geworden Emoties blijven in je Je lichaam raakt verstopt Ontploft Niks kan het tegenhouden Dan opeen zie ik zwart Mijn ogen lood zwaar Niet te openen Mijn lichaam is ondoordringbaar Ik zit gevangen Voor eeuwig Gevangen in mijn lichaam…

Dit soort liefde kende ik nooit, Geen moment verwacht dat ik ooit mezelf zou verliezen in dat gezichtje van jou, nooit geweten, dat ik zoveel van je hou En al mijn vragen over het verleden, worden overstemd door het heden....…

Er zijn van die dagen dat positieve dingen even vervagen ik voel me dan gevangen gevangen in een stevig web kan dan erg naar rust en vrijheid verlangen opbeurende woorden voelen dan als nep.…

het licht van een lantaren schijnt genadeloos naar binnen er bungelt een netje aan met welgeteld twee spinnen en een mot de maan is omringd met nevellussen er is zwart en er is wit daar laveer je altijd tussen de gemene deler noem ik god zegt de verdoemde en zakt terug in zijn streepjeskussen…

, Ik glimlach, er rollen tranen over beider gezicht het is hier stil, gevangen en toch vrij. Haar lichaam blijft sterk, de geest verdwaald, treedt terug in zachte watten, zonder ze het weet ben ik heel dichtbij geweest. Dementie: een sluipmoordenaar.…

we in een poel van zuchten en geween waar meedogenloosheid heerst de liefde uit het hart gebannen de kosmos gericht op goud en goed het hart bloedde doet met kinderen ondervoed van warme troost voor hun gemoed ons oog in zuchten naar omhoog vasthouden aan de kleurenboog waar zweven onze gedachten of in een kooi gevangen…

illusies geef me liever niets De werkelijkheid is genoeg zoals ze is, onbenoemd vrij van etiketten Als ik dat ooit leer zal ik wijs zijn en zelf het bekende zien ook wat onbenoemd is waarvan ik moet raden wat ik ruik, wat ik voel en hoor en zie ook jij die gekend wil zijn Zwijg, kader jezelf niet in een anekdote, zo'n korte film gevangen…

Ik wil Vrij Zijn Voel me Een gevangene Van mezelf Ik wil Vrij Zijn Zit gevangen In relaties Die niet Goed voor Me zijn Alléén Ik kan mezelf De vrijheid Geven…