Alle inzendingen over hen

Te luiïg om een lamp te repareren Fietst menig puber zomaar zonder licht Die klus kan voortaan onbetaald verricht En daarmee hoopt men dan het tij te keren Die gratis service -goede wil ten spijt- Is een beloning voor lamlendigheid…

Klauteren over de heuvels Klimmend uit het dal Langs grillige beekjes Luisterend naar de waterval Boomkolossen in de bergen Mijlen ver verspreid Boomstammen die vele mossen herbergen Herten zien met al hun edelheid Wolken zullen je tegemoet komen Een alpenhut nabij Even in het uitzicht dromen Een Tiroler biertje maakt de klimmer blij…

Over de dood heen Reik je mij je hand Die mij zal begeleiden Door het leven Dat mij nog rest…

In elke dag die ik beleef is God altijd om mij heen zolang ik op aarde leef loop ik niet alleen waar ik ook heen ga God is steeds aanwezig. Niet elke dag dat ik leef is een dag met een ster treurnis die ik beleef is niet meteen over dan helpt het geloof mij want God is aan mijn zij.…

tevergeefs...vlucht ik voor hen. Onbarmhartig overmeesterd staren mijn ogen, weer verloren tot aan het altoos grauwe ochtendgloren. Het grauw trekt op, ik stel me teweer krijs stil, niet meer, 'k herneem mijn kracht dring hen terug in enge kloven nauwe krochten en als het daagt heb ik de strijd beslecht..…

Ik zeg: laat hem maar liggen, waar moet hij heen.…

“Ik ga een dagje uit naar Engeland Met mijn projector en projectiescherm Om Fitna te vertonen,” sprak Geert ferm, Maar hij is op de luchthaven gestrand, Al zwaaide hij ook dapper met zijn pas - Wat op zichzelf al een vertoning was.…

tussen zweetsokken en wat lege flessen vind je de gebroken snaren van de viool waarvan de klanken gisteren zigzag door kapotgeslagen ruiten voor het laatst de kinderen op straat vergiftigden opgedroogd brood tussen vazen met dode bloemen open conserveblikjes temidden van stoffige boeken en webben van spinnen die waarschijnlijk iets meer…

Het tweepersoonsbed is al twee jaar maar aan een kant beslapen Twee maal 365 dagen, 2 maal 52 weken het lijkt zo weinig Mijn lief Foto's van je herinneren mij aan fijne tijden Dan zie ik je lachen op een foto, er staat een datum op twee maanden later was je dood mijn lief Het is niet te bevatten, je glipte onder mijn handen vandaan........…

ik zit in de auto het is koud buiten hier zit ik heerlijk met jas om me heen geklemd, een zigzag van fietsen auto's brommers onder grijze wolken de ruitenwissers gaan piepend heen en weer ik hoop dat je ach, ik hoef het niet te zeggen, ik kom zo naar je toe, ik zet me vast in de stoel en geef gas en denk aan jou…

of het de zee zal zijn de zachte duinen de woeste wind die zich zo voelen laat of toch de liefde op het laatst zal ik pas weten als jij er bent in mij geïnspireerd door Julius en Kerima Ellouise…

diepgaand in de spiegel van de regen zie ik allermooist mijn gezicht vertrouwen in liefde met zoveel evenwicht loop voor jou door de regen afstand overbrugt doorleven.. verliest men rap het overzicht. begroet wel duizend keer speciale belofte vertrouwen…

Zie ze stralen, die verliefdheid… Vele prachtige levens leefden wij gewoon in een dag tijd Maar het lijkt nu alsof we ze en masse begraven Is het een doodlopende weg die we zijn ingeslagen richting die horizon die we wilden verbreden Wordt jij er nog wel gelukkig van Maakt mij dat nog wel tevreden Wanneer is de tijd met jou om me heen…

Een nieuwe beving En hulpgeroep Een nieuwe angst Van dezelfde groep Uitgedroogde babies Uitgehongerde monden Uitgeputte honden Mensen met opengereten wonden Help hen en geef het Nog niet op Er zijn er nog die leven En liggen onderop…

Een arm om je heen is het beste medicijn, zei ze omhelzend…

Ze keek met grote ogen Kijk naar mij, zie mij nou Zei ze met haar blik Hier -dat is- ben ik De wereld om ons heen Kijk maar vaak en goed Ik weet zeker dat je stapsgewijs Steeds meer zult zien en doet…

Die tijd is heen, want gij zijt ver van hier, Mijn pareltje, mijn duifje, mijn saffier, En zonder u gaat al mijn liefde dood; Waartoe der dingen schoonheid nog geprezen, Die slechts bestond bij gratie van uw wezen, Als bij de zon 't ochtend- en avondrood.…

Een schrammetje, blauw plekje of een snee, een wondje aan het knietje, zere billetjes… Voor onze broze basisschoolpupilletjes valt het verantwoord vallen echt niet mee! Dus komt er les. En om compleet te zijn komt rond de school een vangnet op het plein.…

Twee armen om je heen dan voel je je niet alleen. Het geeft warmte en een veilig gevoel... En heeft als doel samen verder gelukkig te zijn. In alle verdriet en pijn. Dat is liefde en medeleven.…

Laat ons leven om de stilte heen. Elbert Gonggrijp, Heerhugowaard, 26 november 2010…

Mijn moeder fietst weg. Ik voel het als zij bij mij zit, op mijn schoot. Al haar kracht lijkt gericht op het verlaten naar voren trappen, in het verleden praten. Ze is weer als het meisje, amper vrouw. Alleengelaten fietst zij in gedachten voort van Noord naar Rosmalen en terug. Haar benen gaan verwoed tekeer gestuwd door pulsen uit haar…

sla het gordijn weg voor eigen ogen vecht voor hen die jij lief hebt die zij liefhebben en sla een brug met hart en ziel!…

's Ochtends vroeg klapt de wandkast open uit die rappe hand suist een sterke starre wil onbezonnen naar de slaapdronken hemel ontmoet dampig voornemen zweeft terug tussen gladde kastplanken verblijft honkvaste kracht aanschouwt alles bedachtzaam beraamt knusse spookarbeid koestert zich in 't morgenrood van doorschenen wijnglazen.…

De spaceshuttle Columbia stond klaar. Ik zag de boosters naar de sterren wijzen. ‘Een nieuwe mijlpaal in het ruimtereizen’, aldus de droge stem van Titulaer. M’n jongensdroom vervloog, wat vreselijk: van trots der natie tot museumstuk.…

Van hier heb ik zicht op de overkant, niet meer dan vage contouren. Ik weet niets uit eerste hand, alleen de plek waar ik nooit was kan me kennelijk vervoeren. Het beloofde land is mooi omdat het onzichtbaar is. Gehuld in altijd zomerse tooi, als fantasierijke belevenis. Ik laat me gaan, met de stroming mee. Het lijkt er op dat ik altijd…

nachtelijke vlakte vult zie ik dromerig de velden met donkere silhouetten en wacht zonder te weten wie mij licht zal brengen om het pad niet te missen dat ik niet vind zonder flambouw zie tussen de bomen schimmen van verleden hoor ook hun stemmen door de kruinen reeds gaan voel hun ademzachte streling reik mijn handen naar omhoog ik wil hen…

Een vlakte dor en kaal zonder oneffenheid of gewelf geen hoogte of ravijn slechts een dode lijn en de vraag, waar ben ikzelf geen leven aan de horizon of ruis door het riet een rimpeling die water streelt briesje dat met gebladerte speelt maar ergens klinkt toch een lied.…

vermenigvuldig de liefde, deel de zorg.…

de moederschoot waarin ik me tot nu toe veilig waande is verdwenen daar ze vannacht zachtjes van ons is heengegleden hebben we haar teruggeven aan Moeder Natuur zachtjes dwarrelt sneeuw als 'n deken om ons heen tikt de klok gestaag toch voel ik me leger ieder uur…

In het bad van kleuren a…