Alle inzendingen over kurk

Er is alweer een jaar voorbij het lijkt nog maar zo kort geleden dat men zei prettige feestdagen en een gelukkig nieuwjaar want dat wensen wij elkaar deze woorden zijn oprecht niet zomaar gezegd wij heffen om 12 uur het glas knallende kurken komen er aan te pas vuurwerk spat uit elkaar en wij roepen met zijn allen een heel gelukkig nieuwjaar…

De stoel zonder jou aan tafel staarde mij radeloos aan de lege plek in jouw bedje huilde in mijn hart gesprongen traanbuizen spoelden sporen in woestijnen de flessen zonder zielen waren geestdodend doof bleven de katers onder gebrande kurken ongeboren kinderen tellen op de vingers van hun handen en tandeloos vreet…

moeder dronk dagen jenever keek naar de kinderen niet om spuwde haar gal en haar lever dronk dan het gif uit een kom Leentje verzorgde de kleintjes maar zij was zelf nog een kind van de kurken maakte ze treintjes van ouwe kranten een lint en op een avond heeft zij het gedaan voor de kleintjes in hongersnood is zij met een man mee gegaan…

Er was een waslijst met gebreken waar ik verder over zwijg want steeds wanneer ik iets wil zeggen: ja ik wil, pas op een bus, of dat ik, help, niet zwemmen kan, wordt mijn tong een stop van kurk, schieten messen door mijn huig en trekt mijn strot het keelgat uit.…

nu ik de zon heb zien spreken breekt de ruimte en huilt het gemis diep gedrenkt in de plooi van mijn schouder, ik zou het vluchten moeten staken doch het ruisen van de vrije val langs alles wat beneveld staat te schuimen is de kurk die me vangt in het geweten monumentale twijfelingen, gecorrodeerd door tij en onrust hebben de taken…

De wijn te jong, ik te oud dronk de levenslessen leeg zonder enig zelfbenul, de dag verdronk zich in de morgen, doorstak de kurk en vele harten het droes bleef hangen in de ziel elke zon opkomst blijft minuscuul de voorraad werd te gering om alle tegenslagen te bedekken van de relativering te proeven maar in onmin te verdrinken in…

spreek ik je aan met het woord in de mond en de brief in mijn hand kijk ik je verwachtingsvol aan met een hart dat hard slaat en mijn knieen die knikken denk ik: mijn hemel wat heb ik gedaan met het vuur in de sloffen en de tong op de grond ben ik heel hard naar huis toe gegaan met het zweet in de handen een mond droog als kurk…

als de bazuinen schallen knallen de kurken komen de dolende ridders bijeen voor het grote oktoberfeest moe van het oogsten willen zij net als vroeger verpozen in de koele kelders van het kasteel te midden van fusten die liggen te rusten geen paarden en maliënkolders maar op de tafels de glazen en kleurrijke folders met de trots en geneugten…

hij beent schimmig op zijn laatst weet zich weldra knallend opgebaard in muizenissen verlost van vrome nageboorte te hoop lopen tafels vol als door biecht verschoond leggen groots geloften af bij tijd getaande tempels ontknoopt knallen kurken los vrij van ooit gefleste geesten roepen heil en zegen af over koppige nevelvelden terwijl…

verliest u alles wat u liefhad om u heen wij weten alles en willen niets te meer leren, maar het is kurk waarop wij balanceren…

met verzen die ik niet ken toch beweegt mijn mond in de klamme wind waarvan ik weet dat die me bevrijdt beloften zijn de knopen die de storm schuwen voor grijpgrage schuldenaren welken mij de drempel over laten treden met bewegingen die ik eens terzijde had gelegd de ruimte gebaart naar invullende mogelijkheden en ik zie een zee die de kurk…

U bent de wind onder mijn vleugels De kurk waar ik op drijf Mijn rots ook in de branding dat staat buiten kijf U bent me oh zo dierbaar Staat altijd voor mij klaar Ik kan u echt nooit missen u bent mijn bemiddelaar Moederlief, u bent bijzonder uniek op deze Aard' u baarde elf kindren en bleef voor niets gespaard onze vader was ook…

Nu de ochtend is gevallen kun je rustig verder gaan als de kurken niet meer knallen is de liefde van de baan. Als je alles hebt gegeven en de maan is weggegaan komt de vijand weer tot leven moet het eten blijven staan.…

neem de uren onder je vleugels en laat de dag maar vervliegen vanavond zal ik je opvangen met wijd gespreide armen we vluchten naar de gedekte tafel besprenkeld met eau de lavande opgeheven zonnebloemen in een vaas voeren ons weer naar zuidelijker sferen de mosselen à l’escargot -bereid met een Franse slag- blussen we met een goede bordeaux…

Als er geen hond meer is die er naar kraait Geen slak is om te zoeken op laag water Geen achtste leven in een bonte kater Geen buurvrouw die het groene gras wegmaait Als er geen rol meer is in dit theater Geen kurk is waar de wereld nog om draait Geen aap die mij een lange mouw aannaait Geen zonneschijn, geen morgenstond voor later Als er…

Achteloos schreef ik het op telkens weer bleef het machteloos, daarna veranderde het in stroop langdradig, uitgetrokken scoop, een ontdooide regenpijp, een zinkende boot, kurk onttrokken aan de schoot van tijd, dan is er weer hoop, als die aanmeert zal ik je roepen, en het tij gekeerd om naar de juiste klank te gissen, blijven teksten voor…

Hoeren schreeuwen, kurken knallen, een pooier kotst van schrik en snijdt dan dikke lijnen cocaïne. Wow, what the fuck is going on? De pianist rolt van zijn kruk en rukt zich af op reet van Anita. Sodom en Gomorra! Het einde is nabij! Cool speelt de saxman verder.…

Ik keek naar de afgetrapte schoenen op mijn kurk droge vloer. Hij nam zijn hoed af en veegde met ranke handen denkbeeldige stof van zijn jas. Waarna hij de folder verscheurde, mij nog eenmaal doordringend in de ogen keek en verdween zoals hij kwam, zonder een woord.…

later gaat hij naast haar zitten, haalt traag de kurk van een fles wijn en wacht tot zij vanzelf verdwijnt.…

de letters in de beuk, groot gegroeid sinds onze geboorte, we prentten ons de stilte in, de taal die niet went en 'op jouw jas ben ik altijd veilig' besloot ze ze, de muze danste in haar lichaam, ving me het licht van haar ogen op in een kom, schraapte het beenmerg uit haar botten, ontbloot een mes dat ik later van haar leende om de kurk…

beloftes ook ik heb de klok eruit geschopt in mijn kussen zit een spook het behang krult van de muur terwijl de lijm de sterkste was mijn adem ruikt naar zwavelzuur en gedachtes zijn als een kompas het stuur zit stevig in mijn hand vertelt me nooit waarheen jack in the bottle op het strand omdat ik in die fles verdween de kurk…

ze dobberen op kurken steeds verder drijven ze mee de herinneringen weggevoerd door de stroming van mijn geesteszee het verre verleden gehuld in mist doet ze steeds meer vervagen soms gaan ze kopje onder en worden ze weggewist de rafelige band met het heden brokkelt af raakt versleten als ooit gewezen Incasteden overwoekerd verlaten…

En niet de uren van angst en spijt Verman, de beste jaren komen nog Ervaring is met geen geld te koop Laat uw energie de vrije loop Want rimpels zijn slechts gezichtsbedrog Plan en doe vooral je eigen ding De lat moet echt niet naar omlaag Leef niet morgen, maar vandaag En breng straks deze dag in herinnering Hef het glas en laat de kurken…

foute korrels eruit gewreven gekrabd geduwd trossen uitgedund in onze kas gevraagd vingers lang en fijn soepel lenig bovendien scherpe ogen om te zien sneller dan je snel kon zijn op trappen waren ze gezeten de tantes m’n moeder de dames van het dorp krentend ging ik voor ze heten de vrouwen van gebloemde jurken druivensap van onder kurken…

Witte wijven schudden ongegeneerd 't eenzaam dons leeg en ik scheer weer in een kurken vestje door de woeste Sint-Jansstromen. Rivier in meervoud, betrapt, ontsnapt. De eeuwige voorbijganger, net als ik. Net als vuurvliegjes op het fijne verhemelte van de vervalende zomer.…

Als kurk in bourgogne drijf ik in je ogen van woorden verzadigd. Dan wenk ik de ober; hij vangt een pinda en knipoogt naar jou, jij lacht terug. Comme à la guerre, Werp hem in het duister! Daar zal geween zijn en trammengeknars.…

De nacht schreeuwt zijn wanhoop over de okergele natuurstranden in de zompige zwerversvallei whisky drijft driftig naar de keel in alle omstandigheden te veel voor veelbelovende dwazen wijn en schuldgevoelens ankeren onder het schip van het geweten het onderbewustzijn ijverig zoekt naar de kurk maar vindt geen fles de laatste stappen…

Alles is in kannen en kruiken Het kurk werd er goed ingeduwd Uw twijfel heeft plaats gemaakt voor het durver syndicaat.…

De wijn is oud gevat, ik als drinker onervaren verdronk in flessen onbenul mijn wapen was een degen die in een duel elke kurk doorstak, schonk de tijd mij toegemeten tot het jongste nat niet meer rijpen kon en elke dag komt de bodem dichterbij in de ziel van de fles ontstond de razernij het glas vertekend en vergrootte de jeugdzonden…

versteend als ratten zich verzamelen drink ik het bescheidene in het gelach van bitterheid wanneer deze pret zich diffameert aan de zin van valse waarnemingen kimt mijn wade zich aan de prisma van een ongezuiverde parallellogram zelfs mijn wraak herkent het geduld als de boei die in het water drijft en dobberend voortbeweegt zoals een kurk…