232 resultaten.
Joep
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 281 Alles wat tikt bekijkt hij met ontzag.
Één jaar oud vol bruisend leven.
Toen deed ik mijn horloge af
hij kijkt me aan of het wel mag.
Ik heb het hem gegeven.
Hij zet het op een draf
en ik denk
mijn God waar is de tijd gebleven.…
80+
snelsonnet
3.0 met 17 stemmen 1.191 Als iedereen wat voordringt bij de slager
Of na 't wegen nog een appel pakt
Dan blijven alle regeltjes intact
En draait de wereld toch wat minder trager
De man die dit bedacht verdient ontzag
Hij zwaait met die zwart-wit geblokte vlag…
In mijn hemd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Piramidale ontzag had ik !…
Jozef in de kerstnacht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.159 Hij kijkt naar Jezus,
vol eerbied en ontzag
en dankt de Vader
voor Zijn pasgeboren Zoon.
Bij Mattheus 1 vers 20 en 21.…
Onze trouwdag (triolet)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.726 Vandaag is onze trouwdag
verheugd vang ik jouw blik
die mij omstraalt in stil ontzag
vandaag is onze trouwdag
mijn binnenste ontvouwt een vlag
de driekleur opent in Hij, jij en ik
vandaag is onze trouwdag
verheugd vang ik jouw blik!…
Gedichtendag
snelsonnet
4.0 met 14 stemmen 1.715 Penseelt met veel plezier gedachten dicht
Van iedereen die na dat wachten zwicht;
Een dag vol bloemlees en ontzag-gezichten
Morgen wacht de sleur van alledag
Maar deze site blijft daag'lijks vers aan slag…
Brabantse Dag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 197 In Heeze is het weer Brabantse Dag
Het cultuurfestijn van groots formaat
De folklore optocht trekt door de straat
Men kijkt met bewondering en ontzag
Een daverend applaus: de toeschouwers
Brengen hulde aan de wagenbouwers
-------------------------------------------
29 augustus 2010, 53e Brabantse Dag in Heeze…
Martinitoren
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.017 . –
Ontzaglijk in zijn vreemde luister is
Het wezen van de nachtelijke toren.…
In het zonnetje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 ik heb de tegel opgelicht
die zicht geeft
op een wereld zonder zon
het krioelde van leven
dat in allerlei vormen zo
snel als mogelijk de benen nam
vol ontzag heb ik de steen
weer terug gelegd
zij hebben hun eigen plek
die door onwetendheid
van mensen vrijwel nooit
in het zonnetje wordt gezet…
In dit ontzaglijk groot heelal...
netgedicht
3.0 met 37 stemmen 724 We leven hier en maken ruzie
om wie gelijk heeft en wie niet,
vergeten vaak dat ieder alles
vanuit het eigen standpunt ziet
en dat de waarheid zoveel groter,
ja eigenlijk niet kenbaar is;
het duizelt ons als wij begrijpen
dat ieder maar een deeltje is...
Maar toch zijn wij elkaars gelijken,
we leven van hetzelfde licht,
we dragen samen…
meta-morfose
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 567 mensen kijken met ontzag naar de hemel,
kijk hoe het blauwe ze nederig maakt,
ze kijken naar haar ijle wolken
en ze loensen tersluiks
naar de gouden schijn,
hetgene dat hun ogen blind maakt,
maar
wat ik zo mooi vind aan de hemel,
is de manier waarop zij mijn wereld raakt,
zij ze bespeelt en tot leven tovert.…
Licht
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 71 Ik hoop op Hem
roep op tot de strijd
beef van angst
gord je wapens aan
het verbond
zal nergens toe leiden
wees niet bang
voor
wat angst aanjaagt
de Rots
waarover
ontzag struikelt
Hij houdt zich verborgen
Die op Sion woont
vraag de doden
om raad
voor
de levenden
nacht overal…
Kreunende handen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 844 In verlaten vlaktes
verliest de eenzaamheid
haar verzwolgen echo
Verloren in stervende ogen
ontstaat er uit haar tranen
een ontzaglijke stilte
In schamende nachten
verspreidt zich
haar donkere vrees
Kolkende schreeuwen
druppelen door haar vingers naar
een langzaam einde
In harde tranen
sluipt de dood in
haar kreunende handen…
Het ware
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 411 Jeruzalem
uit jouw schoot schuift een zoon
waarna een land vol kinderen
ik zuip me zat aan je zog
je borsten barsten van vertroosting
beken vrede vloeien mij aan
de rijke vloed van vele volken
zou ik niet buigen
vol ontzag voor jouw tempel
waar mijn vader woont…
Gun me een glimlach
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 318 Gun me een glimlach
met zo'n glinstering
in je ogen,
dat maakt mijn dag
Gun me een glimlach
van oor tot oor
met de tanden bloot
ik wou dat ik het vaker zag
Gun me een glimlach
onbezwaard
vanuit het hart,
daarvoor heb ik ontzag
Gun me die glimlach
en je krijgt hem terug
waar dan ook,
de hele dag…
Dat de koolraap
gedicht
3.0 met 33 stemmen 23.046 Dat de koolraap
reden van bestaan heeft
vervult me met ontzag.…
Gewoon Speciaal
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.298 Je ogen waren eerst
gewoon je ogen
onbewogen
Geen ontzag
geen trots
geen mededogen
Je mond was eerst
gewoon
je mond
onbekend
Geen lach
geen traan
geen zoen gewend
Jij was eerst
gewoon
jij
onbemind
geen ik
geen wij
voor aandacht blind
opeens werd je
speciaal
voor mij
van binnen
nu nog…
Gesproken stilte
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 551 Spreken is een last
een strijd om licht
om aandacht en ontzag
dat daden moet werven.
Spreken is blazen
lucht verplaatsen
een paraderen
van protsige woorden.
Gesproken stilte
is een gedicht.…
oceaan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 171 Kolkende zee zich uitend in torenhoge golven
het aantonen van mijn nietigheid
overgeleverd aan schuimende razernij
Schoonheid in al zijn woede opgezweept door de storm
hoor mij schreeuwen van ontzag
zie mij heen en weer geslingerd worden
En toch houd ik van die blauwe reus
mij steeds weer bedankend voor het volhouden
met liefkozende mooie…
De lach van het paradijs
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 69 je kabbelt
water van de beek
door een uitgesleten bocht
kleurt onverwacht
de kleine bosanemoon
die ik al zo lang zocht
tekent met vocht
beschouwende gezichten
op de basten van bomen
wuift met groen
van zompige varens die het
met weinig licht moeten doen
met ontzag zie ik
jouw spel van alledag
in de lach van het paradijs…
Gesproken stilte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 129 Spreken is een last
een strijd om licht
om aandacht en ontzag
dat daden moet werven.
Spreken is blazen
lucht verplaatsen
een paraderen
van protsige woorden.
Gesproken stilte
is een gedicht.…
de regenboog.....
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 973 Donkere wolken
jagend door de lucht
voor een opzwiepende storm
haastig op de vlucht
de atmosfeer onheilspellend
zwaar beladen
de temperatuur daalt
vele graden
hoog in de hemel verschijnen
aarzelend wat kleuren
ik zie het vol ontzag
gebeuren
omhoog kijkend naar de regenboog
sta ik met God, oog in oog…
Winterkinderen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 170 winterkinderen vol tederheid
ontluikend in het ochtendgloren
liefkozend in een koele bries
zich koesterend in 't dunne licht
balancerend op hun kwetsbaarheid
met kelkjes als van witte zijde
als vanuit een diep ontzag
hun ranke nekjes nederbuigend
getuigen van de eenzaamheid
in een fluweelzacht sneeuwtapijt
bij de eerste warmte van de zon…
Liberaal
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.240 'Die wahre Liberalität ist Anerkennung'
Wij zijn ontzaglijk liberaal –
Wij laten ieder vrij
In doen en denken, kunst en taal;
Wij zeggen: vrij en blij!....
Dom volkje, dat niet denkt als wij
En wroet voor zijn partij,
Dat hen de duivel haal....
Wat zijn we liberaal!…
De eerste keer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.076 Hij rijdt tegen haar aan
aan de zijde van de watertoren
tegen de reling van de Wilhelminabrug
zij hijgt tegen de klippen op
hele steile klippen de eerste keer
ontzaglijk steil ook in hoogte
met haar armen om zijn rug
geslagen kreunt zij de vrees weg
waagt ze de sprong in het diepe
denk er nog wel eens aan terug
aan die zwoele avond in…
Asbak
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.210 De sigaret plakt aan zijn onderlip,
hij knijpt zijn ogen bijna dicht,
deelt kaarten uit: een nieuwe ronde.
Je ziet een klein, oranje vuur
dat in zijn mond wil kruipen, lijkt het.
Hij zwijgt. Rook langs zijn neus en voorhoofd.
En dan opeens zijn linkerhand,
smijtend: een troef op tafel.
De stompen van zijn bolknaks, groot,
die onder duimen…
Marionet
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 85 jij holt maar door
neemt niet eens de tijd
om even te rusten
in zuchtend jezelf zijn
getrapt in de val
van weten is macht
zonder ontzag voor
de balans in het leven
ja hoofdzaken vergeten
in dansen aan touwtjes
door anderen gegeven
ter volmaking van hun web
zij spinnen garen
uit jouw spel als marionet
halen je in als jij vertraagt…
Overschot
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 169 De maatschappij aanvaarden
is kwestie van ontzag
voor opgelegde waarden,
zelfs als men je niet mag.
Je bent voor leuks niet nodig,
maar wordt correct bedankt.
Je ziel lijkt overbodig,
daar die geen heil ontvangt.
Men zal je nergens weren,
je wordt beleefd geduld,
doch moet respect ontberen:
`Dat is niet onze schuld.'…
Verlangen naar meer...
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen 1.690 Vaak
maakt verlangen
meer kapot
dan ik had voorzien
ontvang ik meer respons
dan ik verdien
verlang ik meer
dan ik mocht wensen
verleg ik telkens weer
bekende grenzen
door meer te zeggen
dan te vragen
meer te nemen
dan ik kan
verdragen
jij was degene
die mij
doorzag
en mij liet
schutteren
zonder ontzag
ik zie nu eindelijk
jouw…
Daar rust mijn leven
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 625 achter een hek verhuld in mist
als een sluier van ontzag
ligt de toegang tot mijn wezen
zwijgt mijn ziel en dwalen doden
rusten herenigde geliefden
waar ik alleen verlang te vrezen
men zegt dat de pijn wel slijt
daar zou ik echt alles voor geven
de pijn verdwijnt echter nooit
maar in de loop der tijd
leer je er wel mee…