121 resultaten.
Stoptober!
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 164 “Ik kom er”, dacht hij, “als haast iedereen
met pleisters, kauwgom, app vast ook doorheen.
‘k Ga mij als anti-rookfanaat ontpoppen.
Maar ach, té laat. Er zit niets anders op
dan dat ‘k pas volgend jaar oktober stop!”…
als in een spiegel
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 571 een ontmoeting met mezelf
of wellicht een vorm
van tot jezelf komen
als in verzwegen dromen
een pleister plakken
op een zere plek
zo blijkt sterrenkijken
toch zoveel meer dan naar
grote en kleine beren loeren
in een hemelse etalage…
Simpel geluk
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 690 Met de handen in de aarde
de wind in mijn haren
en beide voeten aan de grond
Met de zon hoog aan de hemel
de fluitende vogels aan het front
Met de geur van groen gras
de smaak van frisse lucht
die prikkelt in de mond
Met een hapje om te eten
en een pleister op de wond
Dan voel ik me een gelukkig mens
en is mijn cirkel rond.…
Woorden
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 426 Als een pleister
Kunnen letters woorden vormen,
Die de pijn verzachten,
Al is de wond er niet mee weg.
Met letters die woorden vormen,
Die hele zinnen maken,
Kan je zeggen wat je wil,
Soms schieten woorden tekort….…
wat bleef (voor Hans)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 409 Hoe vaak gevallen
bij de eerste stappen
die keer met de fiets
met tikkertje op het schoolplein
toen je struikelde over de kat
Wat raakte verloren
de velletjes van de schaafwonden
de geronnen tranen
het jodium flesje
de haastig geplakte pleisters
Wat bleef
het vallen en opstaan
de littekens
de tastbare aanraking
het gerijpte besef…
boos
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 Hoe innig ook met je verbonden,
ik blijf een pleister op de wonde.…
Mag ik even
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 868 Mag ik even
weer een kind zijn
dat een pleister vraagt.
Met dichte ogen
nergens meer
aan denken.
Even niets meer
willen zien.
Alleen jouw handen
warm om mijn gezicht.
Alleen jouw stem die
troostend praat.
Mag de wereld even weg?…
'On'dankbaar
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.297 Stoffen, dweilen, schrobben
een pleister voor een kind
strijken en intussen tobben
wanneer ze haar man bemind.
Als ze 's avonds nà achten
eindelijk neerploft op de bank
zit ze niet op sex te wachten
wel op een woord van dank.…
kindsoldaat
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 536 Is er nog hoop, een pleister voor je pijn,
Of zal je dood de enige troost voor je zijn.…
KOPSPELDEN
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 755 Bij de halte van lijn 10
zag ik haar staan
ze had prachtige ogen
Egyptisch opgemaakt
aan haar hoofddoek
een dunne zwarte
sluier vastgespeld
daaronder zat een pleister
haar neus in verband
verder een lange broek
laarzen met hoge hakken
van top tot teen
blijf ik nieuwsgierig
wie haar neus verbouwde
en waarom zij die sluier droeg…
zoals soms...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 279 zoals sommige woorden zwaar
kunnen drukken op je ziel
zoals stilte een pleister kan
zijn op een pijn die onrust heet
zoals het samenzijn je troost
geeft tot het barst
zoals de lichtheid van het bestaan
je soms nog zwaar op kan breken
zoals tijd van leven je tot
de dood aan toe op de hielen zit
zoals het vergeten van wie je was…
slechts schijn
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 279 Tot in een heldere morgen
scheiden wij in schijn
een pleister op de wonden
gehecht voor al de pijn
zijn we geborgen
in ritmische golven
van een onmetelijke oceaan
krijgt dat gevoel
steeds een andere naam.…
4 mei Herdenken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 159 Op deze dag
Stappen we in de Auschwitz trein
Beleven verschrikkingen en pijn
Dompelen onder in verdriet
Dat niemand ziet
Verloren mensen komen tot leven
De vrijheid werd ons gegeven
Verbinding voor altijd met het heden
Pijn in het hart door het verleden
Als pleister op de wonde
Wordt verbinding gevonden
Twee minuten stil in het hele…
de naald
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 831 een naald
scherp van aard
vindt mijn huid;
ruig behaard
en teer van vel
dat klein steekwapen
glijdt dus geruisloos
naar binnen,
ongevraagd,
dat wel
een rode bel
lijkt geblazen
het duurt nog geen tel
of in colonne
stromen tallozen
naar buiten
en zijn niet te tellen
het is duidelijk
ze willen muiten
met een pleister
als wapen…
een naald
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 631 een naald
scherp van aard
vindt mijn huid;
ruig behaard
en teer van vel
dat klein steekwapen
glijdt dus geruisloos
naar binnen,
ongevraagd,
dat wel
een rode bel
lijkt geblazen
het duurt nog geen tel
of in colonne
stromen tallozen
naar buiten
en zijn niet te tellen
het is duidelijk
ze willen muiten
met een pleister
als wapen…
Het oog van Pasen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 269 Toch raakt de zon mijn huid
zo anders nu je handen me
zalven, me raken
tot aan de bodem
van het geluk
je lach bloeit in het oog
van Pasen en al het nieuwe groen
is de pleister die de herinnering bedekt
aan de lente die slechts boze dromen baarde
en onze harten uit elkander dreef
maar het anker haakte aan het besef
dat liefde onvoorwaardelijk…
Ter inzage
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 127 Hoe krabbetjes het strand opkropen
Hoe zij genoot van schepen slopen
Om zeebanketten werd geprezen
Maar ook hoe zij werd nagewezen
Door tevergeefs op terugkeer hopen
Van schipper, stuurman en matroos
Maar buiten dat trakteerde zij
Op schelpen voor het mensenkind
Dat wat zij voor de jutters koos
-Ze was hen somtijds goed gezind-
Was pleister…
De zere plek
netgedicht
3.0 met 45 stemmen 66 zij had haar
kleine emoties
en irritaties
zo goed verpakt
dat opsporen bijna
onmogelijk was
verblind door
schoonheid in
een subtiele actie
ontgaat je dan
de fractie waar het
eigenlijk om draait
zo heb ik
de vinger nooit
echt kunnen leggen
op een zere plek
door haar pleister
joh doe niet zo gek
pas als het niet lukte
door…
Weg met de angst
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 712 -waarvoor die angst-
Mijn eerste angst
overwonnen
trek de pleisters weg
mijn wonden zijn er
niet zichtbaar voor een ieder
ik glimlach
ik speel
-waarmee?-
Nu ga ik verder
met de troost
dat alles goed gaat komen
en overwin mijn eigen angst
tergend langzaam
zoals het gaat
het gaat
-weg met de angst-…
Als door een engel aangeraakt
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 191 Als aardse engelen
richten zij hun hemel tot ons
in een nachtelijk blauw
Hun woorden zijn als stuifmeel
dwarrelend op bloemenhartjes
voorbij een diepe winterkou
Door hun aanraking schenken zij het heilzame,
het wonder met sterrenlichtjes
in zacht kleurige ogen
Hun handen zijn als pleisters
op onze wonden
als het balsem der mededogen…
Geluk uit mijn jeugd
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 2.050 Laat me nog eens klimmen
in die appelboom achter op het erf
troost mij daaronder op de grond
plak een pleister op de wond.
Leer mij nogmaals fietsen
op dat rode fietsje
door de laan voor ’t huis
wrijf mijn geschaafde knieën.
Neem weer mijn hand
op weg naar school
droog bij afscheid mijn tranen.
Nog wil ik je voor alles danken.…
Marmer aftakeling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 154 Waar eens overvloed trappen klom
Zich etste in glas-in-lood panelen
Waar haute cuisine door kelen zwom
Men lucht verbouwde tot kastelen
Werd schoonheid in Renoir gekocht
En pleister in bombastisch barok
Met prieel en vroomheid werd gepocht
En schulden rezen tot de nok
Die huisden zijn door de tijd genomen
Met ziel in zalig armoe vergaan…
Zonder hond
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 53 je ogen
lachen licht
als jouw handen
liefdevol en
uiterst vaardig
bezig zijn met
verbanden om
de schrik van de
schaafwond met
gepaste pleisters
te veranderen
van afgrijzen
naar kijken
zonder lijden
het leed is al
geleden in de
onmacht beneden
op de grond met
starende mensen
en een woest
blaffende hond
de kleine heeft…
KIND VAN SEIZOENEN
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 826 Een pleister op een geschaafde knie
en een kusje er bovenop
dan huppelt het kind weer verder
voelt zich weer helemaal top.
Het voelt zich ontzettend gelukkig
heeft nooit van onrecht gehoord
is helemaal in de wolken
als het een doelpunt heeft gescoord.…
verloren paradijs
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 120 ruisende bomen
nabij de grote steen een
kleine nimf in afzondering
frêle handen maken een
mythische reidans met
stokjes over onbewogen graniet
takjes bedachtzaam
gedraaid en verschoven:
een bezwerende offerande
het zachte prevelen
de geheimzinnige tekens
van een priesteres in trance
daar is plots grote zus
die trots de pleister…
SCHOOLROUTE
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 517 langs Ford
en Coöperatie de kerk op afstand
door klokken mateloos geboeid
zoek ik hernieuwd de simpelheid
natuurlijk aanvaard node gemist
nu verouderen minder draaglijk is
pijnlijk de durende onzekerheid
van het bestaan mijn voeten gaan
op herhaling langs de hoofdweg
levensader van mijn vroege jeugd
geschonden neuzen tonen ondeugd
pleisters…
In oma's tas
netgedicht
3.0 met 43 stemmen 3.196 Maar was je eens gevallen op de straat
en kwam je met kapotte knieën binnen:
wie had dan pleisters, wie de naald en draad?
Wat wilde jij toch zonder haar beginnen?
Zolang je dus een snotneus had of was:
je redding lag geheel in oma’s tas.…
Dead man walking
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 911 vernederende dood wacht
Om de hoek
In de dodencel wordt gevloekt als
'n lach klinkt in de executieruimte
Dan weer een doodse stilte
De zwijgende stoet door de gang
In hun midden 'n slachtoffer van
Slechte genen en opvoeding
Geen mens die zichzelf maakt
Achter glas staren haat en wraak
Ze zien ‘n monster ‘n moordenaar
Z’n dood is pleister…
Neerlands bloed
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 Zolang al geen ‘Je maintiendrai’
Maar houten Klazen, lange neuzen
Bij open wonden helpt geen pleister
U bent beschermd niet tegen zee
Een vlootvoogd mist u, watergeuzen!…
Paarden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.964 Terwijl je daar in de binnenkerk
de lagen eeuwenoude pleister
van de wanden pelt,
ze in de offerschaal
met je eigen bloed vermengt,
zijn onder het geweld
van de slagen van je hart
de dagen van het altaar geteld.
Buitenkerks strekt het graasland
zich oogreikend uit
met nog teugellozer paarden.…