Alle inzendingen over pronken

vooral als ze in juli weer in vol ornaat te pronken staat neemt zij me mee naar de tuin van mijn oma en opa waar ik ooit al te graag mijn neus in haar bloesem stak en naar ‘t oneindig gefladder van de vlinders keek hoe ik nog steeds haar lonkende geur naar binnen snuif, weer met de blik van een kind naar elke vlinder staar…

Ze loopt met me te pronken ik in jasje, sokjes, een zonnebril voel me behoorlijk ongelukkig een hondenleven dat ík niet wil! Dan, op een onverwacht moment... als ze voor 'n etalage staat te gluren naar nóg sjiekere strikken en kleren ...spurt ik naar de tekkel van de buren!…

Toon lenterijp maar aan mijn land, dat met het verwaaien van de kilte je mag gaan pronken met je uitgestrekte schoonheid en ingehouden pracht.…

de witte duif vliegt weg het stukje kerst valt uit zijn bek opgeschrikt door fel wit licht een harde knal zonder gezicht de boom staat vaag te pronken de takken zijn al moe buigen naar de aarde toe in trage uren neemt het jaar zijn end de witte duif is neergestreken wil niks van vuurwerk weten…

Fraaie veren pronken in het warme nest ik kan de zon niet ontkennen vogels verliezen nooit hun taal terwijl mijn vragen zwijgen gevleugeld in het ogenblik in het geluid wat ik wil vinden natuurlijke melodieën klinken ze leven fluitend met mij mee waar ik ga en ik hoor de tijd in mystieke mysteriën over het gedrag van mens en dier…

Vlinders fladderen in het rond, pronken met de liefde, waarvan niemand wist, dat die bestond. De getoonde liefde, prachtig, in zoveel mooie kleuren, de duur heel kort, maar wel heel krachtig, is snel gehuld in droefenis, als aan het einde van de zomer alle kleur verdwenen is.…

in tere tinten en gebogen lijnen groeien witte blaadjes in een krans om het gouden hartje van het madeliefje ze bloeit in het buiten schijnen het zonlicht schijnt op haar in zacht gebogen twijgen in het liefelijke ochtendlicht van blank goud golvend pronken kleinmoedig sluimer jij door de wind glimlachend in een woest spel onuitputbaar…

Gefundeerde ideeën pronken naar gehechtheid om te lonken, wat bedoeld werd met remmen, proclamatie van verbeeldingen over de nog te verwerven dingen, in spijt te wissen en waarover we maar zwegen, associatie mondiaal verspreid, misleid, kansen in een nieuwe generatie, ontvlechting van een verkeken strijd ?…

bij nacht kan ik niet flirten met mijn verdekte onmacht die overkomt me juist in dromen als ik voor het spel van flinke vrouw steeds lijk te laat te komen dan breekt de opgebouwde grip nog vóór mijn handen af loopt alles in het honderd bij dag kan ik nog koketteren scharrel wat rond met schone schijn pronk met verschoten veren maar…

In de super, Dirk of Aldi staan: jullie te pronken zonneklaar! Maar 1 ding moet me van ‘t hart en wel: ze sterven een snelle dood, kommer en kwel niemand die ze water geeft, zodat: aan het einde van de aanbieding-periode: Je een plant koopt, een bijna dode!…

Ik heb mij heldhaftig verweerd, al stonden zij naakt te lonken en met hun borsten te pronken, ze zijn niet door mij onteerd. Maar bij die wulpse vorstin heb ik toch maar toegehapt en is mijn heiligheid geknapt, uiteraard, met grote weerzin.…

Met andermans veren pronken Moet toch ooit eens misgaan Dan ben je diep gezonken Ziet niemand jou nog staan Het heeft toch veel meer waarde Nog meer dan een miljoen Je zaait in goede aarde Als je zelf eens iets gaat doen…

Waarom ben ik gekomen ben ik naar je toe gegaan terwijl je voor altijd ligt te dromen bleek je lichtje nog steeds aan 'k heb de dood op schoot genomen haar gekoesterd en gewiegd vliegensvlug was zij verdwenen zie hoe schone schijn bedriegt links van mij zat 'n vlinder met de kleuren oranje zwart mooi te pronken als geen ander draag…

Onbewust van schoonheid noch van broosheid zit hij op bloemen te pronken voert zichzelf dronken; nectar in overvloed. Blind, onbesuisd raakt hij juist in een dartele vlucht door zwoele avondlucht dodelijk verstrikt in het web van de spin. De eindbestemming van de vlinder wordt het vertrekpunt van een verslinder.…

Een vroege ochtend langs de uiterwaarden Een ijle nevel talmt van boom naar stronk In tinten, die geen schilder evenaardde ligt het landschap onbeschrijfelijk te pronk Als kleine spiegels glanzen waterplassen tussen de wilgen met hun stekelkoppen De kale takken vormen schuchter knoppen; het water zal voorlopig niet meer wassen De kleur van…

de takken glimmend bruin lijken kaal maar ondertussen is er een waas van heel licht leven dat door loopt tot in de kruin door malse regen en lentezon zwellen de knoppen en kleuren bij de schubben laten los de blozende bloesem komt vrij als jonge bruiden lente tooi staan ze in wolken van organza te pronken en rozig wit te blozen o, bloesemtijd…

Toen ik u lestmaal, by de leliën en rozen Zo helder pronken zag, en met zo purpren bloos, Zo dacht mij, dat uit spijt de roos verbleekte in 't blozen, En dat meteen uit schaamt' de lelie wierd een roos.…

Gekleurd gekruld en okergeel Pronk je voor mijn vensterraam even nog genietend van je laatste uren voor de fatale val tussen kastanjes en verdroogde blaren in een plas of op het kort gemaaide gras nog niets vermoedend van de lange tocht schuilend voor de koude wind onder hopen lotgenoten...…

er wolkten rode strepen door rekeningen warmte van de zon in lijnen naar onpeilbaar hoog de aarde ging op slot voordat zij totaal beroofd en neergeslagen sterven zou compassie met al wat leeft bleek vergeten wilde men in herinnering niets meer van weten egotripperij was er weer als de kippen bij om met andermans veren te pronken…

wanneer je lach verdwijnt de avond naar de nacht gaat lonken de maan zich schuilt achter onmacht dat stilletjes in het duister staat te pronken en wijl mijn hand je schouder raakt mijn ogen de jouwe vinden weet dan dat ik vannacht weer over jou heb gewaakt een simpel rijmpje op de vroege morgen vertelt mij meer dan de ochtendkrant ontneemt…

ik buig me steeds dieper dwars door mijn ego kruipend langzaam in weerloze poëzie waarin mijn geluk meegesleept word in toekijken van pronken in gebloemde stilte van overleving puntig scherp met zielskracht wervelend om iets tot uitdrukking te brengen in trance wentel ik door mijn creativiteit voedend mijn…

Een overwinning wordt vaak duur betaald Je kan dan wel pronken: 'k heb het gehaald. Een scherp stuk glas, brengt meestal pijn Maar de geheelde wonde aanschouwen... fijn!…

En dan de vrienden die ik schikte om 's nachts op pad te gaan zonder vrees en zoete dromen voor het licht wordt uitgedaan De kelk heb ik leeggedronken als was het het laatste avondmaal of blijf ik nog even zwerven voor het licht wordt uitgedaan Ik heb mijn jas weer aangedaan en spoed me naar beneden waar zij bevallig staat te pronken…

je staat te pronken in het landschap dat je zelf geschapen hebt tot hoog geschoond van alle wilde takken die het leven gaf een volle bladerkroon nog stevig in de wind die lachend langs je zingt maar aan de stam ontspruit nog ongewild een nieuwe loot draagt bladeren van verliefde jeugd voorbij de harten op de bast in afscheid…

gedragen op de vingers van één hand ze stelen ons ja volgens etiquette maar langevingeren te snel en graag naar bitterballen en kroketten dan is het glas verleden tijd en vraagt de maag om liefde die wordt bijgetankt en dan nog beter glijdt maar in het afdruiprek steken roddels nu de gek met lippenstick en vette handen ze pronken…

Een keppel op zijn kop, medailles pronken op zijn borst, ze zeiden bij de marine al: een adelborst met forse dorst. En later in het onderwijs tussen hooggeleerde heren had hij zo zijn eigen prijs. Als pensionado is hij een Ruurd die we hogelijk waarderen, want deze Ruurd is zeker niet verzuurd.…

de ramen zijn beslagen er ligt een waas over het land oh, daar is mijn halte al, ik zat zeker te dromen ik stap uit drie witte eenden pronken op de stoep schrikken en vliegen op de bus rijdt me voorbij er ligt een rode vlek op de weg en twee witte eenden vliegen verder…

Kleurrijk ligt zij te pronken, teveel namen kleven aan haar, teveel vingers om op te noemen, de deken vertelt een verhaal zij die dit begrijpen, horen waar het over gaat. De lapjesdeken, waaraan met zoveel mensen belangeloos is gewerkt, wordt nu gekoesterd en elke dag wordt er geluisterd naar het verhaal, van alle lapjes.…

Dauwdruppels, miniscuul, klaar, helder en zuiver, glijden schuchter over de nerven en pronken op het zonneochtendblad, volgend elke levenslijn. Licht als zonnestralen verwarmen zachte prevelende woorden de hunkering naar het eeuwig samen zijn.…

heb de wereld afgefietst heb meren leeg gedronken heb echt te veel gebietst heb onzin uitgeschonken heb veel te vaak gefaald heb gedacht het is beklonken heb met liefdes kunnen pronken heb van leugens de waarheid achterhaald heb gedronken van geluk heb sloten gevuld met verdriet heb gedacht niets kan meer stuk heb beseft: laat los maar…