Alle inzendingen over rozen

Geboren onder de zon gaf jij mij de mooiste roos, ik bloeide zo uitbundig dat ik mijn twijfels overwon Slapend onder de nacht begreep ik het geurend beminnen, ik verdronk zo in jouw armen dat ik droomde diep van binnen Ontwakend onder de maan kwamen de sterren los van de hemel, jij dronk zo van mijn huid dat ik danste door jouw naam…

wanneer de nevel nog laag over de velden zweeft en de schemer vaag fluistert tegen de nachtelijke wind dan verbeeld ik me de stilte van het beven van jouw handen, van de adem die je me afnam in een uiterst zachte zucht ik luister met gesloten ogen naar jouw handen op mijn dijen, naar de toekomst die jij schreef op mijn roze, warme huid…

Voor wie geen Valentijn kan vieren door rouw, verdriet of eenzaamheid, een woord, een roos om je te sieren en dat er iets je vreugd bereidt! Voor wie 't geen mooie dag zal heten door misverstand, door ruzie, pijn, dat jij toch ook heel diep mag weten dat iemand er voor jou wil zijn! Voor wie vandaag heel erg moet treuren omdat de liefste…

ga maar staan denk ik daar waar rozen mijn kwetsbaarheid ontwaren ik, die nog steeds ontvankelijkheid zoek en haar, al is het ondoenlijk, tracht te bewaren mijn woorden kennen geringe, sobere klanken deze bloemen vertellen zelf wel, in geuren en kleuren, van schenkende bladeren gekroond op goddelijke ranken…

De zilvren morgen steeg over het dal, Het leek of aan de stenen rozen bloeiden, De bleke nevels weke' en reze' - en groeiden Als witte anemone' in 't licht heelal.…

Die ene witte roos op je graf bedolven onder alle rode rust ongezien het dichtste bij je hart…

ik ween of dat je de lucht met lood vermengt mijn ogen zwaar van grassen en algen waren ooit de bron van vruchtbaarheid en nu, door wanhoop weggedreven neergehaald tot aan de zee, zo oud zo stiller dan vergrijsde lagen tot aan de horizon, over het strand verloren vogels in wolken en noordenwind ik kies een gewaad met lijkwitte rozen…

gisteren geschreven waren mijn handen zacht en smal nog meer in ‘t zonlicht liet ik een spoor achter voor de nacht een twijfel werd en nog voor de sterren leden aan slapeloosheid en jij de dichter in de duinen was je lijf en ik daaronder lazen bloemen aanvaardden eenzaamheid als testament misschien heeft deze…

kom laat me nog eenmaal bewegen onder boomtakken van licht en woorden van water uit golven ontstaan zoals het kind, in bloemen gehuld en blauwe zee in zijn ziel omsloten kom laat me nog eenmaal opgaan als bladeren in de wind, je vochtige mond en wat de maan heeft geschreven ik denk aan vroeger, de vogels onsterflijk voor later…

er vallen vlinders op mijn mond en ik breek, braak de vleugels in aangevreten luchten het kent geen einde meer de oorlog zonder rozen, de stilte aan het kruis en buiten zwijgt de ochtend ik hoor nog slechts gekerm natgeregend, nabij de wind die lege spiegels waait doorheen verdreven woorden tijd verbrandt en ik wil…

Harten vol van liefde Rozen vers geplukt Gedichten mooi geschreven Maar Valentijn is toch anders bedoeld In stilte iemand beminnen Vertellen wat je voor 'm voelt Zonder dat hij je zal herkennen Afin...de dag van de Liefde Al dan niet gevierd Mijn hart is vol van Liefde Chrysanten vers geplukt En mijn gedicht voor jou geschreven…

Gij die zo lustig treedt door 't ochtendblozen, wie jeugd en gratie voeren naar de troon; die kunst in 't leven hebt tot gids gekozen, o ja, de kunst in 't leven is zo schoon; maar grijp niet diep in beide: pluk de rozen, en laat aan anderen de doornenkroon. Januari 1896…

als een roos verborgen in het kruis als de lente spreekt in ruis de zomer komt o heilig geheim draagt liefde en pijn draagt duister en licht alleen feller dan dit hier nu en altijd paarden rijden alvast vooruit natuurlijk ben ik bang aan het het eind van de gang maar laat het maar komen poorten zagen wij opengaan nooit zijn wij overwonnen…

Hoe stralend zijn de rozen weer herboren! Hoe vaak werd ons hun zoet geheim onthuld. Gij hebt zo vaak gelachen en geduld Dat ik in uw beminnen ging verloren, En dieper is mijn liefde dan tevoren, Want gij zijt dood, en ik ben van rouw vervuld. Maar dit is troost, wat is geweest, Kan niet vervluchtigen of sterven.…

Heel soms ontstaan er plotseling taboes De dagen dat je pretty was in pink Die tijden zijn gevlogen, meisjes: think! En jongens: weg met baarden en tattoos! En als we allemaal op elkaar lijken Is dat weer iets om dán over te zeiken…

lieverd er groeien op de wereld miljoenen rode rozen maar ook al gaf ik elke roos aan jou zijn dat er nog niet genoeg om te zegen HOE VEEL IK VAN JE HOU!…

vele Een enkele Roestig afgebroken Omwikkeld door een stukje Roze groezelig draad.…

Jij strooide rozen, op mijn pad. De doornen had je er eerst afgesneden. Die werden knetterend verbrand, in een laaiend vuur Waarom wij... vrolijk dansten.…

Wat doe ik hier, dicht bij gevoel dat mij totaal vervreemd verlamt willoos laat ik de boel de boel door droge tranen ingedamd blind voor waar wij ooit voor kozen moet de oude bloem verdrogen rozen wil ik, verse rozen op de stelen van mijn ogen toon mij tuinen om te wonen waar ik mezelf nooit meer beperk vrij om zwakte te bekronen alleen…

In de verte hoor ik een stem, jouw stem, ze zegt fluisterzacht "Ik...Ik hou van je" Rozen, rood dieprood, laat ze!…

Ik droomde een droom deez' nacht van zwarte rozen: Zij rezen geurenloos in starre pracht. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Daar was noch zeeëstem noch loverkozen - De stille maan ging door de bleke nacht. Om 't blank verloorne voelde ik rouwe en klacht In 't hart der zwarte rozen lang bevrozen.…

steeds meer vult de schaduw van het huis zich met verhalen la vie sans rose signeert de sombere vragen die nog roerlozer dan ooit voordien de zon schuwen ik laat mezelf los vastgebonden aan het bord - te koop - en zink onberedeneerbaar in de transparantie laat niets achter dan een liefde en een kat die zich vasthaakt…

De wijn krijgt zij geleverd God, wat zou jij stoppen List en leugen slechts bedrog Jij maakt spotbeeld van jouzelf Over jouw eigen grenzen heen Aan grenzen van een ander Heb jij tota- le lak Zij komt afspraken niet na Verwelkt op de com- posten Nagekomen afspraken: geen…

De zonnewind deelt de zoetste tatoeages met het zilt op de blossen van wangen, klopt het kindergruis van de schouders van die frêle dwaler op het strand, een heerlijke ruis verstopt in de parels van verlangen en in de gecultiveerde verhalen van roze schelpjes die zij ooit zelf heeft geteld.…

ik schilder in mijn hoofd het erf van mijn ouderhuis een rechthoekig veldje gras met afgemeten rode rozenperk de strook aarde met geurende floxen en dikke dotters om mij daarin nog eens te kunnen verliezen…

Het leven is een kruis met rozen. Schoon en stekelig te gelijk. Een last die jou doet blozen. Een pelgrimstocht tot in het hemelrijk, Want de weg naar God gekozen zal zeker de juiste zijn. Vrede gloort na aards verpozen in een eeuwig leven zonder pijn.…

Wegzakken en zalig Dromen tot de dageraad Me wakker maakt, Me aanraakt met haar Vingers van rozen.…

ik zie zijn handen de stilte van afgesneden bloemen in een vaas schikken hij wil ze buigen naar hun schaduw om het verschil nog dieper te begrijpen haar handen en hoe ze wist wolken te verspreiden die ene dag bijvoorbeeld te midden van het Boompjesplein haar open zoen de tedere woorden die ze bij hem liet binnenglijden het is nergens…

Met de geur van dood de kleur van bloed de schreeuw en de tranen van wie in leven bleven.…

Bloeien er rode rozen. Ziet zij dat hij bloost.…