Alle inzendingen over snoep

De commissie heeft nu berekend, dat minder vlees veel voor het milieu betekent, en ook het snoep moeten we laten staan, dan is het met tonnen CO2 uitstoot gedaan. Minder vlees zal wel gaan, en snoep kan ik ook laten staan, dit rapport laat ik zwaar wegen, aan het milieu is mij veel aan gelegen.…

zonder echt na te denken weet ik dat het echt zo is jij kan mij zo bekoren dat het haast schampachtig is het fluweel van je huid laat mij zweven op je benen de vrijheid die je mij geeft laat mij genieten als een wees heerlijk snoepen van al dat zoets ik geniet volop zoals je voelt kijk even in je ogen want ook jij moet genot uitkreunen…

Geen speelgoed, geen snoep of klatergoud maar… Pluk zo’n sterretje uit het firmament voor mij, asjeblief Ik zal het bewaren in mijn hart, het koesteren en laten schitteren, om onze koude wereld wat te verwarmen, om haar wat licht, wat liefde te schenken…

het strekken van mijn vrije hand in de wirwar van emoties raakt geen snoep of het hoepelen van een kind, het raakt de smaak van angst die belegen in het boeket van onbegrepen tijd zich verzet tegen de hulpeloze geest het ervaren van erkenning ontvreemdt het lot van oorsprong, waar is de wijze in mijn andere hand gebleven nu ik dwaal…

Daar plakte het geweigerd snoep wat aan elkaar. Spuug. Men liet het er maar liggen. Ze is niet normaal, zei men. Wat blauw is en wit, is niet anders dan roze. Zeiden de ooms en tantes. Smaakt allemaal even zoet. Kleurenblind is ze niet. Wel anders. Eens kijken wat ze met het koekhappen doet.…

ja, er is nog ruimte tussen vloedlijnen en wassende maan nog tijd te gaan, stranden te struinen, te verstuiven als duinen, totdat we verliezen in verdwalen het lichaam mank gaat we grond en ogen met sterfhout behangen wennen aan vocht uit verse wonden, wennen aan de bres in de haag troosten met snoep dankwoorden spuien…

Op deze leeftijd valt niet meer te snoepen: ze bood een oude man haar zitplaats aan.…

Je ogen stralen: eindelijk, we gaan je taart ophalen vrolijk en blij komen we van de banketbakkerij vandaag is het helemaal jouw dag je laat het ook zien met smile en lach cadeautjes van groot naar klein wat is het heerlijk om jarig te zijn ouderwetse spelletjes spelen al dat heerlijke snoep uitdelen kaarsjes op je taart elk jaar wordt…

Snoep is fout. Mensen zijn tegenstrijdige wezens. Mensen zijn zondaars. Dat is een belangrijke reden, waarom ik zo van spontane apen houd. Zondigen is een list van de duivel. Schuldig voelen voelt voor zondaars goed. Eva is zondig. Dat Adam van appels houdt is fout.…

'Ik vroeg u', sprak de Heer op kalme toon, 'omdat ook goden somtijds willen snoepen.' 'Men zegt, u schrijft godzalige gedichten. Welnu, leest u eens voor uit eigen werk. U krijgt als dank een goddeloze kerk en zeven maagden die uw leed verlichten.' Doch na mijn voordracht werd de zo bedaarde en zachte Heer een tirannieke Vlerk.…

Plotseling zijn de straten in een stralend zonnelicht gevangen de gezichten van de mensen glimlachen door de zachte lentewind het groen knopt sneller dan verwacht overal is het lentegroen als stille hoop aanwezig, terwijl een kind roept om snoep de bomen zwijgen, nu eindelijk geen regen een moedereend praat tegen haar kuikens in een ietwat…

de hemel weent ik vang de tranen op in regenton waar ze samenvloeien tot kostbaar water helder en koel goed voor planten tuin en vijver de vissen dansen op hun staart de tuin gonst van activiteit talloze bijen snoepen van honingzoete nectar vogels zingen van geluk bloemen stralen in hun zomerkleed de mooiste kleuren lichten op…

Graankorrel in vers geploegde aarde, Milde regendamp die jou ter wille is Geen vogel in de buurt die je op komt snoepen, Op twee richels vanaf de rotsgrond Waar je geen schijn van kans had gehad Ben jij in goede aarde gevallen Zonder het zelf te beseffen De zon geeft warmte en laat je groeien - Wat gun ik dat ook jou, vreemdeling…

Kom ik als ziekte dan snoep ik al aan je. Kom ik als diepte, dan zul je mijn bodem nooit raken. Kom ik als water dan lijken mijn oevers in niets op een kade. Ik ben al bijna bij je. Als een zuigeling een wereldoorlog zul je mij smaken. ----------------------------------------------------------- Uit: Raster 89, 2000.…

thuis hij kreeg een mooie en een grote kamer met heel veel beren in een ziekenhuis ze vinden hem het liefst van allemaal ik vind hem stom want hij wil niet meer spelen hij ligt de hele dag op bed z’n hoofd is kaal m’n moeder zegt je broertje gaat op reis vanuit de wolken zal hij naar ons zwaaien hij krijgt er heel veel speelgoed, snoep…

Ik snoep je lieve woordjes. Je tovert zoentjes uit je zak. Ik slik ze, pik ze, blik ze in voor later. Wanneer het strak gespannen snoer halverwege de acrobatentoer ombuigt tot valstrik, val ik. ----------------------------------- uit: 'Koffers zeelucht' 2003.…

Ach: je kunt vandaag toch wel snoepen, ik ben jarig, dat gebakje ‘ik heb op je gerekend’ joh, neem die sigaret en voor je het weet: ben je weer dat rokende, drinkende kanon van voorheen, zonder ruggengraat dan wel te verstaan, want achter nee zeggen, staat een veel rechtere rug, dan achter ja zeggen ooit heeft gestaan Los van het feit…

ze komen weer een weekendje logeren en wat onwennig staan ze op z’n stoep met kinderfietsen, een timide groep hun moeder draagt een tas met schone kleren geen boeman zijn, een woning vol met troep wat maakt het uit, dat moet hij tolereren ze laten zich haast schaamteloos fêteren en leven op patat, kroket en snoep ze zijn weer thuis, verdwenen…

En daarvandaan fluks naar de wilgenstam waaraan hij slechts een oogwenk hangt te poepen om daarna van de pindakaas te snoepen, want dat is waar hij eigenlijk voor kwam. En zie ik zo die kleine acrobaat, dan denk ik haast dat er een god bestaat.…

In trossen snoep ik van je borsten, zwevend en weldadig stromen ze. Ik aanvaard de beker van je bekken, met volle teugen nip ik ervan, ik smelt. Wiegend malen jouw heupen mijn grofste korrels tot teder. In je mals vlees zwem ik uitgelaten, jouw haren zwaaien me friste toe, sirenend zing je, jaja, ik kom, ik kom al!…

Ik zit op schoot en krijg wel tien cent zakgeld om het snoep te kopen wat niet mag. Zo veilig met je armen om mij heen en jou dichtbij wordt het nooit meer. Dat is nu toen en was van ons en gaf de zekerheid nooit ben ik meer alleen.…

Ze zei hartlap noch suikerbout, bietje, hartputje, kokkel, hondje of zelfs maar afgelikte boterham, noch snoep, aardig diefje, troeteling of liefje. Ze viel van al haar stokken tegelijk, lag voor gehakt in de pan. De kraantjeskan kreeg mijn broertje Jan. -------------------------------------------------------------- uit: 'Huisraad', 1998.…

tijden zijn voorbij dat handgevulde poppen met houten neus en felgekleurde oogdoppen hun woorden wisselden op het randje van spel tussen hemel en hel de kinderschare ingetoomd met snoep en begeleid door geitenwollen sokken werd meegenomen op ontdekkingsreis die volwassenen zelf nooit hadden genoten ingrijpende verschuivingen…

niet meer thuis hij kreeg een mooie en een grote kamer met heel veel beren in een ziekenhuis ze vinden hem het liefst van allemaal ik vind hem stom, want hij wil niet meer spelen hij ligt daar maar op bed, z’n kop is kaal m’n moeder zegt je broertje gaat op reis vanuit de wolken zal hij naar ons zwaaien hij krijgt er heel veel speelgoed, snoep…

Ik geloofde echt dat zij bestond, net als haar piratenvader, die een tas vol goudbrukaten naar haar gooide, waarmee ze een snoepwinkel leeg kocht en het snoep aan de kinderen gaf. Ik geloofde ook dat haar afkeer van schoolgedoe echt was en dat stimuleerde mij tot ongekende hoogten. Ik hield net als haar van Witje en Meneer Nielson.…

ze dagelijks zien Mama wil er niet van weten muizen horen niet in huis dan wordt alles stukgebeten dat vindt ze echt niet pluis Dus zet ik ze buiten waar ze nog het beste woont met wat kruimeltjes beschuiten heb ik haar beloond Nu kijk ik dagelijks door het raam op zoek naar dat kleine muisje meestal zit ze aan ‘t etenskraam te snoepen…

smetteloos wit brengend het eten, tabletten of prik Daar zit je dan, geleefd het leven gedanst en gezweet het kroost opgevoed overdenkend wat eens was met een gevoel van weemoed hun komst op een vast moment vragend hoe het met je is wippend op de bank van ongeduld, niet zien je droefenis nou we gaan weer en nog een fijne dag nog snel uit de snoep…

Koek, snoep, zwart op wit? Schelpen, spijkers, siliconenkit? Kom op, kom op met dat geheim Punaises, knikkers, een tube lijm? Een gevoelig, strikt persoonlijk rijm? Een pad, een kikker, een slak vol slijm? Vertel, vertel het nu toch snel Een mes, een bom, een oude bel? Geld, een steen, een eierschel?…

Aleen de bijen komen snoepen, overdag. En Rumphius maakt, voor zijn Kruiden-boeken van haar bedeesde schoonheid een verslag. Zijn pas gestorven vrouw was ooit de vinder en wees hem deze bloem bij 't planten zoeken. Hij noemt de bloem Susanna, naar zijn vlinder.…

Nichtje, wild honingnichtje, hoe we speels langs tafelpoten kropen, pumps en laarzen beslopen, steeds naar veters grepen, stout stout nichtje, blond je vlechten en van snoep je mond, die sloep, die zomer en dat meer waar ik het raadsel van je mond uitvond, nu strik je zelf je veters, stapte duizend treinen in, nam vluchten naar Milaan en…